Dag 33 - "Ja ja"

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd wanneer een ander tegen mij iets zegt of mij ergens op wijst of een punt waarin ik particpeer blootlegt, “ja ja” te zeggen als een manier om te doen alsof ik dit weet, maar tegelijkrtijd wil ik hiervoor niet echt verantwoordelijkheid nemen en wuif ik het bijna weg

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd bestaan in een “ja ja” – persoonlijkheid in plaats van wanneer iemand mij iets zegt over mezelf, mezelf te sturen en verantwoordelijkheid te nemen voor mijzelf in dat moment door werkelijk te kijken naar wat er gezegd wordt en onmiddellijk luidop zelfvergeving te spreken 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten op een automatische manier “ja ja” te zeggen hetgeen het antwoord van de mind is en ik het woord weggeef aan de mind in plaats van mezelf te sturen en een en gelijk te staan aan de woorden die ik spreek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd te spreken als een reactie in plaats van wanneer iemand iets zegt, te stoppen en een en gelijk te staan aan de ondersteuning die ik krijg en onmiddellijk vernatwoordelijkheid nemen voor mezelf door zelfvergeving te spreken – ik stuur mijzelf

Ik laat mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om te bestaan in een automatische persoonlijkheid waarin ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf – maar alleen “akkoord” ben met wat de ander zegt, maar niet werklijk mezelf duwen om het punt werkelijk te elimineren     

Ik engageer mij ertoe wanneer een ander mij een punt toont en ik in de mogelijkheid daartoe verkeer – onmiddellijk zelfvergeving te spreken of bij de eerst volgende opportuniteit onmiddellijk zelf-vergeving te doen zodat het punt meteen uit de weg geruimd is 

Ik laat mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om te wachten met zelfvergeving – ik duw mijzelf om elk punt ASAP onderhanden te nemen omdat ik niet wil blijven bestaan als een beperkte robot die enkel bestaat in angst, maar het leven wil ontdekken als mezelf