dinsdag 22 augustus 2017

Dag 340 - Wanneer de Gedachten niet Ophouden

Een van de punten waar ik momenteel mee worstel, is het ervaren van werkdruk op het werk, en na het werk de gedachten ivm het werk mee naar huis te nemen. Ook op de bus op weg naar huis zit ik vaak nog aan het werk te denken en ’s nachts kan ik soms niet slapen omdat de gedachten ivm het werk niet ophouden en ik er zelfs in mijn bed gespannen van word. Dan komt soms de gedachte in me op: misschien moet ik van werk veranderen. Maar ik realiseer me ook dat het hier in eerste instantie om een patroon gaat dat ik zelf gecreëerd en toegelaten heb. Niemand verplicht me om op de bus of wanneer ik ‘s avonds eet of in mijn bed lig, gedachten te produceren ivm mijn werk. Het is als een soort koepel of bokaal die ik rond mezelf creëer en waardoor mijn wereld heel klein word.

Is dit alles wat ik zijn kan of is er meer?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een soort van fantasme te zitten wanneer ik op de bus zit naar huis, en te denken en geloven dat het voor mij niet mogelijk is deze gedachten te stoppen en dat ‘ik er al te ver in zit, dat ik ze nu niet meer kan stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het ‘moeilijk is’ om mijn gedachten te stoppen na het werk of dat ik ‘iets nodig heb om mijn gedachten mee te verzetten’ zoals een film of een boek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat mijn mind veel te krachtig is voor mij om mijn gedachten te kunnen stoppen, ipv me te realiseren dat ik diegene ben die de gedachten ‘echt’ maakt door erin te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik te zwak ben om als zodanig mijn gedachten te stoppen in en door adem, en dat ik telkens ‘middelen’ nodig heb zoals een film of een andere activiteit om mezelf bezig te houden en niet te beginnen ‘denken’.

Ik realiseer me en begrijp dat ik kan beslissen om mezelf te aarden in en als mijn lichaam en ik daarin de gedachten en het denken volledig loslaat.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te aarden in en als mijn lichaam en om - wanneer ik mezelf zie denken – mezelf te stoppen en te ademen en mezelf in en door adem te aarden in en als mijn hele lichaam.

Ik beslis. Ik adem. Ik stop. Ik stuur mezelf. Ik ben hier.

Voor meer info, zie: http://www.desteni.org