Dag 26 - Toestemming om te veranderen

Het lezen van een email en de reactie die ik daartegenover had triggerde een oude herinnering in mij, waarin ik aan een tafel zat met anderen en C. zich tot mij richtte en begon te roddelen over anderen op een zeer emotionele manier - waarop ik haar luid en duidelijk onderbrak dat het mij niet interesseerde. Toen ik haar later opnieuw tegenkwam voelde ik mij echter schuldig en ging ik mij excuseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd deze herinnering waarin ik opkwam voor mezelf tegen een ander en waarna ik me schuldig voelde en mij wilde excuseren in mij laten bestaan

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd vasthouden aan deze herinnering waarin ik opkwam voor mezelf tegen een ander en waarna ik me schuldig voelde en mij wile excuseren om alles terug ok te maken 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd vasthouden aan deze herinnering als een manier om mezelf te straffen en om aan mezelf te tonenn dat ik best niet kan veranderen omdat ik mij dan schuldig zal voelen en ik dus best niet opkom voor mezelf tegen anderen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd vasthouden aan deze herinnering uit angst om te vernaderen 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd mezelf definieren in en als de angst om te veranderen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf af scheiden van de  angst om te veranderen in plaats van mij te realiseren dat ik voortdurend verander en ik mezelf toestemming geef en akkoord om te veranderen aangezien ik mijn ontwerp als geprogrammeerd wezen niet langer aanvaard 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij realiseren dat ik deze herinnering meedraag als een grendel op mezelf en een manier om mezelf op te sluiten in het verleden, in plaats van mij te realiseren dat ik deze herinnering los kan laten en hier kan stappen leeg in elk moment van adem 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd deze herinnering koppelen aan de gedachten die ik had toen ik de email las van X. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd mij niet realiseren en inzien dat schuldgevoel puur de angst is om te veranderen en dus onderdeel uitmaakt va het programma van waarom ik terugloop in het patroon van inferioriteit in plaats van gelijk te staan aan anderen als mezelf in mijn wereld door niets minder van hen te aanvaarden dan wat ik zou aanvaarden van mezelf 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd bang zijn van de beslissing om te veranderen en terug lkomen op mijn schreden uit angst om controle te verliezen over mijn wereld en uit angst om anderen ‘tegen mij te keren’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd bang zijn om een andere te ‘verliezen’ die zich tegen mij zou keren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd willen vasthouden aan mijn wereld die ‘ok’ is en waarin ik niet hoef te vernaderen – in plaats van op te staan als mezelf – de beslissing te nemen van wat ik niet langer zal aanvaarden en toestaan van mezelf en deze beslissing te stappen in elk moment hier 

Ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om mezelf te onderwerpen als angst waarin ik mezelf niet vertrouw maar in plaats daarvan een excuus gebruik dat ik misschien iets verkeerds gedaan heb

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd denken toen ik X zijn mail gelezen had, dat ik iets verkeerds gezegd had en dat ik hem misbruilkt had – en dat ik mezlf moest verontschuldigen om terug vrieden te zijn

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd vridenen willen zijn in plaats van mij te realiseren dat vriednschap het commitment is tot beperktheid en elkaar en zichzelf nooit in vraag stellen en dus evil is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeerd vriendschap eren boven gelijkheid en leven in plaats van mezelf te vertrouwen in wat ik zie  

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf saboteren met angst als twijfel als het mij schuldig voelen wanneer een ander mij antwoord op een manier dat ik nocythans duidelijk kan zien dat wat er gezegd wordt niet aanvaardbaar is en niet best voor iedereen

Ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om terug te komen op mijn schreden en duw door in het blootleggen van bedrog wanneer ik dit zie omdat ik het niet meer aanvaard in mezelf en dus aanvaard ik het ook niet meer in anderen als mezelf 

Ik engageer mij ertoe alle vriendschappen die ik toelaat en die gebaseerd zijn op compromis te eindigen in en als mijzelf en op te staan in die vriendschappen – door niet van een ander te aanvaarden wat ik ook niet zou aanvaarden van mezelf – en op die manier stop ik de vriendschap van mezelf met de mind – als die versie van mezelf die onaavaardbaar is en die ik stap voor stap verander ik elk moment totdat ik een levend voorbeeld ben van hoe men kan vernaderen als wezen en leven op een manier die het best is voor iedereen door in elk moment datgene te doen wat het beste is voor iedereen

Wanneer ik 'negatieve feedback' krijg van anderen laat ik dit los door mij heengaan en ik reageer hier niet op - ik adem hier en laat mezelf niet toe te participeren in welke vorm van schuldgevoel dan ook en ik sta mezelf niet toe om af te wijken van wat ik zie dat best voor iedereen is - ik geef mezelf de toestemming en te autoriteit om te spreken