Ik had een droom waarin ik een tekst aan het schrijven was
en Z kwam langsgelopen en ging op mijn laptop staan en zei dat ik de
spellingscorrector moet gebruiken – ik kon zien dat bijna alle woorden in mijn
tekst rood onderlijnd waren. Ik had het gevoel dat ik gefaald had en voelde mij
schuldig dat ik niet beter mijn best deed.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf stressen door van mezelf te verwachten dat alles perfect is
tot in de details en dat wanneer ik fouten maak, dit onvergeeflijk zou zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd denken en geloven dat ik gefaald heb omdat ik fouten gemaakt heb
en ik zie dit als een teken van zwakte en neem dit persoonlijk – in plaats van
mezelf te ondersteunen door te kijken naar hoe ik het beter kan doen zodat ik
geen fouten meer maak in de toekomst.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd slordig zijn in de toepassing van mezelf en niet hier zijn in elk
moment – en nodig hebben dat iemand achter mij aanloopt om mijn fouten te
verbeteren
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd te bestaan en leven in de verwachting dat er altijd iemand achter
mij aan zal lopen om mijn fouten te verbeteren
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd geen oog hebben voor de details en hoe een punt te stappen in de fysieke
realiteit adem per adem, maar in plaats daarvan te ‘rushen’ en over de details
heen te vliegen en mijn toepassing daardoor onpraktisch te maken
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd opgeven op mezelf als leven omdat ik mezelf opzettelijk in de
schuld werk en daardoor mezelf vast zet in schuldgevoel en minderwaardigheid en
zelf-onbetrouwbaarheid in plaats van
mezelf en anderen als mezelf te ondersteunen in en als dit process en
consistent te zijn in en als de volledige toepassing van mezelf
Ik laat mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om deels
in de fysiske realisteit te zijn en anderszijds vast te houden aan de twijfels
in de mind – die ik wil ‘bijhouden’ in geval van – wat als het allemaal niet
echt is – dit is onaanvaardbaar
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf als leven saboteren door te twijfelen aan wat echt is en
daardoor de waarde van leven te verminderen in plaats van mezelf als leven echt
te MAKEN
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd in de mind te zoeken naar een punt dat echt is naar iets waar ik
op kan terugvallen – in plaats van mij te realiseren dat ik enkel mezelf kan
vertrouwen als leegte hier in en als adem
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf niet te delen in en als de inhoud van de mind als backchat
maar alleen wanneer ik iets moois te vertellen heb of iets dat waardevol is in
mijn ogen
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf hjeb toegelaten en
geaccepteerd heb oordelen over mezelf over wat ik wil delen – in plaats van
hier te zijn in elk moment en eenvoudigweg mezelf uitdrukken in adem
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd denken en geloven dat zelf-expressie en het delen van mezelf
vanzelf komen in plaats van mij te realiseren dat ik mezelf moet ‘pushen’ in
het uitdrukken en delen van mezelf
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd
alles van wat er zich in mij afspeelt te bekeuren en te evalueren – in plaats
van eerste te focussen op de praktische realiteit en de fysieke wereld en dan
te werken met hetgeen in mij opkomt als reacties en backchat in plaats van
opzettelijk in de mind te gaan als een vorm van zelf-masturbatie en
zelf-verkrachting om hoegenaamd te weten of er iets aan de hand is
Ik realiseer mij en begrijp dat de mind mij altijd hetzelfd
antwoord zal geven en dat indien ik luister naar de mind ik mezelf incapabel
verklaar om mezelf te vertrouwen hier in de fysieke realiteit in gezond
verstand – ik engageer mij ertoe te bestaan in adem en niet als gedachten in de
mind en wanneer er nieuwsgierighjeid opkomt om ‘terug te keren naar de grot’ ik
mezelf stop door te zeggen stop – en mezelf toe te passen in mijn fysieke
realiteit en hier te zijn in en als adem
Wanneer ik adem – neem ik het hele bestaan in en als mezelf
en draag ik alles in mezelf als hier – en neem ik de beslissing om te staan en
zelf-oprechte te zijn en te doen wat het best is voor iedereen en dat ik mezelf
kan vertrouwen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten