Dag 201 - Intermezzo 3 Initiatief

*Een 'intermezzo' betekent dat ik een andere issue even voorrang moet geven alvorens ik kan verdergaan met de reeks die ik aan het schrijven was. Deze dag schrijf ik over isolement en hoe ik inflexibel wordt in mijn dagelijks leven en wat ik bereid ben te overwegen.   

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd heb mezelf te isoleren van de wereld door mijn focus te hebben op enkele activiteiten die ik dan probeer te herhalen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf af te scheiden van mijn fysieke wereld door geobsedeerd tezijn met mijn bezigheden en mijn objectieven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verblind te zijn door mijn eigen doel en daarin vergeten in welke realiteit ik besta en daarin geen mogelijkheden zien om te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de wereld uitstellen en mezelf focussen op mijn doelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gemotiveerd zijn om in de wereld te gaan en het onbekende te verkennen – maar altijd gepushed moeten worden door een ander alvorens ik mijzelf hiervoor de toelating zal geven en hiervoor tijd zal maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het doen ‘omdat een ander het mij zegt’ – maar niet zelf het initiatief nemen als de WIL om het te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fundamenteel geloven dat het leven beperkt is en mezelf tevreden stellen met de gang van zaken zoals die mij vertrouwd is en mezelf niet pushen om alle mogelijkheden te zien die hier zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen beschermen tegen de wereld – door vast te houden aan mijn routines en wat mij vertrouwd is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het agreement gebruiken om mijzelf te beschermen tegen de wereld, als iemand om de wereld voor mij te regelen en wat er allmeaal mogelijk is, ipv zelf gelijk te staan en vernatwoordelijkheid te nemen voor mezelf in deze wwereld en mijn participatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om weg te gaan of uit te gaan of iets te gaan zien uit angst dat waardevolle tijd verloren gaat en ik ‘verlies’ in plaats van in te zien dat dit mijn obsessie is die spreekt en die mijn beperkingen vernatwoordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit punt van participatie in de wereld niet ernstig nemen – als iets dat van secundair belang is, in plaats van in te zien dat ik mezelf hiermee veroordeel en mezelf afscheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd arrogant zijn tegenover de wereld en denken dat iedereen toch maar een dommerik is en mij niets bij te leren heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiserend at ik mijn proces niet kan lopen terwijl ik me afscheid van anderen als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen bewuste, berekende beslissingen te nemen van wat ik wil ervaren en wie ik wil zien als een manier om mijn grenzen te verleggen in het systeem en met het systeem als mezelf vertrouwd te worden op alle niveau’s.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf opsluiten en in slaap vallen in ‘mijn process’ ipv actief in de wereld te staan en te participeren als gelijke.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet pushen om samen met T de wereld te verkennen en connecties te maken.

Ik engageer mijzelf ertoe om wekelijks te kijken naar iets dat concreet gedaan kan worden om te stappen uit onze dagdagelijkse ervaring en mensen te ontmoeten of te connecteren in het systeem dmv het ontmoeten van andere mensen of het participeren in activiteiten.

http://lite.desteniiprocess.com