Verbeelding dimensie vervolg: Ik vergeef mezelf dat ik
mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden hoe ik door anderen
gezien wordt en hoe ze zouden reageren, in plaats van mezelf te vertrouwen in
adem hier.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bevestiging als confirmatie nodig hebben van buitenaf
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd denken als die of deze persoon het goed vind dan zal ik tevredenzijn over mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd in mijn handelen verslaafd zijn aan energie als de positieve bevestiging
in plaats van voor mezelf vast te stellen wat best is voor iedereen en op die
basis het nodige te doen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd te zoeken naar positiviteit in plaats van met de realiteit te
werken die hier is in adem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf saboteren door in plaats van hier te handelen in elk
moment, reeds vooruit te lopen op hoe het gepercipieerd zal worden en ontvangen
als de positieve feedback.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd indien ik geen positieve feedback krijg onmiddellijk te twijfelen
aan mezelf en of ik wel correct ben in wat ik gedaan heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf niet vertrouwen in het evalueren van een resultaat en dat
dit werkelijk een ander kan ondersteunen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf onderschatten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf saboteren met twijfel.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij inbeelden hoe ik mij in een groepcontext inferieur zou gedragen aan T.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn dat T commentaar geeft op hoe ik communiceer met de
anderen en dat ik niet oprecht ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf niet vertrouwen in communicatie wanneer T onderdeel van de groep uitmaakt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd aan mezelf te twijfelen omdat T ook in de groep zit, in plaats van me te realiseren dat T en de anderen een en gelijk zijn als mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn mezelf bloot te geven indien T erbij is uit angst dat ik veroordeeld wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen te veroordelen wanneer ze een fout maken, in plaats van te ondersteunen, omdat ik in competitie ben en dus fouten zoek in plaats van mezelf te creëren als de oplossing.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fouten te zoeken in T in plaats van mezelf te creëren als de oplossing en naar anderen toe te ondersteunen en te assisteren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben opgegeven wanneer ik negatieve kritiek kreeg, in plaats van gewoon de nodige aanpassingen te doen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kritiek persoonlijk nemen - in plaats van dankbaar te zijn voor de opportuniteit om mezelf te perfectioneren en ik dit punt nu kan corrigeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om in een groep te worden 'tegengesproken' of ongelijk te hebben en deze zaken als persoonlijke nederlagen opvatten in plaats van mij te realiseren dat enkel het ego zo kan reageren terwijl het leven dankbaar zou zijn om zijn perspectief te kunnen bijstellen zodat het perspectief best is voor iedereen.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast houden aan mijn persoonlijke zienswijzen en meningen, in plaats van in te zien dat wat het beste is voor iedereen onpersoonlijk is en waar is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat indien ik nog steeds zoek naar het persoonlijke element in mijn bijdrage, ik het punt mis, want het gaat er niet over dat ik diegen ben die de bijdrage levert, maar dat er feitelijk een verbetering voorgesteld wordt die best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren wat het betekent om in groep oplossingen uit te werken voor wat best is voor iedereen en dat hierin geen plaats is voor ego en competitie, maar dat elk woord gealigneerd moet zijn met wat best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de persoonlijkheid te plaatsen boven de groep in plaats van in te zien dat de finale groep het leven is en dat al de rest een illusie is gebaseerd op eigenbelang en dat hetgeen best is voor alle leven automatisch ook best is voor mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen belang afscheiden van het collectieve belang uit jaloezie dat het niet mijn idee was en dat ik niet mee aan de oorsprong lag.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn reactie volgen en ernstig nemen ipv mezelf te vertrouwen en te kijken naar het gezond verstand in wat er gezegd wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd commentaar hebben als achterklap, gebaseerd op jaloezie, in plaats van een en gelijk te staan met de woorden en werkelijk te testen of hetgeen gezegd wordt best is voor iedereen op alle mogelijke manieren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn dat T mij uitlacht.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn om veroordeeld te worden in plaats van in te zien dat ik
mezelf veroordeel.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn dat wat ik doe gezien wordt als slecht of verkeerd –
hetgeen opnieuw zelf-vertrouwen is en inzien dat zelfs indien iets aanpassing
vraagt omdat het niet best is voor iedereen dan moet ik het aanpassen zodat het
best is voor iedereen en that’s it - hier is niets persoonlijk aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten