Dag 138 - Humeur zelf-vergeving Deel 1

Aanleiding van het patroon: Ik ben bezig te werken/schrijven maar ik ben mij ervan bewust dat mijn werk langer duurt dan ik aanvankelijk gedacht had. Ondertussen had ik met X afgesproken dat er eten gemaakt zou worden en ik ben mij ervan bewust dat het tijd begint te worden om hieraan te beginnen, en hoewel ik in essentie reeds klaar ben met het hoofdbestanddeel van mijn werk en ik de rest op een later tijdstip kan afmaken, maak ik er nu een punt van om alles af te hebben alvorens ik begin aan het eten. De andere persoon wijst mij erop dat het al laat is en dringt enigszins aan opdat ik eraan zou beginnen en hier heb ik een reactie en wordt ik nijdig omdat ik "onderbroken wordt in mijn werk".

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik mijn humeur stop - ik me zal compromitteren en minder zal zijn dan de andere, en ik wil in controle blijven dus hou ik vast aan de humeur. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat de humeur er is voor een reden en dat ik mijn gevoelens moet vertrouwen aangaande wat er gebeurd is en ik moet volharden in mijn humeur want de humeur zegt mij dat ik boos moet zijn op de ander! Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat als ik mijn humeur stop ik doodga, in plaats van mij te realiseren da dit een angst van de mind is om niet langer te bestaan en in controle te zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat van zodra ik in e mood participeer ik bezig ben een illusie realiteit te maken en daarin vast te houden als MIJN GELIJK. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning zoeken in mijn 'slecht gevoel' in plaats van mij te realiseren dat dit de mind/het ego is dat een gevecht zoekt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik stop 'ik mezelf verlies' - in plaats van mij te realiseren dat alles wat ik kan verliezen in eerste instantie nooit reëel was en dit wie ik ben hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik nu stop ik niet klaar zal geraken met mijn ding en ik er niet toe zal komen om mijn werk af te maken. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen dat ik onmiddellijk terug zal komen op mijn werk van zodra het eten voorbij is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hiermee impliceren dat de ander de oorzaak ervan is dat ik zaken niet gedaan krijg in plaats van in te zien dat het te maken heeft met de manier waarop ik mezelf stuur. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn veiligheid belangrijker vinden dan dat we samen op een efficiënte manier doorheen onze dag bewegen en samen onze verantwoordelijkheden vervuld krijgen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd met de andere in competitie te zijn in wat ik produceer en jaloers zijn omdat hij/zij ook aan iets aan het werken is, maar ik ben diegene die zijn werk moet neerlegggen om te koken, terwijl omgekeerd de andere in feite meestal diegene is die eten maakt.

Angst commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om het patroon van humeurigheid in mijzelf te ontleden en volledig te stoppen en te leren met anderen als mezelf om te gaan in eenheid en gelijkheid in plaats van in angst mezelf te willen 'redden' zonder consideratie voor wat best is voor iedereen.