Dag 78 - Tijd en zelf-sabotage

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben tov het zoeken naar een appartement

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben omdat ik denk dat er veel tijd in kruipt en ik andere dingen te doen heb

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zo snel mogelijk iets willen vinden zodat het gedaan is in plaats van in elke satp van het proces te kijken naar hoe ik dat het beste kan doen en hoe ik kan garanderen dat het beste resultaat bereikt wordt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachtingen te hebben ivm een mogelijk appartement

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb topegelaten en geaccepteerd de zoektocht naar een appartement meer te maken dan wat het is als een fysieke act van te zoeken naar een nieuwe woonst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit event gebruiken als een reden om vernatwoordelijkheid af te staan en te zeggen dat ik geen tijd heb voor andere dinbgen in plaats van mij te realiseren dat ik voorturend momenten voorbij laat gaan waarin ik mezelf niet effectief stuur en ik dus in mijn dag veel meer kan doen dan wat ik mezelf toelaat

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet realiseren dat ik opzettelijk mezelf saboteer door niet meer te doen elke dag door gewoon hier te zijn in elke adem, maar in plaats daartvan maak ik het extreem moeilijk door voorturend door gedachten gepreoccupeerd te zijn en emoties te genereren die helemaam zinloos zijn

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in mijn dagelijkse toepassing saboteren door opzettelijk minder te doen dan ik werkelijk zou kunnen indien ik hier ben in elk moment – omdat om een of andere reden niet wil zien dat dit mùogelijk is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen potentieel te saboteren omdat iniden ik zou zien wat ik werkelijk kan ik geen ankel exxuus meer zou hebben en ik dan definiteief zou moeten vernaderen en dat zou het einde betekenen van alle excuses

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en gecacepteerd bang zijn om mijn mind te verliezen door hier te zijn in elke adem en zo manieren vinden om time-loops te creeren omdat ik blijkbaar ‘een lang proces te lopen heb’ – in plaats van mij te realiseren dat ik dit zelf creëer

Ik realiseer mij en begrijp dat om mijzelf effectief te sturen ik mijn mind moet sqtoppen en in de toewijding aan mijn activiteit in elk moment en door het stoppen van alle gedachten in adem zal ik alles gedaan krijgen, wat nodig is en heb ik geen mind nodig als angst en emoties  

Ik engageer mij ertoe in mijn dag zo te stappen dat ik in elk moment hier ben – in elke adem – waarbij elke adem een bewuste beslissing is hier en een statement van wie ik ben – en zo mijn activiteten en vernatwoordelijkheden te volbrengen op een zo efficient mogelijke manier die mij voldoening geeft

Ik engageer mij ertoe wanneer een moment van moeilijjheid okomt waar ik blijkbaar niet in staat ben mijn gedachten te stoppen een radicale fysieke actie te ondernemen – door weg te stappen of iets anders te doen – zonder emotie – en mezelf terug te brengen hier in en als de stabiliteit van adem

Ik enaggeer mij ertoe wanneer een punt mij daadwerkelijk zwaar valt hierop onmiddellijk zelfvergeving toe te passen en indiej dit niet lukt – dit op te schrijven zodat ik er bij de eerste kans onmiddellijk op kan terugkomen

Ik engageer mij ertoe zwakheid niet meer te aanvaarden als mijn natuur – en in elk moment mezelf terug hier te brengen in en als zelf-gestuurd gewaarzijn in het fysieke lichaam  

Ik engageer mij ertoe mezelf te bewijzen dat weerstand in feite niets is en eenvoudig gestopt kan worden door onmiddellijk mezelf toe te leggen in wat ik doe – en dat ik deze beslissing in één adem kan nemen – en dat ik dit herhaal totdat ik vrij ben van weerstand en ik mezelf zonder problemen kan toeleggen op gelijk wat met specificiteit en toewijding