Dag 74 - Een verkeerde Keuze

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het huis eigenlijk nog ok is en dat we hier kunnen blijven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enken en geloven dat het overdreven is

Ik vergeef mezelf dat§ ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ikzelf deze keuze gemaakt heb voor dit huis en ik niet wil inzien dat het een slechts keuze was

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zoeken naar excuses waarom alles ok is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in alle situiaties zoeken naar eeen externe factor waar ik de schuld aan kan geven – en deze factor dan het probleem maken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd N het probleem maken in plaats van één en gelijk te staan met hem en in te zien dat ik het probleem gecreëerd heb en ik dus ook nu verantwoordelijkheid moet nemen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd N het probleem maken zodat ik zelf geen gezichtsverliez zou lijden bij mijn ‘anderen’, vrienden, ouders, collages

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een situatie te creëren die helemaal problematisch is en uiteeindelijk niet leefbaar

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd emotioneel worden met N

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet toegeven dat ik geen ervaring heb met het vinden van een goede bewoonbare plek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in de situatie denken ja maar dat gaat niet voor N – en dan hem de schuld geven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd doen alsof ik geef om N als een manier om te verstoppen dat ik lui was en niet wilde nakijken wat de praktische leefomstandigheden zouden zijn en niet toegeven dat ik daar zelf niet zou willen wonen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet ersntig en zelf-oprecht zijn in het zoeken naar een huis en er bijna niet in geloven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de zoektocht naar een appartement te saboteren door het niet ersntig te nemen en in te zien dat ik er praktisch ga moeten leven en winkelen etc

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de oorsprong van het probleem zoeken buiten mijzelf in plaats van de oorsprong in mijzelf te leggen  zaodat ik ook de oplossing kan worden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepeterd mezelf te willen beschermen en verdedigen in plaats van in te zien dat wie ik ben als het personnage dat dit huis gekozen heeft , niet aanvaardbaar is en niet geldig is als leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd N’s commentaar persoonlijk te nemen in plaats van in te zien dat als ik reageer ik mezelf met het personnage en de keuze identificeer en ik niet ben veranderd

Ik laat mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf om mijn beperkingen te verdedigen en beschermen in plaats van in te zien dat dit het moment is om vernatwoordelijkheid te nemen voor mezelf en te veranderen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me verdrietig voelen omdat de andere niet meer “vriednelijk” is tegen mij

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken ‘niemand houd van mij’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bestaan in en als het personnage: “niemand houdt van mij” – als een manier om mijn omgeving te manipuleren en aandacht te krijgen – in plaats van onmiddellijk verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en te beslissen wie ik wil zijn en wat ik niet meer toelaat van mezelf

Ik laat mezelf niet toe en aanvaard niet van mezelf wanneer ik feedback krijg van mijn omgeving daartegenover een ‘negatieve’ ervaring te hebben – in plaats van onmiddellijk verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf omdat wie ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te worden eenvoudig niet aanvaardbaar is

Ik laat mezelf niet toe en accepteer niet van mezelf om de energie en de reactie te ‘geloven’ in plaats van mij te realiseren dat dit het afweerprogramma van de mind is – om te volharden in hetzelfde patroon en niet te veranderen – als de angst om te veranderen als de angst voor het onbekende

Ik egageer mij er toe om wanneer ik in vraag gesteld wordt in mijn motieven en in mijn vertrekpunt, onmiddellijk mijzelf hier te brengen in adem, en alle mogelijke reacties te stoppen hier – en één en gelijk te staan aan wat de ander zegt en het perspectief dat de ander mij geeft, in plaats van onmiddeellijk in weerstand te gaan als de paniek van de mind

Ik engageer mij ertoe wanneer ik uitgedaagd wordt in mijn programma, en ik met een reactie te maken heb, onmiddellijk zelf-vergeving te doen en meteen een correctief statementr te maken over wie ik wil zijn en wat ik van mezelf niet langer toelaat

Ik engageer mij ertoe meedogenloos te zijn met mezelf, net zoals de andere meedogenloos is met mij, in het afbreken en vergeven van de mind als het ego en één en gelijk te staan met wie ik werkelijk ben als leven