Patroon: het gebeurt vaak dat wanneer M tegen me spreekt, of ze mij een vraag stelt, ik plotseling niet meer reageer op wat ze zegt en ik verder doe met wat ik bezig was of opnieuw ergens aan begin, zonder te beseffen dat ik haar plotseling begin te negeren, omdat 'mijn aandacht is bij wat ik aan het doen ben'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik gecontroleerd wordt omdat de andere persoon nu van mij aandacht vraagt en ik nu 'gebezigd wordt' door deze andere persoon - en ik ontnomen wordt van wat ik aan het doen was
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet luisteren gebruiken als een manier om mijn weerstand te uiten en een onderwerp te vermijden
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf manifesteren als een weerstand om te reageren op wat er gezegd wordt en dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor communicatie maar in plaats daarvan alles in het midden laten en gewoon mijn weerstand volgen
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om verantwoordelijkheid te nemen omdat ik de ander niet wil bruuskeren door te zeggen dat ik nu niet kan/wil communiceren, dus zeg ik niets en laat alle verantwoordelijkheid over aan de ander om een beslissing te nemen met betrekking tot de situatie
Commitment: Ik engageer mijzelf ertoe de mechanismen van dit patroon bloot te leggen en mijzelf te bewegen, adem per adem, om dit patroon te stoppen en mijzelf te schrijven in een patroon van gelijke communicatie en gelijke verantwoordelijkheid
Gedachte Dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik met M communiceer ik plotseling mijzelf zie als een kind die door zijn moeder wordt aangesproken, en van daaruit een weerstand creëer om verder te gaan met de discussie en onmiddellijk in mezelf blokkeer en mezelf afwend van het gesprek om 'ergens anders aandacht aan te geven'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte de uitkomst van mijn communicatie laten bepalen, in plaats van dat ikzelf een bewuste keuze maak aangaande waar ik met mijn communicatie naartoe wil.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte aanvaarden als werkelijkheid in plaats van de mechanismen van mindcontrol te herkennen en mezelf te sturen in adem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten sturen door een gedachte als herinnering als het verleden, in plaats van mezelf te sturen in het hier van dit moment.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te programmeren met weerstand dmv een herinnering van toen ik kind was omdat ik niet wilde dat iemand in mijn wereld zou interfereren en zomaar beslag zou komen leggen op mij en mijn bezigheid omdat wat zij van mij willen belangrijker is dan wat ik aan het doen ben en ik had hierover niets te zeggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nog in woede te bestaan tegenover de moeder als kind en dit af te reageren op de persoon waar ik vandaag mee communiceer als 'verzet'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ik (als kind) wel de mogelijkheid had om te communiceren in gelijkheid maar dat dit nooit in mij opgekomen is omdat ik altijd de superioriteit en autoriteit als gegeven aanvaard heb, in plaats van in te zien dat ik wel een keuze heb en dat ik dus 'de macht heb' om mijn standpunt uit te drukken, in plaats van emotioneel te reageren.
Commitment: ik engageer mijzelf ertoe om te oefenen mijzelf te vertragen in adem, zodat ik mijzelf gewaar kan worden van deze gedachte-herinneringen die op automatische wijze opkomen om mijn gedrag te sturen en een persoonlijkheid te activeren, in plaats van dat ik mezelf stuur in vol gewaarzijn van wie ik ben in adem zodat ikzelf de beslisser ben van wie ik ben in plaats van dat een automatische gedachte-activatie in mijn plaats beslist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten