Dag 396 - De Houthakker

Een houthakker leefde met zijn drie zonen

op een heuvel aan de rand van het bos.

Een stenen waterput, onderaan de heuvel,

voorzag hen van water,

maar stond deze zomer droog.

Op een dag speelden de zonen bij de waterput.

Ze klommen erin en wilden zien hoe diep de put was.

De oudste zoon hield zich vast aan een touw 

De twee anderen bengelden onder hem in het donker 

De knoop rond de boomwortel was sterk, 

maar de boomwortel was rot. Hij brak 

en de oudste zoon voelde dat niets hen nog tegenhield

Behalve de ijzersteke hand van vader 

rond zijn pols die hem plots omhoog trok.

"Ik had jullie gezegd niet in de put te klimmen.

De put wordt jullie dood.

Maar jullie willen bewijs, want mijn liefde is niet genoeg."

Toen greep vader de arm van de oudste zoon,

en brak hem als een tak. 

Hij zei:

"Een val in een diepe put, heeft je arm gebroken.

Je mag van geluk spreken, dat je nog leeft." 

Hij greep ook de voet van de jongste zoon,

en brak ook twee ribben van de laatste zoon. 

De drie zonen huilden.

"Dit is de dag van jullie neergang. Herinner je deze dag." 

Toen de zonen weer te been waren,

aan het einde van de zomer,

Slopen zij bij nachte naar buiten 

en staken het huis van de houthakker in de brand.

Het huis ging op in vlammen en de zonen vluchtten naar het bos.

De houthakker rolde door de deur naar buiten. 

Zijn rug en zijn haar stonden in vuur en vlam. 

Hij rolde van de heuvel omlaag 

tot hij alleen nog maar rookte en siste. 

Hij kon zijn ogen niet meer openen. 

De volgende morgen kwamen de buren hem helpen. 

De zonen gingen elk hun weg 

en beproefden hun geluk in de stad. 

Jaren gingen voorbij en de leegte 

in de zonen groeide. 

Op een dag liet de jongste zoon 

alles vallen en ging weer naar het bos.

Zo ook de tweede zoon, korte tijd later.

En zo ook de oudste zoon. 

Toen de oudste zoon eindelijk 

langs de waterput liep en de heuvel

omhoogklom, vond hij daar ook zijn broers. 

Hij sloeg de ogen neer en ging naar binnen. 

"Aha," zei de blinde houthakker. "Daar ben je."

De drie zonen die inmiddels binnen

verzameld waren, gingen rond de tafel zitten.

Vader zat bij het vuur en glimlachte. 

"Je broers hebben mijn dak hersteld 

en soep gemaakt. Neem een stuk brood."   

De zoon bleef stil en zijn hand beefde 

toen hij een stuk brood afbrak. 

De houthakker en zijn drie zonen aten.

De vader smakte, en de drie zonen snikten. 

"Lekkere soep," zei de houthakker. 

Zelfvergeving voor Beginners: Rap Rijden is Plezant

Rap rijden is plezant

Amaai mijn vrienden zijn onder den indruk

Ik ben hier precies den held

Nog een bekke rapper rijden

Dan zien ze hoeveel ik durf

We gaan hier bijkans de lucht in

 

Ineens kwam die vos uit het bos

Ik kon niet meer stoppen  

en hij lag onder mijn wielen

Toen was het stil in den auto

Da was nie expres

Ik weet nie waarom ik da gedaan heb

Diene vos...

 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd slim willen lijken voor mijn vrienden en opzettelijk domme dingen doen om te bewijzen dat ik durf

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd stoer willen zijn en daarom opzettelijk domme dingen doen zonder na te denken en te beseffen dat ik niet alleen ben op de wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachten dat de wereld voor mij genade kent, terwijl ik geen genade ken voor de wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd indruk willen maken op mijn vrienden en daarom mijn leven en dat van andere in gevaar brengen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen respect hebben voor anderen en voor het leven van een ander.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment bezeten te worden en alleen maar populair willen zijn en niet meer echt beseffen wat ik doe. 

-----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

---------------------------------------------------------- 

Day 380 - Why I clap my Hands in Belgium #Corona2020

In Belgium, every evening at 20:00 PM, people all over Belgium open the window of their houses and their appartments and start clapping their hands. Every evening, when I start to hear the first sounds of clapping at 19:59 PM, I wonder whether today I will join the clapping, and so far I have joined every evening that I could. I stop what I am doing and I go stand on my balcony and I start clapping my hands loudly, along with all the other people in the neighborhood.

It started as a movement of solidarity with the 'nurses' and the personel in the hospitals and generally with all the 'workers' who are keeping up the economy and to 'recognize' what they do and stand as - when most people are required to stay home by the government.

While there exist many different 'opinions' regarding the question if the measures imposed by our goverment are the best possible measures, I do not stand on my balcony and clap my hands because I believe our government is infallible. I decided within myself that clapping my hands is an act of respect and and a statement of our communion as human beings ´- that every day we recognize that despite being in our houses most of the time we are not 'alone'. Within this I also state that I am willing to place my trust in a group and that we have now made a decision to stand together in this and we will walk as a group and there is no way back.

It is also a nice way of 'getting out of our minds' and connect 'physically' with everyone through something that is equally available to all: clapping your hands. You literally move out of your 'individuality' and walk into a group.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to fear losing my individuality if and when I join the clapping - instead of realising that if I can lose my individuality to easily, then my individuality is simply not real.

I realise and understand that despite joining and being part of a larger group I remain 'reponsible' for me, for my expression, for my participation, in every moment of breath.

----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

-----------------------------------------------------------

Dag 346 - Pijn en Kwaadheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken in momenten dat ik iets zou kunnen bijleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken om de ander pijn te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken om de ander pijn te doen zodat ik mijn eigen pijn niet moet voelen en kan verstoppen.

Ik laat mezelf toe om te ademen in het moment van pijn en de pijn te laten passeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de kwaadheid gebruiken als een afleidingsmechanisme van mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat ik in kwaadheid een punt verstop voor mezelf en dus laat ik mezelf toe om kwaaheid te gebruiken als een spiegel van mezelf.

--

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een kosteloze cursus met begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 344 - ivm Ingewikkelde Zaken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen bewijzen in complexe situaties, als diegene die complexe problemen oplost.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de redder willen zijn die de problemen van anderen (beter) oplost.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd problemen te creeren zodat ik mezelf naar voor zou kunnen schuiven als de oplosser.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te zoeken naar problemen zodat ik mezelf zou kunnen definieren als de oplosser.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als er geen complexe problemen zijn, ik mezelf niet zal kunnen onderscheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik me niet kan concentreren op eenvoudige zaken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat eenvoudige zaken waardeloos zijn en mijn aandacht niet waard zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ingewikkeld willen zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf als 'persoon' ingewikkeld te hebben gemaakt als een manier om mezelf te onderscheiden en om mezelf 'interessanter' te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd eenvoud definieren als 'saai'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd eenvoud definieren als 'dom'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf ingewikkeld maken omdat ik geloof dat ik dan meer aandacht zal krijgen dan wanneer ik eenvoudig ben.

Eenvoud herdefinieren:

Iets dat met weinig woorden gecommuniceerd of uitgelegd kan worden en dat snel begrijpelijk is.

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een cursus met gratis begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 343 - Mijn Job is mijn Leven

Het is verleidelijk om, wanneer men een baan heeft, zich te gaan definieren aan de hand van deze baan. Indien men dit toelaat, kan een baan een entiteit worden die het leven van een persoon volledig overneemt op emotioneel en mentaal vlak. De persoon wordt de baan.

In onze maatschappij wordt hier door de werkgevers ook op ingespeeld. Men tracht een zekere trots op te wekken bij de werknemers in verband met hun functie in het bedrijf, als zijnde een zekere prestatie en een teken van succes.

Op die manier ontstaat de verleiding om zich te gaan definieren aan de hand van de baan die men heeft, omdat het success dat bereikt werd op professioneel vlak dan ook weerspiegeld op het gehele leven van de persoon.

Zelfvergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccept
eerd mezelf te definieren ahv mijn baan en wanneer ik niet op het werk ben ook innerlijke dialogen te voeren die betrekking hebben op mijn collega's en het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen acht te slaan op mijn ademhaling wanneer ik werk, ipv me te realiseren dat de zelf-beweging van het in- en uitademen mezelf een fysiek anker geeft waarmee ik zelf mijn tempo kan bepalen en ik mezelf kan vertragen ten aanzien van de 'snelheid' die uit de omgeving op me afkomt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf reeds in de toekomst te projecteren in gedachten wanneer ik 's morgens opsta, in plaats van mezelf hier te brengen in en als mijn fysieke lichaam door op een kalme manier in en uit te ademen en de focus te brengen in en als mijn lichaam en de praktische handelingen die ik 's morgens dien te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het werk 'een entiteit' te hebben gemaakt die 'mijn leven beheerst', ipv me te realiseren dat dit het resultaat is van een keuze die ik maak en dat ik kan beslissen om de focus te leggen op het ondersteunen van mezelf in mijn proces ongeacht of ik op mijn werk ben of niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'mezelf te verliezen' op het werk en 'overleven' als een excuus te gebruiken om op een onbewuste manier in allerlei persoonlijkheden te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reactief te zijn op het werk en daarom automatische persoonlijkheden te activeren ipv mezelf in adem te bewegen en te ageren vanuit zelf-expressie als wie ik werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van bepaalde mensen omdat ik geloof dat ik niet met hen kan omgaan zonder bepaalde persoonlijkheden te activeren, ipv mezelf te vertrouwen en in te zien dat ik met elke persoon kan omgaan eenvoudig door hier te zijn en te ademen en mezelf uit te drukken in zelf expressie in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het niet mogelijk is om kalm te zijn/blijven bij de uitvoereing van mijn werk omwille van de druk die gelegd wordt op het behalen van bepaalde resultaten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een opgepepte persoonlijkheid te hebben gecreeerd, als een manier om mij aan te passen aan mijn omgeving en om de indruk te wekken dat ik heel hard werk en ik mijn uiterste best doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ik hetzelfde werk ook kan verrichten door innerlijk kalm te blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat stress me helpt om sneller te werken, in plaats van me te realiseren dat ik op deze manier alleen meer fouten maak die daarna gecorrigeerd moeten worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd sneller willen werken dan realistisch mogelijk is - ipv me te realiseren dat als ik werk in adem, mijn focus het meest intens zal zijn en ik op die manier feitelijk het snelst werk en ik geen fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd stress te creeren omdat ik geloof dat er niet genoeg tijd is om alles te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds een oordeel te vellen dat het onmogelijk zal zijn een om een bepaald aantal taken vandaag te volbrengen en op basis daarvan reeds angst te creeren, ipv me te realiseren dat ik door dit oordeel en deze perceptie de mogelijheid reeds saboteer om in één dag deze taken te volbrengen im kalmte en focus.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf reeds overwelmd te voelen wanneer meerdere taken op ma afkomen en in feite te panikeren, ipv mezelf hier te houden en me te realiseren dat ik elke taak slechts kan volbrengen door mezelf te bewegen in adem, in kalmte en absolute focus.

Woorden om te leven: Geduld, ademhaling, kalmte, focus.

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een cursus met gratis begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 334 - Ja maar ik was iets anders van Plan

Toen mijn vriendin mij vroeg haar te helpen, kwamen er gedachten in mij op zoals: is dit nu echt zo belangrijk dat we hier met zijn tweeën over moeten zitten brainstormen? Dit is zonde van mijn tijd…

Ik zat neer met haar, maar ik was niet 100% met haar aanwezig. In mijn achterhoofd zat ik me namelijk schuldig te voelen ten aanzien van de tijd waarvan ik dacht dat ik die aan het verliezen was en – ik ging zelfs in een vorm van lichte paniek. Ik zag dit patroon in mezelf en realiseerde me dat het geen zin heeft me zo te voelen en op deze manier te proberen participeren. Ik schiet mezelf op deze manier in de voet en verspil werkelijk mijn tijd. Het had geen zin deze angstbeelden in mezelf te creëren.

Ik besloot toen vrede te nemen met de situatie en mijn eigen plannen in verband met wat ik had willen doen, even volledig en onvoorwaardelijk los te laten. Eenmaal ik dit gedaan had, was het slechts een kwestie van een paar minuten vooraleer we samen het probleem opgelost hadden en mijn vriendin en ik tevreden waren.

Zelf-vergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan het beeld van wat ik had willen doen en hoe ik mijn tijd had willen besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik zal verminderen indien ik mezelf investeer in dit project dat van haar komt ipv in mijn eigen projecten te kunnen investeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een verwachting te hebben gecreeerd dat het moeilijk ging worden en dat het veel inspanning ging vergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest om controle te verliezen over mijn eigen tijd, nog voor ik een goed beeld heb van hoe lang iets zal duren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te voelen en te denken: het is niet eerlijk dat ze hiervoor mijn hulp inroept, ze moet dit alleen doen, ze heeft het recht niet 'mijn tijd hiervoor af te pakken'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik 'verplicht' ben mijn vriendin te helpen en met deze attitude bij haar te gaan zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag van mijn vriendin ervaren als een inbreuk op 'mijn vrijheid'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide worden tav 'mijn tijd'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik zelf later gestressed zal zijn 'omdat ik minder tijd heb'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat mijn ervaring van 'weerstand, oneerlijkheid en me gestraft voelen' gerechtvaardigd is en me neer te leggen bij deze ervaring. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat er van mij gevraagd wordt om van mijn planning af te wijken. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek te gebruiken in een moment in plaats van mijn gezond verstand te gebruiken en communicatie met mijn partner om te bepalen wat het precies is waar ze hulp mee nodig heeft - zodat ik me kan realiseren dat dit niet lang hoeft te duren en dat ik mezelf niet 'in tweeen moet scheuren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik mezelf compromitteer indien ik dit project nu belangrijker maak dan wat ik zelf van plan was te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me niet realiseren dat ik mezelf niet hoef te compromitteren - ik kan eenvoudig op een manier participeren die zowel mijn vrijheid respecteert als die van mijn partner.  

Wanneer en als ik mezelf zie reageren in paniek omdat ik geloof dat mijn vrijheid gecompromitteerd wordt, dan stop ik en adem ik en ik realiseer me dat mijn vrijheid bestaat in het ademen hier en mezelf vrij te maken van mijn emoties en reacties en in die innerlijke stilte beslissingen te kunnen nemen die best zijn voor mezelf en voor anderen.

Wanneer en als ik mezelf zie panikeren omdat ik geloof dat er 'van buitenaf' een beperking wordt opgelegd aan mijn vrijheid - dan stop ik en adem ik en realiseer ik me dat deze wereld en iedereen in deze wereld deel uitmaakt van mezelf en dus van mijn vrijheid.

Ik realiseer me en begrijp dat ik niet altijd alle informatie en dus volledige controle kan hebben alvorens een beslissing te nemen en ik soms gewoon even moet ademen en participeren om te zien of dit iets is waarin ik van dienst kan zijn aan een ander.

Voor meer informatie, zie: www.desteni.org

Dag 333 - De Labiele Persoonlijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat F. me uitlegde dat ik me vergist had en dat ik de context niet volledig begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omwille van ‘de manier’ waarop F. me uitlegde dat ik de context niet begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me hulpeloos voelen tegenover ‘de manier waarop’ F. me haar standpunt uitlegt en ook bang te zijn dat ze niet zal stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verwijten dat ze te veel aandringt en niet willen horen wat ze te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds emotioneel reageren omwille van ‘de manier waarop’ F. me aanspreekt en dan reeds te beslissen dat ik naar niets zal luisteren van wat F. me te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf victimiseren in mijn eigen mind in mijn eigen reacties en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien dat F. niets in mij creeert of veroorzaakt, maar dat ik deze reactie en emoties zelf veroorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander me dit aandoet, dat ze mij ‘martelt’ door de manier waarop ze tegen me spreekt, en daarmee mezelf te verbergen met de ‘labiele persoonlijkheid’ als iemand die zichzelf niet in de hand heeft en die elk moment kan ontploffen wanneer het hem te veel wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch mezelf te verbergen in en als de ‘labiele persoonlijkheid’ wanneer iemand me confronteert met een aspect van mezelf dat ik niet wil zien of veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door middel van de labiele persoonlijkheid victimiseren in een moment dat ik zou kunnen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft en zo iets bijleren over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de labiele persoonlijkheid als beschermingsmechanisme te hebben gecreëerd als een manier om de rollen om te keren en te kunnen zeggen dat het de ander is die moet veranderen en die moet ‘stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verantwoordelijk te maken voor ‘het kunnen stoppen van mijn emotie en reactie’ ipv mij te realiseren dat ik de macht heb om mijn emotie en reactie te stoppen, maar dat ik niet wil omdat ik liever de ander de schuld geeft zodat ik niet moet luisteren naar wat ze mij eigenlijk te vertellen heeft omdat ik het punt in kwestie niet wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten in te zien dat wanneer ik op een dergelijke manier ‘reageer’ dit een ‘teken aan de wand’ is dat het punt waarover F’ me eigenlijk aanspreekt een zeer belangrijk punt is waarover ik niet zelf-oprecht wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij te realiseren dat ik in een dergelijk moment eenvoudig kan ademen en stoppen en in gelijkheid luisteren naar wat F. me te vertellen heeft.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik eenvoudig luister naar wat F. me te vertellen heeft dat ik daarmee niet ‘verlies’ maar dat ik daarmee gelijkheid in mezelf aanvaard.

Bezoek: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 331 - De paniek-persoonlijkheid

          Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek gebruiken als een manier om mezelf af te schilderen als hulpeloos zodat anderen vriendelijk en zacht met mij zouden zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de woede van anderen indien ik fouten zou maken en dus acteer ik liever als een hulpeloze persoon omdat de ander dan vriendelijk met mij zal zijn en mij zal ‘ondersteunen’. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoonlijkheid te hebben gecreëerd om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wat ik in mezelf ervaar en creëer. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een paniek persoonlijkheid te gebruiken zodat ik me kan verschuilen achter een zogenaamd psychisch defect als ‘mijn natuur’ ipv me te realiseren dat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn rijgedrag. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gedragen alsof ik mentaal gehandicapt ben als een manier om mezelf af te schilderen als machteloos en als niet in de mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, hetgeen wil zeggen: begrijpen waarom ik mezelf zo gecreeerd heb en mezelf vervolgens veranderen in een ontwerp dat best is voor iedereen. Ik sta mezelf toe te sturen op een manier die verantwoordelijk is en die mijn omgeving volledig mee in overweging neemt omdat ik mezelf toelaat voortdurend alert te zijn en hier te zijn in adem. Ik realiseer me en begrijp dat ademen geen vloek is maar een zegen. Ik begin in mezelf een nieuw hoofdstuk waarin ik mezelf opnieuw leer autorijden en ik me realiseer dat ik kan bijleren en dat paniek een sabotagemanoevre is die ik niet meer accepteer in mezelf.

    Voor meer info: http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 329 - Wanneer Trots in de weg staat om Bij te Leren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen luisteren naar het voorstel dat F doet ivm het gebruik van een correcte uitdrukking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd F te veroordelen als nietgoed genoeg en haar input de veroordelen als waardeloos en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatich de input van F diskwalificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen te maken ivm wat F voorstelde: dat het niet goed genoeg wat of niet elegant en op basis daarvan haar voorstel niet eens ernstig te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk denken: dat is geen goed idee en onmiddellijk te denken dat ik een beter idee heb, ofschoon zij beter Engels spreekt dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik een expert ben in de Engelse taal.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me beledigd te voelen door hetgeen F voorstelt, omdat ik geloof dat het van te laag niveau is en te gemakkelijk.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aan F willen bewijzen dat ik ook goed Engels kan en een ‘beter alternatief’ naar voren willen schuiven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet van F willen leren omdat ik met haar in competitie ga en onmiddellijk defensief wordt en wil bewijzen dat ik ook mijn waarde heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning willen krijgen van F in plaats van te overwegen dat ik misschien iets van haar kan leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn in het moment dat F me erop wijst dat ik een uitdrukking verkeerd gebruik, in angst dat het tegen mij gebruikt zal worden in superioriteit – ipv me te realiseren dat ik deze projectie zelf creëer en dat ik mezelf veroordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van mezelf denk dat ik perfect ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het feit dat ik nog veel kan leren te zien als een zwakheid die ik moet verbergen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een vorm van trots in mezelf te willen in stand houden waarin ik denk ‘dat ik goed genoeg ben’ en dat wat ik doe ‘goed genoeg is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd constructieve feedback persoonlijk te nemen en te zien al een aanval op mijn persoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat deze trots in feite destructief is en compleet irrationeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat ik genoeg weet’ en dat ik wel weet hoe het allemaal in mekaar zit’ in feite om te verbergen dat ik ergens weet dat ik feitelijk niets weet en me onzeker voel over mezelf en de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf oordelen als ‘gefaald’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf veroordelen als zijnde ‘belachelijk’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te veroordelen als ‘minderwaardig’ wanneer ik iets nog niet ten volle beheers en fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen wanneer ik fouten maak en ook geen geduld te hebben met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld van mezelf willen projecteren als ‘perfect’ en te panikeren wanneer ik denk dat ik fouten maak die voor anderen zichtbaar zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat F over mij oordeelt als belachelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd koppig zijn wanneer het aankomt op ‘leren van anderen’ en te geloven dat ik het zelf ook wel kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik ‘mezelf’ en ‘mijn trots’ koste wat koste moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd feedback te zien als ‘een aanval op mijn trots’ en diegene die feedback geeft te demoniseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles zo perfect mogelijk willen doen zodat ik geen commentaar krijg – want wanneer ik commentaar krijg neem ik het persoonlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me gedemoraliseerd te voelen wanneer ik commentaar krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide zijn wanneer anderen mij feedback of commentaar geven en denken dat ze erop uit zijn mij te ‘verminderen’ of mij te ‘invalideren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de mogelijkheid dat iemand me zou vertellen dat ik iets beter zou kunnen doen dan hoe ik het gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn waarde te halen uit het krijgen van lofprijzingen ivm dat ik iets goed gedaan heb of correct uitgevoerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven als een slaaf die achter een beloning aanloopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanprijzingen op te zoeken ipv in mezelf de eigenwaarde te zien van wie ik ben in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde te hebben gebaseerd op de lofprijzingen die ik in het verleden heb gekregen en waarop ik mijn persoonlijkheid gebouwd heb als ‘datgene waar ik goed in ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor lofprijzingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven op een manier zodanig ik later hopelijk lofprijzingen zal bekomen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik met mezelf kan overleggen en inschatten wanneer ik iets kan bijleren en ik realiseer me en begrijp dat het absurd is bang te zijn voor de mogelijkheid dat ik iets moet/kan bijleren van iemand anders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij beledigd te voelen wanneer iemand mij feedback geeft of mij commentaar geeft – waarin ik het 100% persoonlijk neem – ipv mij te realiseren dat het niets met ‘ik’ te maken heeft of met ‘wat ik waard ben’ maar dat het er enkel om gaat dat ik iets efficienter of op een andere manier kan doen.

Ik realiseer me en begrijp dat het kunnen bijleren een kans is om mezelf te verrijken en in plaats daarvan heb ik het als een verarming en een nederlaag van mezelf beschouwd.

Ik realiseer me en begrijp dat bijleren hoort bij mijn natuurlijke groei en dat indien ik het proces van bijleren in mezelf probeer te blokkeren dat ik dan mijn eigen groei blokkeer.

Ik realiseer me en begrijp dat het bestaan in groep noodzakelijk meebrengt dat ik groei door het leren van anderen EN dat ik deel met anderen wat ik zelf heb bijgeleerd.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een vorm van ‘defensiviteit’ wanneer ik feedback krijg, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een programma accedeer gebaseerd op angst en ego – en ik dit eenvoudig kan loslaten door in te zien dat ik het niet alleen niet persoonlijk moet nemen, maar ook dat ik blij kan zijn dat ik een opportuniteit aangeboden krijg om te groeien en mezelf te ‘verrijken’.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 326 - Ik geef je ongelijk

Gebeurtenis: F begint iets te zeggen en ik denk: dit is niet correct. Ik heb een gelegenheid om haar op haar fout te wijzen en gelijk te hebben.

Ik heb achteraf een aantal keywords neergeschreven naar aanleiding van de emoties die ik in mezelf kon voelen. Ik stelde mij de vraag: wat is het precies wat er in me omgaat in het moment dat ik beslis mijn gedachten te volgen en ik de ander ongelijk wil geven?

superioriteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een superioriteits-reactie de ander te blokkeren en erop te staan dat ik een punt heb door haar erop te wijzen dat er iets is dat ze over het hoofd ziet of waarin ze ongelijk heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geobsedeerd te worden door mijn eigen gezichtspunt en haar koste wat koste willen doen toegeven dat ze ongelijk heeft en niet meer willen of kunnen luisteren.

winnen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te hebben aangegrepen als een gelegenheid om te winnen en om mij superieur te voelen als een vorm van zelfgratificatie, waarbij het erom gaat dat ik me goed voel over mezelf ipv in staat te zijn werkelijk te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft en te begrijpen wat haar gezichtspunt is.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer de angst opkomt ipv de mogelijkheid dat ik iets niet begrijp – ik steeds probeer de ander ongelijk te geven ipv in te zien dat IK NIET HEB BEGREPEN wat de ander heeft willen zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik dom overkom door iets niet te begrijpen en in plaats van te vragen om meer uitleg en geduldig te zijn met mezelf en de ander, reageer ik in superioriteit en probeer ik de situatie te controleren door gelijk te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd competitief te zijn met F en gelijk willen hebben als een punt van eigenwaarde waarin ik me inbeeld dat ik erkenning zal krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk maken van de vraag of ik al dan niet gelijk heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag of ik iets al dan niet onmiddellijk heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag wat ik heb bereikt in mijn leven als symbolen van vervolmaking en volmaaktheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn blanke huidskleur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn inkomen en de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van het type auto dat ik heb en de prijs van mijn auto

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde putten uit een ander die toegeeft dat ze ongelijk hadden en dat ik gelijk heb.

angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen mijn angst te verbergen en iets niet te begrijpen te definiëren als ‘dom zijn’ en over mezelf te oordelen omdat ik iets niet onmiddellijk begrijp.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachtingen ten aanzien van mezelf te hebben waarin ik alles meteen moet begrijpen en als ik iets niet dadelijk begrijp dan ben ik ‘minder dan’ en over mezelf oordeel als ‘dom’ en ‘achterlijk’.

frustratie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn omdat ik denk dat ik minder weet dan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in competitie te zijn met de ander i.v.m. wat ik weet en wat hij/zij weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te gebruiken om erkenning mee te krijgen ipv een en gelijk te staan aan kennis en deze toe te passen waar het praktisch is op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te zien al de sleutel tot macht in het systeem en te denken dat hoe meer kennis ik heb hoe meer autoriteit ik zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te verbinden met autoriteit en superioriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd in en door kennis al een instrument om mezelf mee te vergelijken met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te hebben gebruikt als een manier om mezelf waarde te geven en mezelf te vergelijken met anderen – ipv mij te realiseren en te begrijpen dat de enkele waarde van kennis ligt in haar praktische toepasbaarheid.

wraak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn gelijk als een punt van ‘wraak’ waarin ik ook eens gelijk wil hebben – ik wil ook eens aan de top staan en winnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen eigenwaarde te hebben en niet in staat zijn de luisteren en in plaats daarvan proberen het moment te misbruiken om mijn gelijk te halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te realiseren dat het gelijk willen hebben een complete daad van wanhoop is en niets te maken heeft met de context waarin ik verkeer en waarin ik met een ander bezig ben te communiceren.

ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een moment van angst als ‘ik ga vallen’ mezelf te stoppen en ademen en mij t realiseren dat ik heir ben en dat ik perfect in staat ben mezelf te sturen op een manier die respectvol is t.a.v. mezelf en de ander door te vragen om meer toelichting en werkelijk mijn best doen om te begrijpen wat de ander wilt zeggen ipv te komen met verborgen agenda’s en intenties om de ander te doen ‘vallen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om aan de ander te tonen dat ik iets niet begrijp omdat ik bang ben dat de ander mij hierdoor zal classificeren als ‘minder dan’ of als ‘dom’ of als ‘onwetend’ – ipv mij te realiseren dat ik diegene ben die zo over mij oordeelt en dat de ander in feite daar is om mij te helpen met het begrijpen van de informatie, indien ik maar duidelijk maak dat ik het niet heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de communicatie te saboteren door onmiddellijk de veronderstelling te maken dat de ander zich ‘vergist’ – ik zou ook niet willen dat anderen op deze manier naar mijn woorden luisteren! – ipv mij te realiseren dat ik de informatie misschien niet helemaal begrepen heb en dat het aan mij is om mij ervan te verzekeren dat ik de boodschap correct begrepen heb door vragen te stellen.

Ik engageer mezelf ertoe om geduld te hebben met mezelf in het begrijpen van informatie en de nodige vragen te stellen alvorens ik besluit dat ik een boodschap heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een gegeven situatie te antwoorden met kennis en informatie als een wapen waarmee ik plotseling in de ‘tegenaanval ga’ – alsof ik me continu in een staat van oorlog bevind.

Ik engageer mezelf ertoe om de wapens neer te leggen als kennis en informatie en de ander tegemoet te treden met consideratie, begrip en steun. 

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL). Leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: 
http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook gratis online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.  

Dag 323 - Reageren met inferioriteit tegenover 'controle'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een moment van angst en irritatie te hebben gevoeld toen mijn (huidige) baas mij vroeg om bepaalde zaken nog vandaag af te werken, omdat ik dacht: ‘Maar dat weet ik toch – je hebt het recht niet om dat tegen mij te zeggen, je behandelt mij als een klein kind.’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij behandelt te voelen als een klein kind omdat mijn baas wilt zeker stellen dat ik bepaalde zaken vandaag afwerkte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij plotseling geïntimideerd te hebben gevoeld omdat hij tegen mij sprak als tegen ‘een slaaf’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet te realiseren dat werknemers in de ogen van het systeem/de maatschappijen aanzien worden als hun slaven en het heeft geen zin hiertegen een emotionele reactie te hebben, maar eerder dit te begrijpen en vervolgens te zien hoe ik binnen dit kader navigeer op een manier die respectvol is tov mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een reactie te hebben gehad tegenover mijn baas omdat ik dacht dat hij me niet vertrouwde – ipv mij te realiseren dat hij enkel zijn rol vervulde van verantwoordelijke en hij daarom wilde zeker stellen dat er niets onafgewerkt werd achtergelaten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegenover dit moment van ‘controle’ te hebben gereageerd met inferioriteit – waarin, toen ik antwoorde, er onzekerheid doorklonk in mijn stem; ipv diep te ademen en te kijken naar de woorden die hij gesproken had als informatie, en hem eenvoudig te antwoorden wat ik van plan was met betrekking tot deze taken, namelijk deze vandaag af te werken.

Ik realiseer me en begrijp dat als er mij een vraag gesteld wordt, het dan volledig mijn keuze is om daarop wel of niet emotioneel te reageren, en dat mijn macht erin bestaat enkel te kijken naar de informatie die gesteld wordt, als een onpersoonlijk gegeven, en daarop te antwoorden op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag te hebben geinterpreteerd als een aanval, ipv mij te realiseren dat de persoon dit ook zegt om mij te helpen. Alles is er om mij te assisteren - indien ik het zo opvat.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een inferioriteitsreactie, omdat mij een vraag gesteld wordt of er mij een commentaar gegeven wordt, en ik zie dat ik snel begin te gaan vanbinnen, dan stop ik en neem ik een diepe adem en zet een stap achteruit in mezelf zodat ik de informatie kan zien voor wat ze is en ik op een neutrale manier kan antwoorden.

Wat ik verder nog zie is dat indien ik met inferioriteit reageer tav controle, dit betekent dat ik mezelf inferieur gemaakt heb aan controle: ik heb controle dus niet in mezelf aanvaard, omdat ik het veroordeel als zijnde 'slecht' en 'misbruik'. Dat is een punt om in een volgende blog naar te kijken.

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL) en leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.  

Dag 320 - Anderen compromitteren door niet te spreken

Toen ik zag dat T potentieel in de problemen kon komen omwille van zijn aanpak – zei ik niets, omdat ik dacht: misschien zit hij in een fase in zijn leven waarin hij conflict moet creëren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben toen ik zag dat hij mogelijks spanningen ging creëren met zijn collega’s – omdat ik geen conflict wilde creëren met T.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik me vergis in wat ik zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat het maar mijn eigen onzekerheden zijn’ en daarmee mijn eigen gezond verstand invalideren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in zijn schoenen te hebben gestaan en mij te hebben gerealiseerd dat hij het probleem mogelijks niet kon zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben als een vorm van elitisme, waarin ik alleen geef om mezelf en ik niet geef aan anderen en hen bescherm en voor hen zorg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben uit veiligheid als superioriteit, ipv het risico te nemen dat de ander kwaad wordt of me niet begrijpt en mezelf daarmee kwetsbaar te maken door de ander te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onzekerheid als een excuus gebruiken om niet te spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid te hebben uitgesteld door niet te spreken en daarmee gevolgen te creëren voor de ander.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn verantwoordelijkheid zich opent in een moment en dat ik in dat moment eerlijk moet zijn met mezelf en overeenkomstig moet handelen/spreken en verantwoordelijkheid nemen.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik mijn verantwoordelijkheid uitstel, ik daarmee mijn eigen vrijheid uitstel en ik mezelf handicappeer.

Ik realiseer me en begrijp dat niet te geven niet alleen gruwelijk is tegenover anderen, maar ook gruwelijk tegenover mezelf, want ik gun anderen geen vrijheid en daarmee gun ik mezelf geen vrijheid.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in een moment van inzicht/realisatie, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat het aan mij is om mezelf te vertrouwen en te handelen overeenkomstig wat ik zie.

Ik realiseer me en begrijp dat ik geen veronderstellingen kan maken met betrekking tot wat de ander ziet of niet ziet en dat het daardoor altijd mijn verantwoordelijkheid is te spreken en te delen wat ik zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te wachten ipv mezelf te vertrouwen en te handelen in het moment.

Ik realiseer me en begrijp dat ik door te handelen in het moment het vertrouwen in mezelf versterk en ik daarmee mijn onafhankelijkheid en gezond verstand versterk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik probeer verantwoordelijkheid te ontwijken door middel van gedachten, mezelf te stoppen in één adem en mij te realiseren dat ik in gezond verstand naar de situatie kan kijken en dat er een oplossing bestaat en dat ik verantwoordelijkheid kan nemen. Ik ontspan mijn lichaam en stop de angst in mezelf en laat mezelf toe de oplossing te zien; en handel overeenkomstig.

Ik realiseer me en begrijp dat de oplossing ook steeds best is voor mezelf.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 305 - De Alwetende Man

De zelf-vergeving van vandaag is geschreven naar aanleiding van een realisatie die ik had vandaag toen ik werkte aan mijn Agreement course, waarbij ik schreef over de relatie die ik gehad heb met mijn moeder en hoe dit patroon ook in mijn huidige relatie naar boven komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gezien willen worden als onafhankelijk en gerespecteerd te willen worden als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld willen beschermen van mezelf als hoe ik door anderen gezien wil worden – als iemand met zelf-vertrouwen die in alle situaties weet wat te doen – in plaats van nederig te zijn en oprecht met mezelf met betrekking tot wat ik weet en wat ik niet weet, en bijgevolg anderen om hulp en ondersteuning te kunnen vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben van ‘wie ik wil zijn’ als iemand met zelfvertrouwen en iemand die in alle situaties weet wat te doen, in plaats van te kijken naar waar ik werkelijk sta en wat ik nog moet leren in een bepaalde situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd energie te halen uit een idee dat ik heb over mezelf – hetgeen erop wijst dat ik het nog niet ben in werkelijkheid, anders had ik het idee/het geloof niet nodig gehad en zou ik gewoon mezelf vertrouwen in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door anderen gezien en aanvaard willen worden als een volwassene in plaats van mezelf te erkennen en te handelen als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd beschaamd te zijn geweest over mijn onzekerheden en deze te willen verbergen voor anderen – ipv gelijk te staan aan wie ik werkelijk ben in dit moment mét mijn onzekerheden zodat ik mezelf kan helpen met het wegnemen van mijn onzekerheden door te leren wat het is dat ik nog moet leren of door hulp te vragen aan anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld hebben willen projecteren van mezelf als zijnde superieur en alwetend  - in plaats van mezelf te aanvaarden als wie ik werkelijk ben in een gegeven moment en nederig te zijn met betrekking tot waar ik feitelijk sta en waar ik feitelijk aan toe ben.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een taak aanvat of moet aanvatten en en ik voel angst en onzekerheid in mezelf, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat deze angst de inferioriteit is van het ego als de mind, waarin ik reeds een projectie van mezelf gecreëerd heb van een alwetend en alkunnend iemand, maar ik weet dat dit en vals beeld is, en dus engageer ik mezelf ertoe in dat moment te kijken naar welke hulp of ondersteuning ik nodig heb - en overeenkomstig de nodige hulp en ondersteuning te bekomen of te verzoeken aan anderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand omdat ik eigenlijk niet weet hoe iets te doen - mij te realiseren dat dit een opportuniteit is om uit mijn ego te stappen en het proces te stappen van hoe iets te leren in nederigheid totdat ik het op een betrouwbare manier kan volbrengen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand tegenover het doen van XYZ en ik mezelf zie denken 'ach het is te moeilijk' of' ach, dat KAN IK NIET' - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een proces dien te stappen om te leren hoe ik dit kan doen zodat het toch mogelijk wordt om XYZ te volbrengen/uit te voeren.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf uit te breiden en mijn deuren open te zetten door de kansen te grijpen die zich voordoen, in plaats van mezelf angstvallig te beperken omdat ik een projectie/illusie van mezelf wil hooghouden als 'iemand die perfect weet wat hij doet en waar hij aan toe is' en wanneer ik iets zou doen waarin ik geen of weinig ervaring heb, dan zou ik met mijn illusie door de mand vallen en verlies ik mijn waanbeeld - en dus engageer ik mezelf ertoe om dit waanbeeld te deconstrueren en mij te realiseren dat ik vermeden heb om werkelijk iets bij te leren en dat ik de kans heb om mezelf te sturen en te leren wat er te leren valt en ik mezelf op die manier kan creëren als een gelijke aan anderen die als voorbeelden staan van wat er mogelijk is. 

http://lite.desteniiprocess.com