Dag 334 - Ja maar ik was iets anders van Plan

Toen mijn vriendin mij vroeg haar te helpen, kwamen er gedachten in mij op zoals: is dit nu echt zo belangrijk dat we hier met zijn tweeën over moeten zitten brainstormen? Dit is zonde van mijn tijd…

Ik zat neer met haar, maar ik was niet 100% met haar aanwezig. In mijn achterhoofd zat ik me namelijk schuldig te voelen ten aanzien van de tijd waarvan ik dacht dat ik die aan het verliezen was en – ik ging zelfs in een vorm van lichte paniek. Ik zag dit patroon in mezelf en realiseerde me dat het geen zin heeft me zo te voelen en op deze manier te proberen participeren. Ik schiet mezelf op deze manier in de voet en verspil werkelijk mijn tijd. Het had geen zin deze angstbeelden in mezelf te creëren.

Ik besloot toen vrede te nemen met de situatie en mijn eigen plannen in verband met wat ik had willen doen, even volledig en onvoorwaardelijk los te laten. Eenmaal ik dit gedaan had, was het slechts een kwestie van een paar minuten vooraleer we samen het probleem opgelost hadden en mijn vriendin en ik tevreden waren.

Zelf-vergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan het beeld van wat ik had willen doen en hoe ik mijn tijd had willen besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik zal verminderen indien ik mezelf investeer in dit project dat van haar komt ipv in mijn eigen projecten te kunnen investeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een verwachting te hebben gecreeerd dat het moeilijk ging worden en dat het veel inspanning ging vergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest om controle te verliezen over mijn eigen tijd, nog voor ik een goed beeld heb van hoe lang iets zal duren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te voelen en te denken: het is niet eerlijk dat ze hiervoor mijn hulp inroept, ze moet dit alleen doen, ze heeft het recht niet 'mijn tijd hiervoor af te pakken'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik 'verplicht' ben mijn vriendin te helpen en met deze attitude bij haar te gaan zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag van mijn vriendin ervaren als een inbreuk op 'mijn vrijheid'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide worden tav 'mijn tijd'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik zelf later gestressed zal zijn 'omdat ik minder tijd heb'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat mijn ervaring van 'weerstand, oneerlijkheid en me gestraft voelen' gerechtvaardigd is en me neer te leggen bij deze ervaring. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat er van mij gevraagd wordt om van mijn planning af te wijken. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek te gebruiken in een moment in plaats van mijn gezond verstand te gebruiken en communicatie met mijn partner om te bepalen wat het precies is waar ze hulp mee nodig heeft - zodat ik me kan realiseren dat dit niet lang hoeft te duren en dat ik mezelf niet 'in tweeen moet scheuren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik mezelf compromitteer indien ik dit project nu belangrijker maak dan wat ik zelf van plan was te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me niet realiseren dat ik mezelf niet hoef te compromitteren - ik kan eenvoudig op een manier participeren die zowel mijn vrijheid respecteert als die van mijn partner.  

Wanneer en als ik mezelf zie reageren in paniek omdat ik geloof dat mijn vrijheid gecompromitteerd wordt, dan stop ik en adem ik en ik realiseer me dat mijn vrijheid bestaat in het ademen hier en mezelf vrij te maken van mijn emoties en reacties en in die innerlijke stilte beslissingen te kunnen nemen die best zijn voor mezelf en voor anderen.

Wanneer en als ik mezelf zie panikeren omdat ik geloof dat er 'van buitenaf' een beperking wordt opgelegd aan mijn vrijheid - dan stop ik en adem ik en realiseer ik me dat deze wereld en iedereen in deze wereld deel uitmaakt van mezelf en dus van mijn vrijheid.

Ik realiseer me en begrijp dat ik niet altijd alle informatie en dus volledige controle kan hebben alvorens een beslissing te nemen en ik soms gewoon even moet ademen en participeren om te zien of dit iets is waarin ik van dienst kan zijn aan een ander.

Voor meer informatie, zie: www.desteni.org

Dag 329 - Wanneer Trots in de weg staat om Bij te Leren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen luisteren naar het voorstel dat F doet ivm het gebruik van een correcte uitdrukking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd F te veroordelen als nietgoed genoeg en haar input de veroordelen als waardeloos en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatich de input van F diskwalificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen te maken ivm wat F voorstelde: dat het niet goed genoeg wat of niet elegant en op basis daarvan haar voorstel niet eens ernstig te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk denken: dat is geen goed idee en onmiddellijk te denken dat ik een beter idee heb, ofschoon zij beter Engels spreekt dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik een expert ben in de Engelse taal.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me beledigd te voelen door hetgeen F voorstelt, omdat ik geloof dat het van te laag niveau is en te gemakkelijk.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aan F willen bewijzen dat ik ook goed Engels kan en een ‘beter alternatief’ naar voren willen schuiven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet van F willen leren omdat ik met haar in competitie ga en onmiddellijk defensief wordt en wil bewijzen dat ik ook mijn waarde heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning willen krijgen van F in plaats van te overwegen dat ik misschien iets van haar kan leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn in het moment dat F me erop wijst dat ik een uitdrukking verkeerd gebruik, in angst dat het tegen mij gebruikt zal worden in superioriteit – ipv me te realiseren dat ik deze projectie zelf creëer en dat ik mezelf veroordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van mezelf denk dat ik perfect ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het feit dat ik nog veel kan leren te zien als een zwakheid die ik moet verbergen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een vorm van trots in mezelf te willen in stand houden waarin ik denk ‘dat ik goed genoeg ben’ en dat wat ik doe ‘goed genoeg is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd constructieve feedback persoonlijk te nemen en te zien al een aanval op mijn persoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat deze trots in feite destructief is en compleet irrationeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat ik genoeg weet’ en dat ik wel weet hoe het allemaal in mekaar zit’ in feite om te verbergen dat ik ergens weet dat ik feitelijk niets weet en me onzeker voel over mezelf en de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf oordelen als ‘gefaald’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf veroordelen als zijnde ‘belachelijk’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te veroordelen als ‘minderwaardig’ wanneer ik iets nog niet ten volle beheers en fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen wanneer ik fouten maak en ook geen geduld te hebben met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld van mezelf willen projecteren als ‘perfect’ en te panikeren wanneer ik denk dat ik fouten maak die voor anderen zichtbaar zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat F over mij oordeelt als belachelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd koppig zijn wanneer het aankomt op ‘leren van anderen’ en te geloven dat ik het zelf ook wel kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik ‘mezelf’ en ‘mijn trots’ koste wat koste moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd feedback te zien als ‘een aanval op mijn trots’ en diegene die feedback geeft te demoniseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles zo perfect mogelijk willen doen zodat ik geen commentaar krijg – want wanneer ik commentaar krijg neem ik het persoonlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me gedemoraliseerd te voelen wanneer ik commentaar krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide zijn wanneer anderen mij feedback of commentaar geven en denken dat ze erop uit zijn mij te ‘verminderen’ of mij te ‘invalideren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de mogelijkheid dat iemand me zou vertellen dat ik iets beter zou kunnen doen dan hoe ik het gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn waarde te halen uit het krijgen van lofprijzingen ivm dat ik iets goed gedaan heb of correct uitgevoerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven als een slaaf die achter een beloning aanloopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanprijzingen op te zoeken ipv in mezelf de eigenwaarde te zien van wie ik ben in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde te hebben gebaseerd op de lofprijzingen die ik in het verleden heb gekregen en waarop ik mijn persoonlijkheid gebouwd heb als ‘datgene waar ik goed in ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor lofprijzingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven op een manier zodanig ik later hopelijk lofprijzingen zal bekomen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik met mezelf kan overleggen en inschatten wanneer ik iets kan bijleren en ik realiseer me en begrijp dat het absurd is bang te zijn voor de mogelijkheid dat ik iets moet/kan bijleren van iemand anders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij beledigd te voelen wanneer iemand mij feedback geeft of mij commentaar geeft – waarin ik het 100% persoonlijk neem – ipv mij te realiseren dat het niets met ‘ik’ te maken heeft of met ‘wat ik waard ben’ maar dat het er enkel om gaat dat ik iets efficienter of op een andere manier kan doen.

Ik realiseer me en begrijp dat het kunnen bijleren een kans is om mezelf te verrijken en in plaats daarvan heb ik het als een verarming en een nederlaag van mezelf beschouwd.

Ik realiseer me en begrijp dat bijleren hoort bij mijn natuurlijke groei en dat indien ik het proces van bijleren in mezelf probeer te blokkeren dat ik dan mijn eigen groei blokkeer.

Ik realiseer me en begrijp dat het bestaan in groep noodzakelijk meebrengt dat ik groei door het leren van anderen EN dat ik deel met anderen wat ik zelf heb bijgeleerd.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een vorm van ‘defensiviteit’ wanneer ik feedback krijg, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een programma accedeer gebaseerd op angst en ego – en ik dit eenvoudig kan loslaten door in te zien dat ik het niet alleen niet persoonlijk moet nemen, maar ook dat ik blij kan zijn dat ik een opportuniteit aangeboden krijg om te groeien en mezelf te ‘verrijken’.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 326 - Ik geef je ongelijk

Gebeurtenis: F begint iets te zeggen en ik denk: dit is niet correct. Ik heb een gelegenheid om haar op haar fout te wijzen en gelijk te hebben.

Ik heb achteraf een aantal keywords neergeschreven naar aanleiding van de emoties die ik in mezelf kon voelen. Ik stelde mij de vraag: wat is het precies wat er in me omgaat in het moment dat ik beslis mijn gedachten te volgen en ik de ander ongelijk wil geven?

superioriteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een superioriteits-reactie de ander te blokkeren en erop te staan dat ik een punt heb door haar erop te wijzen dat er iets is dat ze over het hoofd ziet of waarin ze ongelijk heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geobsedeerd te worden door mijn eigen gezichtspunt en haar koste wat koste willen doen toegeven dat ze ongelijk heeft en niet meer willen of kunnen luisteren.

winnen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te hebben aangegrepen als een gelegenheid om te winnen en om mij superieur te voelen als een vorm van zelfgratificatie, waarbij het erom gaat dat ik me goed voel over mezelf ipv in staat te zijn werkelijk te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft en te begrijpen wat haar gezichtspunt is.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer de angst opkomt ipv de mogelijkheid dat ik iets niet begrijp – ik steeds probeer de ander ongelijk te geven ipv in te zien dat IK NIET HEB BEGREPEN wat de ander heeft willen zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik dom overkom door iets niet te begrijpen en in plaats van te vragen om meer uitleg en geduldig te zijn met mezelf en de ander, reageer ik in superioriteit en probeer ik de situatie te controleren door gelijk te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd competitief te zijn met F en gelijk willen hebben als een punt van eigenwaarde waarin ik me inbeeld dat ik erkenning zal krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk maken van de vraag of ik al dan niet gelijk heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag of ik iets al dan niet onmiddellijk heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag wat ik heb bereikt in mijn leven als symbolen van vervolmaking en volmaaktheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn blanke huidskleur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn inkomen en de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van het type auto dat ik heb en de prijs van mijn auto

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde putten uit een ander die toegeeft dat ze ongelijk hadden en dat ik gelijk heb.

angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen mijn angst te verbergen en iets niet te begrijpen te definiëren als ‘dom zijn’ en over mezelf te oordelen omdat ik iets niet onmiddellijk begrijp.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachtingen ten aanzien van mezelf te hebben waarin ik alles meteen moet begrijpen en als ik iets niet dadelijk begrijp dan ben ik ‘minder dan’ en over mezelf oordeel als ‘dom’ en ‘achterlijk’.

frustratie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn omdat ik denk dat ik minder weet dan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in competitie te zijn met de ander i.v.m. wat ik weet en wat hij/zij weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te gebruiken om erkenning mee te krijgen ipv een en gelijk te staan aan kennis en deze toe te passen waar het praktisch is op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te zien al de sleutel tot macht in het systeem en te denken dat hoe meer kennis ik heb hoe meer autoriteit ik zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te verbinden met autoriteit en superioriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd in en door kennis al een instrument om mezelf mee te vergelijken met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te hebben gebruikt als een manier om mezelf waarde te geven en mezelf te vergelijken met anderen – ipv mij te realiseren en te begrijpen dat de enkele waarde van kennis ligt in haar praktische toepasbaarheid.

wraak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn gelijk als een punt van ‘wraak’ waarin ik ook eens gelijk wil hebben – ik wil ook eens aan de top staan en winnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen eigenwaarde te hebben en niet in staat zijn de luisteren en in plaats daarvan proberen het moment te misbruiken om mijn gelijk te halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te realiseren dat het gelijk willen hebben een complete daad van wanhoop is en niets te maken heeft met de context waarin ik verkeer en waarin ik met een ander bezig ben te communiceren.

ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een moment van angst als ‘ik ga vallen’ mezelf te stoppen en ademen en mij t realiseren dat ik heir ben en dat ik perfect in staat ben mezelf te sturen op een manier die respectvol is t.a.v. mezelf en de ander door te vragen om meer toelichting en werkelijk mijn best doen om te begrijpen wat de ander wilt zeggen ipv te komen met verborgen agenda’s en intenties om de ander te doen ‘vallen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om aan de ander te tonen dat ik iets niet begrijp omdat ik bang ben dat de ander mij hierdoor zal classificeren als ‘minder dan’ of als ‘dom’ of als ‘onwetend’ – ipv mij te realiseren dat ik diegene ben die zo over mij oordeelt en dat de ander in feite daar is om mij te helpen met het begrijpen van de informatie, indien ik maar duidelijk maak dat ik het niet heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de communicatie te saboteren door onmiddellijk de veronderstelling te maken dat de ander zich ‘vergist’ – ik zou ook niet willen dat anderen op deze manier naar mijn woorden luisteren! – ipv mij te realiseren dat ik de informatie misschien niet helemaal begrepen heb en dat het aan mij is om mij ervan te verzekeren dat ik de boodschap correct begrepen heb door vragen te stellen.

Ik engageer mezelf ertoe om geduld te hebben met mezelf in het begrijpen van informatie en de nodige vragen te stellen alvorens ik besluit dat ik een boodschap heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een gegeven situatie te antwoorden met kennis en informatie als een wapen waarmee ik plotseling in de ‘tegenaanval ga’ – alsof ik me continu in een staat van oorlog bevind.

Ik engageer mezelf ertoe om de wapens neer te leggen als kennis en informatie en de ander tegemoet te treden met consideratie, begrip en steun. 

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL). Leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: 
http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook gratis online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.  

Dag 301 - Zelfvertrouwen in Conversaties

Artwork Marlen Vargas del Razo

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ongemakkelijk worden wanneer het erop aankomt over persoonlijke zaken te spreken op het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen in gezond verstand wanneer ik een conversatie voer, maar ip daarvan een uitspraak te doen die een ander curieus zal maken en zal doen vragen naar meer details.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te willen stoefen over het feit dat we bepaalde dingen op een bepaalde manier gedaan hebben – en mezelf met argumenten te manipuleren waarom ik dit ter sprake moet brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te communiceren op basis van energie ipv te converseren op basis van gezond verstand en mezelf te vertrouwen in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben over de ander en bijgevolg een idee mbt wat ik wel en niet tegen de ander kan zeggen, ipv mezelf te vertrouwen in het moment gebaseerd op de informatie die in de context aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst als onzekerheid in mezelf toe te laten tijdens communicatie, ipv te ademen en eenvoudig te communiceren op basis van wat hier is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in onzekerheid tijdens communicatie, mezelf te stoppen en te ademen en mij te baseren op de fysieke werkelijkheid van het moment.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie zoeken in gedachten naar wat te zeggen, mezelf te stoppen en te ademen, en te zien wat in dat moment relevant is om te zeggen en daarop in te pikken. 

http://lite.desteniiprocess.com