Dag 396 - De Houthakker

Een houthakker leefde met zijn drie zonen

op een heuvel aan de rand van het bos.

Een stenen waterput, onderaan de heuvel,

voorzag hen van water,

maar stond deze zomer droog.

Op een dag speelden de zonen bij de waterput.

Ze klommen erin en wilden zien hoe diep de put was.

De oudste zoon hield zich vast aan een touw 

De twee anderen bengelden onder hem in het donker 

De knoop rond de boomwortel was sterk, 

maar de boomwortel was rot. Hij brak 

en de oudste zoon voelde dat niets hen nog tegenhield

Behalve de ijzersteke hand van vader 

rond zijn pols die hem plots omhoog trok.

"Ik had jullie gezegd niet in de put te klimmen.

De put wordt jullie dood.

Maar jullie willen bewijs, want mijn liefde is niet genoeg."

Toen greep vader de arm van de oudste zoon,

en brak hem als een tak. 

Hij zei:

"Een val in een diepe put, heeft je arm gebroken.

Je mag van geluk spreken, dat je nog leeft." 

Hij greep ook de voet van de jongste zoon,

en brak ook twee ribben van de laatste zoon. 

De drie zonen huilden.

"Dit is de dag van jullie neergang. Herinner je deze dag." 

Toen de zonen weer te been waren,

aan het einde van de zomer,

Slopen zij bij nachte naar buiten 

en staken het huis van de houthakker in de brand.

Het huis ging op in vlammen en de zonen vluchtten naar het bos.

De houthakker rolde door de deur naar buiten. 

Zijn rug en zijn haar stonden in vuur en vlam. 

Hij rolde van de heuvel omlaag 

tot hij alleen nog maar rookte en siste. 

Hij kon zijn ogen niet meer openen. 

De volgende morgen kwamen de buren hem helpen. 

De zonen gingen elk hun weg 

en beproefden hun geluk in de stad. 

Jaren gingen voorbij en de leegte 

in de zonen groeide. 

Op een dag liet de jongste zoon 

alles vallen en ging weer naar het bos.

Zo ook de tweede zoon, korte tijd later.

En zo ook de oudste zoon. 

Toen de oudste zoon eindelijk 

langs de waterput liep en de heuvel

omhoogklom, vond hij daar ook zijn broers. 

Hij sloeg de ogen neer en ging naar binnen. 

"Aha," zei de blinde houthakker. "Daar ben je."

De drie zonen die inmiddels binnen

verzameld waren, gingen rond de tafel zitten.

Vader zat bij het vuur en glimlachte. 

"Je broers hebben mijn dak hersteld 

en soep gemaakt. Neem een stuk brood."   

De zoon bleef stil en zijn hand beefde 

toen hij een stuk brood afbrak. 

De houthakker en zijn drie zonen aten.

De vader smakte, en de drie zonen snikten. 

"Lekkere soep," zei de houthakker. 

Zelfvergeving voor Beginners: Rap Rijden is Plezant

Rap rijden is plezant

Amaai mijn vrienden zijn onder den indruk

Ik ben hier precies den held

Nog een bekke rapper rijden

Dan zien ze hoeveel ik durf

We gaan hier bijkans de lucht in

 

Ineens kwam die vos uit het bos

Ik kon niet meer stoppen  

en hij lag onder mijn wielen

Toen was het stil in den auto

Da was nie expres

Ik weet nie waarom ik da gedaan heb

Diene vos...

 

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd slim willen lijken voor mijn vrienden en opzettelijk domme dingen doen om te bewijzen dat ik durf

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd stoer willen zijn en daarom opzettelijk domme dingen doen zonder na te denken en te beseffen dat ik niet alleen ben op de wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachten dat de wereld voor mij genade kent, terwijl ik geen genade ken voor de wereld.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd indruk willen maken op mijn vrienden en daarom mijn leven en dat van andere in gevaar brengen.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen respect hebben voor anderen en voor het leven van een ander.

Ik vergeef mijzelf dat ik mijzelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment bezeten te worden en alleen maar populair willen zijn en niet meer echt beseffen wat ik doe. 

-----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

---------------------------------------------------------- 

Dag 346 - Pijn en Kwaadheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken in momenten dat ik iets zou kunnen bijleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken om de ander pijn te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaadheid gebruiken om de ander pijn te doen zodat ik mijn eigen pijn niet moet voelen en kan verstoppen.

Ik laat mezelf toe om te ademen in het moment van pijn en de pijn te laten passeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de kwaadheid gebruiken als een afleidingsmechanisme van mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat ik in kwaadheid een punt verstop voor mezelf en dus laat ik mezelf toe om kwaaheid te gebruiken als een spiegel van mezelf.

--

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een kosteloze cursus met begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Day 342 - Less complication

I have noticed change coming through within me, when it comes to having resistance to do something because I have set my mind on doing something else.

For instance the other day there was the need to organise our day and to decide when a specific task was ging to be perfomed by me, such as wet cleaning. Here I immediately responded saying that I would do it 'later' because now I have more urgent things to do such as studying. I said 'I study best in the morning' (and therefore everything else has to wait).

Yet my partner responded, 'Just do it now then it is done and you can still study in the afternoon. It only takes 20 minutes.' Here I normally would put up a fight and how dare someone else 'command my day'. Yet, the energy that I saw coming up within me - I saw that it was not going to be worth it so I decided to just 'pass' and I said: well, yeah ok I can do it now as well. And in that moment I let go of my idea-fix that 'I must study now and if I do not study then I lose out'.

What comes to mind in an interview with Joe Kou that I have listened a few times to - where he and Sunette talk about a moment where she said to him to 'drop it' when he was in a recation and arguing, and in that moment he was able to 'drop it' and let go by breathing through the emotions that were coming up in him. I would say it is an interesting interview to listen to as it really takes the listener by the hand in how to 'move out of a reaction' and 'what it will be like'.

In my example it was similar and I noticed a lightness within me when realising there is a certain ease within making such a decison, I would say that it requires a level of being comfortable with oneself to be able to 'drop such a pattern' because one will then choose for 'less complication' over creating stress and drama.

Here is some additional forgiveness:

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to perceive in a moment that what another is suggesting is somehow 'against me' and 'against my best interests'.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to demonise the other person in my mind - in fear of losing that which I had projected to do with my time.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to fear that what I had projected to do with my time 'will be taken away from me' and I will lose out against the other person.

I forgive myself that i have accepted and allowed myself to compete with the other person where I think that I must try to 'maximise my profit' and 'secure my advantage'.

I forgive myself that i have accepted and allowed myelf to be greedy and within that become paranoid in my relationship with others.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to stand as self-obsession in the center - instead of placing what is best for all in the center and finding what works best for both through communication and working together.

I commit myself to live the words 'relaxedness' and 'simplicity' when it comes to organising myself and prioritisig my tasks.

I commit myself to creating a foundation of effective decisionmaking when it comes to practical organisation and taking into consideration others as myself one and equal.

*For more information, visit: http://desteni.org
*For a (free) guided course on how to use writing and breathing as self-liberating tools, visit: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 333 - De Labiele Persoonlijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat F. me uitlegde dat ik me vergist had en dat ik de context niet volledig begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omwille van ‘de manier’ waarop F. me uitlegde dat ik de context niet begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me hulpeloos voelen tegenover ‘de manier waarop’ F. me haar standpunt uitlegt en ook bang te zijn dat ze niet zal stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verwijten dat ze te veel aandringt en niet willen horen wat ze te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds emotioneel reageren omwille van ‘de manier waarop’ F. me aanspreekt en dan reeds te beslissen dat ik naar niets zal luisteren van wat F. me te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf victimiseren in mijn eigen mind in mijn eigen reacties en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien dat F. niets in mij creeert of veroorzaakt, maar dat ik deze reactie en emoties zelf veroorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander me dit aandoet, dat ze mij ‘martelt’ door de manier waarop ze tegen me spreekt, en daarmee mezelf te verbergen met de ‘labiele persoonlijkheid’ als iemand die zichzelf niet in de hand heeft en die elk moment kan ontploffen wanneer het hem te veel wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch mezelf te verbergen in en als de ‘labiele persoonlijkheid’ wanneer iemand me confronteert met een aspect van mezelf dat ik niet wil zien of veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door middel van de labiele persoonlijkheid victimiseren in een moment dat ik zou kunnen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft en zo iets bijleren over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de labiele persoonlijkheid als beschermingsmechanisme te hebben gecreëerd als een manier om de rollen om te keren en te kunnen zeggen dat het de ander is die moet veranderen en die moet ‘stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verantwoordelijk te maken voor ‘het kunnen stoppen van mijn emotie en reactie’ ipv mij te realiseren dat ik de macht heb om mijn emotie en reactie te stoppen, maar dat ik niet wil omdat ik liever de ander de schuld geeft zodat ik niet moet luisteren naar wat ze mij eigenlijk te vertellen heeft omdat ik het punt in kwestie niet wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten in te zien dat wanneer ik op een dergelijke manier ‘reageer’ dit een ‘teken aan de wand’ is dat het punt waarover F’ me eigenlijk aanspreekt een zeer belangrijk punt is waarover ik niet zelf-oprecht wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij te realiseren dat ik in een dergelijk moment eenvoudig kan ademen en stoppen en in gelijkheid luisteren naar wat F. me te vertellen heeft.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik eenvoudig luister naar wat F. me te vertellen heeft dat ik daarmee niet ‘verlies’ maar dat ik daarmee gelijkheid in mezelf aanvaard.

Bezoek: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 329 - Wanneer Trots in de weg staat om Bij te Leren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen luisteren naar het voorstel dat F doet ivm het gebruik van een correcte uitdrukking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd F te veroordelen als nietgoed genoeg en haar input de veroordelen als waardeloos en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatich de input van F diskwalificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen te maken ivm wat F voorstelde: dat het niet goed genoeg wat of niet elegant en op basis daarvan haar voorstel niet eens ernstig te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk denken: dat is geen goed idee en onmiddellijk te denken dat ik een beter idee heb, ofschoon zij beter Engels spreekt dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik een expert ben in de Engelse taal.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me beledigd te voelen door hetgeen F voorstelt, omdat ik geloof dat het van te laag niveau is en te gemakkelijk.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aan F willen bewijzen dat ik ook goed Engels kan en een ‘beter alternatief’ naar voren willen schuiven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet van F willen leren omdat ik met haar in competitie ga en onmiddellijk defensief wordt en wil bewijzen dat ik ook mijn waarde heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning willen krijgen van F in plaats van te overwegen dat ik misschien iets van haar kan leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn in het moment dat F me erop wijst dat ik een uitdrukking verkeerd gebruik, in angst dat het tegen mij gebruikt zal worden in superioriteit – ipv me te realiseren dat ik deze projectie zelf creëer en dat ik mezelf veroordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van mezelf denk dat ik perfect ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het feit dat ik nog veel kan leren te zien als een zwakheid die ik moet verbergen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een vorm van trots in mezelf te willen in stand houden waarin ik denk ‘dat ik goed genoeg ben’ en dat wat ik doe ‘goed genoeg is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd constructieve feedback persoonlijk te nemen en te zien al een aanval op mijn persoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat deze trots in feite destructief is en compleet irrationeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat ik genoeg weet’ en dat ik wel weet hoe het allemaal in mekaar zit’ in feite om te verbergen dat ik ergens weet dat ik feitelijk niets weet en me onzeker voel over mezelf en de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf oordelen als ‘gefaald’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf veroordelen als zijnde ‘belachelijk’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te veroordelen als ‘minderwaardig’ wanneer ik iets nog niet ten volle beheers en fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen wanneer ik fouten maak en ook geen geduld te hebben met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld van mezelf willen projecteren als ‘perfect’ en te panikeren wanneer ik denk dat ik fouten maak die voor anderen zichtbaar zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat F over mij oordeelt als belachelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd koppig zijn wanneer het aankomt op ‘leren van anderen’ en te geloven dat ik het zelf ook wel kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik ‘mezelf’ en ‘mijn trots’ koste wat koste moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd feedback te zien als ‘een aanval op mijn trots’ en diegene die feedback geeft te demoniseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles zo perfect mogelijk willen doen zodat ik geen commentaar krijg – want wanneer ik commentaar krijg neem ik het persoonlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me gedemoraliseerd te voelen wanneer ik commentaar krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide zijn wanneer anderen mij feedback of commentaar geven en denken dat ze erop uit zijn mij te ‘verminderen’ of mij te ‘invalideren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de mogelijkheid dat iemand me zou vertellen dat ik iets beter zou kunnen doen dan hoe ik het gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn waarde te halen uit het krijgen van lofprijzingen ivm dat ik iets goed gedaan heb of correct uitgevoerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven als een slaaf die achter een beloning aanloopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanprijzingen op te zoeken ipv in mezelf de eigenwaarde te zien van wie ik ben in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde te hebben gebaseerd op de lofprijzingen die ik in het verleden heb gekregen en waarop ik mijn persoonlijkheid gebouwd heb als ‘datgene waar ik goed in ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor lofprijzingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven op een manier zodanig ik later hopelijk lofprijzingen zal bekomen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik met mezelf kan overleggen en inschatten wanneer ik iets kan bijleren en ik realiseer me en begrijp dat het absurd is bang te zijn voor de mogelijkheid dat ik iets moet/kan bijleren van iemand anders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij beledigd te voelen wanneer iemand mij feedback geeft of mij commentaar geeft – waarin ik het 100% persoonlijk neem – ipv mij te realiseren dat het niets met ‘ik’ te maken heeft of met ‘wat ik waard ben’ maar dat het er enkel om gaat dat ik iets efficienter of op een andere manier kan doen.

Ik realiseer me en begrijp dat het kunnen bijleren een kans is om mezelf te verrijken en in plaats daarvan heb ik het als een verarming en een nederlaag van mezelf beschouwd.

Ik realiseer me en begrijp dat bijleren hoort bij mijn natuurlijke groei en dat indien ik het proces van bijleren in mezelf probeer te blokkeren dat ik dan mijn eigen groei blokkeer.

Ik realiseer me en begrijp dat het bestaan in groep noodzakelijk meebrengt dat ik groei door het leren van anderen EN dat ik deel met anderen wat ik zelf heb bijgeleerd.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een vorm van ‘defensiviteit’ wanneer ik feedback krijg, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een programma accedeer gebaseerd op angst en ego – en ik dit eenvoudig kan loslaten door in te zien dat ik het niet alleen niet persoonlijk moet nemen, maar ook dat ik blij kan zijn dat ik een opportuniteit aangeboden krijg om te groeien en mezelf te ‘verrijken’.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 327 - Hoe kan ik Mezelf Veranderen ?

Wat betekent het wanneer ik zeg dat ik mezelf kan veranderen?

Het lijkt zeer veel te willen zeggen, behalve dat ik een betere mens van mezelf kan maken. Dat lijkt voor velen onmogelijk.

We zijn veranderd van aan het begin van ons leven tot nu, totaal verschillend van hoe we waren toen we klein waren. En toch denken we dat we niet de mogelijkheid hebben onszelf zo gemakkelijk te veranderen in een richting waarin we meer trots zouden kunnen zijn op onszelf.

Wil dit dan zeggen dat we ons enkel kunnen veranderen als het erom gaat onszelf te verminderen en te beschamen? Dit lijkt het globale patroon te zijn.

Maar als ik het goed begrijp hebben we dus wel degelijk de macht om onszelf te creëren, alleen hebben we nog niet begrepen dat we ook een betere versie van onszelf kunnen maken en niet enkel een mindere.

Is het zo dat we als kind opgroeien en zien dat de wereld (die we gecreëerd hebben) in feite rot is en dan zeggen, wel als de wereld zo rot is, misschien ben ik daar dan de oorzaak van en dan wil dat zeggen dat ik moet lijden tot aan mijn dood, want ik ben rot vanbinnen.

Er zijn er nog maar weinigen opgekomen om te zeggen: de wereld is rot, ik zie dat ik daar de oorzaak van ben want ik zie ook rottigheid in mezelf, dus ga ik daar iets aan doen door de rottigheid in mezelf te vergeven en van mezelf een betere mens te maken.

Ah ja... ok…

Voila, nu heb je geen excuus meer.

Dus: ga een een kijkje nemen op het forum van www.desteni.com en zie hoe mensen erin slagen om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf door middel van zelf-introspectie en zelf-vergeving.

Voor geïnteresseerden is er nu ook een gratis cursus, met begeleiding van een ervaren buddy: www.lite.desteniiprocess.com

Dag 320 - Anderen compromitteren door niet te spreken

Toen ik zag dat T potentieel in de problemen kon komen omwille van zijn aanpak – zei ik niets, omdat ik dacht: misschien zit hij in een fase in zijn leven waarin hij conflict moet creëren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben toen ik zag dat hij mogelijks spanningen ging creëren met zijn collega’s – omdat ik geen conflict wilde creëren met T.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik me vergis in wat ik zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat het maar mijn eigen onzekerheden zijn’ en daarmee mijn eigen gezond verstand invalideren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in zijn schoenen te hebben gestaan en mij te hebben gerealiseerd dat hij het probleem mogelijks niet kon zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben als een vorm van elitisme, waarin ik alleen geef om mezelf en ik niet geef aan anderen en hen bescherm en voor hen zorg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gesproken te hebben uit veiligheid als superioriteit, ipv het risico te nemen dat de ander kwaad wordt of me niet begrijpt en mezelf daarmee kwetsbaar te maken door de ander te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onzekerheid als een excuus gebruiken om niet te spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid te hebben uitgesteld door niet te spreken en daarmee gevolgen te creëren voor de ander.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn verantwoordelijkheid zich opent in een moment en dat ik in dat moment eerlijk moet zijn met mezelf en overeenkomstig moet handelen/spreken en verantwoordelijkheid nemen.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik mijn verantwoordelijkheid uitstel, ik daarmee mijn eigen vrijheid uitstel en ik mezelf handicappeer.

Ik realiseer me en begrijp dat niet te geven niet alleen gruwelijk is tegenover anderen, maar ook gruwelijk tegenover mezelf, want ik gun anderen geen vrijheid en daarmee gun ik mezelf geen vrijheid.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in een moment van inzicht/realisatie, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat het aan mij is om mezelf te vertrouwen en te handelen overeenkomstig wat ik zie.

Ik realiseer me en begrijp dat ik geen veronderstellingen kan maken met betrekking tot wat de ander ziet of niet ziet en dat het daardoor altijd mijn verantwoordelijkheid is te spreken en te delen wat ik zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te wachten ipv mezelf te vertrouwen en te handelen in het moment.

Ik realiseer me en begrijp dat ik door te handelen in het moment het vertrouwen in mezelf versterk en ik daarmee mijn onafhankelijkheid en gezond verstand versterk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik probeer verantwoordelijkheid te ontwijken door middel van gedachten, mezelf te stoppen in één adem en mij te realiseren dat ik in gezond verstand naar de situatie kan kijken en dat er een oplossing bestaat en dat ik verantwoordelijkheid kan nemen. Ik ontspan mijn lichaam en stop de angst in mezelf en laat mezelf toe de oplossing te zien; en handel overeenkomstig.

Ik realiseer me en begrijp dat de oplossing ook steeds best is voor mezelf.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 305 - De Alwetende Man

De zelf-vergeving van vandaag is geschreven naar aanleiding van een realisatie die ik had vandaag toen ik werkte aan mijn Agreement course, waarbij ik schreef over de relatie die ik gehad heb met mijn moeder en hoe dit patroon ook in mijn huidige relatie naar boven komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gezien willen worden als onafhankelijk en gerespecteerd te willen worden als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld willen beschermen van mezelf als hoe ik door anderen gezien wil worden – als iemand met zelf-vertrouwen die in alle situaties weet wat te doen – in plaats van nederig te zijn en oprecht met mezelf met betrekking tot wat ik weet en wat ik niet weet, en bijgevolg anderen om hulp en ondersteuning te kunnen vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben van ‘wie ik wil zijn’ als iemand met zelfvertrouwen en iemand die in alle situaties weet wat te doen, in plaats van te kijken naar waar ik werkelijk sta en wat ik nog moet leren in een bepaalde situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd energie te halen uit een idee dat ik heb over mezelf – hetgeen erop wijst dat ik het nog niet ben in werkelijkheid, anders had ik het idee/het geloof niet nodig gehad en zou ik gewoon mezelf vertrouwen in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door anderen gezien en aanvaard willen worden als een volwassene in plaats van mezelf te erkennen en te handelen als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd beschaamd te zijn geweest over mijn onzekerheden en deze te willen verbergen voor anderen – ipv gelijk te staan aan wie ik werkelijk ben in dit moment mét mijn onzekerheden zodat ik mezelf kan helpen met het wegnemen van mijn onzekerheden door te leren wat het is dat ik nog moet leren of door hulp te vragen aan anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld hebben willen projecteren van mezelf als zijnde superieur en alwetend  - in plaats van mezelf te aanvaarden als wie ik werkelijk ben in een gegeven moment en nederig te zijn met betrekking tot waar ik feitelijk sta en waar ik feitelijk aan toe ben.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een taak aanvat of moet aanvatten en en ik voel angst en onzekerheid in mezelf, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat deze angst de inferioriteit is van het ego als de mind, waarin ik reeds een projectie van mezelf gecreëerd heb van een alwetend en alkunnend iemand, maar ik weet dat dit en vals beeld is, en dus engageer ik mezelf ertoe in dat moment te kijken naar welke hulp of ondersteuning ik nodig heb - en overeenkomstig de nodige hulp en ondersteuning te bekomen of te verzoeken aan anderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand omdat ik eigenlijk niet weet hoe iets te doen - mij te realiseren dat dit een opportuniteit is om uit mijn ego te stappen en het proces te stappen van hoe iets te leren in nederigheid totdat ik het op een betrouwbare manier kan volbrengen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand tegenover het doen van XYZ en ik mezelf zie denken 'ach het is te moeilijk' of' ach, dat KAN IK NIET' - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een proces dien te stappen om te leren hoe ik dit kan doen zodat het toch mogelijk wordt om XYZ te volbrengen/uit te voeren.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf uit te breiden en mijn deuren open te zetten door de kansen te grijpen die zich voordoen, in plaats van mezelf angstvallig te beperken omdat ik een projectie/illusie van mezelf wil hooghouden als 'iemand die perfect weet wat hij doet en waar hij aan toe is' en wanneer ik iets zou doen waarin ik geen of weinig ervaring heb, dan zou ik met mijn illusie door de mand vallen en verlies ik mijn waanbeeld - en dus engageer ik mezelf ertoe om dit waanbeeld te deconstrueren en mij te realiseren dat ik vermeden heb om werkelijk iets bij te leren en dat ik de kans heb om mezelf te sturen en te leren wat er te leren valt en ik mezelf op die manier kan creëren als een gelijke aan anderen die als voorbeelden staan van wat er mogelijk is. 

http://lite.desteniiprocess.com