Dag 333 - De Labiele Persoonlijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat F. me uitlegde dat ik me vergist had en dat ik de context niet volledig begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omwille van ‘de manier’ waarop F. me uitlegde dat ik de context niet begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me hulpeloos voelen tegenover ‘de manier waarop’ F. me haar standpunt uitlegt en ook bang te zijn dat ze niet zal stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verwijten dat ze te veel aandringt en niet willen horen wat ze te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds emotioneel reageren omwille van ‘de manier waarop’ F. me aanspreekt en dan reeds te beslissen dat ik naar niets zal luisteren van wat F. me te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf victimiseren in mijn eigen mind in mijn eigen reacties en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien dat F. niets in mij creeert of veroorzaakt, maar dat ik deze reactie en emoties zelf veroorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander me dit aandoet, dat ze mij ‘martelt’ door de manier waarop ze tegen me spreekt, en daarmee mezelf te verbergen met de ‘labiele persoonlijkheid’ als iemand die zichzelf niet in de hand heeft en die elk moment kan ontploffen wanneer het hem te veel wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch mezelf te verbergen in en als de ‘labiele persoonlijkheid’ wanneer iemand me confronteert met een aspect van mezelf dat ik niet wil zien of veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door middel van de labiele persoonlijkheid victimiseren in een moment dat ik zou kunnen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft en zo iets bijleren over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de labiele persoonlijkheid als beschermingsmechanisme te hebben gecreëerd als een manier om de rollen om te keren en te kunnen zeggen dat het de ander is die moet veranderen en die moet ‘stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verantwoordelijk te maken voor ‘het kunnen stoppen van mijn emotie en reactie’ ipv mij te realiseren dat ik de macht heb om mijn emotie en reactie te stoppen, maar dat ik niet wil omdat ik liever de ander de schuld geeft zodat ik niet moet luisteren naar wat ze mij eigenlijk te vertellen heeft omdat ik het punt in kwestie niet wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten in te zien dat wanneer ik op een dergelijke manier ‘reageer’ dit een ‘teken aan de wand’ is dat het punt waarover F’ me eigenlijk aanspreekt een zeer belangrijk punt is waarover ik niet zelf-oprecht wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij te realiseren dat ik in een dergelijk moment eenvoudig kan ademen en stoppen en in gelijkheid luisteren naar wat F. me te vertellen heeft.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik eenvoudig luister naar wat F. me te vertellen heeft dat ik daarmee niet ‘verlies’ maar dat ik daarmee gelijkheid in mezelf aanvaard.

Bezoek: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 323 - Reageren met inferioriteit tegenover 'controle'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een moment van angst en irritatie te hebben gevoeld toen mijn (huidige) baas mij vroeg om bepaalde zaken nog vandaag af te werken, omdat ik dacht: ‘Maar dat weet ik toch – je hebt het recht niet om dat tegen mij te zeggen, je behandelt mij als een klein kind.’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij behandelt te voelen als een klein kind omdat mijn baas wilt zeker stellen dat ik bepaalde zaken vandaag afwerkte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij plotseling geïntimideerd te hebben gevoeld omdat hij tegen mij sprak als tegen ‘een slaaf’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet te realiseren dat werknemers in de ogen van het systeem/de maatschappijen aanzien worden als hun slaven en het heeft geen zin hiertegen een emotionele reactie te hebben, maar eerder dit te begrijpen en vervolgens te zien hoe ik binnen dit kader navigeer op een manier die respectvol is tov mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een reactie te hebben gehad tegenover mijn baas omdat ik dacht dat hij me niet vertrouwde – ipv mij te realiseren dat hij enkel zijn rol vervulde van verantwoordelijke en hij daarom wilde zeker stellen dat er niets onafgewerkt werd achtergelaten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegenover dit moment van ‘controle’ te hebben gereageerd met inferioriteit – waarin, toen ik antwoorde, er onzekerheid doorklonk in mijn stem; ipv diep te ademen en te kijken naar de woorden die hij gesproken had als informatie, en hem eenvoudig te antwoorden wat ik van plan was met betrekking tot deze taken, namelijk deze vandaag af te werken.

Ik realiseer me en begrijp dat als er mij een vraag gesteld wordt, het dan volledig mijn keuze is om daarop wel of niet emotioneel te reageren, en dat mijn macht erin bestaat enkel te kijken naar de informatie die gesteld wordt, als een onpersoonlijk gegeven, en daarop te antwoorden op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag te hebben geinterpreteerd als een aanval, ipv mij te realiseren dat de persoon dit ook zegt om mij te helpen. Alles is er om mij te assisteren - indien ik het zo opvat.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een inferioriteitsreactie, omdat mij een vraag gesteld wordt of er mij een commentaar gegeven wordt, en ik zie dat ik snel begin te gaan vanbinnen, dan stop ik en neem ik een diepe adem en zet een stap achteruit in mezelf zodat ik de informatie kan zien voor wat ze is en ik op een neutrale manier kan antwoorden.

Wat ik verder nog zie is dat indien ik met inferioriteit reageer tav controle, dit betekent dat ik mezelf inferieur gemaakt heb aan controle: ik heb controle dus niet in mezelf aanvaard, omdat ik het veroordeel als zijnde 'slecht' en 'misbruik'. Dat is een punt om in een volgende blog naar te kijken.

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL) en leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.  

Dag 256 - Weerstand tav Autoriteit

Ik kijk naar een punt van achterklap (backchat) in relatie tot iemand die ik
blijft ontmoeten.

Ik nam de beslissing deze achterklap te stoppen, maar deze bleef opkomen en dus werd het duidelijk dat ik dieper moet onderzoeken waarom ik tegen mezelf blijf praten in de mind mbt deze persoon.

Ik ben begonnen met een lijst te maken van alle dimensies die ik zie in dit punt:

- Weerstand tav autoriteit
- Hij heeft me niet graag
- Beter willen weten
- Hij ziet me als een slechte X
- Bewondering, waarom bewonderd hij me ook niet ?
- Hij is intelligent/grappig
- we zouden vrienden kunnen zijn
- Erkenning

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zijn autoriteit in vraag te willen stellen als een manier om zijn 'macht af te pakken' en te tonen dat zijn macht niet reëel is - waardoor ik me als een idioot gedraag want ik bevind mij in een systeem dat gebaseerd is op hiërarchie en autoriteit en al wie de autoriteit niet volgt wordt er meedogenloos uitgesmeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat hij het niet verdiend om gezag over mij te hebben en dat hij 'me niet moet vertellen hoe ik mijn werk moet doen.'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de structuren van hierarchie letterlijk op te vatten en mij persoonlijk beledigd te voelen dat deze persoon over mij gezag heeft en daardoor macht over mij heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van hem als autoriteit omdat ik denk dat hij me kan raken in mijn positie en mijn positie in gevaar kan brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij op mij wraak heeft genomen en dat hij misbruik maakt van zijn macht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van aan zijn 'controle' blootgesteld te kunnen worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren tav controle en telkens in opstand willen komen tegenover controle - ipv eenvoudig tegemoet te komen aan de vereisten van de controle - en dit te zien als iets waarmee ik mezelf kan ondersteunen als zelf-discipline - ipv het persoonlijk te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoon als de oorzaak te zien van mijn angst - ipv mij te realiseren dat ik zelf mede verantwoordelijk ben voor deze angst, omdat ik de ander gelegenheid geef om mij te bekritiseren wanneer ik niet doe wat er gevraagd wordt en ik er niet 100% voor ga en mij tevreden stel met mediocriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk mezelf niet 100% geven als een middel om te tonen dat ik het niet ernstig neem - dat ik meer en beter ben dan het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over alles een oordeel te hebben dat het minderwaardig is en dat ik meer ben dan dat - ipv een en gelijk te staan met het werk en er volledig voor te gaan.

http://lite.desteniiprocess.com