Day 384 - Living inside the Tip of the Iceberg

Here I would like to share some of the experiences I went through in the first few years of my process, after I had made my first visit to the farm. As I am suggesting in the title of this blog, I was living inside the Tip of an Iceberg. Before I went to the farm, I had a vision of myself as a person, and an idea about how I was walking my process. 

Little did I know of what was going to be unleashed in my life, by and through none other than... myself. The things that I faced and experienced were all a direct result of actions taken by me. That made it easier to reflect on my 'self-responsibility' and it did indeed prove that I am responsible for myself and my life. 

I remember the general anxiety and fear that existed in the back of me as a deep but very present sound, boiling deep within me. I had faced a few things before I made my first trip to the farm, I walked through some inner storms and turmoil. But still, that was nothing compared to what was to come. At the farm, Bernard made it clear on a few occasions that there was a 'madness' existing within me and that this is what I feared the most... 

I realised that there is not going to be any special treatments and I am going to face what I need to face. There is going to be no escape. And so I walked into my many rabbitholes, losing the plot, losing touch, no longer knowing what was up or down. How could this be? What did I do wrong? Why did I deserve this? The simple fact is that it was part of my design and I was simply facing my design. 

Bernard, and many others, supported me in understanding my responsibility - and that is all they could do. It was my responsibility to stand up and walk my process from the bottom. When things were still not working out and I had dugg a hole for myself, Bernard invited me back to the farm and gave me a second chance at creating a life for myself. This time I picked myself up and created a turn in my life. It took time, but the foundations were laid in my conversations with Bernard in South Africa. 

Had it not been for the support I received from the farm, Bernard, and everyone involved, including my parents, I would not have been able to face and walk through those darkest parts of myself in the way that I did. When I had walked out of it all, I had a 'purpose' and a 'life ambition'. Imagine, the key to changing the universe actually started with me giving myself the opportunity to live a real life. 

----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

----------------------------------------------------------

Day 383 - Writing as a habit that Supports Me

An interesting thing occured when I made the decision to 'write everyday' in my daily diarybook. In the past I would have felt like such a commitment is not realistic and hence it would be like setting myself up for failure. 

I would say that the commitment to write daily in my daily diary did not come as a thought in my head but more as a realisation of what I am ready to give to myself. Hence the decision was made in an instant. 

The clarity of the decision was given within what I saw would help and asist others. On the open forum I had often suggested that 'this is something that will support you'. And in many ways, also through listening to EQAFE interviews it had become clear and apparent that 'writing daily' was really a key in developing a relationship of self-introspection with self. 

So what was 'new' so to speak when I made my decision to write daily in my dialy diary was the realisation that I do not need to write 'a lot' every day - in fact initially I was more looking at placing key words and bullet points per evening, as something that would support me with 'slowing down' at least one moment per day, and actually look at myself and who I am, looking at 'who I was today'. 

This is then how I saw that my commitment was realistic and that is how I started. I have since walked my daily diary writing every day and I am currently at 'Day 395'. There was a moment where I was faced with hesitation because after a few weeks the thought came up that I would not be able to work on a DIP assignment AND have enough time to write in my Daily diary in one day. So, I then made an agreement with myself that it is not about the 'writing in the daily diary' per say, but about the daily introspection through writing. Hence, if I have worked on a DIP assignment on a given day, then I can simply make a note in my daily diary for that day that I worked on my DIP an that is then my writing for the day. 

This allowed me to continue my daily commitment, even though later on even if I had worked on a DIP assignment, I would eventually still write in the diary in the evening, simply because I have made a habit out of it and because it supports me to do so before going to bed every day. This has assisted me with developing a deeper intimacy with myself and making sure that I look at those parts of myself that I am not satisfied with and looking at how I can change myself in them in a practical way.  

----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

----------------------------------------------------------

Dag 341 - De stresspersoonlijkheid

In gesprekken tussen mijn partner en ik kwam dit weekend naar boven dat ik tijdens de werkweek alsmaar meer gestresseerd ben. In mijn gedachten verweet ik dit aan ‘mijn nieuwe job’ – degene die ik bijna 2 jaar geleden begonnen ben, doch voor mijn partner had dit er niets mee te maken en was het een reeds bestaand patroon dat eenvoudig verder geëvolueerd is.

Alsmaar meer gestresseerd… Waarom?

Wat voor mij naar boven komt is het woord ‘hectisch’. Ik ervaar dingen snel als hectisch en ik wordt zelf ook vaak hectisch – van zodra iets ingewikkeld ‘lijkt’ dan schiet ik vanbinnen in paniek en wil ik er alles aan doen om het te kunnen vermijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ‘druk’ te ervaren op mijn werk, terwijl daar eigenlijk geen reden toe is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat ‘ik een enorme verantwoordelijkheid draag’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn op mijn werk en kwaad te worden op mijn computer en agressief gedrag te vertonen wanneer iets niet werkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de werkomgeving ervan de schuld te geven dat ik gestresseerd ben en op deze manier mijn macht weg te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat als ik gewoon hier ben in adem en telkens mijn beslissingen neem hier in adem dan is er nooit een reden om gestresseerd te worden en kan ik mezelf kalm bewegen op mijn werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gestresseerd rond te lopen op mijn werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik mijn stress en gestresseerdheid op het werk niet zomaar kan ophouden, want dat zou betekenen dat al mijn stress voor niets geweest was – en dat is ook inderdaad zo.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd met ‘negativiteit’ aan mijn werk te beginnen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch op mijn werk te vloeken en mezelf opzettelijk kwaad te maken wanneer ik denk dat iets niet werkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te zoeken naar excuses als redenen om te kunnen vloeken en kwaad worden, als een manier om energie te genereren in mezelf en mezelf te laten opvallen als alpha bij de andere collega’s.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vloeken en kwaad worden als een tactiek om aandacht te krijgen van de anderen in mijn team en hen de indruk te geven dat ik vervaarlijk ben en dat ze mij zouden respecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd respect te willen van anderen ipv mezelf te respecteren door mezelf te bewegen in adem en mezelf te vergeven wanneer ik participeer in gedachten en emoties en mezelf te corrigeren.

Zo respecteer ik mezelf van morgen tot avond, door mezelf te bewegen in adem en mezelf dadelijk te vergeven wanneer ik participeer in gedachten en emoties en mezelf dadelijk te corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te werken vanuit een uitgangspunt van ‘angst’  en van ‘plicht’ – ipv mijn participatie in de werkomgeving te baseren op een beslissing om mezelf en anderen te verkennen in dit spel en te zien wie ik ben.

Ik realiseer me en begrijp dat de capaciteit om in kalmte en in stabiliteit te participeren in het spel van mijn werkomgeving in mij bestaat en het er enkel op aankomt dat ik deze capaciteit benut, dat ik deze leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ‘mezelf te verliezen’ in het spel – ipv altijd hier te zijn met mezelf in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een depressie te koppelen aan mijn werk ivm ‘uitzichtloosheid’ en te denken dat mijn werk uitzichtloos is en me geen carrièrekansen biedt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te wachten op ‘erkenning’ vanwege mijn werkomgeving – ipv mezelf te erkennen in elk moment van adem en anderen te erkennen als een en gelijk als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me niet gewaardeerd te voelen ipv mezelf te waarderen in hoe ik adem, hoe ik spreek, hoe ik stap, hoe ik anderen aankijk en goeiedag zeg, in hoe ik mijn werk doe en hoe ik mezelf in de plaats stel van anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd om stress in mezelf te laten escaleren ipv mezelf onmiddellijk te stoppen en te ademen en mezelf hier te brengen in mijn lichaam en indien nodig iets anders te doen en of van omgeving te veranderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie participeren in een vorm van stress, mezelf te stoppen en mezelf hier te brengen als mijn lichaam en mezelf te stabiliseren in adem. Ik breng mezelf hier als de woorden ‘kalmte’, ‘eenheid’, ‘gelijkheid’, ‘helderheid’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ‘mezelf overboord te gooien’ wanneer ik op het werk ben ipv met mezelf te werken.

Ik geef mezelf de ruimte om met mezelf te werken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf onder druk te zetten met de woorden ‘er is geen tijd’ en ‘ik heb geen tijd’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf stress te creëren doordat ik niet flexibel ben als water wanneer het aankomt op het stellen van mijn prioriteiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te laten leiden door wat ik ‘liever doe’ dan iets anders, ipv eerlijk te zijn met mezelf in het ordenen van mijn prioriteiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het ordenen van mijn prioriteiten ‘persoonlijk’ te maken ipv in te zien dat het stellen van prioriteiten compleet onpersoonlijk is en dat ik de ene taak moet kunnen loslaten wanneer plotseling een andere taak prioritair wordt.

Ik realiseer me en begrijp dat er nooit een reden kan zijn waarom ik stress zou creëren op het werk.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik op een onpersoonlijke manier mijn prioriteiten stel en mezelf stuur in adem, het werk veel ‘lichter’ wordt en aangenamer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd faalangst te creëren ivm de verantwoordelijkheden die me worden opgedragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me de moed in de schoenen laten zinken wanneer ik geconfronteerd wordt met grote volumes.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te manipuleren en mezelf te ‘paraliseren’ wanneer ik geconfronteerd wordt met grote volumes.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik ‘mezelf moet blijven’ en om ‘mezelf te blijven’ moet ik neen zeggen tegen grote volumes want als ik grote volumes begin te verwerken dan ben ik een slaaf geworden van het systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd grote volumes met emotie te benaderen ipv met gezond gezond verstand, consistentie, adem en geduld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd percepties te creëren over de volumes die me te doen staan en emotioneel te reageren tegenover deze percepties ipv de percepties los te laten en het wek steen voor steen te doen.

Ik laat mezelf toe om aan nieuw patroon te creeren voor mezelf op het werk als iemand die rustig is, die zelfverzekerd is en die op een kalme en beheerste manier zijn werk doet.

Voor meer info, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 301 - Zelfvertrouwen in Conversaties

Artwork Marlen Vargas del Razo

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ongemakkelijk worden wanneer het erop aankomt over persoonlijke zaken te spreken op het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen in gezond verstand wanneer ik een conversatie voer, maar ip daarvan een uitspraak te doen die een ander curieus zal maken en zal doen vragen naar meer details.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te willen stoefen over het feit dat we bepaalde dingen op een bepaalde manier gedaan hebben – en mezelf met argumenten te manipuleren waarom ik dit ter sprake moet brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te communiceren op basis van energie ipv te converseren op basis van gezond verstand en mezelf te vertrouwen in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben over de ander en bijgevolg een idee mbt wat ik wel en niet tegen de ander kan zeggen, ipv mezelf te vertrouwen in het moment gebaseerd op de informatie die in de context aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst als onzekerheid in mezelf toe te laten tijdens communicatie, ipv te ademen en eenvoudig te communiceren op basis van wat hier is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in onzekerheid tijdens communicatie, mezelf te stoppen en te ademen en mij te baseren op de fysieke werkelijkheid van het moment.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie zoeken in gedachten naar wat te zeggen, mezelf te stoppen en te ademen, en te zien wat in dat moment relevant is om te zeggen en daarop in te pikken. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 278 - Mijn partner in de Steek laten

Waarom laat ik mijn partner in de steek in momenten waarin ze mijn steun nodig heeft? Is het omdat ik mij niet belachelijk wil maken?

Beschrijving: Wanneer we in een gesprek waren met Q, en deze derde persoon begon E uit te lachen en niet ernstig te nemen, dan deed ik mee en koos ik snel de zijde van Q, omdat ik 'aan de juiste zijde wilde staan', aan de zijde die gelijk heeft.

Ik vond het niet nodig om E te ondersteunen, omdat ik het goed vond dat ze eens ongelijk kreeg. Dit is mijn verborgen agenda van superioriteit - de ander eens laten verliezen en inferieur laten zijn. Het uit zich in de vorm van een 'complot', waarin ik verkies mijn steun te onttrekken en haar over te laten aan de macht van anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in kritische momenten mijn steun te onttrekken en zelfs tegen haar te werken - omdat ik me in zo'n momenten 'sterk' voel, wanneer ik 'met anderen tegen haar alleen sta'... wtf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ze gestraft moet worden - omdat ze een vrouw is en de vrouw moet gestraft worden overeenkomstig de Bijbel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zulke momenten gebruiken om mijn macht over haar neer te zetten als een manier om te tonen dat ik macht over haar heb, omdat ik de vrije keuze heb mijn steun te onttrekken en zodat ze zich zou herinneren dat ze mij niet moet provoceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in mijn eer gekwetst te voelen wanneer ze mij iets aanwijst over mezelf - omdat ik denk dat ze geen respect heeft voor mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen respect af te dwingen dmv terrorisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in mijn mannelijke eer gekwetst te voelen zodat ik haar wil tonen wie de baas is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd E proberen te onderwerpen.

Ik engageer mezelf ertoe dit punt in mezelf te zuiveren en van nul af aan te stappen in gelijkheid met E.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 256 - Weerstand tav Autoriteit

Ik kijk naar een punt van achterklap (backchat) in relatie tot iemand die ik
blijft ontmoeten.

Ik nam de beslissing deze achterklap te stoppen, maar deze bleef opkomen en dus werd het duidelijk dat ik dieper moet onderzoeken waarom ik tegen mezelf blijf praten in de mind mbt deze persoon.

Ik ben begonnen met een lijst te maken van alle dimensies die ik zie in dit punt:

- Weerstand tav autoriteit
- Hij heeft me niet graag
- Beter willen weten
- Hij ziet me als een slechte X
- Bewondering, waarom bewonderd hij me ook niet ?
- Hij is intelligent/grappig
- we zouden vrienden kunnen zijn
- Erkenning

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zijn autoriteit in vraag te willen stellen als een manier om zijn 'macht af te pakken' en te tonen dat zijn macht niet reëel is - waardoor ik me als een idioot gedraag want ik bevind mij in een systeem dat gebaseerd is op hiërarchie en autoriteit en al wie de autoriteit niet volgt wordt er meedogenloos uitgesmeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat hij het niet verdiend om gezag over mij te hebben en dat hij 'me niet moet vertellen hoe ik mijn werk moet doen.'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de structuren van hierarchie letterlijk op te vatten en mij persoonlijk beledigd te voelen dat deze persoon over mij gezag heeft en daardoor macht over mij heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van hem als autoriteit omdat ik denk dat hij me kan raken in mijn positie en mijn positie in gevaar kan brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij op mij wraak heeft genomen en dat hij misbruik maakt van zijn macht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van aan zijn 'controle' blootgesteld te kunnen worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren tav controle en telkens in opstand willen komen tegenover controle - ipv eenvoudig tegemoet te komen aan de vereisten van de controle - en dit te zien als iets waarmee ik mezelf kan ondersteunen als zelf-discipline - ipv het persoonlijk te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoon als de oorzaak te zien van mijn angst - ipv mij te realiseren dat ik zelf mede verantwoordelijk ben voor deze angst, omdat ik de ander gelegenheid geef om mij te bekritiseren wanneer ik niet doe wat er gevraagd wordt en ik er niet 100% voor ga en mij tevreden stel met mediocriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk mezelf niet 100% geven als een middel om te tonen dat ik het niet ernstig neem - dat ik meer en beter ben dan het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over alles een oordeel te hebben dat het minderwaardig is en dat ik meer ben dan dat - ipv een en gelijk te staan met het werk en er volledig voor te gaan.

http://lite.desteniiprocess.com