Dag 334 - Ja maar ik was iets anders van Plan

Toen mijn vriendin mij vroeg haar te helpen, kwamen er gedachten in mij op zoals: is dit nu echt zo belangrijk dat we hier met zijn tweeën over moeten zitten brainstormen? Dit is zonde van mijn tijd…

Ik zat neer met haar, maar ik was niet 100% met haar aanwezig. In mijn achterhoofd zat ik me namelijk schuldig te voelen ten aanzien van de tijd waarvan ik dacht dat ik die aan het verliezen was en – ik ging zelfs in een vorm van lichte paniek. Ik zag dit patroon in mezelf en realiseerde me dat het geen zin heeft me zo te voelen en op deze manier te proberen participeren. Ik schiet mezelf op deze manier in de voet en verspil werkelijk mijn tijd. Het had geen zin deze angstbeelden in mezelf te creëren.

Ik besloot toen vrede te nemen met de situatie en mijn eigen plannen in verband met wat ik had willen doen, even volledig en onvoorwaardelijk los te laten. Eenmaal ik dit gedaan had, was het slechts een kwestie van een paar minuten vooraleer we samen het probleem opgelost hadden en mijn vriendin en ik tevreden waren.

Zelf-vergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan het beeld van wat ik had willen doen en hoe ik mijn tijd had willen besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik zal verminderen indien ik mezelf investeer in dit project dat van haar komt ipv in mijn eigen projecten te kunnen investeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een verwachting te hebben gecreeerd dat het moeilijk ging worden en dat het veel inspanning ging vergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest om controle te verliezen over mijn eigen tijd, nog voor ik een goed beeld heb van hoe lang iets zal duren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te voelen en te denken: het is niet eerlijk dat ze hiervoor mijn hulp inroept, ze moet dit alleen doen, ze heeft het recht niet 'mijn tijd hiervoor af te pakken'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik 'verplicht' ben mijn vriendin te helpen en met deze attitude bij haar te gaan zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag van mijn vriendin ervaren als een inbreuk op 'mijn vrijheid'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide worden tav 'mijn tijd'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik zelf later gestressed zal zijn 'omdat ik minder tijd heb'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat mijn ervaring van 'weerstand, oneerlijkheid en me gestraft voelen' gerechtvaardigd is en me neer te leggen bij deze ervaring. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat er van mij gevraagd wordt om van mijn planning af te wijken. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek te gebruiken in een moment in plaats van mijn gezond verstand te gebruiken en communicatie met mijn partner om te bepalen wat het precies is waar ze hulp mee nodig heeft - zodat ik me kan realiseren dat dit niet lang hoeft te duren en dat ik mezelf niet 'in tweeen moet scheuren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik mezelf compromitteer indien ik dit project nu belangrijker maak dan wat ik zelf van plan was te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me niet realiseren dat ik mezelf niet hoef te compromitteren - ik kan eenvoudig op een manier participeren die zowel mijn vrijheid respecteert als die van mijn partner.  

Wanneer en als ik mezelf zie reageren in paniek omdat ik geloof dat mijn vrijheid gecompromitteerd wordt, dan stop ik en adem ik en ik realiseer me dat mijn vrijheid bestaat in het ademen hier en mezelf vrij te maken van mijn emoties en reacties en in die innerlijke stilte beslissingen te kunnen nemen die best zijn voor mezelf en voor anderen.

Wanneer en als ik mezelf zie panikeren omdat ik geloof dat er 'van buitenaf' een beperking wordt opgelegd aan mijn vrijheid - dan stop ik en adem ik en realiseer ik me dat deze wereld en iedereen in deze wereld deel uitmaakt van mezelf en dus van mijn vrijheid.

Ik realiseer me en begrijp dat ik niet altijd alle informatie en dus volledige controle kan hebben alvorens een beslissing te nemen en ik soms gewoon even moet ademen en participeren om te zien of dit iets is waarin ik van dienst kan zijn aan een ander.

Voor meer informatie, zie: www.desteni.org

Dag 278 - Mijn partner in de Steek laten

Waarom laat ik mijn partner in de steek in momenten waarin ze mijn steun nodig heeft? Is het omdat ik mij niet belachelijk wil maken?

Beschrijving: Wanneer we in een gesprek waren met Q, en deze derde persoon begon E uit te lachen en niet ernstig te nemen, dan deed ik mee en koos ik snel de zijde van Q, omdat ik 'aan de juiste zijde wilde staan', aan de zijde die gelijk heeft.

Ik vond het niet nodig om E te ondersteunen, omdat ik het goed vond dat ze eens ongelijk kreeg. Dit is mijn verborgen agenda van superioriteit - de ander eens laten verliezen en inferieur laten zijn. Het uit zich in de vorm van een 'complot', waarin ik verkies mijn steun te onttrekken en haar over te laten aan de macht van anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in kritische momenten mijn steun te onttrekken en zelfs tegen haar te werken - omdat ik me in zo'n momenten 'sterk' voel, wanneer ik 'met anderen tegen haar alleen sta'... wtf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ze gestraft moet worden - omdat ze een vrouw is en de vrouw moet gestraft worden overeenkomstig de Bijbel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zulke momenten gebruiken om mijn macht over haar neer te zetten als een manier om te tonen dat ik macht over haar heb, omdat ik de vrije keuze heb mijn steun te onttrekken en zodat ze zich zou herinneren dat ze mij niet moet provoceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in mijn eer gekwetst te voelen wanneer ze mij iets aanwijst over mezelf - omdat ik denk dat ze geen respect heeft voor mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen respect af te dwingen dmv terrorisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in mijn mannelijke eer gekwetst te voelen zodat ik haar wil tonen wie de baas is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd E proberen te onderwerpen.

Ik engageer mezelf ertoe dit punt in mezelf te zuiveren en van nul af aan te stappen in gelijkheid met E.

http://lite.desteniiprocess.com