Dag 332 - Paniek tegenover het Onbekende

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment waarin F me uitnodigde om los te laten en even met haar meet e genieten van de omgeving in het bos – mijn angst de overhand te laten nemen met de gedachte dat het al snel donker wordt en we dus geen vijf minuten hebben om hier te staan in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me machteloos te voelen omdat de ander ‘nog even wilt blijven staan’, maar ik wil reeds doorgaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dit moment toegeven aan ‘controle’ en ‘manipulatie’ door kwaad te worden en de ander te willen bewegen – ipv mijn standpunt los te laten en te participeren in het moment met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te identificeren met ‘mijn standpunt’ en te denken dat ‘mijn standpunt’ correct is en ik ‘geen vergissing wil maken’ door met de ander te participeren in het genieten van de omgeving in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig te worden en in mijn gedachten het punt niet kunnen loslaten dat we zo snel mogelijk moeten vertrekken, ipv eenvoudig te stoppen en te ademen en te participeren met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door bepaald gedrag te vertonen (gelaatsuitdrukking en houding) de ander ertoe hebben willen bewegen om ‘te stoppen’ en met mij mee te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat ik mijn zin niet kreeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren omdat ik in mijn geest geprojecteerd heb wat er zou kunnen gebeuren indien het donker wordt en we zijn alleen in het bos en nu gebruik ik deze gedachte als excuus om te zeggen ‘dat er nu helemaal geen tijd is’ en ‘dat de ander ongelijk heeft’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een geheime agenda hebben, ipv open te staan voor wat de ander ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bezeten te worden van ‘angst om dood te gaan’ enkel en alleen omdat er reeds iets minder zonlicht is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan nervositeit en weigering in mezelf, waarin ik mezelf niet toelaat te participeren in het moment omdat ik me reeds ‘tegen’ dit moment gekant heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te benaderen vanuit verliesangst, ipv te ademen en in eenvoudige communicatie te treden met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest van wat de ander vertelde over wat ze ervaarde en hiertegenover vooroordelen te hebben gehad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen het moment te controleren door te zeggen dat ik deze ervaring ‘niet begrijp’ en dat deze ‘voor mij vreemd is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het gedrag van de ander te proberen controleren omdat ik een bepaalde interpretatie gemaakt heb van wat zij aan het doen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een interpretatie te maken in mijn gedachten ipv eenvoudig aan de ander te vragen wat zij aan het doen is en wat ze ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ervaring veroordelen omdat ik haar niet begrijp en dus vormt zij voor mij een bedreiging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn voor wat ik niet begrijp.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik in mezelf zie dat ik angst en onrust vorm omwille van iets dat ik niet begrijp of niet ken, mezelf te stoppen en te ademen en mezelf te ondersteunen door te ademen en mij te realiseren dat ik dit iets kan onderzoeken en leren kennen in eenheid en gelijkheid als mezelf en dat ik mezelf daarin niet verlies.

Voor meer informatie, zie: http://desteni.org en http://lite.desteniiprocess.com

Dag 305 - De Alwetende Man

De zelf-vergeving van vandaag is geschreven naar aanleiding van een realisatie die ik had vandaag toen ik werkte aan mijn Agreement course, waarbij ik schreef over de relatie die ik gehad heb met mijn moeder en hoe dit patroon ook in mijn huidige relatie naar boven komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gezien willen worden als onafhankelijk en gerespecteerd te willen worden als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld willen beschermen van mezelf als hoe ik door anderen gezien wil worden – als iemand met zelf-vertrouwen die in alle situaties weet wat te doen – in plaats van nederig te zijn en oprecht met mezelf met betrekking tot wat ik weet en wat ik niet weet, en bijgevolg anderen om hulp en ondersteuning te kunnen vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben van ‘wie ik wil zijn’ als iemand met zelfvertrouwen en iemand die in alle situaties weet wat te doen, in plaats van te kijken naar waar ik werkelijk sta en wat ik nog moet leren in een bepaalde situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd energie te halen uit een idee dat ik heb over mezelf – hetgeen erop wijst dat ik het nog niet ben in werkelijkheid, anders had ik het idee/het geloof niet nodig gehad en zou ik gewoon mezelf vertrouwen in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door anderen gezien en aanvaard willen worden als een volwassene in plaats van mezelf te erkennen en te handelen als een volwassene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd beschaamd te zijn geweest over mijn onzekerheden en deze te willen verbergen voor anderen – ipv gelijk te staan aan wie ik werkelijk ben in dit moment mét mijn onzekerheden zodat ik mezelf kan helpen met het wegnemen van mijn onzekerheden door te leren wat het is dat ik nog moet leren of door hulp te vragen aan anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld hebben willen projecteren van mezelf als zijnde superieur en alwetend  - in plaats van mezelf te aanvaarden als wie ik werkelijk ben in een gegeven moment en nederig te zijn met betrekking tot waar ik feitelijk sta en waar ik feitelijk aan toe ben.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een taak aanvat of moet aanvatten en en ik voel angst en onzekerheid in mezelf, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat deze angst de inferioriteit is van het ego als de mind, waarin ik reeds een projectie van mezelf gecreëerd heb van een alwetend en alkunnend iemand, maar ik weet dat dit en vals beeld is, en dus engageer ik mezelf ertoe in dat moment te kijken naar welke hulp of ondersteuning ik nodig heb - en overeenkomstig de nodige hulp en ondersteuning te bekomen of te verzoeken aan anderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand omdat ik eigenlijk niet weet hoe iets te doen - mij te realiseren dat dit een opportuniteit is om uit mijn ego te stappen en het proces te stappen van hoe iets te leren in nederigheid totdat ik het op een betrouwbare manier kan volbrengen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in weerstand tegenover het doen van XYZ en ik mezelf zie denken 'ach het is te moeilijk' of' ach, dat KAN IK NIET' - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een proces dien te stappen om te leren hoe ik dit kan doen zodat het toch mogelijk wordt om XYZ te volbrengen/uit te voeren.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf uit te breiden en mijn deuren open te zetten door de kansen te grijpen die zich voordoen, in plaats van mezelf angstvallig te beperken omdat ik een projectie/illusie van mezelf wil hooghouden als 'iemand die perfect weet wat hij doet en waar hij aan toe is' en wanneer ik iets zou doen waarin ik geen of weinig ervaring heb, dan zou ik met mijn illusie door de mand vallen en verlies ik mijn waanbeeld - en dus engageer ik mezelf ertoe om dit waanbeeld te deconstrueren en mij te realiseren dat ik vermeden heb om werkelijk iets bij te leren en dat ik de kans heb om mezelf te sturen en te leren wat er te leren valt en ik mezelf op die manier kan creëren als een gelijke aan anderen die als voorbeelden staan van wat er mogelijk is. 

http://lite.desteniiprocess.com