Day 397 - On the Fear of RIDICULE

I recently re-watched an old episode from a Belgian satire series (called 'In de Gloria'), of which I had already seen all the episodes more than 10 years ago. What struck me this time around is one particular sketch that was presented as an 'interview' of a woman and her husband. The woman was going to her local church every Sunday and singing along with the choir, but the choir leader and the priest had 'stepped in' to have her remain silent during the singing because her singing was experienced as 'disruptive'. The interview starts out as being rather funny, but as the interview continued I realised there was also an 'innocent' element within the story.  

Upon her receiving the news that she was no longer allowed to sing, her husband went to buy a synthesizer in the store to help her with rythm. What is intended within the interview is for both the woman and her husband to be 'ridiculous', because of the way that they express themselves. Yet, one point I found interesting within the story/interview: which was that the husband was actually supporting his wife to deal with her problem. Meaning, he took equal ownership of the issue and they literally worked at it together because it was that important for his wife. So, what stood out for me is the quality of the collaboration between the man and the wife and how they stood as a team, even though their endevour might seem ridiculous to external observers. I actually found this last dimension to be completely irrelevant and actually besides the point.  

In reality what was being shown is how much a person can care for another person that they will walk a point like that together. Indeed, when the intent is pure, is does not matter what it looks like to external observers. Consequently, what the interview is actually revealing is that we will often not unconditionally support those that we care about because of the fear of ridicule. What does that say about us? 

-----------------------------------------------------------

For more information about writing, self-forgiveness and applying self-change, visit: http://desteni.org

For the Free online self-forgiveness course, visit: http://lite.desteniiprocess.com

---------------------------------------------------------- 

Day 349 - Replacing the Driver

In April I was in Spain with my parents to spend a small week with them. On one of our trips my dad who was driving the car was not feeling well, and and that point I wanted to suggest that I should drive. When him not feeling well continued I said that I should drive and my mother asked to pull over so we could switch.

At this point I was not 100 % sure that I would be able to drive this car very well because I only have been driving for 2 years plus I seldom drive during the week. Another dimension which caused slight apprehension was that I would be driving the car with 5 people (me included) which I had never done before.

However, once I started the car all seemed to go well and a few minites later we were back on the motorway continuing our trajectory.

This was an interesting experience for me because it allowed me to assess a situation and what I could contribute to the situation even though within myself I did not feel 100% confident. But because I took the step (others could have taken over the driving as well instead of me) it allowed me to expand myself in the point of driving and gain trust within myself.

What I also realised is that when I take responsibility in a point then others will become supportive. For instance when I took the wheel my dad took the seat next to me and now and then would give me little pointers or ask me to slow down as the car was on the large side and not very powerful. This was a nice form of collaboration and I appreciated my dad and the gentleness of his support.

This was a cool instance for me of 'seeing an opportunity' and 'seizing the opportunity', where sometimes we simply have to move through a fear in an unexpected moment and then all we can do is be self-honest and take the leap.

*****
Test the DIP Lite course for Free and discover the power of writing.
Visit desteni.org for more information on writing and self-forgiveness.

*****

Dag 326 - Ik geef je ongelijk

Gebeurtenis: F begint iets te zeggen en ik denk: dit is niet correct. Ik heb een gelegenheid om haar op haar fout te wijzen en gelijk te hebben.

Ik heb achteraf een aantal keywords neergeschreven naar aanleiding van de emoties die ik in mezelf kon voelen. Ik stelde mij de vraag: wat is het precies wat er in me omgaat in het moment dat ik beslis mijn gedachten te volgen en ik de ander ongelijk wil geven?

superioriteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een superioriteits-reactie de ander te blokkeren en erop te staan dat ik een punt heb door haar erop te wijzen dat er iets is dat ze over het hoofd ziet of waarin ze ongelijk heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geobsedeerd te worden door mijn eigen gezichtspunt en haar koste wat koste willen doen toegeven dat ze ongelijk heeft en niet meer willen of kunnen luisteren.

winnen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te hebben aangegrepen als een gelegenheid om te winnen en om mij superieur te voelen als een vorm van zelfgratificatie, waarbij het erom gaat dat ik me goed voel over mezelf ipv in staat te zijn werkelijk te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft en te begrijpen wat haar gezichtspunt is.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer de angst opkomt ipv de mogelijkheid dat ik iets niet begrijp – ik steeds probeer de ander ongelijk te geven ipv in te zien dat IK NIET HEB BEGREPEN wat de ander heeft willen zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik dom overkom door iets niet te begrijpen en in plaats van te vragen om meer uitleg en geduldig te zijn met mezelf en de ander, reageer ik in superioriteit en probeer ik de situatie te controleren door gelijk te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd competitief te zijn met F en gelijk willen hebben als een punt van eigenwaarde waarin ik me inbeeld dat ik erkenning zal krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk maken van de vraag of ik al dan niet gelijk heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag of ik iets al dan niet onmiddellijk heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag wat ik heb bereikt in mijn leven als symbolen van vervolmaking en volmaaktheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn blanke huidskleur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn inkomen en de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van het type auto dat ik heb en de prijs van mijn auto

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde putten uit een ander die toegeeft dat ze ongelijk hadden en dat ik gelijk heb.

angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen mijn angst te verbergen en iets niet te begrijpen te definiëren als ‘dom zijn’ en over mezelf te oordelen omdat ik iets niet onmiddellijk begrijp.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachtingen ten aanzien van mezelf te hebben waarin ik alles meteen moet begrijpen en als ik iets niet dadelijk begrijp dan ben ik ‘minder dan’ en over mezelf oordeel als ‘dom’ en ‘achterlijk’.

frustratie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn omdat ik denk dat ik minder weet dan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in competitie te zijn met de ander i.v.m. wat ik weet en wat hij/zij weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te gebruiken om erkenning mee te krijgen ipv een en gelijk te staan aan kennis en deze toe te passen waar het praktisch is op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te zien al de sleutel tot macht in het systeem en te denken dat hoe meer kennis ik heb hoe meer autoriteit ik zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te verbinden met autoriteit en superioriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd in en door kennis al een instrument om mezelf mee te vergelijken met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te hebben gebruikt als een manier om mezelf waarde te geven en mezelf te vergelijken met anderen – ipv mij te realiseren en te begrijpen dat de enkele waarde van kennis ligt in haar praktische toepasbaarheid.

wraak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn gelijk als een punt van ‘wraak’ waarin ik ook eens gelijk wil hebben – ik wil ook eens aan de top staan en winnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen eigenwaarde te hebben en niet in staat zijn de luisteren en in plaats daarvan proberen het moment te misbruiken om mijn gelijk te halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te realiseren dat het gelijk willen hebben een complete daad van wanhoop is en niets te maken heeft met de context waarin ik verkeer en waarin ik met een ander bezig ben te communiceren.

ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een moment van angst als ‘ik ga vallen’ mezelf te stoppen en ademen en mij t realiseren dat ik heir ben en dat ik perfect in staat ben mezelf te sturen op een manier die respectvol is t.a.v. mezelf en de ander door te vragen om meer toelichting en werkelijk mijn best doen om te begrijpen wat de ander wilt zeggen ipv te komen met verborgen agenda’s en intenties om de ander te doen ‘vallen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om aan de ander te tonen dat ik iets niet begrijp omdat ik bang ben dat de ander mij hierdoor zal classificeren als ‘minder dan’ of als ‘dom’ of als ‘onwetend’ – ipv mij te realiseren dat ik diegene ben die zo over mij oordeelt en dat de ander in feite daar is om mij te helpen met het begrijpen van de informatie, indien ik maar duidelijk maak dat ik het niet heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de communicatie te saboteren door onmiddellijk de veronderstelling te maken dat de ander zich ‘vergist’ – ik zou ook niet willen dat anderen op deze manier naar mijn woorden luisteren! – ipv mij te realiseren dat ik de informatie misschien niet helemaal begrepen heb en dat het aan mij is om mij ervan te verzekeren dat ik de boodschap correct begrepen heb door vragen te stellen.

Ik engageer mezelf ertoe om geduld te hebben met mezelf in het begrijpen van informatie en de nodige vragen te stellen alvorens ik besluit dat ik een boodschap heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een gegeven situatie te antwoorden met kennis en informatie als een wapen waarmee ik plotseling in de ‘tegenaanval ga’ – alsof ik me continu in een staat van oorlog bevind.

Ik engageer mezelf ertoe om de wapens neer te leggen als kennis en informatie en de ander tegemoet te treden met consideratie, begrip en steun. 

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL). Leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: 
http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook gratis online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.