dinsdag 30 oktober 2012

Dag 148 - Ik neem dit Persoonlijk!!! Deel 1

In deze nieuwe post ga ik mijn personage verkennen en uit elkaar halen van hoe ik dingen persoonlijk neem en waarom dit een nutteloze wijze is van te bestaan - omdat ik dan niet kan luisteren naar wat er tegen mij gezegd wordt, omdat ik altijd een reactie zal hebben die mij verhindert kritisch te zijn met mezelf en ik zal meteen in de verdediging gaan.

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer mij iets gezegd wordt met betrekking tot mijzelf dit onmiddellijk persoonlijk te nemen en kwaad te worden omdat ik geloof dat ik voor mezelf moet opkomen en de andere persoon moet straffen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om gezien te worden als 'slecht' en bedrieglijk, in plaats van mij te realiseren dat ik nog volop bezig ben mijn proces te lopen en ik niet van mezelf kan verwachten meteen volledig puur te zijn in mijn uitgangspunt in elk moment maar ik daarentegen mag verwachten dat ik nog veel vuiligheid in mezelf zal tegenkomen en het dus geen zin heeft datgene wat van mij naar boven komt persoonlijk te nemen aangezien het daar altijd al geweest is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat wat de persoon over mij zegt helemaal verkeerd is en geloven dat ze mij proberen te 'raken' en in eerste instantie willen aantonen 'dat het niet waar is' wat er gezegd wordt, in plaats van onvoorwaardelijk te luisteren en te overwegen dat het allemaal wel eens waar zou kunnen zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bestaan in angst tegenover mezelf en wie ik mezelf heb toegelaten te worden zodat ik een personage gecreëerd heb als bewaker van de poort zodat ik alles kan blokkeren door er op een belachelijke manier op te reageren die niet eens voor mezelf constructief is, in plaats van mij te realiseren dat er mij niets kan overkomen en dat ook de woorden van anderen mij niet kunnen 'verminderen' tenzij ik dit zou toelaten in mezelf.

(Wordt vervolgd)

maandag 29 oktober 2012

Dag 147 - "Ik wil aandacht!" Deel 7

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2
& Deel 3
& Deel 4
& Deel 5
& Deel 6

Fysieke dimensie:  Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd stappen in de fysie,e dimensie als het boos worden op de ander en denken dat deze mij misbruikt door mij te negeren want ik geloof dat 'we communicatie nodig hebben 'om dit op te lossen in plaats van mezelf te vertrouwen dat ik aandacht heb voor mezelf. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik geen aandacht krijg depressief te worden en mij beginnen gedragen als een kind, waarbij ik alles laat mislukken opdat ik opgemerkt zou worden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij af te reageren op mijn omgeving als een manier om aandacht te krijgen en medelijden te wekken want ik kan mijn emoties hoegenaamd niet beheersen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn omgeving/de ander proberen te manipuleren met woede en 'agressieve bewegingen en veel lawaai maken als een manier om aandacht te krijgen en hard te maken dat hier een probleem is en er nu naar mij geluisterd moest worden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat het aan de ander is om mijn ervaring te veranderen, want ik voel me 'slecht' doordat de ander mij even niet meer valideert, dus moet er terug een interactie ontstaan zodat ik me terug op mijn gemak kan voelen en ik weer 'ok' ben met mezelf. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'tantrums gooien' en geloven dat als de ander toegeeft aan mijn manipulaties dan heb ik macht en krijg ik weer mijn aandacht-fix.

Fysieke commitment: ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik emotioneel geladen ben en wil uitbarsten, mijzelf absoluut te stoppen in adem en mijzelf te stabiliseren - hier - alvorens ik wat dan ook zeg of doe. Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te disciplineren in het stoppen van de reactie door te ademen en te zeggen ik ben hier - in plaats van de opgestapelde energie te volgen en mij beginnen af te reageren.

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat als ik dit patroon verder zet ik niet alleen mezelf maar ook mijn relaties op het spel zet en ik dan toestemming geef aan alle conflicten die bestaan in deze wereld met alle gruwel van dien.  Ik engageer mijzelf ertoe om mijzelf te vertragen in adem zodat ik mijzelf telkens kan stoppen en een beslissing nemen van wie ik ben zodat ik mezelf neerzet in zelf-expressie in plaats van een reactie-instructie te blijven volgen als een robot.

zondag 28 oktober 2012

Dag 146 - "Ik wil aandacht!" Deel 6

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2
& Deel 3
& Deel 4
& Deel 5

Reactie dimensie:Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer iemand even beslist mij te negeren en mijn validering wegvalt, te reageren met woede en bitterheid - en dit volledig persoonlijk te nemen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat ik verworpen wordt indien ik niet gevalideerd wordt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te verwerpen in en door validering te zoeken. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zien als 'slecht' en verwerpelijk. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nodig hebben dat de ander zegt dat alles ok is zodat ik me opnieuw op mijn  gemak voel. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de toelating nodig hebben van en ander om mijzelf te vertrouwen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd voortdurend mijn reacties verbaliseren tegen de ander hetgeen onaanvaardbaar is en manipulatie zowel van mezelf als van de ander.

Reactie commitment: wanneer en als ik reageer op een ander die me even negeert - dan stop ik onmiddellijk en ondersteun ik mezelf met hier zijn in adem. Ik engageer mijzelf ertoe te ademen in plaats van te spreken wanneer en als een reactie in mij opkomt.

zaterdag 27 oktober 2012

Dag 145 - "Ik wil aandacht!" Deel 5

Lees Deel 1 van deze blog 
& Deel 2
& Deel 3
& Deel 4

Wat vandaag verder naar boven gekomen is van dit patroon is dat ik opzettelijk mezelf in een negatieve ervaring breng zodat de ander mij aandacht zou geven - en hiertoe zal ik zelfs mijn participatie saboteren en ervoor zorgen dat alles blijkbaar mislukt zodat ik geloofwaardig kan maken dat ik echt een probleem heb (en dus aandacht nodig heb).

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer de ander even geen tijd heeft voor mij dit onmiddellijk persoonlijk te nemen en te zoeken naar waarom de ander nu boos zou zijn op mij, of wat ik verkeerd gedaan heb. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander ervan de schuld geven dat ik me verworpen voel en denken dat ze iets probeert te doen 'tegen mij'. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het onmiddellijk persoonlijk nemen wanneer de ander even stopt met alle aandacht aan mij te geven en werkelijk te verwachten dat de ander voortdurend aandacht voor mij zou hebben. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van zodra de ander even tijd met een ander spendeert te denken dat hij/zij mij niet genoeg ondersteund en ik 'aan mijn lot overgelaten wordt'. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf programmeren met de verwachting dat er altijd iemand voor mij zal zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd voortdurend de validering van een ander nodig te hebben in wie ik ben en te geloven dat ik ophoudt te bestaan indien deze externe validering wegvalt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind  mezelf te programmeren met de nood om voortdurend door mijn moeder gevalideerd te worden en gek te worden en over te slaan in angst wanneer deze validering zou wegvallen waarop ik zou beginnen te manipuleren - tot in het absoluut extreme - om opnieuw de aandacht en validering te krijgen waarop ik mijn persoonlijkheidsontwerp gebaseerd heb. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wie ik ben afhankelijk te maken van een externe bron als mijn 'God'/voorziener van aandacht in plaats van te staan als mijn eigen aandacht en aandacht te hebben voor mezelf. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te zoeken naar validering van mezelf in een ander buiten mezelf in plaats van mijzelf te vertrouwen dat ik kan zien wie ik ben, en niet over mijzelf te oordelen maar vernatwoordelijkheid te nemen voor wat ik zie dmv zelf-vergeving en zelf-correctieve actie.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe wanneer achterklap opkomt hierin - onmiddellijk mezelf te stoppen en mezelf te sturen in adem. Ik engageer mijzelf ertoe om het punt van zelf-aandacht te stappen totdat er niets van in mijzelf overblijft en ik mezelf 100% hierin kan sturen. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een punt van achterklap opkomt omdat ik hoegenaamd niet genoeg aandacht krijg, mij te realiseren dat dit mijn kinder-programma is gebaseerd op hoeveel aandacht ik als kind gekregen heb en hoe ik mezelf hierin geprogrammeerd heb om te panikeren indien ik plots minder of geen aandacht krijg en in niet begrijp 'waarom'. Ik engageer mijzelf ertoe in zelfvergeving alle achterklap te stoppen in relatie tot dit punt en mijzelf neer te zetten in stabiliteit ongeacht van mogelijke feedback die ik krijg of niet krijg van een ander.

vrijdag 26 oktober 2012

Dag 144 - "Ik wil aandacht!" Deel 4


Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2
& Deel 3

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer X sprak met de andere persoon mijzelf in te beelden dat ik ook kan spreken met iemand - maar deze neiging/dit verlangen alleen te hebben wanneer X met iemand communiceert/in reactie op X die met iemand communiceert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij inbeelden hoe mijn leven zou zijn indien ik met meer mensen communicatie zou initiëren en dit enkel zien als een punt van competitie in plaats van mijzelf als uitgangspunt te nemen en wat mij zou ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van mijn verbeelding te gebruiken in reactie op X - er praktisch werk van te maken om meer communicatie met anderen aan te gaan opdat er meer uitwisseling zou zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer x met een ander communicatie aangaat, mijn verbeelding te projecteren wat ik ook graag zou willen in plaats van hier te zijn en dmv praktische stappen in fysieke realiteit initiëren wat ik graag zou willen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meer communicatie willen OMDAT X nu met iemand communiceert en ik dus jaloers ben en dit wil overtreffen.

Verbeelding engagement: Ik engageer mijzelf ertoe om verbeelding te stoppen en te leven in fysieke realiteit waarbij ik in plaats van mentale projecties te creëren praktische stappen zet om te bereiken wat ik graag zou willen.

Ik engageer mijzelf ertoe op een praktische manier jaloezie te stoppen door gelijk te staan met mijzelf en mijzelf te geven wat ik hoegenaamd 'mis'.

donderdag 25 oktober 2012

Dag 143 - "Ik wil aandacht!" Deel 3

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2

Gedachte dimensie vervolgd: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander mijn aandacht opgebruikt (de aandacht van anderen die voor mij bestemd is)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik recht heb op een minimale dosis aandacht

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander mijn aandacht steelt en ik zonder aandacht zal komen te zitten, dat ik maw mijn kans zal missen om ook aandacht te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in separatie van 'aandacht' en in mijn  ego bestaan als 'een onderwerp van aandacht'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik zoveel mogelijk aandacht moet cumuleren voor mijn digitale zelf als het ego.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik me verveel automatisch beginnen denken over hoe ik aandacht kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me vervelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een probleem creëren telkens wanneer X even aandacht geeft aan iemand anders in mijn bijzijn, en dit dan beginnen te saboteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd jaloers zijn dat iemand met X spreekt en hem/haar aandacht geeft in plaats van met mij te spreken en mij aandacht te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren wanneer ik niet in het centrum van de aandacht sta en dan ofwel mezelf uit de scene willen verwijderen ofwel naar manieren zoeken om terug in de aandacht te komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat er te weinig aandacht is en dat als ik niet continu aandacht krijg ik op een dag misschien uitgesloten zal worden van alle aandacht, dus moet ik er continu aan werken om blijvend in de aandacht te staan en waardevol te zijn voor anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ik hier een angst gecreëerd heb om mezelf te verliezen als aandacht - en dat mijn angst reflecteert dat ikzelf geen aandacht geef aan anderen en enkel met mezelf geobsedeerd ben, in die mate dat ik soms moelijkheden heb om bij het gesprek te blijven wanneer de ander iets aan het vertellen is en ik 'wegga in de mind ' en aan iets anders begin te denken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat wat ik niet geef ik ook niet kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een bestaan te leiden in zelf-obsessie de angst om geen aandacht te krijgen en hierdoor geen aandacht hebben voor de anderen in mijn wereld en niet opmerken wat er omgaat in de anderen in mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat er iets belangrijker is dan de fysieke realiteit en ademen hier in elk moment en het aandacht hebben voor mezelf als wie en wat hier is in een moment - als de volledigheid van mezelf en dat ik de volledigheid van mezelf zal vinden als ik volledig aandacht geef in een moment aan mijn wereld als mijzelf.

Ik realiseer me en begrijp dat de nood aan aandacht een vorm van controle is om vast te houden aan eigenbelang en ego - in plaats van onvoorwaardelijk los te laten en één en gelijk te staan met het moment en aandacht te hebben voor wat hier is in een moment.

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe de nood aan aandacht volledig in mijzelf te stoppen nu dat ik zie hoe het mechanisme in elkaar zit en hoe ik mezelf op deze manier gecreëerd heb als een slaaf van angst en eigenbelang; en ik leg mijzelf erop toe om in elk moment hier te zijn als aandacht in de realisatie dat wat ik niet geef ik ook niet kan krijgen en dus geef ik gelijke aandacht aan elk punt in mijn wereld en discrimineer ik niet tussen een moment/event/persoon als meer of minder waardig van aandacht als een excuus om in de mind te verkrassen - maar in plaats daarvan push ik mezelf om in elk moment mezelf te willen als de keuze om HIER te zijn.

(Wordt vervolgd)

woensdag 24 oktober 2012

Dag 142 - "Ik wil aandacht!" Deel 2


Lees Deel 1 van deze blog

Een vorm waarin het "ik wil aandacht" personage zichtbaar wordt is wanneer X met iemand begint te spreken - ik plotseling denk dat ik ook beter met iemand zou spreken, en bang zijn dat ik iets belangrijks mis door ook niet met iemand te spreken. "Ik zou beter meer met anderen communiceren/spreken." En vijf minuten later heb ik een reden gevonden om iemand lastig te vallen met een schijnbaar belangrijke/praktische vraag.

Dit patroon heeft zich een aantal keren herhaald en was voor ons beiden vrij duidelijk, vooral omdat X erover zou beginnen en het duidelijk was dat ik mijzelf excuses/rechtvaardigingen aan het zoeken was.

Gedachte dimensie: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een herinnering/gedachte hebben van de moeder die altijd 'daar is' voor mij en ikzelf die hulpeloos was zonder dat punt van aandacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik zag dat X met een ander ging communiceren, te reageren met angst en denken dat ik niet genoeg aandacht zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat ik zal verminderen als ik niet snel ook iemand vind om mee te communiceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk gek worden van woede als ik merk dat X mij voor welke reden dan ook even negeert, en dit ervaren als een vorm van misbruik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het vanzelfsprekend vinden dat er iemand is die 100% daar is voor mij en die mij gelijk wanneer aandacht geeft en naar mij luistert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd omgekeerd niet onvoorwaardelijk daar te zijn, maar enkel wanneer het mij uitkomt en 'wanneer het past in mijn agenda'.

(Wordt vervolgd)


dinsdag 23 oktober 2012

Dag 141 - "Ik wil aandacht!" Deel 1

Angst dimensie: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd heb om bang te zijn dat de ander mij overtreft en meer aandacht krijgt dan ik. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat een ander meer aandacht krijgt dan ik en denken dat ik dan waardeloos ben of minderwaardig Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf laten leiden door energie wanneer ik productief geweest ben omdat ik geloof dat ik in de aandacht sta en dus heb ik een positief gevoel. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd sedert kind een leven te leiden in het teken van aandacht te krijgen en zoveel mogelijk deze aandacht vast te houden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat als ik aandacht krijg ik speciaal ben en 'leef'. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn leven leiden in het teken van energie en het krijgen van aandacht als mijn energie-fix. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik zonder aandacht zal komen te zitten en mijn leven inrichten zodat ik geloof steeds genoeg aandacht te zullen hebben. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij realiseren dat ik bang ben om aandacht te verliezen omdat ik geen aandacht heb voor mezelf als de realiteit die ik gemanifesteerd heb en de wezens waarmee ik dit bestaan deel. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd in te zien dat mijn angst om geen aandacht te 'krijgen' resulteert uit mijn eigen onwilligheid om aandacht te geven. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ik altijd in mijn leven meer dan genoeg aandacht kreeg - terwijl er wezens zijn in deze realiteit die van niemand aandacht krijgen en aan hun lot overgelaten worden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen aandacht hebben voor mezelf als alle delen van mezelf waarvoor ik nooit aandacht gehad heb in dit bestaan.

Angt commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om mijn karakter als aandacht-zoeker aan banden te leggen en mijzelf te herschrijven als een karakter gebaseerd op werkelijk zelfrespect, hetgeen het respect is voor alle leven als een en gelijk als mezelf. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer de angst in mij opkomt dat ik geen/niet genoeg aandacht krijg - gewoon te stoppen en ademen en mij realiseren dat dit een programma is gebaseerd op separatie.

zondag 21 oktober 2012

Dag 141 - Ongelijkheid zelf-vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander niet motiveren in zijn/haar participatie en enkel bekommert zijn en zelfs geobsedeerd met mijn eigen participatie en hoe ik gezien wordt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in competitie zijn wanneer de ander iets produceert in plaats van te ondersteunen en aan te moedigen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kritiek te geven op wat de ander produceert als een manier om de ander te ontmoedigen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd heb arrogant te zijn in de relatie en ervan uitgaan dat ik ok ben wat er ook gebeurd en dus niet meer om de andere geven dan wat strikt nodig is om de stabiliteit van de relatie te bewaren. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet hier zijn voor de ander maar enkel wanneer het ook mij goed uitkomt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander met mijn agenda interfereert en dus de ander op afstand houden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ervan uitgaan dat de ander ok is omdat ik geen grote problemen zie en hierin geen belangstelling tonen in de ander en enkel willen communiceren wanneer ikzelf met een probleem zit. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander vanzelfsprekend vinden en dat de ander daar is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet onvoorwaardelijk gelijk te staan met de ander in het vinden van oplossingen voor wat er gecommuniceerd wordt. (Wordt vervolgd)

Dag 140 - Humeur zelf-vergeving Deel 3

lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2


Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen vals te spelen door het 'rekken van mijn tijd' en daarin misbruik maken van het vertrouwen van de ander, terwijl we afspraken gemaakt hadden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het ok is om wat meer tijd te nemen want het is beter voor mij als dit nu klaar is zonder te kijken naar de gevolgen voor de anderen als de afspraken niet worden nagekomen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het ok is voor mij om meer tijd te nemen want we doen dit allebei telkens wanneer het ons uitkomt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een patroon als excuus gebruiken om datzelfde patroon verder te gebruiken, in plaats van mezelf te vertrouwen in het efficiënt breken van het patroon in plaats van te wachten op de ander om initiatief te nemen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd eenmaal ik zover gegaan ben om mijn gedrag te rechtvaardigen, vervolgens denken dat de ander egoïstisch is en enkel aan zichzelf denkt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik bezig was een gedachte te hebben dat het ok is als ik dit doe in het geheim want zij weet toch niet wat ik doe. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte in mijzelf laten opkomen dat het patroon nooit zal veranderen - en daarmee rechtvaardigen waarom ik verder mag doen.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik zie dat er een conflict is van belangen en er een beslissing genomen moet worden, te stoppen en ademen en in zelf-oprechtheid te kijken wat hier het beste is voor iedereen, in plaats van tegen mezelf te beginnen praten in de mind om te rechtvaardigen waarom ik een bepaalde keuze maak in mijn eigen belang. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik mezelf zie praten tegen mezelf, onmiddellijk te stoppen en en stap terug te zetten om te zien wat ik aan het doen ben en waarom het nodig is dat ik tegen mezelf begin te liegen. Ik engageer mijzelf ertoe om keuzes te maken gebaseerd op realiteit en consideratie van anderen in plaats van op innerlijke manipulaties waarmee ik de realiteit naar mijn hand zet. 

Reactie dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten toen de andere mij erop wees dat het tijd werd om aan het eten te beginnen, onmiddellijk kwaad te worden - waardoor ik zou moeten weten: ik ben bezig tegen mezelf te liegen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander ervan de schuld te geven dat ze mij onder druk zet end at is waarom ik me zo voel. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van te reageren, en denken dit gevoel is sterker dan mezelf - mezelf even te stoppen alvorens ik antwoord en en mij te realiseren dat dit enkel een reactie is en dat ik deze kan stoppen door even te ademen om dan een conversatie aan te gaan in gelijkheid met de ander. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in gelijk welk moment overwegen dat ik misschien gelijk heb in mijn reactie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd in te zien dat bij het aanvaarden van de reactie ik de creatie van het humeur aanvaard en ik ook aanvaard - doordat ik de ander reeds de schuld gegeven heb - dat de ander verantwoordelijk is voor mijn humeur dat soms zelfs een uur kan aanslepen en waarin ik zal blijven volhouden dat ik gelijk heb en het "DE ANDER IS DIE MOET VERANDEREN". 

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik in een humeur ben in eerste instantie in te zien dat ik de ander de schuld aan het geven ben en dat het aan mij is om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in het stoppen van deze reactie en ervoor te zorgen dat dit patroon voor altijd gestopt wordt. Ik engageer mijzelf ertoe mijzelf te vertragen in adem zodat ik wanneer een reactie opkomt kan beslissen om hier niet in te participeren en ik mezelf kan sturen in gelijkheid met de ander. 

Fysieke vergeving: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dmv stilzwijgen de ander proberen straffen en te impliceren dat hij/zij iets verkeerd gedaan heeft. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd principieel niet willen communiceren en op die manier mijn humeur in stand houden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd afstand creëren met de ander en wachten totdat de ander naar mij toe komt - in plaats van mezelf te stoppen door zelf naar de ander toe te gaan. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik zie dat mijn gedachten beginnen interfereren met wat ik doe en het on,mogelijk wordt om efficiënt te werken, onmiddellijk te stoppen en mijzelf uit te klaren dmv zelf-vergeving en/of communicatie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vasthouden in de energie en mijn handelingen stellen met woede in de bewegingen in plaats van mij te realiseren dat ik bezeten ben en dat ik dringend moet stoppen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten om wanneer ik in een staat ben van bezetenheid door woede, mezelf onmiddellijk te stoppen in adem en mezelf te beginnen ondersteunen met zelf-vergeving/ schrijven/communicatie - in plaats van vol te houden in mijn uitzichtloze bezetenheid. 

Fysieke commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik in een staat van fysieke bezetenheid ben - mezelf onmiddellijk te stoppen en wanneer de ander bij me is te zeggen: "ik ben bezeten" - als een manier om het patroon te breken en mezelf dan te ondersteunen met zelf-vergeving/communicatie/schrijven en ademen. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik zie dat ik bezig ben een reactie op te bouwen, mezelf onmiddellijk te stoppen in nederigheid door zelf-vergeving, schrijven, communicatie en ademen. Ik engageer mijzelf ertoe te tonen dat het mogelijk is elke vorm van emotie en bezetenheid definitief te stoppen dmv zelf-vergeving, ademen en correctieve zelf-toepassing. 

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat als ik mezelf toelaat fysiek een emotie te incarneren ik mijn macht volledig weggeef aan de mind en ik daarin ook toelaat dat er in de wereld gehandeld wordt op basis van emotie en ik dus akkoord ga met alle gruwelen die er in naam van emotie gepleegd worden. Ik engageer mijzelf ertoe om te tonen hoe leven mogelijk is zonder emotie en hoe het daarin mogelijk wordt te handelen op een manier die best is voor iedereen.

zaterdag 20 oktober 2012

Dag 139 - Humeur Zelf-vergeving Deel 2

Lees Deel 1 van deze blog

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in de scene met X plotseling een beeld te hebben van mijn vader die me iets oplegt wat ik niet wilde doen en hierin een emotionele reactie te hebben omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon een slaaf ben. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn interactie en communicatie baseren op een afdruk uit het verleden  in plaats van te interageren gebaseerd op de informatie die hier is.

Gedachte commitment: ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertragen in adem zodat ik kan zien wanneer een gedachte wil opkomen en me realiseren dat dit programmatie is en ik dit pad niet hoef te volgen en ik mezelf in de plaats kan vertrouwen om mezelf te sturen in gezond verstand.

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij inbeelden dat ik tegen de ander praat en hierin duidelijk maak wat ik aan het doen ben in plaats van te communiceren in fysieke werkelijkheid. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn verbeelding gewoon verder werken totdat ik klaar ben, maar omdat de ander zegt dat ik tot het volgende moet overgaan, vertrouw ik mezelf niet en onderbreek ik mijn werk om aan het volgende te beginnen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden dat ik alleen ben zonder de andere en hierin geloven dat de oplossing ligt in het alleen zijn, in plaats van mij te realiseren dat ik mezelf moet vertrouwen en communiceren. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen moeite willen doen om te communiceren en verwachten dat de andere alles zal zien op dezelfde manier als ik het zie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat al hetgeen niet gecommuniceerd wordt in feite niet bestaat omdat het geen deel uitmaakt van de uitwisseling en dus kan ik niet verwachten dat er rekening mee wordt gehouden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf mijzelf voorstellen die werkt in vrede en kalmte, in plaats van mij in te zien dat ik diegene ben die mezelf opjaagt en stresseert en dat dit niet met mijn omgeving te maken heeft - maar ik diegene ben die mezelf manipuleert met angst en achterklap.

Verbeelding commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer een issue opkomt in plaats van mezelf af te zonderen in verbeelding, onmiddellijk een oplossing voor te stellen in de fysieke realiteit en hierin mezelf sturen en de situatie richting geven. Ik engageer mijzelf ertoe om in de fysieke werkelijkheid verantwoordelijkheid te nemen voor de problemen die opkomen in die fysieke werkelijkheid en niet toelaten dat iets door middel van illusie aangepakt wordt, zoals dmv verbeelding, hetgeen een vorm is van waanzin.

(Wordt vervolgt)

Dag 138 - Humeur zelf-vergeving Deel 1

Aanleiding van het patroon: Ik ben bezig te werken/schrijven maar ik ben mij ervan bewust dat mijn werk langer duurt dan ik aanvankelijk gedacht had. Ondertussen had ik met X afgesproken dat er eten gemaakt zou worden en ik ben mij ervan bewust dat het tijd begint te worden om hieraan te beginnen, en hoewel ik in essentie reeds klaar ben met het hoofdbestanddeel van mijn werk en ik de rest op een later tijdstip kan afmaken, maak ik er nu een punt van om alles af te hebben alvorens ik begin aan het eten. De andere persoon wijst mij erop dat het al laat is en dringt enigszins aan opdat ik eraan zou beginnen en hier heb ik een reactie en wordt ik nijdig omdat ik "onderbroken wordt in mijn werk".

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik mijn humeur stop - ik me zal compromitteren en minder zal zijn dan de andere, en ik wil in controle blijven dus hou ik vast aan de humeur. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat de humeur er is voor een reden en dat ik mijn gevoelens moet vertrouwen aangaande wat er gebeurd is en ik moet volharden in mijn humeur want de humeur zegt mij dat ik boos moet zijn op de ander! Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat als ik mijn humeur stop ik doodga, in plaats van mij te realiseren da dit een angst van de mind is om niet langer te bestaan en in controle te zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat van zodra ik in e mood participeer ik bezig ben een illusie realiteit te maken en daarin vast te houden als MIJN GELIJK. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning zoeken in mijn 'slecht gevoel' in plaats van mij te realiseren dat dit de mind/het ego is dat een gevecht zoekt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik stop 'ik mezelf verlies' - in plaats van mij te realiseren dat alles wat ik kan verliezen in eerste instantie nooit reëel was en dit wie ik ben hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik nu stop ik niet klaar zal geraken met mijn ding en ik er niet toe zal komen om mijn werk af te maken. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen dat ik onmiddellijk terug zal komen op mijn werk van zodra het eten voorbij is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hiermee impliceren dat de ander de oorzaak ervan is dat ik zaken niet gedaan krijg in plaats van in te zien dat het te maken heeft met de manier waarop ik mezelf stuur. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn veiligheid belangrijker vinden dan dat we samen op een efficiënte manier doorheen onze dag bewegen en samen onze verantwoordelijkheden vervuld krijgen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd met de andere in competitie te zijn in wat ik produceer en jaloers zijn omdat hij/zij ook aan iets aan het werken is, maar ik ben diegene die zijn werk moet neerlegggen om te koken, terwijl omgekeerd de andere in feite meestal diegene is die eten maakt.

Angst commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om het patroon van humeurigheid in mijzelf te ontleden en volledig te stoppen en te leren met anderen als mezelf om te gaan in eenheid en gelijkheid in plaats van in angst mezelf te willen 'redden' zonder consideratie voor wat best is voor iedereen.

vrijdag 19 oktober 2012

Dag 137 - Naamvergeving Deel 5

Lees Deel 1 van deze blog
Deel 2
Deel 3
Deel 4


In deze blog reïtereer ik een stuk zelf-vergeving en plaats alles onder de Fysieke Dimensie wegens ontevredenheid met wat ik in voorgaande afleveringen van deze blog geschreven heb. 



Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer iemand mijn naam gebruikt telkens even stil te staan en te denken "hey hij/zij zegt mijn naam" en me even hierbij goed te voelen en mezelf doen geloven dat dit 'liefde' is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf definiëren ahv mijn naam en de reactie tegenover mijn naam. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf anders beginnen gedragen omdat mijn naam gesproken wordt; Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer mijn naam gesproken wordt een herinnering te hebben uit mijn kindertijd van toen mijn ouders iets van mij gedaan wilden krijgen en daartoe mijn naam gebruikten als het middel om me te doen luisteren/meewerken/gehoorzamen en dus nog steeds in het patroon te bestaan van "een goede jongen willen zijn", als reactie op iemand die mijn naam uitspreekt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd week te worden vanbinnen wanneer mijn naam gesproken wordt en me verder door dit gevoel als energie laten leiden waardoor ik me zal compromitteren in mijn relaties met anderen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perspectief te verliezen in een moment en verblind te zijn door een gevoel als schijnbare liefde, maar in feite geactiveerd door een mindcontrol code, namelijk mijn eigen naam - hetgeen angst is om gestraft te worden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze angst te geloven en meteen over te gaan tot energie-participatie in plaats van mezelf te vertragen en te zien wat het is dat me motiveert tot dit of geen gedrag. 

Fysieke commitment: Ik engageer mezelf ertoe om wanneer mijn naam gesproken wordt met mezelf te checken of ik een reactie kan vinden door te ademen en zo mezelf te sturen in zelf-oprechtheid in plaats van gestuurd te worden door een programma. Ik engageer mijzelf ertoe om erop te letten hoe het gebruik van namen invloed heeft op mijn gedrag en dit volledig stop te zetten door zelf-discipline in schrijven, ademen en mezelf toepassen in elk moment. In het bijzonder let ik op de activatie van energieën en hoe energie gedrag beïnvloed, zodat ik elke bron van angst in mezelf kan stoppen en zelfstuurzaam kan worden in alle aspecten van mijn bestaan.

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat indien ik mijzelf niet disciplineer in het stoppen van deze patronen ik beperkt zal blijven tot het bestaan in energie die minder is dan mijn eigen naam en ik niet zal komen tot het 'zien' van deze 'realiteit' en wat er werkelijk gaande is op alle niveaus. Ik realiseer me en begrijp dat als ik mezelf toelaat door mijn naam gemanipuleerd te worden ik er ook mee akkoord ga dat iedereen een slaaf blijft van zijn naam als een acteur in een film - in plaats van dat we onszelf realiseren als eenheid en gelijkheid.

woensdag 17 oktober 2012

Dag 136 - intermezzo: kwade reactie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omdat dat een ander mij controleert

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omdat ik denk dat een ander probeert het mij moeilijker te maken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij/zij zich illusies maakt over mij en dat is onrechtvaardig

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omdat ik denk dat de andere persoon probeert mij op te jagen terwijl ik reed zelf stress aanvaard had daarvoor en ik mij reeds in stress bevond

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander de schuld willen geven van mijn stress ervaring, in plaats van zelf verantwoordelijkheid hiervoor te nemen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren omdat ik denk dat er niet genoeg tijd is en daarin 'opgeven' en denken dat het niet mogelijk is om alles te doen en dus zoek ik naar iemand om de schuld aan te geven ipv te kijken naar hoe ik mijn leven kan optimaliseren zodat ik mijn zaken wel gedaan krijg.

Ik engageer mijzelf ertoe te ademen en wanneer ik voel dat de stress ervaring in mij opgebouwd wordt meteen mijzelf te stoppen en mij te realiseren dat deze ervaring niet reëel is en puur het gevolg van mijn eigen gedachten - en dus niet het gevolg van mijn realiteit

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer een ander tegen mij spreekt en ik ben in stress, mijn tijd te nemen en te zeggen - 'geef mij een moment ik moet in adem komen' en pas te spreken wanneer in mij niets meer beweegt

Ik engageer mijzelf ertoe om een en gelijk te stappen met het moment en niet meer te willen doen dan wat praktisch in adem mogelijk is maar ook niet van mezelf aanvaarden dat ik minder doe door mijn tijd te verliezen met onbenulligheden.

Ik engageer mijzelf ertoe om in elke adem hier te zijn en zo mijzelf ervan verzekeren dat ik elk moment relevant maak

dinsdag 16 oktober 2012

Dag 135 - Naamvergeving Deel 4

Lees Deel 1 van deze blog 
& Deel 2
& Deel 3

Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer X mijn naam op die manier spreekt, mij onmiddellijk gewillig op te stellen en mijzelf presenteren als behulpzaam en als iemand de paraat staat. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten beïnvloeden door de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf anders gedragen naargelang iemand mijn naam in zijn/haar zin gebruikt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf presenteren als geduldig wanneer X mijn naam op die manier spreekt - en hierin communiceren als persoonlijkheid gebaseerd op energie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet stoppen wanneer mijn naam gesproken wordt en mij realiseren dat ik me hierin heb laten programmeren om onmiddellijk in een persoonlijkheid te stappen en mij te schikken naar de persoon die mij aanspreekt in plaats van hier te blijven in adem en te interageren in gelijkheid.


zondag 14 oktober 2012

Dag 134 - Naamvergeving Deel 3


Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: dit is speciaal waarop mijn naam wordt uitgesproken, zo wordt het in de familie uitgesproken. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken nu ga ik luisteren naar wat er gezegd wordt want mijn naam werd op deze leuke manier uitgesproken; Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf identificeren met een energie verbonden  met deze naam als mijn waarde, alsof ik zonder deze naam niemand zou zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd beslissen gebaseerd op de manier waarop mijn naam uitgesproken wordt dat ik op een aangename manier met de andere ga interageren, omdat ik denk dat de ander mij graag heeft gebaseerd op de manier waarop mijn naam werd uitgesproken.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer mijn naam gesproken wordt mezelf te vertragen in adem en mijn interactie te baseren op eenheid en gelijkheid in de fysieke realiteit in plaats van op een energie, gedachte, gevoel of herinnering in de mind - Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer mijn naam gesproken wordt, mijzelf een en gelijk te plaatsen met  de ander in plaats van onmiddellijk een relatie te creëren met de inhoud van mijn mind, waardoor ik niet met de werkelijkheid interageer, maar met een illusie.
Ik engageer mijzelf ertoe om onvoorwaardelijk te luisteren naar wat er mij verteld wordt en gelijk te communiceren ongeacht de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken.

Reactie dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een positief gevoel te verbinden met de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken en hier dus energie uithalen, in plaats van een en gelijk te staan met mijn naam en met gelijk welke naam. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een voorkeur te hebben voor een naam, ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een voorkeur te hebben voor mijn eigen naam. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf manipuleren door te reageren op de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken in plaats van te ademen en hier te zijn en mezelf te sturen.

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer mijn naam gesproken wordt mijzelf te vertragen in adem en volledig hier te zijn zodat ik met gemak mogelijke reacties in mezelf kan stoppen en ik mezelf kan sturen in zelf-oprechtheid. Ik engageer mijzelf ertoe alle mogelijke reacties, positief en negatief te stoppen ten aanzien van mijn naam en gelijk welke andere naam en een en gelijk te staan met alle namen.

(Wordt vervolgd)

zaterdag 13 oktober 2012

Dag 133 - Naamvergeving Deel 2

Lees Deel 1 van deze blog

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een herinnering hebben van mijn vader die mijn naam uitspreekt wanneer X mijn naam zegt omwille van de manier waarop ze mijn naam zegt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij 'goed te voelen' bij deze gedachte omdat het een herinnering naar boven brengt van 'liefde' en waardering/erkenning. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een positief gevoel verbinden aan de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken omwille ven een herinnering. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de manier waarop mijn naam wordt uitgesproken in deze te ervaren als ondersteunend en respectvol. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reageren met 'liefde' als 'energie' hetgeen in feite angst is om verworpen te worden.

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer mijn naam gesproken wordt mijzelf te vertragen in adem, en te kijken naar wat er in mij opkomt als programmatie die begint met slechts één gedachte/herinnering, zodat ik die kan stoppen en mezelf kan sturen als wie ik werkelijk ben. Ik engageer mijzelf ertoe mezelf hier te brengen in communicatie in plaats van me te laten leiden door een ongedefinieerd gevoel dat ik niet in vraag stel omdat ik me er goed bij voel - en dan te communiceren als mezelf als een en gelijk met mijn lichaam.

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bij het spreken van mijn naam mij te verbeelden/projecteren hoe ik zou zijn als ik volwassen ben, en dit nog steeds te doen terwijl ik reeds hoegenaamd 'volwassen' ben. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd  in plaats van hier te zijn in en als de communicatie, mijzelf af te scheiden in een ideaal visie van mezelf van hoe ik had willen zijn toen ik klein was. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een karakter van mezelf te maken als een acteur die zichzelf voorbereid voor zijn rol in de toekomst maar die hierdoor slechts bestaat in de mind als een illusie.

Verbeelding commiment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als iemand mijn naam tegen mij spreekt op gelijk welke manier, van hier te zijn in adem en me niet te laten beheersen door een verbeelding die opkomt of te participeren in projecties die ik sinds altijd gedaan heb omdat ik geloofde in dat beeld van mezelf als wie ik wilde worden en dat ik hiernaartoe moet streven. Ik engageer mijzelf ertoe om dit beeld te begraven en mijzelf toe te leggen op het leven hier van mezelf en mezelf te bouwen als leven gebaseerd op principes van eenheid en gelijkheid.

(Wordt vervolgd)

vrijdag 12 oktober 2012

Dag 132 - Naamvergeving Deel 1

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf goed voelen wanneer X mijn naam op een bepaalde manier uitspreekt zodat ik mij aanvaard voel en 'geliefd'. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onderliggend een onzekerheid in mezelf aanvaarden en angst om verworpen te worden waarvoor ik een compensatie zoek, in plaats van te kijken waar ik mezelf verwerp en mezelf nog niet aanvaard heb. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de polariteit in mezelf te aanvaarden van negativiteit als angst en onzekerheid om dan bevestiging te zoeken in het positieve door de manier waarop iemand mijn naam uitspreekt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst aanvaarden als mijn onderliggende uitgangspunt, in plaats van mij te realiseren dat ik deze angst kan stoppen en mijn relaties kan purifiëren zowel naar anderen toe als naar mezelf toe en naar mijn eigen naam.

Angst commitment: ik engageer mijzelf ertoe om de angst in mij te stoppen als angst voor emotie - in de realisatie dat alle emotie gestopt kan worden met zelf-vergeving en ademen. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik in angst/onzekerheid verkeer, mezelf te stoppen en te ademen en te onderzoeken waarom hier angst is in plaats van blindelings proberen mezelf te sussen met positieve gevoelens.

(Wordt vervolgt)

Dag 131 - Vertrouwen en Controle Deel 5

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2
& Deel 3
& Deel 4

Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig worden en verkrampt te staan, met achterin een verlangen om zo snel mogelijk weg te gaan. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf positioneren als superieur in de scène waarbij ik niet echt als gelijke participeer - maar er boven sta en 'ernaar kijk' en eigenlijk niet wil deelnemen en de verantwoordelijkheid aan de ander overlaat om zijn/haar probleem zelf op te lossen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf positioneren als superieur en daarin geloven dat ik meer ben en niet zo'n problemen heb - in plaats van gelijk te staan met de andere in een oplossing te vinden die het best zal zijn voor hem/haar.

Fysieke Commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer wij terug in dezelfde situatie of een gelijkaardige zijn, om te letten op mijn fysieke participatie en in eerste instantie mezelf te ontspannen door te ademen en mijn zenuwachtigheid te stoppen en uit mij te laten wegvloeien in de grond, zodat ik als een gelijke kan deelnemen in het vinden van het oplossing waarmee we geconfronteerd worden. Ik engageer mijzelf ertoe om hier te zijn en de ander te ondersteunen in het maken van een keuzen die best is voor hem/haar.

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat als ik mezelf toelaat door gedachten gestuurd te worden en me laat beheersen door gedragsgewoonten, ik mijn macht weggeef aan de mind en ik in zulke momenten m.a.w. niet besta en in feite enkel een programma ben dat zijn instructie uitvoert als een robot. Ik engageer mijzelf ertoe mijzelf zodanig te vertragen hier in adem dat ik kan zien wanneer precies het programma wil starten en wil overnemen, zodat ik een beslissing kan nemen om mezelf te sturen en mezelf een eigen doel te geven dat best is voor iedereen.

donderdag 11 oktober 2012

Dag 130 - Vertrouwen en Controle Deel 4

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2
& Deel 3

Reactie dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ongeduldig te worden bij het niet onmiddellijk vinden van een oplossing en vanbinnen op te geven. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat we geen oplossing zullen vinden en dan veel tijd zullen verliezen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd boos worden op de ander omdat ik geloof dat hij/zij deze situatie gecreëerd heeft en nu wordt ik vastgezet, in plaats van onmiddellijk naar de oplossing te gaan en er mee voor te zorgen dat het probleem opgelost wordt.

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om in plaats van de ander de schuld te proberen geven en daarmee alle verantwoordelijkheid weg te trekken,  mee te lopen in gelijkheid in de realisatie dat we allen één en gelijk zijn en dat we dus allemaal tezamen moeten lopen als één en gelijk in gelijke verantwoordelijkheid. Ik engageer mijzelf ertoe om alle reacties in mijzelf te stoppen en mij enkel te houden aan het gezond verstand van dat moment in adem, en onmiddellijk naar de oplossing te gaan/zoeken die best is voor iedereen.

(wordt vervolgt)


woensdag 10 oktober 2012

Dag 129 - Vertrouwen en Controle Deel 3

Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij inbeelden dat het probleem nu opgelost is door enkel alle formele maatregelen te nemen zodat ik kan zeggen 'nu is het probleem opgelost', maar ik heb me niet in de schoenen van de ander geplaatst om te zien of de oplossing werkelijk voldoet. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hoop te gebruiken om een probleem op te lossen in plaats van mij ervan te verzekeren dat ik weet wat ik doe of dat op zijn minst de implicaties van een keuze duidelijk zijn, in plaats van te hopen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen geduld hebben in het zeker stellen van het vinden van een juiste oplossing en daarom akkoord gaat met het eerste het beste dat er goed uitziet. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander proberen iets aan te smeren dat ik nooit voor mezelf zou kopen.

Verbeelding commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer er zulk een moment is waarbij ik een keuze moet maken met een ander, mezelf te vertragen hier in adem en mezelf werkelijk gelijk te plaatsen met de situatie, zodat ik geen stappen oversla in de mind. Ik engageer mijzelf ertoe te werken met wat ik weet aangaande de fysieke werkelijkheid en me daaraan te houden, in plaats van mij te verlaten op verbeelding en hoop hetgeen puur liegen tegen mezelf is. Ik engageer mijzelf ertoe geduld te hebben en de ander alle ruimte te geven zelf tot een beslissing te komen die best is voor hen in plaats van druk te gebruiken en manipulatie, net zoals ik ruimte zou willen en ondersteund zou willen worden in dezelfde situatie.

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn achterklap te geloven dat het allemaal veel te lang duurt en dat we onze tijd verliezen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: het kan me niet meer schelen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd  denken: we gaan niets vinden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf manipuleren met achterklap in plaats van mij werkelijk te baseren op wat hier is en te kijken naar wat de mogelijkheden zijn in overleg. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegen mezelf zeggen dat schoenen kopen niet interessant is en dat het vervelend is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat het 'niet belangrijk is' en dus een halfslachtige job doen.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe wanneer er samen gekozen moet worden, mijzelf te vertragen in adem, en gelijk te staan met de taak, en daarin aanvaarden dat er onzekerheden zijn maar dat ik mezelf kan sturen en kan voorkomen dat ik mezelf bedrieg/manipuleer; Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer achterklap in mij opkomt, mezelf te stoppen in adem en mezelf terug hier te brengen en mezelf toe te leggen op het volbrengen van de taak. Ik engageer mijzelf ertoe om mijn angst als achterklap te stoppen en mijezelf te vertrouwen in adem dat er oplossingen gevonden kunnen worden en dat ik wat er ook gebeurd altijd een nieuwe richting kan geven aan een moment en dat ik mezelf altijd kan sturen.

(Wordt vervolgd)

dinsdag 9 oktober 2012

Dag 128 - Vertrouwen en Controle Deel 2



Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen in een moment waarbij ik samen met F bezig ben kleren te kopen - omdat ik geloof dat de andere toch een verkeerde keuze zal maken en er dan geld verspild wordt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn keuze baseren op geld alleen, en dan doen alsof dit ook het beste is voor F. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door erop te staan dat hij/zij de schoenen goed zou passen willen verzekeren dat ik later geen problemen heb en er mij niets kan verweten worden aangaande het niet passen van de schoenen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet te assisteren in het kiezen van schoenen die praktisch zullen zijn maar enkel te manipuleren gebaseerd op mijn verlangen om ermee te stoppen en snel een oplossing te vinden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te spreken 'als een vader' als een vorm van autoriteit waarmee ik wil aangeven dat de ander zich moet conformeren aan wat ik zeg en het compromis moet aanvaarden. 

Angst commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om alle angst in mijzelf te stoppen aangaande het samen kopen van kleren of andere benodigdheden, omdat ik mij inzie en realiseer dat ik hier ben ongeacht het geld dat uitgegeven wordt en dat angst mij niet helpt bij het inschatten van mijn uitgaven - maar dat ik de zaken beter in adem kan beoordelen zonder te compromitteren. Ik engageer mijzelf ertoe mezelf te disciplineren in het stappen van dit punt totdat ik keuzes/beslissingen kan nemen puur gebaseerd op de realiteit van het moment zonder angst aangaande geld mijn keuzes te laten beïnvloeden; 

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meteen een herinnering hebben waarbij iets gekocht wordt dat achteraf onnodig/slecht blijkt te zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte hebben waarbij er plotseling teveel geld wordt uitgegeven en ik machteloos sta tegenover wat er gespendeerd wordt - in plaats van in te zien dat er slechts communicatie nodig is en geen manipulatie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten sturen door een verwachting als een patroon gebaseerd op wat ik gezien heb in films/bij anderen, in plaats van mij te baseren op wat concreet hier is en mezelf te vertrouwen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd machteloosheid aanvaarden in communicatie waarbij ik enkel de uitkomst kan beïnvloeden door te manipuleren in plaats van rechtuit te zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet plaatsen in de schoenen van de andere maar enkel een uitkomst willen die in mijn voordeel is.

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te disciplineren met het vertragen van mijzelf in adem, in alle mogelijke situaties, zodat ik kan zien wanneer een gedachte zou opkomen en ik mezelf kan sturen door de gedachte niet te volgen/of deze aandacht te geven, omdat ik weet dat dit het begin van mindcontrol is en ik mijn macht om mijzelf te sturen dan weggeef aan de mind. 

(wordt vervolgt)





zondag 7 oktober 2012

Dag 127 - Zelfvertrouwen in communicatie Deel 3

Artwork: Marlen Vargas del Razo
Lees Deel 1 van deze blog
& Deel 2

Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te onderdrukken in een moment en het gevoel te hebben dat ik onderdrukt wordt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd defensief te spreken in plaats van mezelf te stoppen in adem en te communiceren gebaseerd op gelijkheid. 

Fysieke commitment: Ik engageer mijzelf ertoe wanneer een situatie ontstaat waarin ik in woede wil spreken, mijzelf te stoppen en niet beginnen mij te verdedigen, maar enkel te spreken wanneer in mij alles stil is en ik duidelijkheid heb omtrent de situatie. Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer conversaties ontstaan die in een conflict kunnen uitdraaien, om onmiddellijk te stoppen hier in adem en enkel te spreken wanneer ik in mezelf de reactie gestopt heb. Ik engageer mijzelf ertoe om op zijn minst te communiceren: ik heb een reactie tegenover wat je nu zegt/doet. 

Consequentie dimensie: Ik realiseer mij en begrijp dat als ik mezelf niet train en disciplineer om in alle situaties te communiceren als een gelijke, door het stoppen van mijn reacties en innerlijke bewegingen in adem, ik situaties zal blijven creëren waarvan de uitkomst enkel meer conflict inhoudt en andere vormen van zelf-misbruik en ik mijn macht dan weggeef aan de mind in plaats van mezelf te sturen in zelf-oprechtheid. Ik engageer mijzelf ertoe ook anderen erop te wijzen wanneer zulk een patroon gestart wordt zodat iedereen verantwoordelijkheid kan nemen en er stap voor stap nieuwe communicaties patronen kunnen neergezet worden die gebaseerd zijn op gelijkheid en die best zijn voor iedereen. 

Dag 126 - Zelfvertrouwen in communicatie Deel 2

Artwork: Andrew Gable

Lees Deel 1 van deze blog

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk het gevolg projecteren van wat er zou gebeuren indien ik de verkeerde keuze maak en 'zien' hoe ik 'gestraft wordt' voor mijn 'bedrog'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf niet een en gelijk plaatsen met de betrokken partijen in plaats van onmiddellijk te kijken naar hoe ik mezelf best kan beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn welzijn plaatsen boven dat van de betrokken partijen en hierdoor mijn perspectief en helderheid verliezen op de situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het door verbeelding geprojecteerde angstbeeld geloven en dus mijn handelingen onderwerpen aan angst, in plaats van mezelf te vertrouwen hier in gezond verstand

Verbeelding commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer in mijn communicatie een punt van schijnbaar conflict tussen meerdere partijen naar boven komt, om te ademen en niet toe te laten dat een verbeelding/projectie mijn gedrag beïnvloed zodat ik in elk moment kan handelen overeenkomstig de realiteit van het moment op een manier die best is voor iedereen.

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat de andere mij wil manipuleren en controleren. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij/zij mij wil gebruiken voor zijn/haar eigen doeleinden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander bedrieglijk is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander niet te vertrouwen is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij/zij tegen mij is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij/zij mij probeert om mij onder zijn/haar macht te houden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om deel te worden van iemand anders illusie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken: ik luister niet meer naar jou. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad zijn op de ander omdat hij/zij mij niet vertrouwd en dus begin ik ook aan mezelf te twijfelen.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik in een situatie ben waarin ik een beslissing moet nemen, mij niet door achterklap te laten beïnvloeden en mezelf te stoppen in adem. Ik engageer mijzelf ertoe om slechts te handelen wanneer ik in volledige klaarheid de hele situatie kan zien en daar waar geen klaarheid is en ik veronderstellingen moet maken, daar vraag ik om verduidelijking zodat ik gebaseerd op alle elementen een duidelijke beslissing kan nemen die best is voor iedereen.

Reactie dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren met woede tegenover wat de ander van mij vroeg en te denken nee nee nee. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden en emotioneel, in plaats van mezelf te vertrouwen hier in adem en in feite te communiceren gebaseerd op wat ik zie. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen dat ik kan communiceren in stabiliteit totdat er een punt bereikt is waarop alles duidelijk is en er een eenvoudige beslissing genomen kan worden.

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik een reactie voel opkomen mezelf te stoppen en tegen de ander te zeggen, "kijk ik heb een momentje nodig ik kan nu niet communiceren" - en pas terug opnieuw te communiceren wanneer ik stabiel ben in mezelf en ik verantwoordelijkheid heb genomen voor mezelf.

(wordt vervolgd)

vrijdag 5 oktober 2012

Dag 125 - Vertrouwen en Controle

Patroon: ik gedroeg mij een paar dagen geleden als een 'vader' tegenover M in verschillende instanties, waar ik een bepaalde houding aanneem van superioriteit tegenover haar om te controleren en haar te dwingen een bepaald gedrag te stellen. Later die dag kwam het nog voor dat ik een autoritaire houding aannam zodat ze in essentie zou doen wat ik wil.

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om tijd en geld te verliezen met het aankopen van iets dat achteraf verkeerd zal blijken te zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd M niet vertrouwen en haar op alle mogelijke manieren proberen te controleren, hetgeen aantoont dat ik mezelf niet vertrouw en geloof dat ik gecontroleerd moet worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hierin het bestaan van controle legitimeren en het bestaan van overheden en de drang naar controle.

(wordt vervolgt)

Dag 124 - Zelfvertrouwen in communicatie

Angst Dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat als ik deze informatie communiceer op de manier dat de andere wilt dat ik dan geïnfecteerd wordt met zijn/haar uitgangspunt en dus ga ik in verzet en zeg ik dat ik dit niet zal doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn in een patroon te vervallen van controle en manipulatie in plaats van mezelf te vertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander ervan de schuld geven dat hij/zij mij wil manipuleren voor zijn/haar eigen doeleinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beslissing willen nemen die enkel in mijn eigen voordeel is en die de ander niet mee in overweging neemt, als een manier om hem/haar buiten te sluiten en mezelf ervan te verzekeren dat ik niet gemanipuleerd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reageren uit angst om gemanipuleerd te worden ipv gezond verstand te gebruiken aangaande wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf baseren op regels die van bovenaf zijn opgelegd in plaats van voor mezelf te vinden wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om bedrogen te worden indien ik gedwongen wordt van mijn regels af te wijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd koppig zijn in mijn benadering van de situatie omdat ik bang ben voor mezelf en wat de gevolgen zijn voor mij ipv werkelijk te kijken naar de situatie.

Angst commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om dit punt open te leggen en alle angst te verwijderen uit deze situatie zodat ik in helderheid kan zien wat hier best voor iedereen is.

Ik engagger mijzelf ertoe wanneer iemand iets tegen mij zegt waar ik weerstand tegen heb, in eerste instantie mijn reactie te stoppen door te ademen en mezelf hier te brengen - zodat ik kan hier zijn in het moment en begrijpen wat er werkelijk gezegd wordt ipv weg te drijven in een alternatieve dimensie van de mind gebaseerd op veronderstellingen en achterklap

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meteen een gedachte te hebben waarin ik mezelf zie vastgehouden worden door R en hoe de ander probeert mij 'af te pakken'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden als vastzittend in de greep van R en dat dit de veiligste greep is en dat ik hier beter niet uit weg beweeg

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor manipulatie in communicatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat er een juiste kant is en een foute kant en dat ik aan de juiste kant moet blijven om 'veilig' te zijn

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om een verkeerde zet te doen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gelijk staan met de andere maar alles wat hij/zij zegt onmiddellijk als ongeldig afdoen omdat ik vermoed dat hij/zij spreekt vanuit angst of een ander motief

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf identificeren met een ander als partij - in plaats van onpartijdig te staan en gelijk aan iedereen hier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen relaties willen bruuskeren door uit mijn schelp te stappen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf en mijn communicatie voeren vanuit de context van mijn relaties en mezelf hierin beperken in plaats van mezelf te vertrouwen in gezond verstand dat ik weet wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te proberen mijn relaties te beschermen in plaats van te luisteren naar wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn relatie willen in stand houden als mijn overleving in deze wereld en bang zijn dat als ik dit verlies ik wordt verworpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten meteen akkoord willen gaan met de ene dan wel de andere gebaseerd op angst om te bruuskeren en dus een keuze willen maken gebaseerd op wat het minste schokken zal veroorzaken in mijn wereld in plaats van te kijken wat het beste is voor IEDEREEN.

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer een issue inzake communicatie opkomt ik me niet laat leiden door een denkbeeld dat opkomt waarin ik mezelf volledig beperkt omdat ik communicatie interpreteer als strategie en manipulatie - in plaats van te participeren zonder veronderstellingen te maken en indien iets niet duidelijk is veel vragen te stellen totdat alles voor mij duidelijk is aangaande waarom iets gevraagd/gezegd wordt.

(Wordt vervolgt)

woensdag 3 oktober 2012

Dag 123 - Het breken van een patroon Deel 3

Lees Deel 1 van deze blog
& deel 2

Verbeelding dimensie: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bij het doen van de afwas mij mijn dag inbeelden en conversaties die ik gehad heb, als een manier om mezelf terug te rollen in alle patronen van de dag, ipv mezelf te ondersteunen hier door te ademen en mezelf toe te leggen op de fysieke handeling.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd afwassen te gebruiken als een moment waarbij ik mijn verbeelding de vrije loop laat - omdat ik reeds een statement gemaakt heb dat wat ik doe saai is en ik iets nodig heb om mij af te leiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verbeelding misbruiken wanneer en als ik de afwas doe - omdat ik weerstand heb tegenover de fysieke handeling van het afwas doen.

Verbeelding commitment: ik engageer mijzelf ertoe wanneer en als ik de afwas doe, of een ander karwei, om mezelf te stoppen in adem en mezelf toe te leggen op het hier zijn in en als elke handeling zodat ik mijn taak op een efficiënte maner kan volbrengen.

Ik engageer mijzelf ertoe om het moment van de afwas te gebruiken als een kans om mezelf te bewijzen dat ik een fysieke handeling kan stellen zonder de mind en dat ik geen mind nodig heb voor het volbrengen van deze taak.

Ik engageer mijzelf ertoe om het doen van de afwas te gebruiken als een moment van zelf-expressie waarin ik mezelf uitdruk in en als het doen van de afwas als fysieke handeling in eenheid en gelijkheid

Ik engageer mijzelf ertoe wanneer ik een fysieke handeling stel zoals het doen van de afwas, mijzelf in elk moment willen om hier te zijn - en mijzelf te bewegen doorheen de weerstand.

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat het doen van de afwas minderwaardig werk is. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat het nu geen goed moment is om de afwas te doen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd liever iets anders te willen doen.

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als het punt van de afwas opkomt, in plaats van te reageren, eerst te ademen en kijken naar deze taak als gelijk welke andere taak en zien of het nu noodzakelijk is om de afwas te doen en zo ja om er dan gewoon aan te beginnen.

Reactie dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben tov het doen van de afwas gebaseerd op een negatief gevoel - in plaats van mij te realiseren dat deze reactie geprogrammeerd is en geen bewuste keuze is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het gevoel te geloven in plaats van mezelf te sturen in adem als een en gelijk als mijn lichaam.

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik een reactie als zwaar/negatief gevoel voel opkomen om mezelf te stoppen en te ademen zodat mijn ervaring niet bepaald wordt door energie, maar dat ik zelf bepaal wie ik ben.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een weerstand opkomt tegenover het doen van gelijk wat, ik in één adem mijn uitgangspunt verander en een nieuw moment aanvang.

Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bij het doen van de afwas gebogen staan in plaats van mijzelf te sturen in de manier waarop ik op mijn voeten sta. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bij momenten te vertragen terwijl ik de afwas doe omdat ik niet hier ben - in plaats van mezelf in elk moment te willen en mezelf te sturen in elke handeling zodat het niet meer nodig is om te vertragen en tijd te verliezen.

Fysieke commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik de afwas doe mijzelf een duidelijke instructie te geven mbt hoe ik fysiek participeer en dit te doen als een gelijke in plaats van als een slaaf. Ik engageer mijzelf ertoe mezelf te sturen in de manier waarop ik sta, en hier te zijn in mijn hele lichaam van kop tot teen, bij het volbrengen van deze taak in elk moment.

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat als ik niet in staat ben een activiteit als het doen van de afwas te volbrengen zonder in mijn mind te zijn, ik ook niet in staat zal zijn in andere situaties efficiënt te handelen. Ik realiseer me en begrijp dat als ik ook maar één gedachte toelaat bij het doen van deze taak, ik mijn macht om mezelf te sturen weggeef aan de mind en het statement maak dat de mind sterker is dan ik en dat ik zwakker ben dan de mind. Ik realiseer me en begrijp dat zulk een taak een eenvoudige opportuniteit is om mezelf te assisteren en ondersteunen met het efficient worden in fysieke participatie en mezelf te trainen in perfectie en dat als ik erin slaag dit te volbrengen zonder tussenkomst van de mind ik in staat ben gelijk wat te doen en het dus niet enkel gaat over het doen van dit of geen karwei, maar over mijn capaciteit om te leven zonder gebruik van de mind.