Day 345 - Between Illusion and Reality

In February of this year I was sick for 10 days. The dokter said I had a virus but he could not determine which one. It was certainly not bacteria as the blood tests came out clean. I was feeling physically weak, looking pale and I could not concentrate on anything for too long. Because my work is very demanding and a high-pressure environment I decided that I could not go to work and that I needed to get better. The dokter kept on prescribing me sick-leave notes all the while testing for different types of virusses. 

One day I was discussing the medical results with my partner and at one point she asked me: "Are you sure you are not just sabotaging yourself because you hate your work?" I looked at her question and said: "No, I am not sure."  

What followed was a discussion which led to the moment of realisation that: I had created this sickness experience with my mind... Allmost from one moment to the next, I was feeling much better and the next day I was already up and about being very active like usual. The physical experience of weakness and all the other symptoms were completely gone.  

I was very relieved, but there was still the question: If this is the case, how did I come to this point of wanting to avoid my work so much? This was a recent change as I had mostly enjoyed going to work and being active at work. 

What stood out was an overall accumulation of stress and what I experienced as 'pressure'.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to fear being and becoming 'pushed' at my work and feeling that I cannot do my work properly.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to dislike not knowing what to do and having to ask others for support when they are already themselves drowning in work.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to want to be able to do everything 'alone' by 'myself' as that means that I am an 'expert'.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to fear that I will not meet the expectations that everyone has within meeting certain deadlines and that this will result in screaming and anger.

I realise and accept that despite possible screaming and anger from another person I am still here and I still respect myself as Life.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to become bored with the work and the objectives and within that no longer pushing myself to excell. 

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to make my job more complicated than it needs to be by participating in future projections instead of remaining here in breath with the task(s) at hand.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to victimise myself within perceiving that I cannot handle the stress effectively.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to make the stress a 'fact' instead of seeing and realising that I am creating the stress through thinking and manifesting it as an energy in my body.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to fear the 'anxiety' and the 'stress' instead of standing equal to it and working with it as a part of me and as a point to transcend.

I realise and understand that despite the fast-paced-ness of the environment I can remain in breath-awareness and direct myself in the best possible way to resolve the issues that come my way.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to think that I do not have enough time to tend to my most important responsibilities.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to within this doom-scenario create an internal pressure based on fear and energy.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to 'give up' when I see myself as having to perform a series of tasks and immediatley thinking there will not be enough time - and from there create a state of panic within myself.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to create panic as a 'justification' to abdicate responsibility and not make sure that I can tend to my responsibilities.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to create the experience of feeling overwhelmed instead of realising and understanding that I am still able to organise myself despite the amount of information.

It is interesting. On the one hand I enjoy the responsibility and the idea that people count on me. On the other hand there is a self-sabotage character at work where I go into self-doubt and the fear that I will screw-up.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to hold on to the self-sabotage character based on memories of the past where I perceive that I 'screwed up' and where 'I was blamed' for my mistake.

Try the DIP Lite course for Free and discover the power of Self-Forgiveness.
Visit desteni.org for more information.

Dag 344 - ivm Ingewikkelde Zaken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen bewijzen in complexe situaties, als diegene die complexe problemen oplost.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de redder willen zijn die de problemen van anderen (beter) oplost.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd problemen te creeren zodat ik mezelf naar voor zou kunnen schuiven als de oplosser.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te zoeken naar problemen zodat ik mezelf zou kunnen definieren als de oplosser.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als er geen complexe problemen zijn, ik mezelf niet zal kunnen onderscheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik me niet kan concentreren op eenvoudige zaken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat eenvoudige zaken waardeloos zijn en mijn aandacht niet waard zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ingewikkeld willen zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf als 'persoon' ingewikkeld te hebben gemaakt als een manier om mezelf te onderscheiden en om mezelf 'interessanter' te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd eenvoud definieren als 'saai'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd eenvoud definieren als 'dom'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf ingewikkeld maken omdat ik geloof dat ik dan meer aandacht zal krijgen dan wanneer ik eenvoudig ben.

Eenvoud herdefinieren:

Iets dat met weinig woorden gecommuniceerd of uitgelegd kan worden en dat snel begrijpelijk is.

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een cursus met gratis begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 343 - Mijn Job is mijn Leven

Het is verleidelijk om, wanneer men een baan heeft, zich te gaan definieren aan de hand van deze baan. Indien men dit toelaat, kan een baan een entiteit worden die het leven van een persoon volledig overneemt op emotioneel en mentaal vlak. De persoon wordt de baan.

In onze maatschappij wordt hier door de werkgevers ook op ingespeeld. Men tracht een zekere trots op te wekken bij de werknemers in verband met hun functie in het bedrijf, als zijnde een zekere prestatie en een teken van succes.

Op die manier ontstaat de verleiding om zich te gaan definieren aan de hand van de baan die men heeft, omdat het success dat bereikt werd op professioneel vlak dan ook weerspiegeld op het gehele leven van de persoon.

Zelfvergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccept
eerd mezelf te definieren ahv mijn baan en wanneer ik niet op het werk ben ook innerlijke dialogen te voeren die betrekking hebben op mijn collega's en het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen acht te slaan op mijn ademhaling wanneer ik werk, ipv me te realiseren dat de zelf-beweging van het in- en uitademen mezelf een fysiek anker geeft waarmee ik zelf mijn tempo kan bepalen en ik mezelf kan vertragen ten aanzien van de 'snelheid' die uit de omgeving op me afkomt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf reeds in de toekomst te projecteren in gedachten wanneer ik 's morgens opsta, in plaats van mezelf hier te brengen in en als mijn fysieke lichaam door op een kalme manier in en uit te ademen en de focus te brengen in en als mijn lichaam en de praktische handelingen die ik 's morgens dien te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het werk 'een entiteit' te hebben gemaakt die 'mijn leven beheerst', ipv me te realiseren dat dit het resultaat is van een keuze die ik maak en dat ik kan beslissen om de focus te leggen op het ondersteunen van mezelf in mijn proces ongeacht of ik op mijn werk ben of niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'mezelf te verliezen' op het werk en 'overleven' als een excuus te gebruiken om op een onbewuste manier in allerlei persoonlijkheden te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reactief te zijn op het werk en daarom automatische persoonlijkheden te activeren ipv mezelf in adem te bewegen en te ageren vanuit zelf-expressie als wie ik werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van bepaalde mensen omdat ik geloof dat ik niet met hen kan omgaan zonder bepaalde persoonlijkheden te activeren, ipv mezelf te vertrouwen en in te zien dat ik met elke persoon kan omgaan eenvoudig door hier te zijn en te ademen en mezelf uit te drukken in zelf expressie in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat het niet mogelijk is om kalm te zijn/blijven bij de uitvoereing van mijn werk omwille van de druk die gelegd wordt op het behalen van bepaalde resultaten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een opgepepte persoonlijkheid te hebben gecreeerd, als een manier om mij aan te passen aan mijn omgeving en om de indruk te wekken dat ik heel hard werk en ik mijn uiterste best doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat ik hetzelfde werk ook kan verrichten door innerlijk kalm te blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat stress me helpt om sneller te werken, in plaats van me te realiseren dat ik op deze manier alleen meer fouten maak die daarna gecorrigeerd moeten worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd sneller willen werken dan realistisch mogelijk is - ipv me te realiseren dat als ik werk in adem, mijn focus het meest intens zal zijn en ik op die manier feitelijk het snelst werk en ik geen fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd stress te creeren omdat ik geloof dat er niet genoeg tijd is om alles te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds een oordeel te vellen dat het onmogelijk zal zijn een om een bepaald aantal taken vandaag te volbrengen en op basis daarvan reeds angst te creeren, ipv me te realiseren dat ik door dit oordeel en deze perceptie de mogelijheid reeds saboteer om in één dag deze taken te volbrengen im kalmte en focus.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf reeds overwelmd te voelen wanneer meerdere taken op ma afkomen en in feite te panikeren, ipv mezelf hier te houden en me te realiseren dat ik elke taak slechts kan volbrengen door mezelf te bewegen in adem, in kalmte en absolute focus.

Woorden om te leven: Geduld, ademhaling, kalmte, focus.

Voor meer informatie over zelf-vergeving, zie: http://www.desteni.org
Voor een cursus met gratis begeleiding, zie: http://lite.desteniiprocess.com