Dag 238 - Het Mechanisme van Afhankelijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten  en geaccepteerd mijn tandenborstel en toiletzak te zijn vergeten wanneer we op reis gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten mijn verbeelding constructief te gebruiken en daarin te anticiperen dat ik een toiletzak nodig heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de toiletzak zien als iets wat de moeder in mijn bagage klaarsteekt – en dat ik dan gewoon meeneem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd, geen verantwoordelijkheid nemen voor de toiletzak als een hulpmiddel om mijzelf bij te staan met hygiëne wanneer ik elders ben, waardoor ik te kennen geef dat mijn hygiëne me eigenlijk niet interesseert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in en als het vergeten van de toiletzak, mezelf af te scheiden van mijn lichaam en wat mijn lichaam nodig heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn lichaam verwaarlozen door de toiletzak niet mee te nemen, ipv mij te realiseren dat de zorg voor het lichaam de eerste bekommernis hoort te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet praktisch te zijn wanneer het aankomt op mezelf te verplaatsen in een andere situatie en wat ik daarin allemaal nodig heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet hier te zijn als het lichaam, maar ip daarvan de mind te gebruiken als herinneringen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd altijd slechts in laatste instantie aan de toiletzak te denken, ipv dit mee op te nemen in mijn prioriteiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te hebben tov de zorg voor mijn lichaam, omdat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bepaalde herinneringen te gebruiken als excuus om bijvoorbeeld het knippen van de nagels uit te stellen, of het gaan naar de tandarts.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het lichaam zien als ‘het lichaam zien als ‘een bron van problemen’ ipv mij te realiseren dat het probleem bestaat in de mind en in het volgen van gedachten en niet in het lichaam als zodanig, dat enkel regelmatig onderhoud vereist.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd spitefull te zijn tov mezelf en mijn lichaam in dat ik opzettelijk mijn gerief niet meebreng en ik hierdoor mijn lichaam compromitteer én ik mezelf afhankelijk maak van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een signaal te geven dat ik niet voor mezel

f kan zorgen, als een manier om bepaald gedrag in de ander te provoceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in en als het geven van dit signaal het statement te maken dat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mezelf en dit is onaanvaardbaar.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijn ‘reizen’ de overweging mbt mijn lichaam op de eerste plaats te stellen en te kijken of ik alles aangaande mijn lichaam en wat het lichaam nodig heeft in overweging heb genomen.

Ik engageer mezelf ertoe om de relatie met mijn lichaam te onderzoeken en te kijken waar ik ‘negatieve’ ervaringen verbonden heb mbt de zorg voor mijn lichaam.

Ik engageer mezelf ertoe om in elke adem beslissingen te nemen gebaseerd op fysieke tegenwoordigheid en de zorg voor wat hier is.

Ik engageer mezelf ertoe het mechanisme in mezelf te stoppen dat ik anderen nodig heb in mijn leven – en in de plaats daarvan onafhankelijk te staan en mezelf te sturen in gezond verstand en de praktische overwegingen aangaande mijzelf en mijn lichaam. 

hrrp://lite.desteniiprocess.com