Dag 242 - Afhankelijkheid

Artwork by Marlen Vargas Del Razo

In deze blog onderzoek ik dmv zelf-vergeving een patroon van afhankelijkheid dat ik op een ander projecteer. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geïrriteerd te geraken wanneer de ander een vraag stelt aangaande iets ‘wat niet lukt’ of een ‘technisch probleem’ – waarbij ik denk, ‘waarom heeft hij altijd een probleem’ – ‘waarom kan hij het zelf niet oplossen.’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten mijn eigen ervaring van hulpeloosheid te projecteren op de ander en mij dan te ergeren ipv na te kijken waar ik hulpeloosheid aanvaard in mijn eigen leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat ik denk dat de ander ‘mij lastig valt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: “wat een domme vraag – kan hij geen gezond verstand gebruiken.”

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ipv te ademen en te communiceren in gelijkheid, mezelf te ergeren en de ander beginnen af te breken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander egoïstisch is van mij deze vraag te stellen ipv een poging te doen om zelf het probleem op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen patroon van afhankelijkheid en het niet willen nemen van verantwoordelijkheid op bepaalde vlakken op de ander te projecteren – ipv mij te realiseren dat ik mezelf beoordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf afhankelijk te maken van de ander waarin ik fundamenteel een ander verantwoordelijk wil blijven houden voor wat ik doe – ipv zelf verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wie ik ben.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie stappen naar de ander, zodat deze het probleem voor mij oplost, zonder zelf eerst gekeken te hebben hoe ik ergens voor verantwoordelijkheid kan nemen – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik mezelf van anderen afhankelijk wil maken om geen verantwoordelijkheid te moeten nemen – en dus engageer ik mezelf ertoe om in dat moment te kijken in mezelf naar hoe ik voor mezelf verantwoordelijkheid kan nemen voor de situatie.

Dag 193 - "Ik sluit je uit" Deel 6

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik een project begin dit reeds in verbeelding te proberen ‘maken’ – in plaats van in geduld adem per adem te stappen en met de concrete werkelijkheid te werken en te zien wat er mogelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in verbeelding reeds mezelf zien als in een film en hoe ik mezelf kan uitdrukken/gedragen, in plaats van mezelf te vertragen in adem en in te zien dat ik in verbeelding als energie niets werkelijks kan verrichten dat de tand des tijds doorstaat, dus kan ik mijzelf even goed focussen op de fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn  een project te starten zonder hierin onmiddellijk mezelf te projecteren als de ster en het centrum van de aandacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen dat een ander de erkenning zou krijgen in plaats van mezelf te erkennen en de ander een en gelijk te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning definieren in eigenbelang ipv erkenning te leven op een manier die best is voor iedereen, dwz anderen te erkennen als een en gelijk als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander creatiever is dan mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf en de ander niet een en gelijk steunen in creativiteit en creatieveexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik geen tijd heb voor creatieve expressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd altijd verwachten dat creativiteit en expressie maar onmiddellijk hier moeten zijn in plaats van in te zien dat ik deze moet ontwikkelen en opbouwen als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kunst en expressie zien als tijdverlies. 

(Wordt vervolgd)

http://lite.desteniiprocess.com