Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd een moment van angst en irritatie te hebben gevoeld toen mijn (huidige)
baas mij vroeg om bepaalde zaken nog vandaag af te werken, omdat ik dacht: ‘Maar
dat weet ik toch – je hebt het recht niet om dat tegen mij te zeggen, je
behandelt mij als een klein kind.’
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij behandelt te voelen als een klein kind omdat mijn baas wilt
zeker stellen dat ik bepaalde zaken vandaag afwerkte.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij plotseling geïntimideerd te hebben gevoeld omdat hij tegen mij
sprak als tegen ‘een slaaf’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij niet te realiseren dat werknemers in de ogen van het systeem/de
maatschappijen aanzien worden als hun slaven en het heeft geen zin hiertegen een
emotionele reactie te hebben, maar eerder dit te begrijpen en vervolgens te
zien hoe ik binnen dit kader navigeer op een manier die respectvol is tov
mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd een reactie te hebben gehad tegenover mijn baas omdat ik dacht dat
hij me niet vertrouwde – ipv mij te realiseren dat hij enkel zijn rol vervulde
van verantwoordelijke en hij daarom wilde zeker stellen dat er niets
onafgewerkt werd achtergelaten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd tegenover dit moment van ‘controle’ te hebben gereageerd met
inferioriteit – waarin, toen ik antwoorde, er onzekerheid doorklonk in mijn
stem; ipv diep te ademen en te kijken naar de woorden die hij gesproken had als
informatie, en hem eenvoudig te antwoorden wat ik van plan was met betrekking
tot deze taken, namelijk deze vandaag af te werken.
Ik realiseer me en begrijp dat als er mij een vraag
gesteld wordt, het dan volledig mijn keuze is om daarop wel of niet emotioneel
te reageren, en dat mijn macht erin bestaat enkel te kijken naar de informatie
die gesteld wordt, als een onpersoonlijk gegeven, en daarop te antwoorden op
een manier die best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vraag te hebben geinterpreteerd als een aanval, ipv mij te realiseren dat de persoon dit ook zegt om mij te helpen. Alles is er om mij te assisteren - indien ik het zo opvat.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
gaan in een inferioriteitsreactie, omdat mij een vraag gesteld wordt of er mij
een commentaar gegeven wordt, en ik zie dat ik snel begin te gaan vanbinnen, dan
stop ik en neem ik een diepe adem en zet een stap achteruit in mezelf zodat ik de
informatie kan zien voor wat ze is en ik op een neutrale manier kan antwoorden.
Wat ik verder nog zie is dat indien ik met inferioriteit reageer tav controle, dit betekent dat ik mezelf inferieur gemaakt heb aan controle: ik heb controle dus niet in mezelf aanvaard, omdat ik het veroordeel als zijnde 'slecht' en 'misbruik'. Dat is een punt om in een volgende blog naar te kijken.
Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL) en leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.
