Dag 311 - Onverwacht conflict

Vandaag ontstond er een conflict tussen mij en een collega – toen ik iets ging vragen dat de collega niet in staat was mij te geven. Ik stelde mijn vraag en ik zag dat de collega meteen zenuwachtig werd – mogelijks omdat ik haar stoorde in haar werk. Ik interpreteerde haar reactie/antwoord in ieder geval met een ondertoon van kwaadheid en hierop ging ik in zelfverdediging en begon ik luid te praten als om te tonen dat ik mezelf niet laat omver praten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn vraag op een wijze te hebben gesteld dat de college niet meteen kon zien waarom ik deze vraag aan haar stel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gespannen te hebben gevoeld vanaf het moment dat ik zag dat ze zenuwachtig reageerde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in inferioriteit te hebben gereageerd toen ik zag dat de collega zichzelf geïrriteerd maakte naar aanleiding van mijn vraag – ipv mij te realiseren dat dit de beslissing van de collega is en daar heb ik niets mee te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij schuldig te hebben gevoeld dat ik de collega deze vraag gesteld had ipv mij te realiseren dat dat net het doel was van de manipulatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij te hebben gevoeld alsof ik iets verkeerd gedaan had ipv mij te realiseren dat ik hooguit mijn vraag beter had kunnen formuleren en de ander beter in beschouwing had kunnen nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds in inferioriteit en lichte angst bestaan op het moment dat ik naar de collega toe stap – uit angst voor alle mogelijk zaken die zouden kunnen gebeuren en voor alle mogelijke reacties die de collega zou kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf in deze anticipatie reeds minder te hebben gemaakt dan de collega ipv gelijk te staan en mij te realiseren dat ik met een deel van mezelf communiceer.

Ik sta mezelf toe comfortabel te zijn met anderen als mezelf en sta mezelf ook toe op een duidelijke en assisterende manier te communiceren.

Ik realiseer me en begrijp dat in het communiceren met een ander als mezelf ik ook geduld aan de dag moet leggen en dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik communiceer en dat ik steeds verantwoordelijk ben voor mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat ik steeds mezelf hier kan brengen in adem en dat het absurd is bang te zijn door een eventuele reactie van een collega. De kans dat er mijn werkelijk iets zal overkomen is onwaarschijnlijk klein en dus is het ok om los te laten van mijn defensie en overlevingsmechanismen. 

Ik assisteer mezelf en de college een en gelijk met specifieke en directe communicatie en ik laat geen ruimte voor emoties en manipulaties. Ik hou de vraag specifiek – en duidelijk, zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan omtrent wat ik vraag en op die manier geef ik richting aan de interactie en aard ik de communicatie in de realiteit.

Ik respecteer mezelf en de collega een en gelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de collega willen kalmeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te zijn dat de collega zo reageerde want ‘dat was nergens voor nodig’ – ipv mij te realiseren dat ik de volledige context van de collega niet ken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de kwaadheid door middel van een grapje willen opvangen  ipv mij te realiseren dat dit inferioriteit is en dat ik bang ben eenvoudig recht vooruit te communiceren.

Ik realiseer me en begrijp dat ik met directe communicatie niets te verliezen heb – ik zal er enkel tijd mee winnen en uiteindelijk zal het voor anderen ook gemakkelijker worden om met mij te communiceren.

Wanneer en als ik zie dat een ander kwaad wordt omwille van een input die ik vraag of gelijkaardig – dan adem ik in mezelf en sta ik mezelf toe te staan in het principe van duidelijke communicatie. Ik push mezelf om hier te staan in duidelijkheid – ongeacht hoe de ander reageert – en mezelf te focussen op het zo duidelijk mogelijk overbrengen van de informatie en de ander assisteren met het begrijpen van de boodschap.

http://lite.desteniiprocess.com