Dag 336 - Dag en Nacht

Het is Lang geleden dat ik nog een echte vakantie genomen heb en nu bevind ik me in Slovakije. Dit is de laatste dag van deze korte reis. De dagen zijn voor mij erg rustig verlopen.

Op de heenweg in het vliegtuig was ik nog erg gestresseerd. De periode voor ons vertrek was ik ook erg gestresseerd, en de laatste dag op het werk was duizelingwekkend stresserend omdat ik alles klaar moest hebben voor mijn vertrek.

Wat voor mij dus opvalt is hoe gestresseerd ik vorige week was en hoezeer ik in deze enkele dagen tot rust gekomen ben. Een verschil van dag en nacht.

Het is duidelijk dat de stress werkgerelateerd is en als ik kijk naar wat heeft bijgedragen aan deze stress dan stel ik vast dat mijn eigen gedragspatronen hieraan hebben bijgedragen. Ik kijk hier in het bijzonder naar 'weerstand’ die ik gehad heb ten aanzien van bepaalde opdrachten/taken en bijgevolg het 'uitstellen’ van deze taken.

De weerstand komt op in verband met het moeten uitvoeren van taken die ik ervaar als complex of waar ik me onzeker over voel of nog waar ik bang ben om fouten te maken en ik voorrang geef aan alle taken waar ik me comfortabeler bij voel.

Zelf-vergeving:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te manipuleren door datgene waar ik me niet comfortabel bij voel uit te stellen en het mezelf te doen 'vergeten’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd in the zien en mij te realiseren dat ik eigenlijk uitstel omdat ik het wil vergeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vergetelheid te gebruiken ipv mijn problemen aan te pakken en te begrijpen hoe ik precies vooruit moet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door bepaalde taken die ik ervaar als onaangenaam uit te stellen de verantwoordelijkheid op anderen af te schuiven.

Ik realiseer me en begrijp dat door hetgeen ik onaangenaam vind uit the stellen, ik mezelf verzwak en ik deze beperkingen ook in iedereen aanvaard.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd emoties zoals weerstand en wat ik onaangenaam vind te laten bepalen hoe ik mijn werk uitvoer, ipv alles onvoorwaardelijk te benaderen als een en gelijk, en mezelf te sturen in adem en gezond verstand.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik alles onvoorwaardelijk benader en in het bijzonder wanneer ik mezelf stuur om datgene te doen waartegenover ik weerstand ervaar, dat ik mijn beperkingen overstijg en groei als persoon in mijn verantwoordelijkheid.