zondag 28 juni 2015

Dag 322 - Eten als een bezetene

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de manier waarop ik eet persoonlijk te nemen, te denken dat ‘die is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te identificeren met de manier waarop ik eet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de manier waarop ik eet te vereenzelvigen met ‘mijn vrijheid’ en dat ‘mijn vrijheid’ heilig is en niet van mij mag worden afgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een eetgewoonte te hebben ontwikkeld die nefast is voor mijn eigen lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een eetgewoonte te hebben ontwikkeld waarbij ik me volledig onbewust ben van mijn lichaam en ik eenvoudig focus op het steken van het voedsel in mijn lichaam – als een bezetene.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze eetgewoonte te hebben ontwikkeld als kind – als een manier om ‘fuck you’ te zeggen tegen de maatschappij, omdat ik zag dat er meer belang gehecht werd aan ‘tafelmanieren’ dan aan wie men werkelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te eten als een vorm van obsessie – omdat ik niet in staat ben mezelf te vertragen en ik zo snel mogelijk al mijn eten wil opeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden wanneer een ander me vraagt om trager te eten – omdat ik dit persoonlijk neem en interpreteer als ‘de ander verwerpt mij’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te eten vanuit verliesangst alsof mijn eten zal weggaan of weggenomen zal worden indien ik het niet snel opeet.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn eten op mijn bord zal blijven liggen en niet zal weglopen indien ik het niet supersnel opeet en dus kan ik mezelf de toestemming geven om trager te eten.

Ik realiseer me en begrijp dat door trager te eten ik ook meer van mijn voedsel zal genieten en ik mezelf zo stap voor stap kan losmaken van het obsessieve eetpatroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd om wanneer en als ik begin te eten in een 'trance' te gaan waarin ik mezelf niet meer wil stoppen en dus engageer ik mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een trance - dan stop ik mezelf en adem ik en ontspan ik mijn lichaam en kijk naar hoe ik zit/mijn houding en stuur ik mezelf om op een zelf-respectvolle manier verder te eten en dit doe ik bij elke maaltijd totdat het patroon is veranderd. 

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertragen wanneer en als ik eet; en wanneer en als ik mezelf zie snel eten, dan stop ik mezelf en adem en realiseer me dat dit een systeem is als gewoonte en niet wie ik werkelijk ben en dus kan ik beslissen om te vertragen als een manier om mijn vrijheid neer te zetten en dit doe ik bij elke maaltijd totdat het patroon is veranderd.  

Ontdek het proces (ook beschikbaar in NL): http://lite.desteniiprocess.com

1 opmerking:

  1. Ik heb met hetzelfde punt gewerkt en wat ik zag was dat ik als kind mijn hele focus op 'het eten' legde wanneer er spanningen waren aan tafel - en zo snel mogelijk van tafel wou kunnen door rap mijn bord leeg te hebben. Dus je kan ook kijken naar hoe dit patroon zich heeft ontwikkeld naar aanleiding van emotionele spanningen. Aan 1 kant zo snel mogelijk wegkunnen van tafel, maar het is vaak ook een survival mechanisme om met je handen bezig te zijn, en gewoon alleen focus te hebben op iets dat je in je handen hebt wanneer er conflict is in je omgeving - dus aan tafel kan je 'bezig zijn' door snel te eten. Dat is een andere dimensie die je kan openen, waarbij het gaat om een 'bubbel te creeren voor jezelf ten aanzien van je omgeving maar ook een manier om 'onzichtbaar' te zijn en niet betrokken te worden in het conflict - want: jij bent bezig met iets anders.

    BeantwoordenVerwijderen