Dag 275 - Tafelmanieren en etiquette - Commitments

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik ga eten mezelf voor te bereiden en de beslissing te nemen om traag te eten en mijzelf te organiseren alvorens ik begin te eten.

Ik engageer mezelf ertoe om alvorens ik begin te eten te beslissen HOE ik ga eten - zodat ik van het eten een bewuste beslissing maak, ipv geautomatiseerd gedrag.

Ik engageer mezelf ertoe om geduld toe te passen wanneer ik eet - en mezelf opzettelijk te vertragen wanneer ik eet.

Ik engageer mezelf ertoe om de brainwashing omtrent eten in mezelf te stoppen en deze dagelijkse activiteit te gebruiken als een platform om mezelf in te hercreëren - ipv het te gebruiken om mezelf in te verstoppen.

Ik realiseer me en begrijp dat indien ik deze vorm van gedrag kan veranderen, dan kan ik elk patroon in mezelf veranderen.

Ik daag mezelf uit om dit punt in detail aan te pakken en niet meer van mezelf toe te laten om te vervallen in gewoonte als onbewust en automatisch gedrag.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugvallen in automatisch gedrag - mezelf te stoppen en in mezelf de zelf-vergeving te spreken en de correctie - ik ben hier één en gelijk met het voedsel dat ik eet, ik zet me recht, ik neem mijn tijd om te kauwen op het eten, etc. - totdat ik de verandering volledig in mezelf geprogrammeerd heb en ik mezelf 100% kan sturen in het punt van eten.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 274 - Etiquette en tafelmanieren Deel 2

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf een punt toe te laten waarbij ik opgeef en de mind mijn gedrag laat overnemen gebaseerd op de gewoonte, i.p.v. mezelf te sturen in elk moment en ervoor te zorgen dat elke handeling specifiek en doelgericht is.

Dit is eigenlijk een coole manier om te zien hoe ingebouwd de mind is in onze gedragingen in elk moment - omdat ik nu ervaar hoe moeilijk het is dit eenvoudig punt te wijzigen - eenvoudig omdat ik in een moment een steek laat vallen, ik mis een adem, en mijn automatische piloot neemt over.

Dit proces laat me ook toe te zien dat het niet voldoende is om 'te willen' veranderen, maar dat ik ook alle emoties die hieraan gerelateerd zijn uit het verleden, moet zuiveren door middel van zelf-vergeving en ik een nieuw platform in mezelf moet neerzetten van waaruit ik een nieuw fysiek gedragspatroon kan creëren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onbewust nog steeds de 'fuck you' gedachte toe te laten waarmee ik te kennen geef dat dit punt, dit gedrag mijn macht is over mijn omgeving - want door niet te veranderen, kan ik mijn omgeving frustreren - en dus realiseer ik me dat ik mijn gedragspatroon ontworpen heb vanuit een wraak-motief tegenover mijn omgeving toen ik kind was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven dat ik door 'fuck you' te zeggen macht uitoefen over mijn wereld - en dat het averechts doen van wat mij gevraagd wordt - mij macht en onafhankelijkheid geeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vrijheid definiëren als het omgekeerde te doen van wat men mij zegt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd macht definiëren in relatie tot anderen, ipv mij te realiseren dat de macht die ik heb bestaat in het veranderen van mezelf en te tonen wat er mogelijk is als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk in weerstand te gaan wanneer iemand mij iets opmerkt over hoe ik iets kan aanpakken - en bijna automatisch het omgekeerde te willen doen, om te bewijzen dat ik vrij ben, dat ik een vrije keuze heb en dat ik GEEN SLAAF BEN !!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een slaaf te worden van een programma van de mind - waarin ik zelfs niet de vrije keuze heb om in één moment mijn fysiek eetgedrag te wijzigen, en in plaats daarvan is er een proces nodig van ont-wikkeling om te kunnen komen tot het punt waarin ik mezelf kan sturen en ik me niet meer laat beïnvloeden door automatisch opkomende neigingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd woede gebruikt te hebben en de schuld geven aan anderen als een energie om mijn mind en mijn gedrag mee te versterken en mezelf vast te zetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat mij kwaad maken op anderen en het omgekeerde doen van wat er voorgesteld of gevraagd wordt, heel gemakkelijk is - maar dat het heel moeilijk is om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn ontwerp.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertragen bij elke maaltijd en dit punt te stappen totdat het feitelijk is veranderd.

Ik engageer mezelf ertoe om alle weerstanden en obstakels in mezelf te verwijderen die mij ervan weerhouden om mezelf voluit te veranderen in mijn eetgedrag en eet patronen.

http://lite.desteniiporcess.com

Dag 273 - Tafelmanieren en etiquette

Ik ben bezig met een punt te veranderen: mijn manier van eten en zitten aan tafel tijdens de maaltijden.

Dit is een eenvoudig punt, maar ik ben niet succesvol geweest tot nu toe in het doorzetten van deze verandering, voornamelijk omwille van emoties in relatie tot dit patroon.


Bij deze:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden vanbinnen omdat ik denk: waarom moet ik dit veranderen, is er iets verkeerd met mij misschien? ipv mij te realiseren dat het te maken heeft met sociale perceptie en het kunnen aanvaard worden door bepaalde sociale groepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij erover te frustreren en denken : ik zie het nut hier niet van in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omdat het mij herinnert an mijn ouders en hoe er mij gevraondraaglijk en respectloos.
agd werd op een bepaalde manier te zitten en eten en dat vond ik

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd emoties in mij te dragen tav mijn ouders omdat ze wilden dat ik op een bepaalde manier at, waarbij ik 'me voelde als een huisdier' ipv mij te realiseren dat er in het huidige systeem bepaalde sociale voordelen verbonden zijn aan het respecteren van bepaald regels - en ook dat ik mezelf niet zag en de manier waarop ik at.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben gedacht: "Ik kan niet geloven dat ze dit van me vragen, hebben ze dan echt geen enkel respect voor mij !!!!" en hun advies/commentaar 100% persoonlijk te hebben genomen en als een belediging, als een vernedering, ipv gewoon te kijken naar wat ze voorstelden en voor mezelf te zien of ik daar enig voordeel uit kan halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in de waan te hebben bestaan dat 'ik perfect ben' zoals ik ben - en dat elkeen die commentaar op mij heeft kwade bedoelingen heeft en in essentie boosaardig is en goed om mijn haat op af te vuren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze eigenrechtigheid nog steeds in mij te dragen bijvoorbeeld door defensief te zijn en meteen in de verdediging te gaan wanneer iemand mij een suggestie maakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gereageerd te hebben met woede, haat en wrok, toen men mij suggereerde om anders te eten en te geloven dat men mij 'probeerde te controleren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet te realiseren dat ik reeds gecontroleerd werd en wordt door de mind bestaande uit gedachten, gevoelens en emoties - en in plaats van de kansen aan te grijpen om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, verdraai ik de input van anderen door te stellen 'dat zij me proberen te controleren' - terwijl ze me juist nuttige feedback geven die me kan helpen met het doorbreken van mijn mindcontrol.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoia te gebruiken als een manier om steun en assistentie af te blokken - en mezelf vast te zetten in de rails van de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat de mind niet enkel bestaat uit mijn gedachten, maar juist bestaat uit mijn hele fysieke zelf - als de manier waarop ik me gedraag op een onbewust niveau en om onbewuste redenen - en dus moet ik een fysieke correctie gebruiken om dit proces van mindcontrol om te keren en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen ontwerp.

Ik engageer mezelf ertoe de gewoonte van het eten op een doelbewuste manier te veranderen naar een eet-patroon dat me ondersteunt in mijn proces en dat het me ook makkelijker zal maken mij in gelijk welke sociale kring te bewegen.

Ik realiseer me en begrijp dat de suggestie om mijn eetpatroon te veranderen niets persoonlijks om zich heeft en enkel te maken heeft met efficiëntie en het ondersteunen van mezelf.

Ik ben dankbaar dat ik een kans heb om mij bewust te worden van mijn eetpatroon en eetgewoonten, en deze te veranderen op een zelf-gestuurde en doelbewuste manier naar een patroon dat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd emoties belangrijker maken dan wat best is voor iedereen inclusief mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in de staart bijten omwille van emoties en mezelf letterlijk blind te hebben gemaakt voor wie ik ben en hoe ik me gedraag - terwijl er reeds jaren geleden de opportuniteit bestond om mijn programma om te keren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd medelijden hebben met mezelf dat ik dit patroon, moet veranderen - als iets dat me wordt opgelegd en dat ik zelf niet werkelijk wil - dat ik ervaar als 'een inbreuk op mijn vrijheid.'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat mijn manier van eten geconditioneerd was en dus niets met vrijheid te maken heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf moedwillig definiëren als misbruikt zodat ik minder verantwoordelijk zou moeten zijn dan anderen, zodat ik meer privileges zou kunnen krijgen.

Wordt vervolgd...

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 272 - Ordo ab Chao

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben gehad tegenover het creëren van orde in al mijn documenten, waarbij ik telkens tot de conclusie kwam 'dat het te veel werk' is en 'dat ik er later orde in zal brengen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn gedachten te geloven wanneer ik tegen mezelf zeg dat ik het later ga doen, wanneer ik al weet dat dit niet waar is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de stap naar het creëren van orde niet te zetten omdat ik geloof dat het 'niet echt nodig is'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben toegegeven aan de emotie van 'waarom ik' en zelfmedelijden te hebben dat ik 'deze ontzettende taak op mij moet nemen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het advies dat mij gegeven wordt te minimaliseren, en denken dat het op mij niet van toepassing is - omdat ik 'speciaal ben'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand te hebben tegenover structuur - ipv mij te realiseren dat ik niet gestructureerd kan zijn in één aspect van mijn leven terwijl ik de rest laat slabakken.

Ik realiseer me en begrijp dat om gestructureerd te zijn in één aspect van mijn leven, ik gestructureerd moet zijn in alle aspecten van mijn leven - anders lieg ik tegen mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat het creëren van orde op alle vlakken in mijn leven in mijn voordeel is - en dus engageer ik mezelf ertoe om in alle vlakken van mijn leven orde te creëren zodat ik in alle dimensies van mijzelf gestructureerd wordt.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te ondersteunen in het creëren van orde en mezelf te pushen voorbij mijn weerstand - en indien nodig mezelf te informeren aangaande welke systemen bestaan om orde te creëren totdat er feitelijk orde is in alle dimensies van mijn leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben tegenover structuur en orde omdat ik mij realiseer dat als ik gestructureerd en ordelijk wil worden, ik mijn mind moet stoppen en ik daadwerkelijk moet veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben tegenover structuur en orde omdat ik weet dat om structuur en orde te kunnen organiseren en onderhouden, ik realiteits-gericht moet worden en ik mijn verslaving aan de mind als afwezigheid moet stoppen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik door het creëren van structuur en orde - een omgeving creëer die me ondersteunt in mijn proces van het stoppen van de mind, omdat ik mijn focus richt op de fysieke realiteit ipv op mijn gedachten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een zelfvergevingsproces te stappen enkel op papier, maar niet in fysieke werkelijkheid, waarin ik mezelf niet uitdaag om te veranderen in praktisch toepasbare handelingen.

Ik engageer mezelf ertoe mijn fysieke weerstanden te identificeren en er een punt van te maken mijzelf op deze vlakken uit te dagen en op een fysiek niveau te veranderen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 271 - Het Gezag van een Ander

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in angst te staan tegenover het gezag van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat een ander mij kan verwerpen of mij kan verbannen, en bang te zijn om toegang te verliezen tot een netwerk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat mijn status als lid van een netwerk mij wordt ontnomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben gecreëerd over mezelf als een waardig lid van het netwerk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een geloof over mezelf gecreëerd te hebben dat ik een goed lid ben van de groep en dat ik waarde heb voor de groep.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen mijn presentatie aan te passen zodat ik aanvaard wordt in de groep als een nuttig onderdeel van de groep - maar hierdoor is de focus niet langer op mijn zelf-oprechtheid en mijn proces van zelf-verandering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om een idee over mezelf te verliezen - als mijn 'bescherming' in deze realiteit.

Ik engageer mezelf ertoe om te vinden hoe ik een leven kan leiden van integriteit, niet gebaseerd op regeltjes, maar op mijn begrip van wat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 270 - Wat me tegenhoudt

Wat is het punt dat me tegenhoud om te veranderen in bepaalde punten?

Het geloof dat:

Ik denk dat ik nog tijd heb.

Ik zal het later doen.

Het is niet zo belangrijk.

Het zal geen verschil maken.

Wat maakt het uit.

Gemakkelijk opgeven.

Geen motivatie? Alleen wanneer het gemakkelijk is.

Alleen als ik er een beloning voor krijg.

Als ik erdoor wordt opgemerkt – als ik er erkenning voor krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het bekomen van erkenning mijn einddoel te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn proces niet te stappen voor mezelf maar het doen voor het bekomen van erkenning.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik ‘mijn process loop voor het bekomen van erkenning’ – dan zal ik noodzakelijk falen en dan maakt het ook niet uit hoe hard ik mijn best doe – want mijn uitgangspunt is reeds gecompromitteerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd snel zijn met het formuleren van in zichten, maar mezelf niet pushen om naar de kern van een programma te gaan in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik het streven naar erkenning ‘kan gebruiken’ als motivatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te motiveren omwille van mezelf en wat best is voor iedereen en mezelf – maar op basis van het bekomen van erkenning.

Ik engageer mezelf ertoe om te vinden hoe ik mezelf kan motiveren – en voor mezelf te verkennien wat het betekent om mezelf te motiveren, zonder afhankelijk te zijn van een externe strimulus zoals het bekomen van erkenning als de ultieme beloning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eerste studies te hebben aangevat vanuit de nood aan erkenning – ipv een beslissing te nemen gebaseerd op wat ik wil voor mezelf in de context van deze realiteit – iets dat mij zal ondersteunen en dat mij zal toelaten anderen te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nood te hebben aan erkenning van mijn ideeën en mijn visie – ipv mij te realiseren dat als ik hier ben – dan heb ik directe toegang tot wat hier is en heb ik geen ideeën en visies nodig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten brainwashen door het erkenningssyteem dat op school werd toegepast, door de studenten punten te geven – zodat de studenten erkenning zouden willen voor hun punten – ipv dat de studenten voor zichzelf de beslissing maken dat ze de stof willen beheersen en

begrijpen.

Wat gebeurd er als ik deze nood aan erkenning wegneem? Hoe kan ik het wegnemen?

Als ik de nood aan erkenning wegneem – dan realiseer ik me dat ik hier daadwerkelijk ben met mezelf en dat alles wat hier is, hier is omdat ik het heb toegelaten en geaccepteerd.

Als ik de nood aan erkenning wegneem, dan blijft er enkel mezelf over en dan moet ik mezelf als deze realiteit leren kennen – vanbinnen en vanbuiten om haar te veranderen in een realiteit die het waard is om te bestaan.

Dus de focus vernadert van ‘mijzelf’ naar deze realiteit en het systeem en hoe alles werkt – ik moet dus nieuwsgieriger worden en meer interese hebben in deze realiteit om te begrijpen hoe alles werkt –zodat ik er gelijk mee kan staan en het kan veranderen.

Ik engageer mezelf ertoe om deze wereld, deze realiteite te bestuderen en veranderen op een manier die best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 269 - Zoals een schildpad

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zelf-vergeving te schrijven vanuit het uitgangspunt dat ik mezelf beter wil voelen - dus mijn zelf-vergeving is gebaseerd op 'mij goed voelen' en niet op 'mezelf terdege begrijpen' zodat ik mezelf daadwerkelijk kan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'ermee klaar willen zijn' en niet onvoorwaardelijk te schrijven totdat ik over mezelf tevreden ben en ik zie dat ik nu een punt voldoende heb begrepen om mezelf erin te kunnen veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd voornamelijk stress als een excuus gebruiken om mezelf de tijd niet te geven dit proces van zelf-vergeving met de nodige traagheid en aandacht te lopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dit proces te willen 'dat het snel gaat' en 'snel resultaat willen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik schrijf mezelf en mijn construct niet vast te nemen en helemaal uit elkaar te halen totdat ik een punt volledig begrepen heb - hoe het functioneert en hoe ik het kan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het bijzonder het blootleggen van mijn emoties uit de weg te gaan - omdat ik dit ervaar als 'onbeheersbaar' en ik denk dat 'het te veel en te ingewikkeld is' en 'meer is dan mij'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen veranderen zonder in detail alle constructen te verwijderen zodat ik maar blijf aanmodderen in dezelfde punten en ik zeg dat ik hoegenaamd mijn best doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in zekere zin te bouwen op hoop - want ik ga ervan uit dat ik er later klaar voor zal zijn, maar nu nog niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf de kans te ontzeggen mezelf te confronteren in al mijn dimensies - om van daaruit de oplossing te kunnen schrijven en mezelf op efficiënte wijze te veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te vergelijken met anderen ipv dit proces onvoorwaardelijk te stappen voor mezelf - waarin ik wil weten wat mij controleert en ik mezelf wil bevrijden van elke vorm van controle en beperking.

Ik engageer mezelf ertoe om met regelmaat de tijd te maken om in alle traagheid mijn blog te schrijven en te kijken naar hoe ik functioneer en waar ik mezelf wil veranderen.

Ik engageer mezelf ertoe om in dit proces mezelf centraal te stellen ipv hoe ik denk dat anderen mij zien, en voor mezelf te beslissen dat ik mezelf wil veranderen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 268 - Het projectiemechanisme

Deze blog is een toevoeging op mijn serie over 'Macht' - ofschoon ik alle dimensies van macht gedaan heb (Angst dimensie, Gedachte dimensie, verbeelding, achterklap, reactie, fysieke), is er mij deze avond een ander perspectief gepresenteerd dat ik nu verder wil uitwerken.

Het mechanisme werkt als volgt: wanneer ik deze 'reactie' heb van angst/woede/paniek tegenover een persoon dan percipieer ik 'in de ogen van de mind' dat de ander 'mij iets aandoet' - zich op een bepaalde wijze tegenover mij gedraagt.

Het punt is nu te onderzoeken hoe ikzelf me op deze wijze tegenover anderen gedraag, aangezien wat we in anderen 'zien' en waar we ons in anderen kwaad over maken steeds een projectie is van wat we niet over onszelf willen zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd misbruik te maken van mijn positie om mijn macht neer te zetten over anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ervan genieten om anderen voor mij te laten werken en aan mij te moeten gehoorzamen als een slaaf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen tegen iemand opzetten - als een manier om hen te straffen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ander te verraden en in die zin laf te zijn - ipv op een respectvolle manier te communiceren met de persoon waar hoegenaamd een issue mee is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ander moedwillig zwart te maken - ipv te respecteren wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen slechts te zien 'in relatie tot mijzelf' ipv hen te zien 'op zichzelf als wie zij zijn'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gewoontes van superioriteit in de mind te creëren tov de mensen in mijn wereld - waardoor ik mijn interacties beperk of conditioneer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn omdat ik denk dat ik niet genoeg 'krijg', omdat ik niet genoeg 'gegeven wordt' - ipv mij af te vragen of ik genoeg geef aan anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'overleven' als een excuus te gebruiken om niets te geven aan anderen - en vooral te kijken naar hoe ik voordeel kan halen uit een relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gericht te zijn op mijn eigen overleven, en niet te kijken naar wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat ik niets te geven heb - hetgeen niet waar is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd schaarste als een excuus gebruiken om niet te geven/delen/communiceren.

Ik engageer mezelf ertoe een patroon neer te zetten van geven, delen & communiceren, zodat ik geef wat ik zou willen krijgen.

Ik engageer mezelf ertoe te geven aan anderen als mezelf zoals ikzelf zou willen krijgen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 267 - De Fysieke Dimensie van Macht

Fysieke Dimensie (macht):

1. De negatieve Fysieke dimensie van macht (ik voel me slecht)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hard en gespannen te worden vanbinnen wanneer ik denk dat een ander probeert zich te positioneren als 'meer dan mij'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen in mijn wereld macht geven over mij - door de manier waarop ik mezelf positioneer, als een toestemming die ik geef aan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als inferieur tegenover anderen als een techniek om te overleven, omdat ik denk dat als ik mezelf positioneer als inferieur, ik niet als een bedreiging aanzien zal worden en zal men mij hopelijk met rust zal laten - ipv het doelwit te worden van competitie, jaloezie en sabotage en ook het moeten nemen van verantwoordelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als inferieur tegenover anderen en daarin een zelf-medelijden persoonlijkheid te ontwikkelen waarin ik een slachtoffer ben van mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanvaarden dat een situatie 'macht' over mij heeft - omdat ik mezelf positioneer als 'minder dan' als een 'overlevingstechniek'.

(Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te verminderen en te doen overkomen als dom, zodat ik geen verantwoordelijkheid zou moeten krijgen en ik 'mij afzijdig zou kunnen houden van de actie'.)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het weggeven van macht dmv inferioriteit mijn default te maken, ipv in alle situaties te kijken naar hoe ik gelijk kan staan en dus in mijn gelijkheid met mezelf in mijn eigen macht kan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te positioneren als de slaaf - en dus als een slaaf aanzien te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fysiek te reageren met een gespannen en samengedrukt gevoel vanbinnen 'alsof er niet genoeg plaats is voor mij ' wanneer een ander in mijn perceptie macht neerzet over mij - ipv mij te realiseren dat dit is hoe ik mezelf beperk, door mezelf als inferieur te aanvaarden an als minder dat - en dat het in feite mogelijk een heel andere dynamiek met deze persoon te creëren als ik mezelf in eerste instantie aanvaard als gelijke en niet WACHT op de erkenning van de ander.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie 'krimpen' en 'samendrukken' in zelfmedelijden vanbinnen - mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf te manipuleren - omdat ik anderen de schuld wil kunnen blijven geven van mijn ervaring van mezelf - en dus engageer ik mezelf ertoe om mezelf de toestemming te geven om als een gelijke te staan en mijn eigen autoriteit te zijn.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat machteloosheid altijd zelf-sabotage is en dat het altijd mogelijk is je macht te vinden in een situatie en op te staan in jezelf - en dat het derhalve onmogelijk is anderen de schuld te geven van 'wat je overkomt' - maar dat in elke situatie zelf in staat is verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gespannen worden vanbinnen omwille van een gepercipieerd machtsvertoon - mezelf te vertragen in adem en te zien hoe ik op het punt sta zelf-sabotage te implementeren - en dus corrigeer ik mezelf in het moment en ontspan ik mijn lichaam om als een gelijke deel te nemen aan de interactie omdat ik mij realiseer dat ik niets kan verliezen.

2. De positieve Fysieke Dimensie van macht (ik voel me goed)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een staat van  mentale dronkenschap te gaan wanneer ik denk iets goeds gedaan te hebben en door anderen geprezen te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan anderen en dus nood te hebben aan deze energie - zodat ik mezelf zou kunnen bombarderen als 'meer dan'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inferioriteit aanvaard te hebben als de kern van mijn wezen omdat ik aanvaard heb dat anderen 'meer' kunnen zijn dan mij - hetgeen een idee is dat ontstaat in de kindertijd omdat anderen 'blijkbaar meer weten'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd als inferieur aan 'kennis' omdat ik geloofde dat kennis de oplossing is en waarde heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een slaaf te worden van kennis en informatie als het geloof dat ik waarde en zelfrespect zal bekomen door het verwerven van kennis en informatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gehypnotiseerd te zijn door de 'allure' van kennis en informatie - zonder mezelf af te vagen of kennis en informatie leidt tot een wereld die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis en informatie te zien als een 'mysterie' ipv mij te realiseren dat het gewoon herinneringen zijn die ophouden bij de dood.

Ik engageer mezelf ertoe om kennis te integreren op een fysiek niveau zodat het een praktisch leefbare realisatie wordt en niet slechts een herinnering die ophoud bij de dood.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat kennis en informatie waardeloos is en dat de waarde ligt in het leven zelf - in het feit men hier is en deel uitmaakt van deze fysieke wereld - en dat al de rest, inclusies kennis en informatie en geld - in dienst daarvan moet staan.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat het mogelijk is een oplossing te vinden voor deze wereld en te communiceren zonder het gebruik van de mind als herinneringen - maar dat het mogelijk is om iets direct te zien als een capaciteit eigen aan het fysieke lichaam, en dit over te brengen op een manier die best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te pushen in fysieke communicatie en mezelf niet langer toe te laten terug te vallen op kennis en informatie en herinneringen in mijn interacties met anderen - en daarin vind ik mijn waarde en gelijkheid met mezelf - omdat ik mezelf aanvaard en comfortabel wordt mijn mijn eigen expressie en mezelf toelaat voluit te gaan in zelfexpressie.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijn interacties met anderen controle als de mind los te laten en mezelf radicaal te vertrouwen in dat ik in staat ben in elk moment te zien wat best is voor iedereen en hoe ik dit kan overbrengen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 266 - Wil je serieus genomen worden?

Vervolg van de Dimensies mbt het punt van Macht, zie vorige blogs vanaf Dag 262.

Reactie Dimensie:

1. In eerste instantie kijk ik naar hoe ik zelf reageer tov anderen die in mijn perceptie macht over mij uitoefenen en dan 2. kijk ik naar mijn eigen reactie wanneer ik geloof macht te hebben over anderen of in de ogen van anderen.

1.

Ik vergeef  mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer een ander tegenover mij macht vertoont, hiertegenover te reageren met paniek vanbinnen en inferioriteit - waarbij de angst gebaseerd is op de gedachte: 'ik ben minder dan de ander'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren met emoties en gevoelens als een vorm van geterroriseerd zijn - ipv mij te realiseren dat dit een manipulatie is van de mind tov mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijzelf een reactie te hebben van 'survival' als plotse angst - waarbij de gedachte is dat ik 'geïnvalideerd' wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat als ik 'geïnvalideerd' kan worden dan is wat ik ben niet reëel in de eerste plaats - dan ben ik een illusie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen valideren door anderen te invalideren - want dat is hoe illusies met elkaar concurreren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf een plaats willen verwerven in de hiërarchie van illusies.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren in paniek omdat ik denk dat een ander macht over mij wil neerzetten, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik diegene ben die macht geeft aan een illusie - ipv datgene te ondersteunen wat werkelijk is: mijn lichaam, dat ik ondersteun door hier te zijn wanneer ik adem zodat ik hier ben in en als mijn hele lichaam.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren met paniek omwille van een gepercipieerde macht die over mij wordt neergezet, mezelf te pushen om er het grappige van in te zien en er pret mee te hebben - en zo beleef ik pret als een fysieke expressie en laat ik de illusie los.

2.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te boosten in de mind met gedachten ivm hoe goed/bijzonder/speciaal ik was in de ogen van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer anderen naar mij luisteren of mij ernstig nemen - een reactie te hebben van trots - alsof ik iets bereikt heb - ipv mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf op te laden met energie die ik tap uit mijn fysieke lichaam en ik dus letterlijk mijn macht weggeef aan een illusie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf een punt van energie toe te laten dat gelijkaardig is aan masturberen, waarbij ik 'drink van de de fontein van de kennis', ipv mij te realiseren dat dit puur een verslaving is aan energie als een vorm van grootsheid die ik doorheen mijn leven heb proberen neer te zetten maar zonder succes.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen een illusie waar te maken door anderen erin te laten geloven zodat ik er zelf ook in kan geloven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik zie dat anderen naar mij luisteren of mij serieus nemen, hier vanbinnen energie aan te verbinden alsof ik nu 'meer' ben dan wie ik daarvoor was - enkel omdat anderen mij blijkbaar ernstig nemen of naar mij luisteren.

Dus is de vraag: neem ik mezelf serieus en luister ik naar mezelf?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf volledig van mijn lichaam te vervreemden en van wat hier is in elk moment van adem, door mezelf af te zonderen in een denkbeeldige projectie van wie ik zou willen en kunnen zijn - ipv op een praktische manier te werken aan mezelf waarbij ik mijn fysieke realiteit in overweging neem en ik een praktisch proces loop van hoe ik kan veranderen en ik een waardig iemand kan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn gebrek aan zelf-intimiteit en zelf-introspectie te willen compenseren door gezien te worden door anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet serieus nemen in mijn proces en als levend wezen, waarbij ik denk en geloof dat ik 'minder' ben dan anderen - ipv mezelf te aanvaarden als één en gelijk als levend wezen gelijk aan alle andere levende wezens.

Hoe luister ik niet naar mezelf?

Door gefocust te zijn op het doen van enkel 'de juiste dingen' - waardoor ik mezelf niet toelaat iets te doen wat niet valt in het kader van 'de juiste dingen'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te houden aan enkel het doen van 'de juiste dingen' - waarbij ik niet overweeg wat leuk zou kunnen zijn voor mezelf en dat niet noodzakelijk valt in het kader van 'de juiste dingen'.

Ik engageer mezelf ertoe om minstens 1 keer per maand iets te doen dat niet valt in mijn normaal patroon van 'de juiste dingen' - en op die manier mezelf toe te laten een onbekend deel van mezelf te verkennen.

Ik engageer mezelf ertoe om 1 keer per maand iets anders te doen dan ik gewoon ben zonder mij schuldig te voelen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 265 - De Vrije Keuze om je Eigen Ruiten in te Gooien

Vervolg van de Dimensies mbt het punt van Macht, zie vorige blogs vanaf Dag 262

Achterklap Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf te denken: wat maakt het uit of ik het doe of niet, ik heb vrije keuze!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van in een moment mezelf te pushen en mijn stem te geven als de macht die ik heb in een moment - mezelf te saboteren door te zeggen ja maar ik heb de keuze om het niet te doen en zo heb ik ook macht...

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vrije keuze te misbruiken als een middel om geen verantwoordelijkheid te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf deze keuze voor te spiegelen als een soort van gevaar - alsof ik een vergissing kan maken terwijl in werkelijkheid wat best voor iedereen is telkens vrij duidelijk is, maar ik mezelf toe te laat de vrije keuze te misbruiken als een manier om mezelf in het zak te zetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de vrije keuze koppelen aan de 'persoonlijkheid' en de 'individualiteit' van hoe ik mezelf gecreëerd heb - ipv mij te realiseren dat ik enkel mezelf bedrogen heb op deze manier en ik nog niet ontdekt heb wat macht feitelijk betekent.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie overwegen dat er een vrije keuze is, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit de doodlopende straat is van de 'vrije keuze'  - en dat als ik mezelf wil veranderen ik moet beginnen eren wat best voor iedereen is en best voor voor mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie overwegen om een compromis te aanvaarden - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit nutteloos is want ik doe het letterlijk mezelf aan en waarom zou ik macht putten uit het vernietigen van mijzelf?

Ik engageer mezelf ertoe om altijd te kiezen voor het optimale scenario en nooit toe te laten dat er mogelijkheden onbenut blijven.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat alle beperkingen die we ervaren hun bron hebben in compromissen die we over onszelf hebben uitgeroepen en dat het mogelijk is een realiteit tot stand te brengen die gebaseerd is op wat best is voor iedereen; en daarin kan macht en vrijheid pas eerst tot bloei komen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 264 - Denkbeeldige Macht

Verbeelding Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik met een situatie te maken krijg waarin ik zie dat ik moet spreken of iets doen - mij eerst in te beelden dat ik het doe en mij bij die verbeelding alreeds zwaar beginnen voelen alsof ik het te moeilijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in plaats van te ademen mijn verbeelding te gebruiken en wat hier is als praktische mogelijkheden daarmee voor mezelf te verbergen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de verbeelding te geloven en aanvaarden als realiteit - ipv mij realiseren dat mijn verbeelding alreeds uitgaat naar datgene wat ik wil - en dat het niet de realiteit is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen te communiceren in mijn verbeelding alvorens ik in werkelijkheid communiceer - om te zien hoe ik iets kan doen/aanpakken - ipv mij te realiseren dat ik iets onmiddellijk kan doen hier, zonder een projectie te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verbeelding gebruiken omdat ik geen fouten wil maken - ipv mij te realiseren dat als ik het niet uitprobeer in fysieke werkelijkheid ik ook niets zal leren en dus engageer ik mezelf ertoe om in plaats van te beginnen met een denkbeeldige oefening, gewoon te oefenen in de realiteit en dat het ok is om fouten te maken zolang ik maar verantwoordelijkheid neem voor mijn fouten.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie verbeelding gebruiken - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik eezonder de mind door gewoon hier te zijn in adem en te spreken en handelen overeenkomstig wat ik zie.
n situatie kan sturen

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in de mind en meteen het scenario te creëren waarin wat ik doe faalt, mezelf te stoppen en mij te realiseren dat ik zo mijn eigen opportuniteiten saboteer - ipv mezelf te pushen om gewoon in het onbekende te stappen en het risico te nemen op mogelijke fouten.

Ik engageer mezelf ertoe om fouten te aanvaarden als onderdeel van mijn proces en mij te realiseren dat ik enkel kan leren in fysieke werkelijkheid en niet in de mind.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 263 - Macht en Zelfexpressie

Gedachte Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in momenten waarin ik mezelf kan uitdrukken, in gedachten mezelf zien falen en uit elkaar vallen – alsof ik niet ‘stevig genoeg’ ben om mezelf uit te drukken en mijn stem te geven voor wat ik zie dat het beste is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf manipuleren met een ideëel beeld waarin ik mezelf aanvaard heb als zijnde ‘zwak’ en ‘te zwak’ – als een geloof over mezelf, ipv mij te realiseren dat ik mezelf zo gecreëerd heb als een self-fullfilling prophecy.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in momenten waarin ik mezelf kan uitdrukken, te denken: ik kan het niet – en daarin op te geven, ipv mezelf te pushen en mij te realiseren dat dit slechts mijn programma is dat spreekt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gecreëerd als zwak en aarzelend, ipv mij te realiseren dat ik mezelf verzwakt heb door mezelf niet uit te drukken en te wachten op anderen om verantwoordelijkheid te nemen in een situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten manipuleren door een gedachte – die ik in feite geloof – ipv mezelf te sturen hier en mij te houden aan wat ik zie in gezond verstand en dus mijzelf te pushen om mijn stem uit te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf beperken in en door de mind – ipv mezelf te leven hier in elk moment van adem en mijzelf uit te drukken in momenten waarin ik input kan geven of een beslissing kan nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verandering uit te stellen en hierdoor bijna te geloven in het hiernamaals alsof in een andere realiteit dit probleem zal opgelost zijn.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen in zelf-aanvaarde zwakheid – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit de mind is en dat ik perfect in staat ben mijn stem te geven en input te geven met betrekking tot wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat de mind in feite een illusie is die we als werkelijkheid aanvaard hebben en dat het mogelijk is om zonder gedachten jezelf uit te drukken en richting te geven en verantwoordelijkheid te nemen in een situatie en te doen wat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 262 - Van Machteloosheid naar Manipulatie

Vandaag boor ik het punt aan van: macht, machteloosheid en 'spitefulness'.

Dit is een recurrent punt in mijn proces, waarbij mijn huidige begrip van hoe dit punt in mekaar zit als volgt is: Ik druk mezelf niet uit in kritieke momenten – alsof ik geen mening heb of het voor mij allemaal eender is, maar in werkelijkheid wil ik in dat moment geen verantwoordelijkheid nemen en deze verantwoordelijkheid overlaten aan anderen. Op dat moment geef ik mijn macht weg en creëer ik het patroon van zelf-aanvaarde machteloosheid. Dit mechanisme zorgt ervoor dat ik dit opgeven van mijn macht zal willen compenseren door op een vuile manier macht over anderen te willen neerzetten – hetgeen neerkomt op sabotage en manipulatie.

Angst dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment geen beslissing willen nemen en deze beslissing overlaten aan een ander, omdat ik geen moeite wil doen om te kijken naar wat er allemaal op het spel staat en wat er allemaal moet worden overwogen in het kader ven de te nemen beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd laf te zijn in dat ik mezelf ‘klein’ maak in dergelijke momenten als ‘het is mij allemaal eender’ – terwijl ik in feite geen bewuste keuze wil maken voor mezelf en wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik mijn stem uit – ik mogelijk op weerstand van anderen zal kunnen rekenen en ik wil hier liever niet mee te maken hebben en ga liever mee met de stroom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te onderwerpen aan de algemene wil – in plaats van zelf te kijken naar wat er plaats vind en of dit best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om wie ik zal zijn indien ik voortdurend mijn stem geef en aangeef wat volgens mij best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik vijanden zal maken als ik voortdurend zou aangeven wat mijn stem is en wat volgens mij best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat wat het geven van mijn stem betreft, ik deze onmiddellijk in het moment moet kunnen geven en ik niet altijd zal kunnen terugkomen op een genomen beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn stem niet willen uiten omdat ik geen zin heb om efficiënt te communiceren en alles uit te leggen – en dus zeg ik liever niets “en dat ze hetzelf uitzoeken”.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te programmeren om mijn stem niet te geven en deze bij wijze van spreken in te

slikken – omdat ik bang ben voor een mogelijk agressieve of kwade reactie van een ander, ipv mezelf te vertrouwen dat ik mezelf staande kan houden in een mogelijk conflict en kan uitleggen wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten, en geaccepteerd bang te zijn om te zeggen ‘wat ik wil’ omdat ik denk dat ik zal worden gezien als zelfzuchtig en onredelijk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer e als ik mezelf zie aarzelen en niet willen beslissen – mezelf te stoppen en te ademen en mijzelf de vraag te stellen – wat is het dat ik wil in deze context en dat best is voor iedereen? – en mezelf overeenkomstig uit te drukken en mijn stem te geven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen omdat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit gepreprogrammeerde apathie is en ik in dit moment de macht heb om mezelf uit te drukken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie terugkrabbelen omdat ik bang ben om iemand tegen de borst te stoten, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik niets te verliezen heb wanneer ik mezelf uit druk en net alles te verliezen heb indien ik mezelf onderdruk.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen omdat ik denk dat het niet belangrijk is – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren da elk moment belangrijk is en het dus mijn verantwoordelijkheid is om mijn stem te geven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als er een punt opkomt waarin ik moet zeggen, wat ik zou willen, mezelf te vertragen en in mezelf te kijken naar wat ik zou willen en te zien hoe dit functioneert in het kader van wat best is voor iedereen, en overeenkomstig mijn stem te geven.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 261 - Verantwoordelijkheid Saboteren

In deze blog kijk ik naar het patroon ‘verantwoordelijkheid saboteren’. Het punt is begonnen met een onderzoek naar waarom ik een gegeven situatie een ander niet echt wilde helpen en ik deed alsof het te moeilijk was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te saboteren in de zoektocht naar een fiets omdat ik jaloers ben dat de ander zich een leuke fiets gaat aanschaffen en dat zij meer geld heeft dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd omdat datgene wat ik onderzocht niet voor mezelf is maar voor de ander, mezelf te laten overheersen door weerstand als jaloezie en mezelf excuses geven waarom het te moeilijk is en onmogelijk om dit onderzoek online te doen – terwijl het in feite eenvoudig was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet pushen en motiveren om te zien voorbij deze weerstand ipv eraan toe te geven als een ontzettende macht – ik kon geademd hebben en mezelf gepusht hebben in gezond verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ander nodig hebben om me te zeggen dat ik mezelf saboteer en mezelf niet push, ipv zelf te zien dat ik bezig ben toe te geven aan excuses in de mind als achterklap en rechtvaardigingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de wil niet te hebben om mezelf te pushen – dit is onaanvaardbaar.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie geïrriteerd en hopeloos worden vanbinnen omdat het blijkbaar moeilijk wordt om een taak te volbrengen, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit puur de mind is als een weerstand programma en dat dit niets te maken heeft met wie ik ben en dat ik kan kiezen om mezelf te pushen ongeacht de weerstand en zo mezelf als mijn patroon te veranderen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie praten tegen mezelf met excuses waarom iets moeilijk of zelfs onmogelijk is, mezelf te stoppen en te ademen en met gezond verstand te kijken naar de opdracht en daarin mij te realiseren : dit is perfect mogelijk, als ik het wil dan krijg ik het geklaard en ik stop al mijn excuses.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zwaar voel worden tav van een bepaalde taak of verantwoordelijkheid – mezelf te stoppen en te ademen en mij realiseren dat dit mijn angst is voor verantwoordelijkheid en dus engageer ik mezelf ertoe om mezelf te pushen en te ontdekken waartoe ik in staat ben als ik mezelf toelaat mezelf te vertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment de situatie manipuleren zodat het zou blijken dat ik een bepaalde verantwoordelijkheid niet aankan en iemand anders het in mijn plaats moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk mijn verantwoordelijkheid saboteren zodat anderen mij niet meer in een plaats van verantwoordelijkheid zouden plaatsen en ik mijn angst voor verantwoordelijkheid nooit zou moeten confronteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf opzettelijk creëren als onbetrouwbaar zodat niemand mij ooit verantwoordelijkheid zal toevertrouwen – en ik mezelf kan blijven verbergen in mijn donker hol in onzekerheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de mind als mijn bondgenoot te hebben aanvaard – als mijn beste vriend – omdat ik via de mind kan tonen dat ik onbetrouwbaar ben, omdat ik niet ‘hier’ ben maar in plaats daarvan ‘weg in gedachten’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf proberen naar het laagste punt te brengen – zodat ik hopelijk uitgewist wordt en nooit verantwoordelijkheid moet nemen voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het verleden opzettelijk domme keuzes te hebben gemaakt zodat ik zou falen en ik aan mezelf kon tonen dat ik niet zal slagen.

Ik engageer mezelf ertoe om het programma van het uit de weg gaan van en het saboteren van verantwoordelijkheid in mezelf te stoppen in als zijn dimensies – en mezelf stap voor stap te herschrijven in zelfzekerheid dat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mezelf en mijn wereld en dat ik mijn gezond verstand kan gebruiken.

Ik engageer mezelf ertoe om het programma van het saboteren van verantwoordelijkheid en van het opgeven in mezelf te stoppen en mijn woede te gebruiken om op te staan in mezelf en mijn wereld en een duidelijk statement te maken in mezelf van wat ik aanvaard en wat ik niet aanvaard.

Ik engageer mezelf ertoe om dit punt te lopen tot er geen aarzeling meer in mij bestaat dat ik in staat ben om in elk moment verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn wereld.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 260 - Zelf-organisatie

Dit is een subafdeling van de vorige blog over bewondering. Ik kijk naar de volgende zin:

"Omdat ik denk dat hij weet hoe veel dingen tegelijk te managen zonder ‘gek’ te worden en goed weet hoe zich te organiseren."

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn zelf-organisatie in de war sturen wanneer er iets gebeurt en ik ‘opgewonden geraak' en mezelf hoegenaamd 'niet kan beheersen’ en ik dus liever ‘iets anders doe’ dan mij te houden aan mijn schema, omdat ik tegen mezelf zeg dat ‘ik het nu even niet aankan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd af te wijken van een efficiënt schema op basis van hoe ik me voel ipv me te houden aan het gezond verstand van wat ik opgezet heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet houden aan een schema omdat ik weerstand heb iets te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten beïnvloeden door weerstand wanneer ik doorheen de dag aan het volgende punt in mijn schema aankom, maar ‘ik dan geen zin heb’ en toch verder doe met datgene waar ik mee was begonnen – omdat dat voor mij gemakkelijker is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen discipline te hebben inzake het naleven van een vooropgesteld schema.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd pro forma schema’s te maken en dan uiteindelijk toch iets anders te doen wanneer puntje bij paaltje komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te pushen in adem om stabiel te zijn hier en mezelf te houden aan de grote lijnen van het schema.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te saboteren door mezelf niet te houden aan de grote lijnen van het schema.

Ik engageer mezelf ertoe wanneer en als ik in de ochtend mijn schema opstel – me hier ook aan te houden en ervoor te zorgen dat er aan alles op het schema richting gegeven wordt en dat ik het niet zonder meer aan mij laat voorbij gaan !

Ik engageer mezelf ertoe om elk punt in het schema te behandelen als even belangrijk – zodat ik dag na dag alles vooruit breng en ik niets laat liggen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 259 - Bewondering binnenste buiten gekeerd

Ik refereer naar Dag 256 voor context.

Mijn relatie tot bewondering: ik bewonder een bepaalde persoon omdat ik denk dat hij bepaalde verkopers kwaliteiten heeft en weet hoe iets duur aan te prijzen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ervoor te aarzelen om iets ‘duur’ te verkopen omdat ik bang ben dat ik het niet verkocht krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd a priori te geloven dat ik iets aan een bepaalde prijs niet verkocht ga krijgen ipv mij te realiseren dat dit een veronderstelling is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen maken mbt wat ik al dan niet verkocht kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen te maken mbt hoeveel geld andere mensen hebben en wat hun standaarden zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te verwachten dat ze iets te duur gaan vinden of negatief gaan reageren ipv mij te realiseren dat ik mijn eigen oordelen op anderen projecteer en dat ik zelf issues heb ivm het maken van investeringen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatisch investeringen uit de weg gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd investeringen zien als slecht – omdat ik onmiddellijk resultaat wil zonder la te veel zelf te moeten geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onzeker zijn mbt de toekomst en het maken van investeringen en dus bang zijn om een risico te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd  investeringen uit de weg gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de verantwoordelijkheid van een investering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de verantwoordelijkheid van het hebben van veel geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig te zijn met geld en het uitgeven van geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoia zijn wanneer het aankomt op het uitgeven van een grotere som geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig worden wanneer ik geconfronteerd wordt met het moeten omgaan of spenderen van veel geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik mezelf ga saboteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik mezelf niet kan vertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wantrouwen te hebben tov mezelf en het omgaan met grote hoeveelheden geld – wat ik gekopieerd heb en geïnternaliseerd heb van mijn ouders die wantrouwig waren en die hun eigen angsten en onzekerheden op mij projecteerden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn relatie met geld te hebben gekopieerd van mijn ouders en mezelf nooit de kans te hebben gegeven om voor mezelf te ontdekken hoe ik kan omgaan met geld en wie ik wil zijn in relatie tot geld.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik aarzel of dat er angst opkomt wanneer ik omga met geld of op het punt sta een handeling ivm geld uit te voeren, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik dit gekopieerd heb van de ouders en als zodanig ben ik in staat dit te stoppen en te ontdekken wie ik kan zijn in relatie tot geld.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen ivm een investering mezelf te stoppen en te ademen en te verifiëren of ik alle praktische aspecten ivm de investering goed heb overwogen – en indien ik niet zeker ben, dan maak ik voor mezelf een checklist waarop ik kan terugvallen.

Ik engageer mezelf ertoe het patroon van onzekerheid in mijn relatie tot geld-handelingen in mezelf te stoppen en mezelf toe te laten te ontdekken wie ik kan zijn in mijn relatie tot geld.

Ik engageer mezelf ertoe om alle energie te verwijderen uit het omgaan met geld zodat het omgaan met geld even licht wordt als het omgaan met adem.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie ongemakkelijk worden mbt de prijs van een product en het verkopen van dit product, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat dit een programma is met als enig doel om mijzelf te beperken en dus engageer ik mezelf ertoe mezelf in het moment te vertrouwen en in eerste instantie de opgegeven prijs neer te zetten en vervolgens de onderhandeling te starten, ipv veronderstellingen te maken mbt wat de percepties zijn van de andere persoon.

http://lite.desteniiproces.com

258 - Het Beter weten dan een ander

Ik refereer naar Dag 256 voor context.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf te denken dat mijn inzicht van betere kwaliteit is dan dat van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf definiëren ahv ‘wat ik weet’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf definiëren als intelligenter omdat ik geloof dat ik meer weet en meer zie – ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd conclusies en meningen in mijn achterklap over mensen in mijn wereld te formuleren die ik na verloop van tijd begin te geloven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf compromitteren tov anderen doordat ik meningen en conclusies over hen formuleer in de geest – die niet op de realiteit maar puur op mijn eigen interpretatie gebaseerd zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij er zorgen over maken dat anderen over mij roddelen wanneer ik hetzelfde doe in de geheime kamers van de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mensen in mijn wereld te beoordelen en een waarde toe te kennen als positief en negatief, zodat iedereen een score heeft, en ik mijn interacties kan baseren op die score.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat mijn meningen en opinies correct zijn of mogelijks correct zijn ipv mij te realiseren dat ik ze allemaal verzonnen heb in de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen illusoire wereld te hebben gecreëerd waarin ik niet met mensen omga maar met het beeld dat ik heb van mensen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie roddelen over een ander in de mind – mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat ik bezig ben illusies te creëren die ik mezelf wijsmaak.

Ik engageer mezelf ertoe om gelijk te staan met het inzichten de kennis van anderen en daarin de waarde van wat ze zeggen voor mezelf uit te testen ipv het a priori te verwerpen gebaseerd op een idee dat ik heb van deze persoon.

Ik engageer mezelf ertoe om gelijk te staan met de mogelijkheid dat gelijk wie de oplossing kan hebben – en dat ik dus a priori niemand kan veroordelen of negeren.

http://lite.desteniiporcess.com

Dag 257 - Hij heeft me niet graag

Zie Dag 256 voor context.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn interactie met een ander te laten beïnvloeden door de vraag of deze persoon mij al dan niet graag heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd iemand waarvan ik denk dat hij/zij me niet graag heeft automatisch te veroordelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tav met iemand waarvan ik denk dat hij zij me niet graag heeft onmiddellijk een negatieve ervaring te verbinden - terwijl ik met mensen waarvan ik denk dat ze me wel graag hebben een positieve ervaring zal verbinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat de mind een positieve feedback nodig heeft als een basis voor interactie als onderdeel van het overlevingsprogramma van de mind -doch ik heb dit programma niet meer nodig nu ik mezelf gecommitteerd heb om de mind te stoppen en te ontdekken wie ik kan zijn als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd feedback te interpreteren als positief of negatief - ipv feedback te zien als feedback en indien ik mijn eigen gevoeligheid aangaande de waarde van deze feedback stop in mijzelf - dan zal ik misschien zien wat de ander mij werkelijk toont van zichzelf en wie/hij zij is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatisch in een represaille mode te gaan wanneer ik meen negatieve feedback op te vangen waarbij ik zal proberen de ander terug te pakken - ip mij te realiseren dat dit de mind is die bedreigt is in zijn overleven en die manieren zoekt om kritiek uit te schakelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd licht gespannen en oncomfortabel te zijn rond deze persoon - omdat ik bang ben dat ik iets fout zal zeggen of dat ik iets zal zeggen wat de ander tegen mij gebruikt of bekritiseert - ipv mij te realiseren dat zelfs als zulks zou gebeuren, dan is dat ok en dan luister ik naar wat hij/zij te zeggen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te beperken en te compromitteren omv wat deze persoon in mijn mind voorstelt, ipv onvoorwaardelijk te participeren en deze interacties als een spiegel te gebruiken om mezelf mee te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gespannenheid en onzekerheid te aanvaarden als gegeven in plaats van mij te realiseren dat het ok is om minder te weten dan een ander en afhankelijk te zijn van een ander en te leren van een ander - en dat het dus geen enkel nut heeft om gespannen te zijn - want waarom zou ik mezelf beperken in mijn vermogen om te leren door gespannen te zijn?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te beperken omwille van een idee dat ik van deze persoon heb in de mind en omdat hij in mijn geest gebrandmerkt staat als 'slechte persoon' gebaseerd op het overleven van de mind - ipv mezelf toe te laten met deze persoon op een onvoorwaardelijke manier om te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat er spanning is - ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat er ongemakkelijke momenten zijn in een conversatie - ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik niet weet wat zeggen in een gesprek - of dat ik ergens door de mand val. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat hij het niet met mij eens is en een beter idee heeft - ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik ik iets zou zeggen waar hij me mee uitlacht. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik iets zeg wat absurd overkomt. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik iets zeg of doe wat anderen dom vinden. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat wat ik zeg of doe gezien wordt als minderwaardig. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om mijn interacties met deze persoon te sturen en het liever aan het lot over te laten. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd achterklap te hebben omdat ik denk 'hij mag beslissingen nemen en ik niet' en me daarom inferieur te voelen. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd jaloers te zijn dat hij in het management zit en ik niet. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf minder maken dan de structuren van hiërarchie en niet eerst het punt van nederigheid te stappen zodat ik anderen die in gezagsposities zijn 100% kan ondersteunen en bijstaan zonder jaloezie te voelen of zonder wrok te ervaren; Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij tekort gedaan te voelen omdat ik nog steeds in dezelfde positie zit terwijl anderen omhoog geklommen zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik minder waard ben dan anderen omdat zij in een positie van grotere verantwoordelijkheid mogen zitten en 'ik niet'. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat een ander meer waard is omdat hij/zij meer geld verdient. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te communiceren gebaseerd op mijn monetaire waarde en mezelf een identiteit te creëren die gebaseerd is op mijn monetaire waarde - ipv mij te realiseren dat ik zelf beslis wat ik waard ben. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf een monetaire zelf te hebben gecreëerd die zichzelf 100% identificeert met zijn inkomen en vandaaruit een inferieure persoonlijkheid ontwikkelt - ipv mij te realiseren dat ik hier eenvoudig mee kan stoppen en gelijk kan staan met gelijk wie en op gelijke basis kan communiceren.

Dit is het voor deze avond...

http://lite.desteniiporcess.com

Dag 256 - Weerstand tav Autoriteit

Ik kijk naar een punt van achterklap (backchat) in relatie tot iemand die ik
blijft ontmoeten.

Ik nam de beslissing deze achterklap te stoppen, maar deze bleef opkomen en dus werd het duidelijk dat ik dieper moet onderzoeken waarom ik tegen mezelf blijf praten in de mind mbt deze persoon.

Ik ben begonnen met een lijst te maken van alle dimensies die ik zie in dit punt:

- Weerstand tav autoriteit
- Hij heeft me niet graag
- Beter willen weten
- Hij ziet me als een slechte X
- Bewondering, waarom bewonderd hij me ook niet ?
- Hij is intelligent/grappig
- we zouden vrienden kunnen zijn
- Erkenning

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zijn autoriteit in vraag te willen stellen als een manier om zijn 'macht af te pakken' en te tonen dat zijn macht niet reëel is - waardoor ik me als een idioot gedraag want ik bevind mij in een systeem dat gebaseerd is op hiërarchie en autoriteit en al wie de autoriteit niet volgt wordt er meedogenloos uitgesmeten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat hij het niet verdiend om gezag over mij te hebben en dat hij 'me niet moet vertellen hoe ik mijn werk moet doen.'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de structuren van hierarchie letterlijk op te vatten en mij persoonlijk beledigd te voelen dat deze persoon over mij gezag heeft en daardoor macht over mij heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van hem als autoriteit omdat ik denk dat hij me kan raken in mijn positie en mijn positie in gevaar kan brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat hij op mij wraak heeft genomen en dat hij misbruik maakt van zijn macht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van aan zijn 'controle' blootgesteld te kunnen worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren tav controle en telkens in opstand willen komen tegenover controle - ipv eenvoudig tegemoet te komen aan de vereisten van de controle - en dit te zien als iets waarmee ik mezelf kan ondersteunen als zelf-discipline - ipv het persoonlijk te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoon als de oorzaak te zien van mijn angst - ipv mij te realiseren dat ik zelf mede verantwoordelijk ben voor deze angst, omdat ik de ander gelegenheid geef om mij te bekritiseren wanneer ik niet doe wat er gevraagd wordt en ik er niet 100% voor ga en mij tevreden stel met mediocriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk mezelf niet 100% geven als een middel om te tonen dat ik het niet ernstig neem - dat ik meer en beter ben dan het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over alles een oordeel te hebben dat het minderwaardig is en dat ik meer ben dan dat - ipv een en gelijk te staan met het werk en er volledig voor te gaan.

http://lite.desteniiprocess.com