Dag 270 - Wat me tegenhoudt

Wat is het punt dat me tegenhoud om te veranderen in bepaalde punten?

Het geloof dat:

Ik denk dat ik nog tijd heb.

Ik zal het later doen.

Het is niet zo belangrijk.

Het zal geen verschil maken.

Wat maakt het uit.

Gemakkelijk opgeven.

Geen motivatie? Alleen wanneer het gemakkelijk is.

Alleen als ik er een beloning voor krijg.

Als ik erdoor wordt opgemerkt – als ik er erkenning voor krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van het bekomen van erkenning mijn einddoel te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn proces niet te stappen voor mezelf maar het doen voor het bekomen van erkenning.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik ‘mijn process loop voor het bekomen van erkenning’ – dan zal ik noodzakelijk falen en dan maakt het ook niet uit hoe hard ik mijn best doe – want mijn uitgangspunt is reeds gecompromitteerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd snel zijn met het formuleren van in zichten, maar mezelf niet pushen om naar de kern van een programma te gaan in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik het streven naar erkenning ‘kan gebruiken’ als motivatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te motiveren omwille van mezelf en wat best is voor iedereen en mezelf – maar op basis van het bekomen van erkenning.

Ik engageer mezelf ertoe om te vinden hoe ik mezelf kan motiveren – en voor mezelf te verkennien wat het betekent om mezelf te motiveren, zonder afhankelijk te zijn van een externe strimulus zoals het bekomen van erkenning als de ultieme beloning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eerste studies te hebben aangevat vanuit de nood aan erkenning – ipv een beslissing te nemen gebaseerd op wat ik wil voor mezelf in de context van deze realiteit – iets dat mij zal ondersteunen en dat mij zal toelaten anderen te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nood te hebben aan erkenning van mijn ideeën en mijn visie – ipv mij te realiseren dat als ik hier ben – dan heb ik directe toegang tot wat hier is en heb ik geen ideeën en visies nodig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf laten brainwashen door het erkenningssyteem dat op school werd toegepast, door de studenten punten te geven – zodat de studenten erkenning zouden willen voor hun punten – ipv dat de studenten voor zichzelf de beslissing maken dat ze de stof willen beheersen en

begrijpen.

Wat gebeurd er als ik deze nood aan erkenning wegneem? Hoe kan ik het wegnemen?

Als ik de nood aan erkenning wegneem – dan realiseer ik me dat ik hier daadwerkelijk ben met mezelf en dat alles wat hier is, hier is omdat ik het heb toegelaten en geaccepteerd.

Als ik de nood aan erkenning wegneem, dan blijft er enkel mezelf over en dan moet ik mezelf als deze realiteit leren kennen – vanbinnen en vanbuiten om haar te veranderen in een realiteit die het waard is om te bestaan.

Dus de focus vernadert van ‘mijzelf’ naar deze realiteit en het systeem en hoe alles werkt – ik moet dus nieuwsgieriger worden en meer interese hebben in deze realiteit om te begrijpen hoe alles werkt –zodat ik er gelijk mee kan staan en het kan veranderen.

Ik engageer mezelf ertoe om deze wereld, deze realiteite te bestuderen en veranderen op een manier die best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com