Vandaag boor ik het punt aan van: macht, machteloosheid en 'spitefulness'.
Dit is een recurrent punt in mijn proces, waarbij mijn
huidige begrip van hoe dit punt in mekaar zit als volgt is: Ik druk mezelf niet
uit in kritieke momenten – alsof ik geen mening heb of het voor mij allemaal
eender is, maar in werkelijkheid wil ik in dat moment geen
verantwoordelijkheid nemen en deze verantwoordelijkheid overlaten aan anderen.
Op dat moment geef ik mijn macht weg en creëer ik het patroon van
zelf-aanvaarde machteloosheid. Dit mechanisme zorgt ervoor dat ik dit opgeven
van mijn macht zal willen compenseren door op een vuile manier macht over
anderen te willen neerzetten – hetgeen neerkomt op sabotage en manipulatie.
Angst dimensie:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd in een moment geen beslissing willen nemen en deze beslissing
overlaten aan een ander, omdat ik geen moeite wil doen om te kijken naar wat er
allemaal op het spel staat en wat er allemaal moet worden overwogen in het
kader ven de te nemen beslissing.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd laf te zijn in dat ik mezelf ‘klein’ maak in dergelijke momenten
als ‘het is mij allemaal eender’ – terwijl ik in feite geen bewuste keuze wil
maken voor mezelf en wat best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn dat als ik mijn stem uit – ik mogelijk op weerstand van
anderen zal kunnen rekenen en ik wil hier liever niet mee te maken hebben en ga
liever mee met de stroom.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf te onderwerpen aan de algemene wil – in plaats van zelf te
kijken naar wat er plaats vind en of dit best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn om wie ik zal zijn indien ik voortdurend mijn stem geef
en aangeef wat volgens mij best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd bang zijn dat ik vijanden zal maken als ik voortdurend zou aangeven
wat mijn stem is en wat volgens mij best is voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij niet realiseren dat wat het geven van mijn stem betreft, ik
deze onmiddellijk in het moment moet kunnen geven en ik niet altijd zal kunnen
terugkomen op een genomen beslissing.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mijn stem niet willen uiten omdat ik geen zin heb om efficiënt te
communiceren en alles uit te leggen – en dus zeg ik liever niets “en dat ze hetzelf uitzoeken”.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mezelf te programmeren om mijn stem niet te geven en deze bij
wijze van spreken in te
slikken – omdat ik bang ben voor een mogelijk
agressieve of kwade reactie van een ander, ipv mezelf te vertrouwen dat ik
mezelf staande kan houden in een mogelijk conflict en kan uitleggen wat best is
voor iedereen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten, en
geaccepteerd bang te zijn om te zeggen ‘wat ik wil’ omdat ik denk dat ik zal
worden gezien als zelfzuchtig en onredelijk.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer e als ik mezelf zie
aarzelen en niet willen beslissen – mezelf te stoppen en te ademen en mijzelf
de vraag te stellen – wat is het dat ik wil in deze context en dat best is voor
iedereen? – en mezelf overeenkomstig uit te drukken en mijn stem te geven.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
aarzelen omdat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen – mezelf te stoppen en te
ademen en mij te realiseren dat dit gepreprogrammeerde apathie is en ik in dit
moment de macht heb om mezelf uit te drukken.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
terugkrabbelen omdat ik bang ben om iemand tegen de borst te stoten, mezelf te
stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik niets te verliezen heb wanneer
ik mezelf uit druk en net alles te verliezen heb indien ik mezelf onderdruk.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
aarzelen omdat ik denk dat het niet belangrijk is – mezelf te stoppen en te
ademen en mij te realiseren da elk moment belangrijk is en het dus mijn
verantwoordelijkheid is om mijn stem te geven.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als er een punt
opkomt waarin ik moet zeggen, wat ik zou willen, mezelf te vertragen en in
mezelf te kijken naar wat ik zou willen en te zien hoe dit functioneert in het
kader van wat best is voor iedereen, en overeenkomstig mijn stem te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten