Het patroon dat ik wil veranderen is dat ik voornamelijk ‘neen’
zeg wanneer er mij wordt voorgesteld eens iets nieuws te proberen – want de
ander moet dan steeds aandringen en uiteindelijk ben ik altijd blij dat ik het
toch gedaan heb.
Wat deze gedachten me tonen is dat ik angst heb voor het onbekende – en tegelijk dat ik mezelf ophoud in datgene wat me bekend en
vertrouwd is.
Als kind was dit punt reeds moeilijk, wanneer men mij iets
nieuws wilde leren eten. Mijn eerste reactie was altijd dat ik het niet wilde,
omdat ik niet het risico wilde lopen om een slechte ervaring te hebben.
Dus, door angst voor een slechte ervaring – sluit ik mezelf
af voor alles wat nieuw is in mijn wereld, en stagneer ik en verandert de
ervaring van mezelf in mijn wereld niet.
Tegelijkertijd is er een punt in mij waarin ik geloof dat
het tijdverlies is om nieuwe zaken te proberen omdat ik geloof dat ik reeds ok
ben – dat ik reeds tevreden ben met wat ik heb – maar het is in feite angst en
een vorm van controle.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd een negatieve herinnering te koppelen aan het geïntroduceerd
worden van iets nieuws zoals voedsel – waarin ik het zag als mijn macht om ‘neen
‘te zeggen en te weigeren als een vorm van ‘verzet’, ipv mij te realiseren dat
het in mijn eigen voordeel is om nieuwe zaken te proberen en te verkennen –
omdat ik op die manier mezelf leer vertrouwen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd de ander die me iets nieuws voorlegt te zien als autoriteit – en door
‘neen’ te zeggen de ander willen krenken, maar eigenlijk krenk ik mezelf.
Ik realiseer me en begrijp dat het nutteloos is om steeds
neen te zeggen, want het is alsof ik mezelf tegenwerk, ik laat niet toe dat er
zich nieuwigheden in mijn leven ontwikkelen, ik mis kansen, ik onderdruk
mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd neen als een wapen te gebruiken – waarmee ik wil tonen dat wat de
ander mij wil geven of tonen ‘slecht is voor mij’ als een vorm van
ondankbaarheid en wraak tegenover de ander.
Ik realiseer me dat ik het woord neen misbruikt heb en het
niet gebruikt heb als een expressie van mezelf maar als een machtsspel –
waarbij ik het woord gebruik om mezelf en anderen in de voet te schieten.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
gaan in een ervaring van angst wanneer me iets nieuws wordt voorgesteld, mezelf
te stoppen en ademen omdat ik me realiseer dat het een programma is – omdat ik
er steeds vanuit ben gegaan dat het gemakkelijker en veiliger is om neen te
zeggen dan om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de keuze die me
wordt voorgesteld – want dan moet ik een keuze maken gebaseerd op wat ik
werkelijk wil voor mezelf en dan moet ik verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en mezelf vertrouwen.
Ik realiseer me en begrijp dat ik ‘neen’ gebruikt heb als
een manier om geen keuzes te moeten maken – omdat ik op alles neen kan zeggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd, mezelf de macht te hebben ontzegt om keuzes te maken waarin ik
mezelf een stem geef.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd mij te hebben verscholen achter de keuzes van anderen uit angst
voor een conflict.
Ik realiseer me en begrijp dat het niet mogelijk is me te
verschuilen achter de beslissingen van anderen, want ten slotte ben ik verantwoordelijk
voor alles wat ik doe en in elk moment beslis ik wie ik ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en
geaccepteerd reeds een angst in mijn borst voelen opkomen wanneer me wordt
voorgesteld eens iets nieuws te doen – waarbij ik denk, waarom moeten we het
leven altijd ingewikkeld maken, kunnen we gewoon niet thuis blijven, etc...
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd
bang zijn om mijn comfort zone te verlaten en me ergens te begeven waarin ik me
onzeker kan voelen en ik mogelijks niet weet wat ik moet doen.
Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie
gaan in weerstand als angst om iets nieuws te doen of ergens om ergens op in te
gaan dat nieuw of onverwacht is, mezelf te stoppen en ademen en mezelf de kans
te geven een beslissing te nemen gebaseerd op wat ik wil voor mezelf en wat
best is voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten