Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte hebben waarin ik door T gemindcontrolled wordt alsof zij mij kan controleren beheersen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hebben een gedachte hebben als projectie waarbij ik reeds het einde zie van het project waarbij T alles opeist en in de schijnwerpers staat en ik zelf helemaal naar de achtergrond verdwijn en insignificant wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gedachte in mij aanvaarden als angst, als het geloof dat ik iets zal/kan verliezen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gedachte in mij aanvaarden, waardoor ik aangeef dat mijn uitgangspunt nog steeds in eigenbelang is namelijk het bereiken van ‘mijn glorie’ als aandacht en in de belangstelling te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit verlangen te baseren op Hollywoodfilms waarin er een steracteur is rond wie het verhaal draait en die echt veel cooler is dan de rest en met wie ik me identificeerde, zonder mij te realiseren dat de miljoenen/miljarden andere mensen die deze films gezien hebben zich op dezelfde wijze geïdentificeerd hebben met het personage en dezelfde obsessie ontwikkeld hebben als het verlangen om in de belangstelling te staan en het verlangen naar zulke aandacht als ‘een bovenmenselijk statuut – in plaats van in te zien dat indien iedereen op dezelfde wijze geprogrammeerd is het per definitie niet speciaal of uniek is maar in feite brainwashing.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf emotioneel identificeren met de acteurs in films en de avonturen die ze beleven als een alternatieve realiteit die ik veel leuker vond dan de echte wereld, omdat ik mij in de echte wereld onbelangrijk voelde en betekenisloos.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf door middel van het kijken van films proberen te lichten uit de negativiteit en de onzekerheid van de echte wereld, van mijn leven, in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wat ik ervaar in mezelf als mijn creatie – en de negativiteit als de emoties en gevoelens in mezelf te stoppen door middel van zelf-vergeving en mezelf de kans te geven om te ontdekken wat plezier is door mezelf uit te drukken en een en gelijk te staan met anderen in mijn wereld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nood hebben aan de avonturen in films omdat ik in mijn leven bang was om zelf grenzen te verleggen en mij niet te realiseren dat het avontuur bestaat uit het verleggen van mijn grenzen in de kleine dingen en mezelf te veranderen en ontdekken wie ik kan zijn als leven als expressie in eenheid en gelijkheid.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind mezelf te programmeren om steeds opwinding op te zoeken als een vorm van afleiding van de werkelijke wereld – en nooit te kijken naar wat er onderliggend is aan mijn ervaring of welke systemen in de wereld ervoor zorgen dat de wereld een plaats is om in schrik te bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind in mijzelf de hoop creëren als een ‘beslissing’ dat ik ooit dit punt zal ervaren en moet ervaren, van wat dergelijke glorie betekent, en mijn leven in te richten in functie van het bereiken van dit ‘doel’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het nemen van deze beslissing deze werkelijkheid en haar fysieke toestand te willen vergeten en voor altijd te negeren ten voordele van het doel dat ik voor mezelf wil bereiken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf een ander doel te geven dan wat best is voor iedereen als het instellen van een systeem van gelijkheid op aarde zodat iedereen op een gelijke wijze kan deelnemen aan het bestaan en zijn proces kan lopen uit de geest/mind en in het fysieke lichaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten