Dag 190 - "Ik sluit je uit" Deel 2

Angst dimensie vervolg: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om met T samen te werken omdat ik denk dat ze met de aandacht gaat lopen en mijn inspanningen niet gezien worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ‘niet kunnen samenwerken’ omdat ik steeds op de voorgrond wil staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben om als gelijke met M samen te werken omdat ik bang ben om gecontroleerd te worden en dat ik niet erkend zal worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij te schamen om in het bijzijn van t door anderen gezien te worden, want ik ben bang dat anderen mij zien als ‘minder dan T’ als minder capabel of als meer twijfelend en dus als zwakker.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd met T in competitie te zijn – en in essentie met iedereen in competitie te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te beperken omdat ik over mezelf oordeel in plaats van onvoorwaardelijk te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen ik kind was te concurreren met mijn zussen en er alles aan doen om aandacht te krijgen omdat ik geloofde dat als ik geen waarde had in de ogen van de ouders ik genegeerd ging worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf bedreigd te voelen door T omdat ik denke dat ze superieur is aan mij – als iets waar ik niet toe in staat ben, en geloof dat ik waardeloos ben in vergelijking met de andere.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde baseren op de mate waarop/waarin ik aandacht krijg – en hierdoor slaaf worden van de appreciatie van anderen, net zoals geld afhankelijk is van de waarde die eraan gehecht wordt. In plaats van mezelf tewaarderen een en gelijk als mezelf en mezelf te aanvaarden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om aandacht te delen met anderen uit angst dat ik ze verlies.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen aandacht willen geven aan T uit angst dat ik er te veel geef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat als ik geen aandacht krijg, ik ophoudt te bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn participatie baseren op eigenbelang en hebzucht als de nood aan aandacht – in plaats van onvoorwaardelijk te ondersteunen en te geven een en gelijk als/aan mezelf.