Dag 213 "Waarom stop je met luisteren?" Deel 8

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en al zulk een moment opkomt waarin ik denk iets reeds te hebben gehoord, hiervan geen reden maken om niet meer te luisteren in de realisatie dat ik veronderstellingen begin te maken ipv onvoorwaardelijk te luisteren.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijzelf te vertragen in adem en mezelf te stoppen wanneer ik mezelf opinies begin te vormen over wat de ander vertelt.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als mij iets verteld wordt geen veronderstellingen te maken en dat indien ik denk “hij/zij vertelt dit om speciaal te zijn” ik dan bezig ben mijn eigen mind te projecteren.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een ander tegen mij spreekt hier te zijn als stilte en enkel te spreken indien ik iets te vragen of bij te dragen heb.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een ander mij iets verteld om hier te zijn een en gelijk in stilte en mezelf te stoppen wanneer gelijk welke vorm van achterklap in mij opkomt.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als achterklap in mij opkomt, mezelf te stoppen in adem en mij een en gelijk te plaatsen met de ander in support ipv in competitie.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik naar een ander luisteren de ander een en gelijk hier te plaatsen als mezelf en te ademen in eenheid en gelijkheid.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als de ander tegen mij spreekt en er komt achterklap van welke aard dan ook in mij op van onmiddellijk te stoppen en mijzelf hier te brengen in adem en te luisteren.

Ik engageer mijzelf ertoe om kennis en informatie te stoppen door in momenten van communicatie onvoorwaardelijk te luisteren en mijzelf in de schoenen te plaatsen van de ander als een en gelijk aan mezelf. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 212 "Waarom stop je met luisteren?" Deel 7

Achterklap dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken ze gaat dit toch niet weer vertellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd achterklap hebben dat ze dit verhaal verteld om aandacht te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ze dit verhaal verteld om speciaal te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd  tegen mijzelf spreken ipv te luisteren naar wat de ander verteld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf afscheiden in superioriteit dmv achterklap ipv een en gelijk te staan en te ondersteunen door hier te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meer willen zijn dan de ander dmv achterklap, waardoor ik minderwordt dan mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te oordelen over de ander als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf en bijgevolg de situatie en de ander te manipuleren dmv achterklap als controle ipv hier te zijn en te ademen in gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis en informatie meer te maken dan leven hier in eenheid en gelijkheid.   

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 211 "Waarom stop je met luisteren" Deel 6

Verbeelding commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een verwachting in mij opkomt mij te realiseren dat ik bezig ben het moment te saboteren en mezelf te stoppen in adem.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik een reactie heb die positief of negatief is tov van een verhaal dat verteld wordt, mezelf te stoppen in adem en me te realiseren dat ik puur een ervaring in mijn eigen mind aan het creëeren ben en niet hier ben in de realiteit.

Ik engageer mijzelf ertoe om hier te blijven in adem met wat er gezegd wordt en mijn verbeelding te gebruiken op een manier die best is voor iedereen gebaseerd op de fysieke werkelijkheid ipv op energie en verlangens in de mind.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een punt van superioriteit opkomt, mezelf te stoppen in adem en mij te realiseren dat ik niet hier ben en dus minder ben dan mezelf en dus zal ik het verhaal niet kunnen volgen in gelijkheid. Wanneer en als ik het verhaal niet meer kan volgen of de info blijkbaar te complex is dan vraag ik om verduidelijking in nederigheid ipv nog meer in de mind en superioriteit te gaan.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik mezelf een oordeel vorm mbt wat er gezegd wordt mezelf te stoppen in adem en mezelf hier te brengen en onvoorwaardelijk te luisteren.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een ander tegen mij spreekt om mijzelf beschikbaar te maken in de realisatie dat het nu even om de ander gaat en niet om mezelf – en dat indien ik niet in staat ben een ander aandacht te geven in gelijkheid dan kan ik ook geen aandacht hebben voor mezelf. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 210 "Waarom stop je met luisteren?" Deel 5

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden wanneer de andere persoon haar verhaal begon te vertellen, dat ze een heel lang verhaal zou beginnen vertellen en hoe ik me daarbij zou voelen op het einde helemaal verbouwereerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd negatief te zijn tegenover de ander en ervan uitgaan dat ik dit verhaal reeds ken, dus ga ik meteen in weerstand nog voor mijn verwachting zelfs maar bevestigd is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verbeelding misbruiken in plaats van te ademen hier en mee te blijven in het moment met wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een weerstand ervaren tegenover wat er verteld werd omdat ik op een gegeven moment niet meer kon volgen - maar ik was te beroerd om vragen te stellen omdat ik niet wilde dat dit lang zou duren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij een oordeel vormen over wat er gezegd wordt ipv onvoorwaardelijk te luisteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn mind aandacht geven ipv aandacht te geven aan wat er gezegd werd zodat ik zou kunnen volgen in gelijkheid - ipv in de mind te gaan louter omdat dit moment niet om mij draait maar om de ander.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 209 "waarom stop je met luisteren" Deel 4

Artwork Marlen Vargas Del razo

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als iemand iets begint te vertellen mezelf hier te brengen in adem en in mijzelf alle vormen van mentale beweging te stoppen.

Ik engageer mijezelf ertoe om mijezelf te vertragen in adem zodat ik kan zien wanneer zulk een gedachte opkomt – en ik mezelf dan eenvoudig kan sturen op een manier die best voor iedereen is.

Ik engageer mijezelf ertoe om geduldig te zijn in het luisteren naar de ander en niet onmiddellijk veronderstellingen beginnen maken, maar de ander de ruimte geven om te spreken.

Ik engageer mijzelf ertoe om in het luisteren alle achterklap te stoppen en gelijk te staan aan de ander in nederigheid.

http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 208 "Waarom stop je met luisteren" Deel 3

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reageren met angst omdat ik denk dat de andere persoon het verhaal helemaal opnieuw gaat vertellen en ik projecteer in de mind hoe ze dit verhaal helemaal opnieuw vertelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gedachte aanvaarden als realiteit en mezelf eraan onderwerpen ipv mezelf te vertragen in adem en  zien dat ik deze ervaring zelf crëeer/bepaal.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in onderdrukking te gaan in plaats van te communiceren aan de ander dat ze dit verhaal reeds verteld heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijzelf de gedachte laten bestaan van ik die passief luister naar de ander en de herinnering dat ik misbruikt wordt om 'tegen te praten' alsof ik machteloos ben in de situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te plaatsen boven de ander door niet te communiceren en in achterklap 'mijn eigen conclusies' te trekken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om te zeggen dat ze dit reeds verteld heeft uit angst voor een mogelijk 'negatieve reactie'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf verminderen uit angst voor de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf minder maken dan de mind - ipv één en gelijk te staan als de mind en te communiceren in gelijkheid.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 207 "Waarom stop je met luisteren" Deel 2

Angst commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een gevoel van onbehagen in mij opkomt gewoon te ademen hier en verder te luisteren ipv toe te geven aan curiositeit van dit ‘gevoel’ en mezelf te vertrouwen in gezond verstand ipv 'een gevoel' te vertrouwen.

Ik engageer mijzelf ertoe om in mijn luisteren de ander eerst te plaatsen in plaats van mijn eigen mind en mijn ‘ervaring’ – in plaats van onvoorwaardelijk hier en beschikbaar te zijn.

Ik engageer mijzelf ertoe elk moment te gebruiken als een opportuniteit om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mezelf te sturen.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een verhaal verteld wordt om te luisteren ongeacht wat mijn achterklap zegt en te luisteren naar de ander hier in adem als een gelijke.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als veronderstellingen in mij opkomen aangaande de motieven van de ander, mezelf te stoppen in adem en mij te realiseren dat dit mijn projectie is en dus niet de realiteit.

Ik engageer mijzelf ertoe om de ander te geven wat de ander toekomt in plaats van mezelf te manipuleren met twijfel en onzekerheid - ik neem verantwoordelijkheid voor de communicatie.

Ik engageer mijzelf ertoe om te luisteren naar anderen zoals er ik zou willen dat een ander naar mij luistert en ‘hier’ is met mij.

Ik engageer mijzelf ertoe om als gelijke mee te stappen als de ander en in het luisteren naar de ander mezelf te vertrouwen hier in adem. 

http://lite.desteniirpocess.com

Dag 206 - "Waarom stop je met luisteren?"

Context: iemand vertelt mij een persoonlijk verhaal en op een gegeven moment begin ik weerstand te voelen om nog verder te luisteren 1) omdat ik denk dat ik dit reeds gehoord heb en ik geloof dat ik de ander moet onderbreken of dat ze het recht niet heeft opnieuw delen van dit verhaal te herhalen, zelfs indien ik niet weet wat het punt is van het verhaal dat ze nu vertelt. 2) Voorts heb ik ook een reactie omdat ik in feite alle elementen van het verhaal niet terdege met elkaar in verband kan brengen dus geef ik een excuus dat het te ingewikkeld is ipv om verduidelijking te vragen uit angst dat de ander kwaad zal worden omdat ik de details niet meer weet van vorige keer (of is het omdat ik niet dom wil overkomen?).

Angst dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een reactie van angst te hebben omdat ik denk ik mag niet meer verder luisteren want deze persoon heeft dit verhaal (of delen ervan) reeds verteld dus heeft ze niet het recht om dit terug te vertellen en indien ik zou luisteren dan zou ik misbruikt worden !

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bezeten te zijn in dit punt en onredelijk zijn in de manier waarop ik luister - waarin ik meer bekommert ben met mezelf dan om diegene naar wie ik luister.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elk punt om te buigen in eigenbelang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven deze persoon is het niet waard om naar te luisteren want ze heeft dit verhaal reeds verteld en dus heb ik het recht om niet te luisteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een probleem te maken van het feit dat een verhaal of delen ervan herhaald worden zelfs wanneer ik niet weet waar de spreker naartoe wil - uit pure angst dat mijn tijd verloren wordt of dat dit gesprek mij niets zal opleveren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op de ander projecteren dat het verhaal verteld wordt omwille van ego-motieven van eigenbelang of het zoeken naar aandacht of wat dan ook - hetgeen MIJN PROJECTIE is - in plaats van mezelf te stoppen in adem, en mezelf hier te brengen en gelijk te staan aan de ander en te luisteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk veronderstellingen maken over de ander als MIJN PROJECIE - in plaats van mezelf te stoppen in adem en onvoorwaardelijk te luisteren naar wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst gebruiken als een manier om mezelf te manipuleren en ervoor te zorgen dat ik stop met luisteren in plaats van de ander te geven wat de ander toekomt, als een spel dat ik speel om mijn superioriteit neer te zetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf manipuleren met angst en separatie creëren in mijzelf - in plaats van te ademen en onvoorwaardelijk te luisteren naar wat er gezegd wordt, zoals ik zou willen dat er naar mij geluisterd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zelfs in het luisteren naar de ander in competitie zijn en manieren vinden om de ander zich minder te doen voelen, in plaats van mee te stappen als een gelijke en de ander te ondersteunen in expressie.

(Wordt vervolgd)

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 205 "Ik sluit je uit" Deel 15

Consequentie dimensie: Ik realiseer me en begrijp dat als ik beslissingen maak gebaseerd op interne praat/achterklap ik hiermee enkel schade aanricht en misbruik veroorzaak, aangezien de beslissing dan op illusies gebaseerd is die gecreëerd zijn uit eigenbelang.

Ik realiseer me en begrijp dat een geldige beslissing enkel tot stand kan komen in de fysieke werkelijkheid door de beslissing te checken en indien een ander geïmpliceerd is, met deze persoon te communiceren/checken.

Ik realiseer me en begrijp dat als ik geen verantwoordelijkheid neem voor een patroon dat geïdentificeerd wordt, ik toestemming geef aan dit patroon/programma om in iedereen te bestaan als het verenigd bewustzijnsveld en laat ik dit patroon/programma ook toe om beslissingen te nemen in mijn plaats die gevolgen hebben niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen.

Ik engageer mijzelf ertoe om dit punt te stappen adem per adem en adem per adem mijzelf te recreëren in een voorbeeld dat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 204 "Ik sluit je Uit" Deel 14

Fysieke commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te vertragen in adem zodat ik kan zien wanneer in mij een automatische gedachte als angst opkomt - om dan te beslissen deze gedachte te DELETEN - en mijzelf te sturen in adem en gezond verstand.

Ik engageer mijzelf ertoe wanneer en als achterklap opkomt mijzelf te stoppen in adem en mijzelf te plaatsen in de schoenen van de ander zodat ik kan zien wat ik voor mijzelf zou willen indien ik in de plaats was van de ander.

Ik engageer mijzelf ertoe wanneer en als een beslissing zich aandient die een ander impliceert, om die ander eerste te plaatsen als wat de ander voor zichzelf zou willen, hetgeen ik te weten kom door mij in de plaats te stellen van de ander en gezond verstand te gebruiken en door middel van directe communicatie met de ander.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 203 "Ik sluit je uit" Deel 13

Fysieke dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijzelf te rechtvaardigen waarom het ok is T uit de groep uit te sluiten en waardoor ik aan T vraag of het ok is als ze niet in de groep zit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf niet in de plaats te stellen van T alvorens ik begin met mijn achterklap - en te kijken naar wat het beste zou zijn voor T en wat ik voor mezelf zou willen indien ik in haar plaats was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten de vraag van haar participatie of non-participatie enkel laten afhangen van wat ikzelf zou willen gebaseerd op mijn angsten en onzekerheden, en wat bijgevolg mijn eigenbelang is, ipv gewoon te kijken naar wat het beste zou zijn voor T en op die basis te zien dat ik bezig ben mezelf te bedriegen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 202 - "Ik sluit je uit" Deel 12

Reactie commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te pushen voorbij mijn weerstand en mij te realiseren dat deze angst slechts mijn mind is – en dat ik steeds hier ben ongeacht wat er gebeurd.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijn verlangens te onderzoeken en kijken naar welke daarvan gebaseerd zijn op eigenbelang en welke op wat best is voor iedereen en daarin te schrappen wat niet best is voor iedereen – zodat ik niets meer in het geheim hoef te doen maar dat ik in alle situaties trots kan zijn op mezelf en wat ik gedaan heb als datgene wat best is voor iedereen.

Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te stoppen in adem wanneer de verbeelding opkomt van een persoon al dan niet in de groep te hebben en verder engageer ik mezelf ertoe om mezelf te vertragen zodat wanneer een dergelijke overweging opkomt ik mezelf kan stoppen en zien dat dit slechts de mind is die me wil vertellen wie ik moet zijn in een moment ipv zelf te beslissen wie ik ben.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijn sabotage op alle mogelijke manieren te stoppen en in nederigheid te leren om met T samen te werken door hier te zijn in elk moment van adem.

IK engageer mijzelf ertoe wanneer en als een ervaring van negativiteit opkomt, mezelf onmiddellijk te stoppen in adem en mij te realiseren dat dit slechts een reactie is van de mind als een angst signaal, en ik engageer mij ertoe om wanneer zulk een ervaring opkomt deze gewoon te negeren en mijzelf te sturen in adem en doen wat best is voor iedereen.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als dit gevoel van bedreiging opkomt mij te realiseren dat dit in feite jaloezie is en dus eigenbelang, waarin ik bang ben dat de ander het voortouw neemt omdat ik in realiteit moeite heb met dit punt van het voortouw te nemen.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als dit punt van aandacht opkomt mijzelf te stoppen en mij te realiseren dat dit punt absurd is omdat wanneer ik hier ben in elk moment, hetgeen ik doe door in elk moment verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn wereld, ik automatisch aandacht heb voor alle delen van mezelf als één en gelijk – en indien ik ‘aandacht wil’ dit alreeds een indicatie is dat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf en mijn wereld.pà)

Ik engageer mijzelf ertoe om in elk moment verantwoordelijkheid te nemen voor mijzelf en mijn wereld zodat ik nooit meer ‘minder wordt dan mezelf’ en ik ‘aandacht nodig heb’ omdat ik niet bereid ben met mezelf als deze wereld hier in elk moment aanwezig te zijn in volle aandacht en verantwoordelijkheid te nemen.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als het punt van competitie in mij opkomt – mijzelf te stoppen in adem en mij realiseren dat ik in deze houding ‘minder ben da mezelf’. Ik engageer mijzelf ertoe om anderen als mezelf dus te steunen in elk moment van expressie en door zelf in elk moment ook verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn wereld.

Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf relevant te maken in elk moment door verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn wereld, waardoor ik steeds genoeg heb aan mezelf en ik nooit in een positie van ‘nood’ sta tegenover iemand anders als ‘verlangens’.

Ik engageer mijzelf ertoe om in mijzelf het excuus te stoppen dat ik iets niet kan of dat het te moeilijk is of teveel tijd kost en ik  engageer mezelf ertoe om in elk moment de uitdaging aan te gaan en het beste te geven van mezelf.

Ik engageer mijzelf ertoe om het punt van vergelijking in mezelf te stoppen en mij te realiseren dat wanneer ik dit doe, ik onmiddellijk minder ben dan mezelf en ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf en mijn wereld, maar ik mezelf enkel begin te vergelijken met ‘een idee’ in eigenbelang in plaats van te kijken naar wat best is voor iedereen en te doen wat best is voor iedereen, door in elk moment hier te zijn en volledige verantwoordelijkheid te nemen voor wat hier is in het moment.

Ik engageer mijzelf ertoe om dit punt van inferioriteit in mezelf te stoppen en in te zien dat ik enkel inferieur kan zijn aan mezelf hetgeen aangeeft dat ik mezelf beperk of niet toelaat gelijk te staan aan het punt dat die ander vertegenwoordigd in mijn mind.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als dit punt van ‘minder dan’ opkomt om mezelf onmiddellijk te stoppen en concreet te kijken naar waar ik mezelf toelaat minder te zijn dan mezelf en dit door middel van zelf-vergeving en zelf-correctieve statements te corrigeren zodat ik één en gelijk wordt aan mezelf als mijn fysieke lichaam en kan stappen in zelfvertrouwen als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid als leven.

Ik engageer mijzelf ertoe om in het stappen van dit punt zelf-vertrouwen neer te zetten als mezelf en twijfel en onzekerheid te gebruiken als indicatoren dat ik mezelf ergens nog geen duidelijkheid over heb gegeven in gezond verstand.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een issue van twijfel en onzekerheid opkomt – mijzelf te stoppen en mij te realiseren dat ik het mezelf ingewikkeld maak in de mind – in plaats van gewoon hier te zijn en te ademen.

Ik engageer mijzelf ertoe om deze events waarin een ander schijnbaar iets in mij naar boven brengt te gebruiken als opportuniteiten om een deel van mezelf te zien waarvoor ik nog geen verantwoordelijkheid heb willen nemen en dit punt bijgevolg in mijzelf te corrigeren dmv zelfvergeving en zelf-correctieve statements

.

Ik engageer mijzelf ertoe om T te ondersteunen in de deelname bij een groep en mijn hoegenaamde weerstand in één adem aan de kant te zetten.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als achterklap in mij opkomt meteen te stoppen in adem en een paar stappen terug te zetten om te zien waar ik een beslissing ben beginnen nemen in eigenbelang die ik nu probeer te rechtvaardigen dmv achterklap - dit is onaanvaardbaar.

Ik engageer mijzelf ertoe om op specifieke wijze om te gaan met mijn weerstanden en deze op te zoeken zodat ik weet wat mijn punten zijn en mezelf vervolgens toeleggen op het 100% verantwoordelijkheid nemen voor deze punten in elk moment van adem en mezelf te veranderen in het moment.  

http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 201 - Intermezzo 3 Initiatief

*Een 'intermezzo' betekent dat ik een andere issue even voorrang moet geven alvorens ik kan verdergaan met de reeks die ik aan het schrijven was. Deze dag schrijf ik over isolement en hoe ik inflexibel wordt in mijn dagelijks leven en wat ik bereid ben te overwegen.   

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd heb mezelf te isoleren van de wereld door mijn focus te hebben op enkele activiteiten die ik dan probeer te herhalen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf af te scheiden van mijn fysieke wereld door geobsedeerd tezijn met mijn bezigheden en mijn objectieven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verblind te zijn door mijn eigen doel en daarin vergeten in welke realiteit ik besta en daarin geen mogelijkheden zien om te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de wereld uitstellen en mezelf focussen op mijn doelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet gemotiveerd zijn om in de wereld te gaan en het onbekende te verkennen – maar altijd gepushed moeten worden door een ander alvorens ik mijzelf hiervoor de toelating zal geven en hiervoor tijd zal maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het doen ‘omdat een ander het mij zegt’ – maar niet zelf het initiatief nemen als de WIL om het te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fundamenteel geloven dat het leven beperkt is en mezelf tevreden stellen met de gang van zaken zoals die mij vertrouwd is en mezelf niet pushen om alle mogelijkheden te zien die hier zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen beschermen tegen de wereld – door vast te houden aan mijn routines en wat mij vertrouwd is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het agreement gebruiken om mijzelf te beschermen tegen de wereld, als iemand om de wereld voor mij te regelen en wat er allmeaal mogelijk is, ipv zelf gelijk te staan en vernatwoordelijkheid te nemen voor mezelf in deze wwereld en mijn participatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om weg te gaan of uit te gaan of iets te gaan zien uit angst dat waardevolle tijd verloren gaat en ik ‘verlies’ in plaats van in te zien dat dit mijn obsessie is die spreekt en die mijn beperkingen vernatwoordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit punt van participatie in de wereld niet ernstig nemen – als iets dat van secundair belang is, in plaats van in te zien dat ik mezelf hiermee veroordeel en mezelf afscheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd arrogant zijn tegenover de wereld en denken dat iedereen toch maar een dommerik is en mij niets bij te leren heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiserend at ik mijn proces niet kan lopen terwijl ik me afscheid van anderen als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen bewuste, berekende beslissingen te nemen van wat ik wil ervaren en wie ik wil zien als een manier om mijn grenzen te verleggen in het systeem en met het systeem als mezelf vertrouwd te worden op alle niveau’s.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf opsluiten en in slaap vallen in ‘mijn process’ ipv actief in de wereld te staan en te participeren als gelijke.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet pushen om samen met T de wereld te verkennen en connecties te maken.

Ik engageer mijzelf ertoe om wekelijks te kijken naar iets dat concreet gedaan kan worden om te stappen uit onze dagdagelijkse ervaring en mensen te ontmoeten of te connecteren in het systeem dmv het ontmoeten van andere mensen of het participeren in activiteiten.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 200 - Intermezzo 2 Scheve Verwachtingen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf ‘down’ voelen omdat de ander zich ander tegenover mij begint te gedragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie niet ten volle begrijpen en reeds conclusies trekken aangaande de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel mijn eigen standpunt overwegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf ‘verworpen voelen’ omdat de ander niet fysiek naar mij toekomt – terwijl ik niet wil overwegen dat ik in feite zwaar verkouden ben en ik de ander dus kan ziek maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander van mij gedegouteerd is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit persoonlijk nemen ipv verantwoordelijkheid te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over de ander oordelen omwille van de manier waarop ze hiermee omgaat als ‘kwaadaardig en egoïstisch’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zien als een slachtoffer in deze relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid nemen in deze relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf passief opstellen en niet communiceren en alles aan de ander overlaten waardoor wanneer er een probleem is het niet anders kan of de ander is de oorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd voortdurend in het excuus te bestaan "maar ik heb mijn best gedaan, maar ik doe zo mijn best."

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander ervan de schuld te geven van hoe ze dit aanpakt maar zelf geen beter oplossing voor te stellen.

Hoe kunnen we hier BETER mee omgaan?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niets doen dat ons samen helpt om sterker te worden, maar in plaats daarvan mijn focus leggen op hoe ik de relatie kan gebruiken in mijn eigen voordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet de minste interesse hebben in wat de ander doet of hoe zij haar proces loopt en haar enkel in overweging nemen wanneer er een ‘crisis’ openbarst omdat deze of gene situatie onhoudbaar geworden is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet werkelijk mee te stappen met de ander als mezelf en onvoorwaardelijk te steunen, terwijl ik van de ander wel perfectie en absolute consideratie verwacht in dit punt.

Dit is onaanvaardbaar – ik engageer mijzelf ertoe om praktische manieren te vinden die ons beiden ondersteunen elk in ons eigen proces en daarin mezelf beschikbaar te stellen voor de ander en mezelf aan te leren om in de schoenen te staan van de ander als een en gelijk als mezelf in alle mogelijke dimensies.  

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik een punt in mijzelf tegenkom dat mij verhinderd om dit voornemen uit te voeren, dit dan onmiddellijk in mijzelf aan te pakken en te aligneren met wat best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 199 Intermezzo - mezelf ziek maken

*Wanneer een issue opkomt die meer urgent is dan zal ik die inlassen bij wijze van 'Intermezzo' om vervolgens mijn reeks weer verder af te maken. In dit geval had ik een min of meer zware verkoudheid en werd er mij op gewezen dat 'ziek' worden ook een 'opzettelijk' aspect heeft en zeker niet willekeurig is. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ziek worden als een manier om mijn realiteit te manipuleren, omdat toen ik ziek was ik aandacht kreeg van anderen en ik anderen als mijn slaaf kon gebruiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ziek willen worden als een manier om geen verantwoordelijkheid te moeten nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen ik naast de niezende jongen zat over hem te oordelen als een eikel dat hij zo naast mij komt hoesten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over de jongen oordelen als een egoïst want hij staat er niet eens bij stil dat hij zijn bacterien verspreid door zo te niezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fantaseren over ziek zijn als ‘vakantie’ en geloven dat ik enkel de ‘ontspannende dingen kan doen in momenten waarin ik weinig keuze heb, zoals wanneer ik ziek ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een excuus voor mezelf moeten creëren als ziek zijn, alvorens ik iets ontspannends zal doen dat buiten mijn dagelijkse routine valt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de toestemming nodig te hebben van God om mij te kunnen relaxen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik mij relax en gewoon even iets voor mezelf doe, dat niet rechtstreeks ‘nuttig’ is, ik mijn tijd verspil en meteen in het rood sta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf creëren in en als een  continue cyclus van schuld – ipv op een praktische manier mezelf waarderen door met/voor mezelf kleine dingen te doen die geen rechtstreeks ‘nut’ hebben, maar waarin ik gewoon hier ben met mezelf in adem.

Ik engageer mijzelf ertoe om voor mijzelf tijd te maken om nu en dan iets te doen dat geen rechtstreeks ‘nut’ heeft, maar waarin ik plezier maak en even met mijzelf ben hier in adem. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten een geaccepteerd geen beslissing nemen mbt mijn verjaardag bijvoorbeeld, waarin ik wat ik zal doen min of meer aan het toeval overlaat en water op het laatste moment voorhanden is, ipv voor mezelf een duidelijke beslissing te maken dat ik ofwel niets wil doen, ofwel toch iets wil doen en dit dan overeenkomstig te plannen en praktisch mogelijk te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd oordelen over mijn verjaardag en mezelf als niet de moeite zien - ipv die ene dag aan te grijpen als een moment waarop ik even mijn routine kan breken en iets anders kan doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven volgens regels en onderworpen aan een schijn baar hoger doel ipv eenvoudig op een manier te leven die best is voor iedereen, mezelf incluus. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf ziek maken omdat ik geen andere manier vindt om mijn patroon te breken en ik mezelf geen toestemming durf geven om nu eens iets anders te doen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 198 - "Ik sluit je uit" Deel 11

Reactie dimensie: de idee van T ook in de groep te hebben creëert een gevoel van onbehagen, onzekerheid, angst, weerstand, bedreiging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gevoel van onbehagen te hebben bij de idee van T in de groep te hebben als angst om overbodig te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om 'betrapt te worden' in het uitleven van mijn verlangens/wensen die gebaseerd zijn op ego.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf anders voelen bij de mogelijke idee om T al dan niet in de groep te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet blij zijn dat ik met T kan samenwerken en dit gebruiken als een kans om over mijn ego heen te stappen, maar in plaats daarvan te saboteren op alle mogelijke manieren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te laten beïnvloeden door en me onderwerpen aan een gevoel van onbehagen als negativiteit en deze negativiteit niet eens in vraag stellen, maar deze gewoon willen ontwijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij bedreigd te voelen door de idee dat T mee in de groep zou komen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me bedreigd voelen omdat ik denk dat ik zonder T meer in de aandacht zou komen. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een deel in mij laten bestaan dat enkel in het centrum van de aandacht wil staan en verder niets.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om mijn aandacht te verliezen en 'voorbijgestoken' te worden door de andere.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om voor anderen van geen enkel belang te zijn en het vijfde wiel aan de wagen te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd jaloers te zijn op t wanneer zij zaken produceert waar ik me inferieur tegenover voel omdat ik denk dat ik dat niet kan en dus ben ik waardeloos omdat ik me vergelijk met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te vergelijken met de ander en wat de ander produceert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om gezien te worden als 'minder' dan T.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn zelf-vertrouwen issues te projecteren alsof T daarvan de oorzaak is, in plaats van in te zien dat T enkel deze reeds in mij bestaande issue naar boven brengt. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand hebben tov de idee van T mee in de groep te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ipv mezelf te vertrouwen in adem mijn weerstand beginnen rechtvaardigen en dmv achterklap naar redenen zoeken waarom het beter is om haar uit te sluiten en zelfs doen alsof dit beter voor haar zou zijn. 

Ik realiseer me en begrijp dat mijn transcendentie ligt in het opzoeken van mijn grootste weerstand.

(Wordt vervolgd)

http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 197 - "Ik sluit je uit" - Deel 10

Achterklap commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik in een mogelijkheid van samenwerking ben - mezelf te vertragen in adem en werkelijk te kijken of mijn participatie een en gelijk is en dat mijn uitgangspunt/vertrekpunt best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd samenwerkingen aan te gaan met anderen terwijl T mij reeds meerdere malen heeft gevraagd om samen dingen te doen, maar ik ga hier nooit op in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en  geaccepteerd jaloers zijn op de samenwerkingen die ze zelf heeft en hier een eigen team tegenover willen zetten om te tonen dat ik het ook kan.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als weerstand opkomt mezelf te vertrouwen door te ademen en door de weerstand heen te bewegen adem per adem.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als weerstand opkomt mezelf te vertrouwen door te ademen en door de weerstand heen te bewegen adem per adem.

Ik engageer mijzelf ertoe om punten van participatie of niet participatie te communiceren met de betrokken persoon en geen veronderstellingen te maken over wat best is voor die persoon, maar feitelijk de mening van de persoon te vragen.

Ik engageer mezelf om gewoon te ademn doorheen dergelijke punten van schaamte want ik realiseer me dat dit mijn mind is en niet reëel en dat ik dergelijke punten beter vroeg dan laat moet confronteren.

Ik engageer mijezelf ertoe om in groepcontext mezelf onvoorwaardelijk open te stellen en te communiceren als gelijke zonder mezelf te willen ‘beschermen’ – en te stoppen met controle.

Ik engageer mijzelf ertoe om hier te zijn in adem en daarin veronderstellingen te stoppen als illusies en vormen van zelf-sabotage.

Ik engageer mijzelf ertoe om te stappen in gelijkheid en wanneer en als gedachten van paranoia opkomen mezelf te stoppen in adem en mezelf hier te brengen een en gelijk met en als mijn lichaam.

Ik engageer mijezelf ertoe om mijzelf in participatie in groepcontext te vertrouwen en mezelf te aanvaarden en waarderen door mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken en mezelf niet te controleren/censureren.

Ik engageer mijezelf ertoe om wanner en als ik ize dat ik zelf probveer de ander te domineren/verminderen/beïnvloeden, mezelf te stoppen in adem en me realiseren dat ik in de mind ben, en mezelf een en gelijk te plaatsen met de ander in ondersteuning en vertrouwen. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 196 - "Ik sluit je uit" Deel 9

Achterklap dimensie: "Ik heb geen zin om met T te werken." / "Ik heb liever dat ze niet in de groep is." / "Het is niet belangrijk dat ze in de groep is" / "Het maakt voor haar toch geen verschil." / "Ze gaat anders dingen zeggen waar ik me over schaam" / "ik ga beschaamd zijn over de ander" / "we gaan het niet eens zijn met elkaar" / "ik wil niet dat ze het met mij oneens is waar anderen bij zijn" / "Ze gaat mij ondermijnen waar anderen bij zijn." / "Ik wil niet dat ze ziet hoe ik samenwerk met anderen want dan gaat ze weten dat ik opzettelijk niet met haar samenwerk, omdat ik er feitelijk toe in staat ben"

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken "ik heb geen zin dat ze in het team zit" of "ik heb liever dat ze niet in de groep is".

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toegeven aan de weerstand ipv mezelf te vertrouwen in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te excuseren door tegen mezelf te zeggen "het maakt toch geen verschil als T in de groep is of niet" en "het is niet zo belangrijk voor T".

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegen mezelf te zeggen "T gaat anders dingen zeggen waar ik me over schaam" en "ik ga beschaamd zijn over de ander"

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf verbergen achter ego in de groep als presentatie en hoe ik gezien wil worden, in plaats van mezelf 100% kwetsbaar op te stellen en niets te verbergen te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de achterklap in mij laten bestaan als: "we gaan het niet eens zijn met elkaar" - als anticipatie op onenigheid, in plaats van mezelf te vertrouwen dat het mogelijk is in groep te vinden wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken "ik wil niet dat T het oneens is met mij waar anderen bij zijn," en bang zijn dat ze me gaat 'domineren' waar de anderen bij zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf verbergen achter ego in de groep.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik commentaar krijg over hoe ik me gedraag in de groep omdat ik ook een ruimte wil waar ze mij niet kan zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat als ik een plaats wil waar ik niet gezien wordt door T ik in feite geheimen wil hebben voor T - en dus bezig ben mezelf te bedriegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken "Ze gaat mij ondermijnen" in plaats van mij te realiseren dat ik enkel mezelf kan ondermijnen als leven door niet te doen wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken "ik wil niet dat ze ziet hoe ik samenwerk met anderen want dan gaat ze weten dat ik opzettelijk niet met haar samenwerk omdat ik er in feite toe in staat ben".

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de samenwerking te zien als een vorm van competitie waar ik niet wil dat ze deelneemt omdat ik iets te bewijzen heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander te willen pijn doen en verminderen in plaats van gelijk te staan omdat ik niet communiceer in gelijkheid wanneer ik een issue heb dus zal ik in plaats van te communiceren in competitie gaan om de ander 'minder ' te maken dan hoe ik mezelf voel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd communicatie saboteren dmv competitie.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 195 - "ik sluit je uit" - Deel 8

Verbeelding commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om in en als het voorbereiden en stappen van een project, dit te doen in adem, hier in elk moment, en niet vooruit te lopen in verbeelding.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik feedback krijg die gewoon te nemen als feedback en in te zien dat die noch positief noch negatief is, maar om te integreren en indien nodig aanpassingen te doen.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik iets plaats, mezelf in de schoenen te plaatsen van de lezer en op die manier te zien of wat ik plaats efficiënt is of niet.

Ik engageer mijzelf ertoe om in groep context hier te zijn in adem en geen verwachtingen te creëren aangaande hoe ik mezelf zal ervaren.

Ik engageer mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf vertrouwen en geen veronderstellingen maken mbt hoe een ander zou oordelen, in de realisatie dat het niet ‘mijn probleem’ is  maar de verantwoordelijkheid van de ander.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik in groep context werk, onvoorwaardelijk te communiceren met alle deelnemers als gelijk als mezelf – en hierin mezelf te vertrouwen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijzelf bloot te geven in communicatie met anderen en mezelf hierin kwetsbaar (vulnerable) opstellen zonder angst om veroordeeld te worden, en dus mezelf te vertrouwen.

Ik engageer mijzelf ertoe om mbt de expressie van anderen ipv kritisch en veroordelend te zijn, een en gelijk te staan met de anderen en te ondersteunen waar mogelijk in eenheid en gelijkheid.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik zie dat er kritiek in mij opkomt als achterklap – meteen te stoppen in adem en mezelf gelijk te plaatsen met de ander door te ondersteunen.

Ik engageer mijzelf ertoe om gelijk welke kritiek om te zetten in motivatie om mezelf aan te passen aan wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om alle waarde die ik hecht aan mijn eigen opvattingen te stoppen zodat ik kan loslaten in één moment wanneer zou blijken dat mijn perspectief niet best is voor iedereen en ik mezelf zonder meer kan bijstellen aan wat best is voor iedereen.

Ik engageer mijzelf ertoe om bij te dragen als leven en niet als persoonlijkheid.

Ik engageer mijzelf ertoe om in mijn inspanningen de ‘groep’ als alle leven eerst te plaatsen en mijzelf hierin te schikken op een manier die best is voor iedereen ipv mijn ego eerst te plaatsen.

Ik engageer mijzelf ertoe om aan te tonen dat wat het best is voor de groep automatisch ook het beste is voor elk en ieder afzonderlijk.

Ik engageer mijzelf ertoe om die ideeën te ondersteunen die duidelijk het best zijn voor iedereen, ongeacht de oorsprong van deze ideeën.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als een oplossing voorgesteld wordt mezelf te vertragen in adem en werkelijk te kijken hoe dit zou functioneren en of het best is voor iedereen.

Ik engageer mijzelf ertoe om te leren beslissingen te nemen gebaseerd op wat best is voor iedereen en hierin in staat kunnen zijn om los te laten van een vorig plan en in vol zelfvertrouwen van koers te kunnen veranderen en ervoor te gaan. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 194 - "Ik sluit je uit" Deel 7

Verbeelding dimensie vervolg: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden hoe ik door anderen gezien wordt en hoe ze zouden reageren, in plaats van mezelf te vertrouwen in adem hier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bevestiging als confirmatie nodig hebben van buitenaf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken als die of deze persoon het goed vind dan zal ik tevredenzijn over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn handelen verslaafd zijn aan energie als de positieve bevestiging in plaats van voor mezelf vast te stellen wat best is voor iedereen en op die basis het nodige te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te zoeken naar positiviteit in plaats van met de realiteit te werken die hier is in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf saboteren door in plaats van hier te handelen in elk moment, reeds vooruit te lopen op hoe het gepercipieerd zal worden en ontvangen als de positieve feedback.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd indien ik geen positieve feedback krijg onmiddellijk te twijfelen aan mezelf en of ik wel correct ben in wat ik gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen in het evalueren van een resultaat en dat dit werkelijk een ander kan ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf onderschatten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf saboteren met twijfel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij inbeelden hoe ik mij in een groepcontext inferieur zou gedragen aan T.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat T commentaar geeft op hoe ik communiceer met de anderen en dat ik niet oprecht ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet vertrouwen in communicatie wanneer T onderdeel van de groep uitmaakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aan mezelf te twijfelen omdat T ook in de groep zit, in plaats van me te realiseren dat T en de anderen een en gelijk zijn als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn mezelf bloot te geven indien T erbij is uit angst dat ik veroordeeld wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen te veroordelen wanneer ze een fout maken, in plaats van te ondersteunen, omdat ik in competitie ben en dus fouten zoek in plaats van mezelf te creëren als de oplossing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd fouten te zoeken in T in plaats van mezelf te creëren als de oplossing en naar anderen toe te ondersteunen en te assisteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben opgegeven wanneer ik negatieve kritiek kreeg, in plaats van gewoon de nodige aanpassingen te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kritiek persoonlijk nemen - in plaats van dankbaar te zijn voor de opportuniteit om mezelf te perfectioneren en ik dit punt nu kan corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om in een groep te worden 'tegengesproken' of ongelijk te hebben en deze zaken als persoonlijke nederlagen opvatten in plaats van mij te realiseren dat enkel het ego zo kan reageren terwijl het leven dankbaar zou zijn om zijn perspectief te kunnen bijstellen zodat het perspectief best is voor iedereen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast houden aan mijn persoonlijke zienswijzen en meningen, in plaats van in te zien dat wat het beste is voor iedereen onpersoonlijk is en waar is voor iedereen. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat indien ik nog steeds zoek naar het persoonlijke element in mijn bijdrage, ik het punt mis, want het gaat er niet over dat ik diegen ben die de bijdrage levert, maar dat er feitelijk een verbetering voorgesteld wordt die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren wat het betekent om in groep oplossingen uit te werken voor wat best is voor iedereen en dat hierin geen plaats is voor ego en competitie, maar dat elk woord gealigneerd moet zijn met wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de persoonlijkheid te plaatsen boven de groep in plaats van in te zien dat de finale groep het leven is en dat al de rest een illusie is gebaseerd op eigenbelang en dat hetgeen best is voor alle leven automatisch ook best is voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigen belang afscheiden van het collectieve belang uit jaloezie dat het niet mijn idee was en dat ik niet mee aan de oorsprong lag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn reactie volgen en ernstig nemen ipv mezelf te vertrouwen en te kijken naar het gezond verstand in wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd commentaar hebben als achterklap, gebaseerd op jaloezie, in plaats van een en gelijk te staan met de woorden en werkelijk te testen of hetgeen gezegd wordt best is voor iedereen op alle mogelijke manieren. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat T mij uitlacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om veroordeeld te worden in plaats van in te zien dat ik mezelf veroordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat wat ik doe gezien wordt als slecht of verkeerd – hetgeen opnieuw zelf-vertrouwen is en inzien dat zelfs indien iets aanpassing vraagt omdat het niet best is voor iedereen dan moet ik het aanpassen zodat het best is voor iedereen en that’s it - hier is niets persoonlijk aan. 

http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 193 - "Ik sluit je uit" Deel 6

Verbeelding dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik een project begin dit reeds in verbeelding te proberen ‘maken’ – in plaats van in geduld adem per adem te stappen en met de concrete werkelijkheid te werken en te zien wat er mogelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in verbeelding reeds mezelf zien als in een film en hoe ik mezelf kan uitdrukken/gedragen, in plaats van mezelf te vertragen in adem en in te zien dat ik in verbeelding als energie niets werkelijks kan verrichten dat de tand des tijds doorstaat, dus kan ik mijzelf even goed focussen op de fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn  een project te starten zonder hierin onmiddellijk mezelf te projecteren als de ster en het centrum van de aandacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen dat een ander de erkenning zou krijgen in plaats van mezelf te erkennen en de ander een en gelijk te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning definieren in eigenbelang ipv erkenning te leven op een manier die best is voor iedereen, dwz anderen te erkennen als een en gelijk als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de ander creatiever is dan mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf en de ander niet een en gelijk steunen in creativiteit en creatieveexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik geen tijd heb voor creatieve expressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd altijd verwachten dat creativiteit en expressie maar onmiddellijk hier moeten zijn in plaats van in te zien dat ik deze moet ontwikkelen en opbouwen als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kunst en expressie zien als tijdverlies. 

(Wordt vervolgd)

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 192 "Ik sluit je uit" Deel 5

Gedachte commitment: Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als ik met T participeer of met een ander, mezelf te vertragen in adem een en gelijk te staan met de ander hier.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik met T participeer of met een ander, mezelf te vertragen in adem zodat ik kan zien wanneer een gedachte-activatie opkomt en ik er dan voor kan kiezen hier niet in te participeren, maar mezelf te sturen.

Ik engageer mijzelf ertoe wanneer zulk een gedachte opkomt van angst mbt wie aandacht krijgt, mezelf te stoppen en me te realiseren dat ik hier ben en dat ik aandacht heb voor mij.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijn uitgangspunt te zuiveren in de projecten die ik doe om niet langer een heimelijk verlangen naar glorie mijn keuzes te laten bepalen voor mij, maar ikzelf die inziet wat er moet gebeuren gebaseerd op wat best voor iedereen is.

Ik engageer mijzelf ertoe om een leven te leiden gebaseerd op nederigheid en mezelf als deze wereld te leren kennen in plaats van mezelf zonder wat dan ook te begrijpen op de voorgrond te willen plaatsen en aandacht te willen krijgen.

Ik engageer mijzelf ertoe onvoorwaardelijk te ademen en te participeren in de realiteit in plaats van voorwaarden te stellen als “dit is saai of betekenisloos”; en daarin een oordeel te hebben over mezelf.

Ik engageer mijzelf ertoe om de ‘negativiteit’ van deze wereld op te zoeken zodat ik een en gelijk kan staan met deze realiteit in al haar onderdelen – in plaats van te kiezen voor onwetendheid te zoeken naar een positieve ervaring.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer ik negativiteit ervaar op een energetische manier – mijzelf te stoppen in adem en te kijken naar hoe ik deze ervaring creëer en zelf in het leven roep, en vervolgens mezelf fysisch te ondersteunen met het stappen uit deze ervaring dmv zelf-beweging.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijn grenzen te verleggen in de kleine dingen waar ik normaal mijn excuus klaar heb staan of mijzelf rechtvaardig – en niet langer mijn oude ik te aanvaarden als God en rechter over wie ik behoor te zijn.

Ik engageer mijzelf ertoe om systemen klaar te maken en voor te bereiden zodat anderen als mezelf in deze wereld kunnen komen en zich kunnen toeleggen op het lopen van hun proces zonder te moeten bestaan in schrik dat het systeem zich tegen hen zal keren, of hen aan hun lot zal overlaten.

Ik engageer mijzelf ertoe om mijn leven in te richten naar het doel van eenheid en gelijkheid en wat best is voor iedereen, hetgeen praktisch betekent dat ik dagelijks werk aan het tot stand brengen van een wereld waarin angst geen plaats meer heeft en we als mens werkelijk kunnen ontdekken wat het betekent om te leven in eenheid en gelijkheid met elkaar, de natuur, de dieren, de aarde, de planten.

Ik stel mijzelf ten doel om mijn leven te gebruiken voor het tot stand brengen van een systeem waarin alle leven gelijk gerespecteerd wordt en waar GELIJKHEID DE WET IS.  

Ik engageer mijzelf ertoe mijzelf in de schoenen te plaatsen van zij die het meest door het huidige systeem benadeeld worden en ervoor te zorgen dat hetgeen gecreëerd wordt werkelijk best zal zijn voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 191 - "Ik sluit je uit" Deel 4

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte hebben waarin ik mezelf zie wegrennen voor T.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte hebben waarin ik door T gemindcontrolled wordt alsof zij mij kan controleren beheersen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hebben een gedachte hebben als projectie waarbij ik reeds het einde zie van het project waarbij T alles opeist en in de schijnwerpers staat en ik zelf helemaal naar de achtergrond verdwijn en insignificant wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gedachte in mij aanvaarden als angst, als het geloof dat ik iets zal/kan verliezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze gedachte in mij aanvaarden, waardoor ik aangeef dat mijn uitgangspunt nog steeds in eigenbelang is namelijk het bereiken van ‘mijn glorie’ als aandacht en in de belangstelling te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit verlangen te baseren op Hollywoodfilms waarin er een steracteur is rond wie het verhaal draait en die echt veel cooler is dan de rest en met wie ik me identificeerde, zonder mij te realiseren dat de miljoenen/miljarden andere mensen die deze films gezien hebben zich op dezelfde wijze geïdentificeerd hebben met het personage en dezelfde obsessie ontwikkeld hebben als het verlangen om in de belangstelling te staan en het verlangen naar zulke aandacht als ‘een bovenmenselijk statuut  – in plaats van in te zien dat indien iedereen op dezelfde wijze geprogrammeerd is het per definitie niet speciaal of uniek is maar in feite brainwashing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf emotioneel identificeren met de acteurs in films en de avonturen die ze beleven als een alternatieve realiteit die ik veel leuker vond dan de echte wereld, omdat ik mij in de echte wereld onbelangrijk voelde en betekenisloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf door middel van het kijken van films proberen te lichten uit de negativiteit en de onzekerheid van de echte wereld, van mijn leven, in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wat ik ervaar in mezelf als mijn creatie – en de negativiteit als de emoties en gevoelens in mezelf te stoppen door middel van zelf-vergeving en mezelf de kans te geven om te ontdekken wat plezier is door mezelf uit te drukken en een en gelijk te staan met anderen in mijn wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nood hebben aan de avonturen in films omdat ik in mijn leven bang was om zelf grenzen te verleggen en mij niet te realiseren dat het avontuur bestaat uit het verleggen van mijn grenzen in de kleine dingen en mezelf te veranderen en ontdekken wie ik kan zijn als leven als expressie in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind mezelf te programmeren om steeds opwinding op te zoeken als een vorm van afleiding van de werkelijke wereld – en nooit te kijken naar wat er onderliggend is aan mijn ervaring of welke systemen in de wereld ervoor zorgen dat de wereld een plaats is om in schrik te bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind in mijzelf de hoop creëren als een ‘beslissing’ dat ik ooit dit punt zal ervaren en moet ervaren, van wat dergelijke glorie betekent, en mijn leven in te richten in functie van het bereiken van dit ‘doel’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het nemen van deze beslissing deze werkelijkheid en haar fysieke toestand te willen vergeten en voor altijd te negeren ten voordele van het doel dat ik voor mezelf wil bereiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf een ander doel te geven dan wat best is voor iedereen als het instellen van een systeem van gelijkheid op aarde zodat iedereen op een gelijke wijze kan deelnemen aan het bestaan en zijn proces kan lopen uit de geest/mind en in het fysieke lichaam. 

http://lite.desteniiprocess.com