Dag 333 - De Labiele Persoonlijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat F. me uitlegde dat ik me vergist had en dat ik de context niet volledig begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omwille van ‘de manier’ waarop F. me uitlegde dat ik de context niet begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me hulpeloos voelen tegenover ‘de manier waarop’ F. me haar standpunt uitlegt en ook bang te zijn dat ze niet zal stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verwijten dat ze te veel aandringt en niet willen horen wat ze te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds emotioneel reageren omwille van ‘de manier waarop’ F. me aanspreekt en dan reeds te beslissen dat ik naar niets zal luisteren van wat F. me te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf victimiseren in mijn eigen mind in mijn eigen reacties en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien dat F. niets in mij creeert of veroorzaakt, maar dat ik deze reactie en emoties zelf veroorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander me dit aandoet, dat ze mij ‘martelt’ door de manier waarop ze tegen me spreekt, en daarmee mezelf te verbergen met de ‘labiele persoonlijkheid’ als iemand die zichzelf niet in de hand heeft en die elk moment kan ontploffen wanneer het hem te veel wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch mezelf te verbergen in en als de ‘labiele persoonlijkheid’ wanneer iemand me confronteert met een aspect van mezelf dat ik niet wil zien of veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door middel van de labiele persoonlijkheid victimiseren in een moment dat ik zou kunnen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft en zo iets bijleren over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de labiele persoonlijkheid als beschermingsmechanisme te hebben gecreëerd als een manier om de rollen om te keren en te kunnen zeggen dat het de ander is die moet veranderen en die moet ‘stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verantwoordelijk te maken voor ‘het kunnen stoppen van mijn emotie en reactie’ ipv mij te realiseren dat ik de macht heb om mijn emotie en reactie te stoppen, maar dat ik niet wil omdat ik liever de ander de schuld geeft zodat ik niet moet luisteren naar wat ze mij eigenlijk te vertellen heeft omdat ik het punt in kwestie niet wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten in te zien dat wanneer ik op een dergelijke manier ‘reageer’ dit een ‘teken aan de wand’ is dat het punt waarover F’ me eigenlijk aanspreekt een zeer belangrijk punt is waarover ik niet zelf-oprecht wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij te realiseren dat ik in een dergelijk moment eenvoudig kan ademen en stoppen en in gelijkheid luisteren naar wat F. me te vertellen heeft.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik eenvoudig luister naar wat F. me te vertellen heeft dat ik daarmee niet ‘verlies’ maar dat ik daarmee gelijkheid in mezelf aanvaard.

Bezoek: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 332 - Paniek tegenover het Onbekende

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment waarin F me uitnodigde om los te laten en even met haar meet e genieten van de omgeving in het bos – mijn angst de overhand te laten nemen met de gedachte dat het al snel donker wordt en we dus geen vijf minuten hebben om hier te staan in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me machteloos te voelen omdat de ander ‘nog even wilt blijven staan’, maar ik wil reeds doorgaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dit moment toegeven aan ‘controle’ en ‘manipulatie’ door kwaad te worden en de ander te willen bewegen – ipv mijn standpunt los te laten en te participeren in het moment met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te identificeren met ‘mijn standpunt’ en te denken dat ‘mijn standpunt’ correct is en ik ‘geen vergissing wil maken’ door met de ander te participeren in het genieten van de omgeving in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig te worden en in mijn gedachten het punt niet kunnen loslaten dat we zo snel mogelijk moeten vertrekken, ipv eenvoudig te stoppen en te ademen en te participeren met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door bepaald gedrag te vertonen (gelaatsuitdrukking en houding) de ander ertoe hebben willen bewegen om ‘te stoppen’ en met mij mee te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat ik mijn zin niet kreeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren omdat ik in mijn geest geprojecteerd heb wat er zou kunnen gebeuren indien het donker wordt en we zijn alleen in het bos en nu gebruik ik deze gedachte als excuus om te zeggen ‘dat er nu helemaal geen tijd is’ en ‘dat de ander ongelijk heeft’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een geheime agenda hebben, ipv open te staan voor wat de ander ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bezeten te worden van ‘angst om dood te gaan’ enkel en alleen omdat er reeds iets minder zonlicht is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan nervositeit en weigering in mezelf, waarin ik mezelf niet toelaat te participeren in het moment omdat ik me reeds ‘tegen’ dit moment gekant heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te benaderen vanuit verliesangst, ipv te ademen en in eenvoudige communicatie te treden met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest van wat de ander vertelde over wat ze ervaarde en hiertegenover vooroordelen te hebben gehad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen het moment te controleren door te zeggen dat ik deze ervaring ‘niet begrijp’ en dat deze ‘voor mij vreemd is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het gedrag van de ander te proberen controleren omdat ik een bepaalde interpretatie gemaakt heb van wat zij aan het doen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een interpretatie te maken in mijn gedachten ipv eenvoudig aan de ander te vragen wat zij aan het doen is en wat ze ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ervaring veroordelen omdat ik haar niet begrijp en dus vormt zij voor mij een bedreiging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn voor wat ik niet begrijp.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik in mezelf zie dat ik angst en onrust vorm omwille van iets dat ik niet begrijp of niet ken, mezelf te stoppen en te ademen en mezelf te ondersteunen door te ademen en mij te realiseren dat ik dit iets kan onderzoeken en leren kennen in eenheid en gelijkheid als mezelf en dat ik mezelf daarin niet verlies.

Voor meer informatie, zie: http://desteni.org en http://lite.desteniiprocess.com

Dag 331 - De paniek-persoonlijkheid

          Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paniek gebruiken als een manier om mezelf af te schilderen als hulpeloos zodat anderen vriendelijk en zacht met mij zouden zijn. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de woede van anderen indien ik fouten zou maken en dus acteer ik liever als een hulpeloze persoon omdat de ander dan vriendelijk met mij zal zijn en mij zal ‘ondersteunen’. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze persoonlijkheid te hebben gecreëerd om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en wat ik in mezelf ervaar en creëer. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een paniek persoonlijkheid te gebruiken zodat ik me kan verschuilen achter een zogenaamd psychisch defect als ‘mijn natuur’ ipv me te realiseren dat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn rijgedrag. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gedragen alsof ik mentaal gehandicapt ben als een manier om mezelf af te schilderen als machteloos en als niet in de mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, hetgeen wil zeggen: begrijpen waarom ik mezelf zo gecreeerd heb en mezelf vervolgens veranderen in een ontwerp dat best is voor iedereen. Ik sta mezelf toe te sturen op een manier die verantwoordelijk is en die mijn omgeving volledig mee in overweging neemt omdat ik mezelf toelaat voortdurend alert te zijn en hier te zijn in adem. Ik realiseer me en begrijp dat ademen geen vloek is maar een zegen. Ik begin in mezelf een nieuw hoofdstuk waarin ik mezelf opnieuw leer autorijden en ik me realiseer dat ik kan bijleren en dat paniek een sabotagemanoevre is die ik niet meer accepteer in mezelf.

    Voor meer info: http://lite.desteniiprocess.com 

Day 330 - The Design of Giving up

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to have defined myself within and as 'giving up' - believing myself to be 'giving up'.

How/where/when did I create myself within and as this experience? In school where I believed the whole thing - that which is expected of me - to be impossible, and thus I gave up.

I forgive myself that I have in school only performed to a limited extent - not investing the whole of me within the belief that it is impossible, and therefore why should I even risk giving it my all.

I commit myself to reveal to myself and allow myself into my full potential as self-movement and self-dedication as self-expression.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to have experienced school as 'limitation' and as a prison, instead of seeing it as potential and as possibility. I realise and understand that education is/was not a 'container' but an opportunity for self-empowerment and self-enrichment.

I realise and understand that I determined my experience in school through believing myself to be a slave and powerless, instead of realising my power as self-creation and self-will.

With regards to the cycles of giving up: I realise that I am not real yet, yet I have the power to walk a decision to become real as life.

Visit: http://desteni.org for more perspective and context.
Visit http://lite.desteniiprocess.com and enroll in a free online course to get to know your mind.

Dag 329 - Wanneer Trots in de weg staat om Bij te Leren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen luisteren naar het voorstel dat F doet ivm het gebruik van een correcte uitdrukking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd F te veroordelen als nietgoed genoeg en haar input de veroordelen als waardeloos en nutteloos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd automatich de input van F diskwalificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd veronderstellingen te maken ivm wat F voorstelde: dat het niet goed genoeg wat of niet elegant en op basis daarvan haar voorstel niet eens ernstig te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk denken: dat is geen goed idee en onmiddellijk te denken dat ik een beter idee heb, ofschoon zij beter Engels spreekt dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik een expert ben in de Engelse taal.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me beledigd te voelen door hetgeen F voorstelt, omdat ik geloof dat het van te laag niveau is en te gemakkelijk.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aan F willen bewijzen dat ik ook goed Engels kan en een ‘beter alternatief’ naar voren willen schuiven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet van F willen leren omdat ik met haar in competitie ga en onmiddellijk defensief wordt en wil bewijzen dat ik ook mijn waarde heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning willen krijgen van F in plaats van te overwegen dat ik misschien iets van haar kan leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn in het moment dat F me erop wijst dat ik een uitdrukking verkeerd gebruik, in angst dat het tegen mij gebruikt zal worden in superioriteit – ipv me te realiseren dat ik deze projectie zelf creëer en dat ik mezelf veroordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van mezelf denk dat ik perfect ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het feit dat ik nog veel kan leren te zien als een zwakheid die ik moet verbergen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een vorm van trots in mezelf te willen in stand houden waarin ik denk ‘dat ik goed genoeg ben’ en dat wat ik doe ‘goed genoeg is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd constructieve feedback persoonlijk te nemen en te zien al een aanval op mijn persoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat deze trots in feite destructief is en compleet irrationeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven ‘dat ik genoeg weet’ en dat ik wel weet hoe het allemaal in mekaar zit’ in feite om te verbergen dat ik ergens weet dat ik feitelijk niets weet en me onzeker voel over mezelf en de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd over mezelf oordelen als ‘gefaald’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf veroordelen als zijnde ‘belachelijk’ als ik iets niet ten volle beheers.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te veroordelen als ‘minderwaardig’ wanneer ik iets nog niet ten volle beheers en fouten maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet kunnen verdragen wanneer ik fouten maak en ook geen geduld te hebben met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beeld van mezelf willen projecteren als ‘perfect’ en te panikeren wanneer ik denk dat ik fouten maak die voor anderen zichtbaar zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat F over mij oordeelt als belachelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd koppig zijn wanneer het aankomt op ‘leren van anderen’ en te geloven dat ik het zelf ook wel kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik ‘mezelf’ en ‘mijn trots’ koste wat koste moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd feedback te zien als ‘een aanval op mijn trots’ en diegene die feedback geeft te demoniseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd alles zo perfect mogelijk willen doen zodat ik geen commentaar krijg – want wanneer ik commentaar krijg neem ik het persoonlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me gedemoraliseerd te voelen wanneer ik commentaar krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide zijn wanneer anderen mij feedback of commentaar geven en denken dat ze erop uit zijn mij te ‘verminderen’ of mij te ‘invalideren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor de mogelijkheid dat iemand me zou vertellen dat ik iets beter zou kunnen doen dan hoe ik het gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn waarde te halen uit het krijgen van lofprijzingen ivm dat ik iets goed gedaan heb of correct uitgevoerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven als een slaaf die achter een beloning aanloopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanprijzingen op te zoeken ipv in mezelf de eigenwaarde te zien van wie ik ben in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde te hebben gebaseerd op de lofprijzingen die ik in het verleden heb gekregen en waarop ik mijn persoonlijkheid gebouwd heb als ‘datgene waar ik goed in ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven voor lofprijzingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te leven op een manier zodanig ik later hopelijk lofprijzingen zal bekomen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik met mezelf kan overleggen en inschatten wanneer ik iets kan bijleren en ik realiseer me en begrijp dat het absurd is bang te zijn voor de mogelijkheid dat ik iets moet/kan bijleren van iemand anders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij beledigd te voelen wanneer iemand mij feedback geeft of mij commentaar geeft – waarin ik het 100% persoonlijk neem – ipv mij te realiseren dat het niets met ‘ik’ te maken heeft of met ‘wat ik waard ben’ maar dat het er enkel om gaat dat ik iets efficienter of op een andere manier kan doen.

Ik realiseer me en begrijp dat het kunnen bijleren een kans is om mezelf te verrijken en in plaats daarvan heb ik het als een verarming en een nederlaag van mezelf beschouwd.

Ik realiseer me en begrijp dat bijleren hoort bij mijn natuurlijke groei en dat indien ik het proces van bijleren in mezelf probeer te blokkeren dat ik dan mijn eigen groei blokkeer.

Ik realiseer me en begrijp dat het bestaan in groep noodzakelijk meebrengt dat ik groei door het leren van anderen EN dat ik deel met anderen wat ik zelf heb bijgeleerd.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een vorm van ‘defensiviteit’ wanneer ik feedback krijg, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik een programma accedeer gebaseerd op angst en ego – en ik dit eenvoudig kan loslaten door in te zien dat ik het niet alleen niet persoonlijk moet nemen, maar ook dat ik blij kan zijn dat ik een opportuniteit aangeboden krijg om te groeien en mezelf te ‘verrijken’.

http://lite.desteniiprocess.com

Day 328 - Redefining CONTROL

Through my self-investigations of the word control – I came to a point where I ‘saw’ how I had lived control in separation of myself as something external, as previously I could not relate to the notion of me living ‘control’ in a constructive manner.

However, after I wrote out my experience with the word – which was mainly ‘negative’, (where it is related to either me suppressing myself or apparently 'being suppressed by others'.) I came to a point where I had sufficient clarity to redefine the word. I defined it as follows:

“Control is the power I have to change myself when I see my pattern is ineffective.”

This ‘redefining’ of the word ‘control’ was simultaneously a self-realization: I saw that I can incorporate control as an approach towards myself that is best for all – instead of how I had experienced it thus far: as something coming from the outside.

Dag 327 - Hoe kan ik Mezelf Veranderen ?

Wat betekent het wanneer ik zeg dat ik mezelf kan veranderen?

Het lijkt zeer veel te willen zeggen, behalve dat ik een betere mens van mezelf kan maken. Dat lijkt voor velen onmogelijk.

We zijn veranderd van aan het begin van ons leven tot nu, totaal verschillend van hoe we waren toen we klein waren. En toch denken we dat we niet de mogelijkheid hebben onszelf zo gemakkelijk te veranderen in een richting waarin we meer trots zouden kunnen zijn op onszelf.

Wil dit dan zeggen dat we ons enkel kunnen veranderen als het erom gaat onszelf te verminderen en te beschamen? Dit lijkt het globale patroon te zijn.

Maar als ik het goed begrijp hebben we dus wel degelijk de macht om onszelf te creëren, alleen hebben we nog niet begrepen dat we ook een betere versie van onszelf kunnen maken en niet enkel een mindere.

Is het zo dat we als kind opgroeien en zien dat de wereld (die we gecreëerd hebben) in feite rot is en dan zeggen, wel als de wereld zo rot is, misschien ben ik daar dan de oorzaak van en dan wil dat zeggen dat ik moet lijden tot aan mijn dood, want ik ben rot vanbinnen.

Er zijn er nog maar weinigen opgekomen om te zeggen: de wereld is rot, ik zie dat ik daar de oorzaak van ben want ik zie ook rottigheid in mezelf, dus ga ik daar iets aan doen door de rottigheid in mezelf te vergeven en van mezelf een betere mens te maken.

Ah ja... ok…

Voila, nu heb je geen excuus meer.

Dus: ga een een kijkje nemen op het forum van www.desteni.com en zie hoe mensen erin slagen om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf door middel van zelf-introspectie en zelf-vergeving.

Voor geïnteresseerden is er nu ook een gratis cursus, met begeleiding van een ervaren buddy: www.lite.desteniiprocess.com

Dag 326 - Ik geef je ongelijk

Gebeurtenis: F begint iets te zeggen en ik denk: dit is niet correct. Ik heb een gelegenheid om haar op haar fout te wijzen en gelijk te hebben.

Ik heb achteraf een aantal keywords neergeschreven naar aanleiding van de emoties die ik in mezelf kon voelen. Ik stelde mij de vraag: wat is het precies wat er in me omgaat in het moment dat ik beslis mijn gedachten te volgen en ik de ander ongelijk wil geven?

superioriteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een superioriteits-reactie de ander te blokkeren en erop te staan dat ik een punt heb door haar erop te wijzen dat er iets is dat ze over het hoofd ziet of waarin ze ongelijk heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geobsedeerd te worden door mijn eigen gezichtspunt en haar koste wat koste willen doen toegeven dat ze ongelijk heeft en niet meer willen of kunnen luisteren.

winnen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te hebben aangegrepen als een gelegenheid om te winnen en om mij superieur te voelen als een vorm van zelfgratificatie, waarbij het erom gaat dat ik me goed voel over mezelf ipv in staat te zijn werkelijk te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft en te begrijpen wat haar gezichtspunt is.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer de angst opkomt ipv de mogelijkheid dat ik iets niet begrijp – ik steeds probeer de ander ongelijk te geven ipv in te zien dat IK NIET HEB BEGREPEN wat de ander heeft willen zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat ik dom overkom door iets niet te begrijpen en in plaats van te vragen om meer uitleg en geduldig te zijn met mezelf en de ander, reageer ik in superioriteit en probeer ik de situatie te controleren door gelijk te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd competitief te zijn met F en gelijk willen hebben als een punt van eigenwaarde waarin ik me inbeeld dat ik erkenning zal krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk maken van de vraag of ik al dan niet gelijk heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag of ik iets al dan niet onmiddellijk heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de vraag wat ik heb bereikt in mijn leven als symbolen van vervolmaking en volmaaktheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn blanke huidskleur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van mijn inkomen en de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van het type auto dat ik heb en de prijs van mijn auto

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn eigenwaarde putten uit een ander die toegeeft dat ze ongelijk hadden en dat ik gelijk heb.

angst

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen mijn angst te verbergen en iets niet te begrijpen te definiëren als ‘dom zijn’ en over mezelf te oordelen omdat ik iets niet onmiddellijk begrijp.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachtingen ten aanzien van mezelf te hebben waarin ik alles meteen moet begrijpen en als ik iets niet dadelijk begrijp dan ben ik ‘minder dan’ en over mezelf oordeel als ‘dom’ en ‘achterlijk’.

frustratie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gefrustreerd te zijn omdat ik denk dat ik minder weet dan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in competitie te zijn met de ander i.v.m. wat ik weet en wat hij/zij weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te gebruiken om erkenning mee te krijgen ipv een en gelijk te staan aan kennis en deze toe te passen waar het praktisch is op een manier die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te zien al de sleutel tot macht in het systeem en te denken dat hoe meer kennis ik heb hoe meer autoriteit ik zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te verbinden met autoriteit en superioriteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd in en door kennis al een instrument om mezelf mee te vergelijken met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis te hebben gebruikt als een manier om mezelf waarde te geven en mezelf te vergelijken met anderen – ipv mij te realiseren en te begrijpen dat de enkele waarde van kennis ligt in haar praktische toepasbaarheid.

wraak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan mijn gelijk als een punt van ‘wraak’ waarin ik ook eens gelijk wil hebben – ik wil ook eens aan de top staan en winnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen eigenwaarde te hebben en niet in staat zijn de luisteren en in plaats daarvan proberen het moment te misbruiken om mijn gelijk te halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te realiseren dat het gelijk willen hebben een complete daad van wanhoop is en niets te maken heeft met de context waarin ik verkeer en waarin ik met een ander bezig ben te communiceren.

ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in een moment van angst als ‘ik ga vallen’ mezelf te stoppen en ademen en mij t realiseren dat ik heir ben en dat ik perfect in staat ben mezelf te sturen op een manier die respectvol is t.a.v. mezelf en de ander door te vragen om meer toelichting en werkelijk mijn best doen om te begrijpen wat de ander wilt zeggen ipv te komen met verborgen agenda’s en intenties om de ander te doen ‘vallen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om aan de ander te tonen dat ik iets niet begrijp omdat ik bang ben dat de ander mij hierdoor zal classificeren als ‘minder dan’ of als ‘dom’ of als ‘onwetend’ – ipv mij te realiseren dat ik diegene ben die zo over mij oordeelt en dat de ander in feite daar is om mij te helpen met het begrijpen van de informatie, indien ik maar duidelijk maak dat ik het niet heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de communicatie te saboteren door onmiddellijk de veronderstelling te maken dat de ander zich ‘vergist’ – ik zou ook niet willen dat anderen op deze manier naar mijn woorden luisteren! – ipv mij te realiseren dat ik de informatie misschien niet helemaal begrepen heb en dat het aan mij is om mij ervan te verzekeren dat ik de boodschap correct begrepen heb door vragen te stellen.

Ik engageer mezelf ertoe om geduld te hebben met mezelf in het begrijpen van informatie en de nodige vragen te stellen alvorens ik besluit dat ik een boodschap heb begrepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een gegeven situatie te antwoorden met kennis en informatie als een wapen waarmee ik plotseling in de ‘tegenaanval ga’ – alsof ik me continu in een staat van oorlog bevind.

Ik engageer mezelf ertoe om de wapens neer te leggen als kennis en informatie en de ander tegemoet te treden met consideratie, begrip en steun. 

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL). Leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: 
http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook gratis online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.  

Dag 325 - Ik spreek goed Nederlands

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee over mezelf te hebben gecreëerd als ‘ik spreek zeer goed Nederlands.’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf tevreden te stellen met mijn kennis van het Nederlands.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden wanneer F zegt dat mijn Nederlands niet zo goed is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij erover te schamen dat mijn Nederlands niet zo goed is.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te schamen omdat ik een woord niet weet.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat mijn Nederlands perfect is.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf definiëren als iemand die zeer goed Nederlands spreekt en mezelf als zodanig definiëren en mijn waarde eraan vasthangen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te verbergen achter woede en trots en te denken dat de ander het recht niet heeft om dit van me af te nemen omdat wanneer ik dit niet heb er niets van me overblijft.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd competitief te zijn in taal en taal beter te willen kunnen beheersen dan anderen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gedefinieerd als superieur omdat ik denk dat ik beter Nederlands spreek dan de meeste anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verantwoorden en rechtvaardigen wanneer ik een woord niet begrijp of wanneer ik twijfel aan de betekenis van een woord.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen toegeven dat ik nog veel te leren heb ivm de Nederlandse taal.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben verborgen achter de overtuiging dat ik heel goed Nederlands kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn voor alles wat met de structuur van een taal te maken heeft omdat ik geloof dat ik daar niet goed in ben en dat het te veel werk is om dit te leren.

Ik realiseer me en begrijp dat ik nog veel te leren heb en dat ik het leren van het Nederlands met F als een kans kan aangrijpen om ook mijn Nederlands te verbeteren en dat dit een goede investering is in mijn en in onze toekomst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd woest worden wanneer iemand zegt dat mijn Nederlands niet zo goed is.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf helemaal te definiëren aan de hand van de Nederlandse taal.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de taal te hebben verbonden aan mijn intellect en het slimmer willen zijn dan iedereen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning te willen voor mijn kennis van het Nederlands ipv mezelf te investeren in het verbeteren van mijn taalkennis.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erkenning te hebben gewild voor mijn skills ipv mij de vraag te stellen hoe ik mijn skills kan investeren en hoe ik mijn skills nog kan verbeteren omwille van mezelf.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd arrogant te zijn geweest in mijn skills en deze te hebben misbruikt om mij superieur te voelen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik deze skills niet verdien en zeker geen betere skills en dus nooit moeite te hebben gestoken in het absoluut perfectioneren van mijn skills.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn skills te hebben vergeleken met die van anderen en te hebben besloten dat ‘het genoeg is’ en dus mezelf niet verder te hebben geïnvesteerd in het nog verder ontwikkelen van mezelf en mijn skills.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest om me te verdiepen in de regels van de Nederlandse taal omdat ik bang was dat ik niet de beste zou zijn.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest voor alles waar ik niet goed in ben en telkens mijn aandacht en focus te hebben gelegd op het verder oefenen van dat waar ik goed in ben.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de moeilijkheden en datgene waarmee ik niet comfortabel ben te ontwijken en enkel verder te werken op datgene wat ik reeds kan.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest om werkelijk iets nieuws te leren omdat ik dan vanaf nul moet beginnen en ik geen aanspraak kan maken op het reeds beheersen van deze of gene skill.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest voor nederigheid en het gelijk staan aan anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een groep niet hebben kunnen benaderen tenzij ik reeds op voorhand wist dat ik mezelf kon differentiëren als superieur door een of andere skill.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben verborgen achter mijn skills zodat ik nooit werkelijk moet tonen ‘wie ik ben’ en het ‘wie ik ben’ irrelevant wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn skills te hebben gebruikt als ego-huls zodat ik nooit werkelijk met een ander moet communiceren over wie ik ben hier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat wie en wat ik ben niet goed genoeg is en dus mezelf te hebben verstopt achter het hebben van ‘ongelooflijke skills’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf als wie ik ben te hebben gedefinieerd als slecht en waardeloos en dus mezelf te hebben verstopt achter een aantal skills die ik presenteer aan de wereld en waarmee ik mezelf verkoop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf reeds te hebben verworpen als zijnde niet goed genoeg en als een loser, en mezelf nu enkel nog te willen presenteren achter mijn skills.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen geduld te hebben met mezelf wanneer het erop aankwam een nieuwe skill te leren en onmiddellijk op te geven en te denken dat ik het nooit zo goed ging kunnen als de anderen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd enkel interesse hebben in een skill wanneer ik daarmee beter kan zijn dan iedereen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd skills enkel waarderen vanuit het oogpunt van competitie en ‘wie de beste is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd puurheid te hebben gezocht in een skill zoals tekenen of schrijven.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd puurheid te hebben willen creëren in een skill ipv puurheid te vinden in mezelf en te erkennen in mezelf.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan puurheid omdat ik er niet in slaagde even veel talent aan de dag te leggen als anderen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om louter een en gelijk te zijn aan anderen die een nieuwe skill willen leren en niets te hebben waarmee ik meer kan zijn dan hen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om iets nieuws te leren en me te verstoppen achter wat ik reeds kan.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen geduld te hebben met mezelf en te willen dat iets onmiddellijk perfect is en mezelf niet de tijd te geven om iets te leren en dus ook de nodige fouten te maken gedurende een leerproces.

Ik push mezelf om verder te gaan dan het juist tevreden zijn met mezelf en het verbergen voor mezelf van mijn tekorten, maar ik zoek mijn tekorten juist op en neem de tijd om deze tekorten te verhelpen en om te zetten in sterktes.

Zijn er zaken in jezelf die je wilt veranderen, maar je weet niet hoe? Schrijf je gratis in voor de zelf-help cursus zelf-vergeving (ook in NL) en leer hoe je emotionele problemen en schadelijke gedragspatronen in jezelf kan stoppen zodat je opnieuw met zelf-respect in de wereld kan staan: http://lite.desteniiprocess.com Je krijgt ook gratis online ondersteuning van mensen die reeds jaren met succes zelf-vergeving in hun leven hebben toegepast.