Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik tot de conclusie moet komen dat de ander méér is dan mij.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf te willen positioneren als 'meer dan de ander'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vanuit de mind te vertrekken en te willen weten 'hoe ik mezelf positioneer tegenover deze persoon', ipv te overwegen om deze 'schaal' los te laten en de ander onvoorwaardelijk tegemoet te treden in communicatie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angstig zijn in communicatie dat de ander zichzelf superieur voelt tegenover mij - hetgeen precies hetgeen is wat ik doe.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn om mezelf gelijk te plaatsen aan een ander, maar te willen voorkomen dat de ander 'mij voor is' en dus op een subtiele wijze de bovenhand te willen nemen in het gesprek en mezelf te willen positioneren als de autoriteit - zodat ik controle heb over het gesprek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd controle te willen hebben over het gesprek als een manier om mezelf te beschermen, want ik domineer het gesprek als superioriteit, omdat ik in essentie bang ben van de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat als ik mezelf niet bescherm en als superioriteit plaats ik als een doelwit gezien zal worden en ik misbruikt zal worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om open en kwetsbaar te staan tegenover de ander, omdat ik het excuus gebruik dat ik anderen niet kan vertrouwen - ipv mij te realiseren dat ik op deze manier mijn eigen dominant gedrag rechtvaardig - dus ik ben diegene die niet te vertrouwen is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat als ik mijn eigen visie niet verdedig anderen misbruik van mij zullen maken omdat ze mij zullen proberen te brainwashen met hun eigen mening.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om gezien te worden 'als iemand die geen flauw benul heeft van wat hij doet' - en die onzeker is, omdat ik bang ban dan door anderen gemanipuleerd te worden.
Ik realiseer me en begrijp dat diegene die mij manipuleert ikzelf is, omdat ik mezelf toelaat bijvoorbeeld een gedachte te volgen of een geloof te creëren in de mind dat ik op een bepaald moment klakkeloos aanvaard zonder voor mezelf een mathematische screening gedaan te hebben van deze informatie en te zien of zij wel steek houdt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in essentie mijn visie en mijn manier van doen beschermen, omdat ik bang ben dat er een betere manier is om te leven en dingen te doen, en ik wil mezelf niet in vraag stellen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn keuzes te beschermen als 'de beste keuzes' ipv mij te realiseren dat ik onmogelijk alles kan weten en er mogelijks heel andere overwegingen zijn die ik zou moeten maken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn keuzes te willen zien als 'beter' dan die van een ander - ipv mij te realiseren dat wat ik gekozen en gedaan heb niet noodzakelijk het best zou geweest zijn of even noodzakelijk zou geweest zijn voor een ander - dus ik kan van mijn levenswijze geen religie maken, aangezien de keuzes context-afhankelijk zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een verborgen agenda te hebben gehad in het willen neerzetten van mijn superioriteit en het bewijzen van mezelf tegenover een ander - ipv mij te realiseren dat ik hiermee in competitie verval en ik mijn zelf-verantwoordelijkheid door het venster smijt.
Ik realiseer me en begrijp dat ik mezelf niet kan vergelijken met een ander - maar dat ik in zelf-oprechtheid naar mijn eigen proces moet kijken en moet zien waar er verbeteringen nodig zijn om datgene te bereiken wat ik voor mezelf heb uitgezet.
Ik engageer mezelf ertoe om de sterktes die anderen mij presenteren te gebruiken als een punt waar ik van kan leren om zelf efficiënter te worden in mijn proces.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een persoonlijkheid te hebben aangenomen van de leermeester, omdat ik dan in feite alle input van anderen afblok.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een persoonlijkheid aan te nemen alsof ik 'zoveel weet' en 'zoveel ervaring heb' alsof ik 'een expert ben' - ipv mijn ervaring te delen vanuit gelijkheid en mij te realiseren dat er allicht punten zijn die ik zelf niet zie in mijn ervaring, maar omdat ik de leermeester wil zijn, sluit ik deze mogelijkheid alreeds uit.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn visie te willen presenteren als 'meer dan' wat ze is - ipv haar gewoon te presenteren als 'dit is mijn visie'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn visie en ervaring te zien als 'meer dan' de visie en ervaring van de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind een beschermingsmechanisme te hebben ingebouwd waarin ik nooit meer gezien wil kunnen worden als onbeholpen en gemakkelijk om op in te praten en verbaal te 'overmeesteren'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind een angst hebben ingebouwd dat een ander mij 'verbaal overmeesterd' en ik gewoon niet meer zal weten wat te zeggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het schijnbaar overmeesterd worden door een ander, bang te zijn dat ik de slaaf wordt van de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf een strategie van verbale oorlog te hebben uitgewerkt, waarin ik specifiek mijn vocabulaire en mijn kennis heb uitgewerkt, zodat ik anderen telkens verbaal zou kunnen overmeesteren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken en gelovan dat als een ander het laatste woord heeft, of als zij een perspectief presenteren waar ik niets op in te brengen heb - dit van mij een verliezer maakt, ipv mij te realiseren dat ik hier kan zijn door te ademen en ik in gezond verstand kan kijken naar wat er gezegd wordt en ik voor mezelf kan zien of er enige waarde is in wat er gezegd wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de woorden die gesproken worden en de energie waarmee de woorden gesproken worden, mij kunnen pijn doen, mij kunnen raken en mij kunnen bezitten - als een vorm van voodoo, ipv mij te realiseren dat ik mijn macht heb weggegeven aan woorden en de energie die ik eraan verbind.
Wat is de oorsprong van dit patroon van mezelf te willen plaatsen als superioriteit?
Angst dat de ander superieur is - ik voel me enkel op mijn gemak als ik superieur ben aan anderen, dus ik ben bang van gelijkheid - omdat ik dit zie als zwakheid of kwetsbaarheid.
Mijn motivatie om deze positie in te (blijven) nemen is dat ik de schuld geef aan anderen om 'mij gedwongen te hebben' deze positie in te nemen als een overlevingsmechanisme.
Redenering: "Ik was bereid mezelf kwetsbaar op te stellen - maar anderen hebben hier misbruik van gemaakt."
Dus ik moet anderen vergeven voor wat ik denk dat ze me hoegenaamd hebben 'aangedaan' en mezelf toelaten gelijk te kunnen staan aan anderen en anderen te vertrouwen.
Ik realiseer me en begrijp dat het niet de verantwoordelijkheid is van anderen om geen misbruik van mij te maken, maar dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf in wat ik in mezelf toelaat en accepteer en dat ik mezelf overeenkomstig moet sturen in mijn wereld.
Ik engageer mezelf ertoe om het woord 'vertrouwen' te verkennen en te herdefiniëren zodat ik het kan implementeren en leven op een manier die best is voor iedereen.
Ik ga verder met dit punt in mijn volgende blog.
http://desteniiprocess.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten