Dag 287 - Zelf instaan voor Mijn eigen Beslissingen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de verantwoordelijkheid voor mijn leven en mijn beslissingen te leggen bij de ander – omdat ik niet voor mezelf verantwoordelijk wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij te verstoppen achter de beslissingen van de ander zodat ik zelf geen beslissingen moet nemen/maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen beslissingen willen nemen omdat ik geen risico wil nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de beslissingen van de ander vertrouwen ipv mezelf te vertrouwen in gezond verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen beslissingsproces en dit proces en het zien wat best is voor iedereen over te laten aan een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op deze manier de ander ervan de schuld te kunnen geven wanneer de ‘beslissing’ die ik neem niet de juiste blijkt te zijn.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn beslissingen mijn beslissingen zijn en dat ik deze niet uit de weg kan gaan en ik dus zelf verantwoordelijkheid daarvoor moet nemen – en eventueel kan ik mijn eigen inzichten en beslissingsproces tonen aan de ander als een manier om zeker te stellen dat ik alles heb overwogen, maar dan blijft het mijn beslissing, en niet als een manier om ‘het over te laten aan de ander’.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer de nood aan een beslissing zich presenteert, mezelf te ondervragen in gezond verstand en op basis van wat ik kan zien en zelf een antwoord te formuleren ipv ervan uit te gaan dat de ander mij een antwoord zal geven dat ik dan slechts moet volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid inzake het nemen van grote beslissingen aan anderen te hebben overgelaten zodat ik mezelf niet moet vertrouwen, en ik mijn vertrouwen kan leggen in het inzicht van de anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een moeder nodig te hebben die mij beschermt, ipv zelf voor mezelf in te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de afhankelijkheid tov een ander te hebben gecreëerd uit gemakzucht en luiheid – want dan moet ik niets doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd beschermd te willen zijn door een ander, zodat ik zelf het systeem niet moet confronteren en ik zelf niet verantwoordelijk moet zijn voor mezelf in het systeem.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat een beslissing moet genomen worden, mezelf te pushen om dit proces voor mezelf te stappen op een praktische manier en vervolgens bij wijze van check mijn beslissing te tonen aan de ander voor input.

Ik engageer mezelf ertoe om beslissingen in kaart te brengen wat best is voor iedereen – zodat ik zelf in eerste instantie kan zien wat er gedaan moet worden en ik niet afhankelijk ben van een ander.

http://lite.desteniiprocess.com 

Dag 286 - Auto's en Marketing

Verbeelding Dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik een bepaalde auto zie langsrijden, mezelf en mijn partner onmiddellijk 'zien' in mijn verbeelding met de wagen en hoe het zou voelen als wij samen deze wagen zouden bezitten, hoe dit onze status zou

beïnvloeden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf inbeelden dat we 'gelukkiger' zullen zijn met deze of gene wagen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind het mechanisme in mezelf geprogrammeerd te hebben dat 'speelgoed mij gelukkig maakt'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind te fantaseren over hoe het zou zijn een bepaald kasteel of ander speelgoed te hebben, en hoe geweldig ik me dan zou voelen, en me dit levendig in te beelden, en nu doe ik hetzelfde door naar auto's te kijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie definiëren als het bezitten van een mooie wagen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd perfectie en geluk definiëren in en als het bezitten en bekomen van speelgoed.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onze wagen vergelijken met die van anderen - om te zien 'waar we staan op de sociale ladder'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dit 'kijken naar anderen' angst in te bouwen, want ik maak mij er zorgen over dat ik 'minder ben dan' - dat er op mij wordt neergekeken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dit vergelijken gebruiken als een manier om mijzelf te zien als 'meer dan' anderen - en mezelf te boosten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet eens weten hoe een auto functioneert, maar ik vergelijk wel hoe alle wagens eruitzien en wat hun zogezegde waarde is in geld, gebaseerd op hoe ze eruit zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ideeën te creëren over auto's gebaseerd op reclame en horen zeggen en daarop mijn waarde te baseren.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie afdwalen in de mind omdat ik een auto zie, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat het zien van deze auto een programma in mijn mind triggert, en dat ik niet verplicht ben dit te volgen, en ik mezelf kan sturen in adem en mij realiseren dat waarde hier is in elk moment, wanneer ik mezelf toelaat de waarde te zien van elk moment.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer ik in mij het verlangen zie opkomen om te staren naar een wagen, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik reeds een wagen heb die goed rijd en dus is het zinloos om naar andere auto's te kijken.

Ik engageer mezelf ertoe om de wagen die we momenteel hebben terdege te leren kennen en hoe hij functioneert ipv aandacht te geven aan mogelijke andere auto's.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer ik in mij het verlangen zie opkomen naar een wagen te staren, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat het uiterlijk van een wagen betekenisloos is en een creatie van marketing met als enig doel om mensen ernaar te doen staren.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 285 - De waarde van Elk moment

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een projectie te maken waarin ik mezelf deze wagen zie bezitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in die projectie mezelf te vergelijken met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het vergelijken van mezelf met anderen te hebben aanvaard als ‘normaal’ en als ‘onderdeel van de menselijke psychologie en competitie’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in de projectie mezelf te zien als beter en meer dan wie ik nu ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te willen kunnen voelen als ‘elite’ omdat ik denk dat ik mezelf dan zal respecteren en zal waarderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd respect definiëren als iets dat mij toekomt of dat ik ontbreek - ipv het het eenvoudig aan mijzelf te geven op een praktische manier, en dus engageer ik mezelf ertoe om dagelijks die handelingen te stellen en herhalen die mij ondersteunen; zodat ik steeds kan rekenen op mezelf. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen respect definiëren als 'het aanvaard worden als de gelijke van een ander' ipv mezelf te aanvaarden als gelijke als leven, door te doen voor en te geven aan mezelf wat best is voor mezelf en wat best is voor iedereen. 

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren met afgunst omdat ik denk dat iemand mij geen respect betuigt, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik anderen ervoor verantwoordelijk maak om mij te aanvaarden als gelijke - ipv mezelf eenvoudig te aanvaarden als gelijke als leven en dus aanvaard ik mezelf als gelijke als leven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie staren naar een auto, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf af te scheiden van de waarde die hier is in de vorm van mijn fysieke lichaam – en dus engageer ik mezelf ertoe de waarde te zien die hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zelf-respect en eigenwaarde definieren ahv het bezitten van veel geld, ipv mij te realiseren dat ik op deze manier op mezelf blijf wachten en ik er nooit toe kom mezelf te waarderen hier als leven.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertragen in adem zodat ik zie wat hier is als mijn eigen fysieke aanwezigheid en mijn fysieke wereld/omgeving – zodat ik kan kijken naar de waarde van wat hier is ipv, denkbeeldige waarde te willen creëren gebaseerd op geld.

Ik engageer mezelf ertoe om door mezelf te vertragen in adem, de waarde te zien van elk moment - en te zien wat hier is in elk moment.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 284 - Naar Auto's staren

Er heeft zich een punt van obsessie ontwikkeld i.v.m. het staren naar auto's. Ik heb de neiging om te staren naar auto's en mij af te vragen hoe het zou zijn indien wij die auto zouden hebben en hoe dat zou voelen.

Angst dimensie: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik nooit zal ervaren wat het is een dure auto te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik mijn hele leven blijf vastzitten in mijn huidige inkomstenklasse en ik niet omhoog klim.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd erop te rekenen dat ik later meer geld zal verdienen, maar geen concrete stappen te zetten die hier op korte termijn toe zullen leiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn geest een idee te hebben gecreëerd ivm hoe het zou of kan zijn om meer geld te verdienen en te denken dat als ik meer geld verdien mijn angsten zullen verdwijnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat als ik meer geld verdien ik zelfzekerder zal zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat als ik meer geld verdien ik meer respect zal krijgen en meer zelf-respect zal hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zelfzekerheid en zelf-respect afhankelijk maken van het hebben van 'meer geld' - ipv in elk moment van adem hier te zijn en dan ontwikkel ik zekerheid die gebaseerd is op mijn eigen consistentie en dan ontwikkel ik automatisch zelfrespect.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te disciplineren in het hier zijn in elke adem als een manier om mezelf neer te zetten als zelf-zekerheid.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie participeren in angst omdat ik geloof dat ik niet kan veranderen, dan stop ik en breng ik mezelf terug naar mijn fysieke participatie in elke adem.

Ik realiseer me en begrijp dat mijn waarde niet afhankelijk is van wat ik 'heb' maar van de kwaliteit van mijn fysieke participatie in elk moment.

Ik engageer mezelf ertoe om de discipline van het ademen te oefenen totdat het een tweede natuur wordt en ik mezelf in elk moment kan sturen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 283 - Irritatiepatroon bij gebrek aan Verantwoordelijkheid

Nu mijn partner tijdelijk afwezig is, realiseer ik mij hoezeer ik mezelf beperkt heb in de mate waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf en mijn wereld - zolang er een ander naast mij is op wie ik mijn ergernis kan afwentelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf beperkt te hebben in de mate waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf en mijn wereld, omdat ik de relatie gebruik juist als een manier om geen verantwoordelijkheid te nemen en enkel tegen mezelf te klagen over mijn problemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd steevast een patroon van irritatie te hebben ontwikkeld tegenover mijn partner, waarin ik 'enerzijds met haar wil communiceren' en wanneer wij dan tenslotte communiceren 'geraak ik geërgerd' omdat het niet onder mijn voorwaarden is en ik me dus machteloos voel in die momenten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op deze manier mijn macht willen balanceren door in de relatie mijn macht te willen neerzetten, ipv mij te realiseren dat mijn macht bestaat in het optimaliseren en veranderen van mezelf in mijn dagdagelijkse proces en het werkelijk pushen van mezelf voorbij mijn beperkingen en te veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet pushen in mijn dagelijkse leven - en werkelijk te kijken naar wat ik moet optimaliseren, en hoe ik mijn beperkingen kan overkomen, en in plaats daarvan terug te keren naar het punt waarin ik opgeef en ik me erger aan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander gebruiken als een uitweg uit zelf-verantwoordelijkheid.

Ik realiseer me en begrijp dat ik verantwoordelijk ben en blijf voor mezelf en dat ik deze verantwoordelijkheid niet kan onderdrukken.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie geërgerd worden tov mijn partner, mezelf te stoppen en te ademen en te kijken naar waar het is dat ik mezelf compromitteer in mijn wereld en waarvoor ik GEEN VERANTWOORDELIJKHEID wil nemen.

Ik realiseer me en begrijp dat de vooruitgang in mijn proces enkel van mijzelf afhankelijk is en dat als ik mezelf niet beweeg - er niets zal bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn partner verantwoordelijk te maken voor het komen met oplossingen ipv mezelf te pushen om zelf met oplossingen te komen.

Ik engageer mezelf ertoe om, wanneer en als ik mezelf zie wachten totdat de ander een oplossing 'geeft' - mezelf te stoppen en te ademen en mezelf te realiseren dat ik bezig ben verantwoordelijkheid te ontlopen, en dus engageer ik mezelf ertoe om met mezelf neer te zitten en praktisch uit te werken op papier hoe ik mijn probleem ga aanpakken.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 282 - Boys don't Cry

Mijn partner gaat een aantal weken weg zijn en initieel dacht ik dat dit me niet emotioneel raakte. Een week voor haar vertrek begon ik me echter emotioneel onstabiel te voelen, zonder dat ik direct begreep dat dit aan haar vertrek gelinkt was - ik dacht zelfs dat het ergens anders mee te maken had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd doen alsof het feit dat we elkaar een tijdlang niet zullen zien mij onverschillig laat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen tonen wat ik voel en ook voor mezelf niet willen kijken naar wat er in mij omgaat aangaande het feit dat we elkaar een tijd niet zullen zien en dus de mogelijkheid te confronteren dat ik haar zal missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vol te houden dat ik absoluut ok ben en dat zoiets me absoluut niet raakt en dat ik stabiel ben, wanneer ik in werkelijkheid gemakkelijk emotioneel gedestabiliseerd geraakte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn emoties te veroordelen als 'slecht' en als 'zwak' - en te denken dat ik hier zeker niets van mag tonen, inclusief aan mezelf, omdat ik anders een gelijke wordt in de relatie en ik mijn superioriteit verlies.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd superieur te willen zijn aan mezelf en mijn eigen emoties en dus aan mijn eigen mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat het vertrek van de ander me onstabiel maakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik haar zal missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk in mijn leven relaties uit de weg zijn gegaan omdat ik bang was om kwetsbaar te staan tegenover een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd meer willen zijn dat de ander, en niet in mezelf willen kijken naar hoe ik sta tegenover deze situatie, maar pro forma vol te houden dat ik ok ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd

sterkte definiëren als het niet tonen en het niet voelen van pijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf afscheiden van mijn pijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben geoordeeld over de pijn als 'mind' en 'irrationeel'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik me machteloos voel in en als deze pijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik geen controle heb in en als deze pijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn pijn te onderdrukken om te doen alsof ik sterk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn voor pijn omdat ik er geen controle over heb.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als zulk een ervaring van pijn opkomt, mezelf toe te staan hier naar te kijken en mezelf te erkennen als wat ik ervaar - ipv mezelf te projecteren en presenteren als meer dan deze ervaring.

Ik realiseer me en begrijp dat het voelen van pijn me niet vermindert of mijn macht niet wegneemt, maar dat ik eenvoudig gelijk sta aan mezelf en kan onderzoeken waarom de pijn daar is ipv deze te negeren.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 281 - Aandacht Paranoïa

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn aandacht te geven aan een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik aandacht moet geven aan een ander mezelf beginnen af te leiden in gedachten of dmv mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben om aandacht te geven aan een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn leven enkel ooit mezelf te hebben overwogen en hoe ik aandacht kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te weigeren om de ander aandacht te geven als een teken  'dat ze het niet waard zijn'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn om gewoon naar een ander te luisteren zonder mezelf te willen afleiden of zonder de ander te willen onderbreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet luisteren en mezelf afleiden gebruiken als een manier om te tonen dat de ander geen aandacht verdient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen de ander te straffen dat ze mijn aandacht opeisen, omdat ik wil dat ze mij zo snel mogelijk terug aandacht geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren wanneer ik geen aandacht krijg en me onzeker te voelen alsof ik overbodig ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat mijn zus mijn aandacht had gestolen toen ze geboren werd, omdat ik na haar geboorte minder aandacht kreeg.

Dus wat er nu voor mij naar boven komt is dat ik als kind allicht een grote verandering ervaren heb nadat mijn zussen werden geboren - en ik op het einde van de rit veel minder in het centrum van de belangstelling stond dan voorheen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om 'mijn aandacht' te verliezen, want in essentie ben ik in mijn leven enkel op zoek gegaan naar iemand die me aandacht geeft en mij alleen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik aandacht krijg mij gewaardeerd en geliefd en goed te voelen, en wanneer ik geen aandacht krijg mij depressief te voelen en het niet meer zien zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn leven mezelf geen aandacht geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf geen aandacht geven en denken dat het van anderen moet komen.

Ik realiseer me en begrijp dat ik de queeste naar aandacht pas kan stoppen wanneer ik begin mezelf aandacht te geven in elk moment van ademhaling hier en ik mezelf begin te zien en wie ik ben hier.

Ik engageer mezelf ertoe om aandacht te verkennen voor mezelf en wat het betekent om aandacht te hebben voor mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie vervallen in paranoia omwille van aandacht, mezelf te stoppen en mij te realiseren dat ik hier ben en ik als zodanig aandacht kan geven aan mezelf. Ik kan communiceren met mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat het fysieke lichaam een middel is om aandacht te geven aan jezelf - en het mogelijk is in direct contact te staan met jezelf als je fysieke lichaam en aandacht te hebben voor jezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te leren kennen als wie ik ben in en als fysiek lichaam door aandacht te hebben voor mezelf.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 280 - Mijn partner in de Steek laten - Commitments 2

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd trots te zijn op mijn ontwerp en dit ontwerp te zien als ‘God’ – ipv mij te realiseren dat ik blindelings vertrouw op iets wat ik niet eens begrijp en waardoor ik gecontroleerd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet de discipline in elk moment aan de dag te leggen om dit proces te stappen in de ernst die het verdient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk het vertrouwen te misbruiken dat ze mij geeft – omdat ik haar niet ernstig neem en niet zie als mijn gelijke.

Ik engageer mezelf ertoe om te zoeken naar mogelijkheden tot samenwerking en hoe we elkaar kunnen ondersteunen ipv terug te vallen in provocatie-strategieën en machtsdynamieken.

Ik engageer mezelf ertoe om te beginnen luisteren naar de ander en wat de ander eigenlijk wilt – zodat ik kan beginnen met haar te ondersteunen ipv haar te saboteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd macht proberen te leven als een systeem,  ipv mij te realiseren dat ik nog steeds volledig geprogrammeerd ben en ik nog steeds bezig ben mijn mind te evolueren.

Ik engageer mezelf ertoe om het punt van macht in mezelf te deconstrueren en in samenwerking met de ander te herdefiniëren op een manier die best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn notie van respect in mezelf te deconstrueren en in samenwerking met de ander te herdefiniëren op een manier die best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe het concept van mannelijke eer in mezelf te deconstrueren en mij realiseren dat het niets anders is dan het eren van het ontwerp van God – en dat deze reactie van de mannelijke eer, in feite het systeem is dat zichzelf wilt beschermen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn angst voor E te onderzoeken en waarom ik bang ben voor E – alsof ik geloof dat het als man mijn taak is de vrouw te onderdrukken, alsof er in de vrouw iets verboden is.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te focussen op mijn eigen proces en hoe ik kan stappen uit de mind – en de ander te ondersteunen om hetzelfde te doen. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 279 - Mijn partner in de Steek laten - Commitments 1

Ik realiseer me en begrijp dat macht bestaat in het samen met mijn partner ontwikkelen van effectieve communicatie en een effectieve woordenschat en dus engageer ik mezelf ertoe de praktische stappen te zetten die ertoe zullen leiden dat we een efficiënte communicatie ontwikkelen en een efficiënte woordenschat.

Ik engageer mezelf ertoe om te verkennen hoe we sterker kunnen worden samen ipv vanuit de mind 'macht te zoeken over of tégen de ander.'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb gerealiseerd dat macht bestaat uit samenwerking en dat met hoe meer men samenwerkt hoe groter de macht wordt. 

Ik engageer mezelf ertoe dieper te onderzoeken hoe ik mezelf heb toegelaten beïnvloed te worden door de Bijbel en de man en vrouw patronen die daarin worden afgebeeld.

Ik engageer mezelf ertoe te onderzoeken hoe door middel van de Bijbel de heerschappij van de man over de vrouw doorheen de geschiedenis gelegitimeerd wordt tot op de dag van vandaag. 

Meer commitment statements volgen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 278 - Mijn partner in de Steek laten

Waarom laat ik mijn partner in de steek in momenten waarin ze mijn steun nodig heeft? Is het omdat ik mij niet belachelijk wil maken?

Beschrijving: Wanneer we in een gesprek waren met Q, en deze derde persoon begon E uit te lachen en niet ernstig te nemen, dan deed ik mee en koos ik snel de zijde van Q, omdat ik 'aan de juiste zijde wilde staan', aan de zijde die gelijk heeft.

Ik vond het niet nodig om E te ondersteunen, omdat ik het goed vond dat ze eens ongelijk kreeg. Dit is mijn verborgen agenda van superioriteit - de ander eens laten verliezen en inferieur laten zijn. Het uit zich in de vorm van een 'complot', waarin ik verkies mijn steun te onttrekken en haar over te laten aan de macht van anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in kritische momenten mijn steun te onttrekken en zelfs tegen haar te werken - omdat ik me in zo'n momenten 'sterk' voel, wanneer ik 'met anderen tegen haar alleen sta'... wtf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ze gestraft moet worden - omdat ze een vrouw is en de vrouw moet gestraft worden overeenkomstig de Bijbel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zulke momenten gebruiken om mijn macht over haar neer te zetten als een manier om te tonen dat ik macht over haar heb, omdat ik de vrije keuze heb mijn steun te onttrekken en zodat ze zich zou herinneren dat ze mij niet moet provoceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in mijn eer gekwetst te voelen wanneer ze mij iets aanwijst over mezelf - omdat ik denk dat ze geen respect heeft voor mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen respect af te dwingen dmv terrorisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in mijn mannelijke eer gekwetst te voelen zodat ik haar wil tonen wie de baas is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd E proberen te onderwerpen.

Ik engageer mezelf ertoe dit punt in mezelf te zuiveren en van nul af aan te stappen in gelijkheid met E.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 277 - Van superioriteit naar Motivatie

De drang naar competitie is sterk. Er lijkt in mij een onweerstaanbare drang te bestaan naar competitie en het koste wat koste overtreffen van anderen. het is interessant dat deze competitiedrang er niet feitelijk toe geleid heeft dat ik van mezelf de allerbeste mens zou maken. In plaats daarvan heeft het ertoe geleid dat ik afgunstig ben tegenover anderen, en hen eenvoudig niet gun wanneer zij vooruitgang boeken. Ook leidt her ertoe dat ik bang ben voor anderen - want wat als zij me tonen dat ik 'minder ben' dan hen???

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een vooroordeel te houden dat anderen in de grond minder zijn dan mij - en ze het niet verdienen om op hun plaats te staan waar ze staan. En dat hun plaats voor mij bestemd was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat anderen niet verdienen waar ze staan - en afgunstig tegenover hen te zijn uit jaloezie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gedevalideerd te voelen omdat een ander iets bereikt heeft en ik niet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd van mezelf verwachten dat ik 'vanzelf' beter zou worden en dat ik 'het in mij moet hebben' om de beste te zijn, maar wanneer een ander beter blijkt te zijn, dan geloof ik dat ik 'niet goed genoeg ben' en geef ik op.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat ik niet 'goed genoeg ben' - en dat ik als zodanig minderwaardig ben aan wat ik had kunnen zijn en dat het geen zin heeft om te proberen want ik kan nu al zien dat ik nooit het niveau van die anderen zal kunnen bereiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij ooit enkel voor iets geëngageerd te hebben wanneer ik er 100% van overtuigd was dat ik daarin 'de allerbeste zijn kunnen zijn'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd 'het zijn/worden van de allerbeste' als motivatie te gebruiken - ipv mij te realiseren dat talenten in grote mate genetisch voorgeprogrammeerd zijn en het dus geen zin heeft om beter te willen zijn dan iemand die een betere genetische predispositie heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ergens de allerbeste in willen zijn zodat ik mijn geloof kan handhaven en beschermen dat ik beter en meer ben dan de rest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het willen zijn van de beste gebruiken als mijn voornaamste motivatie, ipv te kijken naar hoe ik een skill kan toepassen die leuk is voor mezelf - waarin ik voor mezelf plezier heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vervolgens op te geven toen bleek dat ik niet de beste zou kunnen worden in een bepaalde categorie - en mezelf te vervloeken omdat ik 'zo beperkt ben'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn superioriteit willen beschermen tegen iedereen - ipv te stoppen en me te realiseren dat ik één en gelijk ben aan alles en iedereen rond mij - en ik dus op geen enkele manier kan claimen dat ik meer of beter ben.

Ik engageer mezelf ertoe om te verkennen hoe ik motivatie kan leven op een manier die best is voor mezelf en best voor iedereen - zodat ik mezelf motiveer vanuit mezelf en niet op basis van een verwachting

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in en door deze toepassing van 'de beste willen zijn' in feite enkel uit te zijn op het 'winnen' - waarbij ik ervoor moet zorgen dat anderen minder blijven dan mij en dat is hoe de elite in deze wereld haar positie consolideert.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 276 - Superioriteit als Angst tijdens Nieuwjaar 2014

Toen ik op bezoek was bij kennissen, kwamen er interactiepatronen naar boven die ik lange tijd niet meer in mezelf gezien had. In een conversatie kon ik voelen dat ik een bepaalde persoonlijkheid aannam, dat ik niet zuiver was in mijn uitgangspunt - maar ik gebruikte de gedachte van 'het voelt ok' als een excuus om mezelf niet te checken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik tot de conclusie moet komen dat de ander méér is dan mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf te willen positioneren als 'meer dan de ander'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vanuit de mind te vertrekken en te willen weten 'hoe ik mezelf positioneer tegenover deze persoon', ipv te overwegen om deze 'schaal' los te laten en de ander onvoorwaardelijk tegemoet te treden in communicatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angstig zijn in communicatie dat de ander zichzelf superieur voelt tegenover mij - hetgeen precies hetgeen is wat ik doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet in staat zijn om mezelf gelijk te plaatsen aan een ander, maar te willen voorkomen dat de ander 'mij voor is' en dus op een subtiele wijze de bovenhand te willen nemen in het gesprek en mezelf te willen positioneren als de autoriteit - zodat ik controle heb over het gesprek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd controle te willen hebben over het gesprek als een manier om mezelf te beschermen, want ik domineer het gesprek als superioriteit, omdat ik in essentie bang ben van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat als ik mezelf niet bescherm en als superioriteit plaats ik als een doelwit gezien zal worden en ik misbruikt zal worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om open en kwetsbaar te staan tegenover de ander, omdat ik het excuus gebruik dat ik anderen niet kan vertrouwen - ipv mij te realiseren dat ik op deze manier mijn eigen dominant gedrag rechtvaardig - dus ik ben diegene die niet te vertrouwen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken dat als ik mijn eigen visie niet verdedig anderen misbruik van mij zullen maken omdat ze mij zullen proberen te brainwashen met hun eigen mening.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om gezien te worden 'als iemand die geen flauw benul heeft van wat hij doet' - en die onzeker is, omdat ik bang ban dan door anderen gemanipuleerd te worden.

Ik realiseer me en begrijp dat diegene die mij manipuleert ikzelf is, omdat ik mezelf toelaat bijvoorbeeld een gedachte te volgen of een geloof te creëren in de mind dat ik op een bepaald moment klakkeloos aanvaard zonder voor mezelf een mathematische screening gedaan te hebben van deze informatie en te zien of zij wel steek houdt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in essentie mijn visie en mijn manier van doen beschermen, omdat ik bang ben dat er een betere manier is om te leven en dingen te doen, en ik wil mezelf niet in vraag stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn keuzes te beschermen als 'de beste keuzes' ipv mij te realiseren dat ik onmogelijk alles kan weten en er mogelijks heel andere overwegingen zijn die ik zou moeten maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn keuzes te willen zien als 'beter' dan die van een ander - ipv mij te realiseren dat wat ik gekozen en gedaan heb niet noodzakelijk het best zou geweest zijn of even noodzakelijk zou geweest zijn voor een ander - dus ik kan van mijn levenswijze geen religie maken, aangezien de keuzes context-afhankelijk zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een verborgen agenda te hebben gehad in het willen neerzetten van mijn superioriteit en het bewijzen van mezelf tegenover een ander - ipv mij te realiseren dat ik hiermee in competitie verval en ik mijn zelf-verantwoordelijkheid door het venster smijt.

Ik realiseer me en begrijp dat ik mezelf niet kan vergelijken met een ander - maar dat ik in zelf-oprechtheid naar mijn eigen proces moet kijken en moet zien waar er verbeteringen nodig zijn om datgene te bereiken wat ik voor mezelf heb uitgezet.

Ik engageer mezelf ertoe om de sterktes die anderen mij presenteren te gebruiken als een punt waar ik van kan leren om zelf efficiënter te worden in mijn proces.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een persoonlijkheid te hebben aangenomen van de leermeester, omdat ik dan in feite alle input van anderen afblok.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een persoonlijkheid aan te nemen alsof ik 'zoveel weet' en 'zoveel ervaring heb' alsof ik 'een expert ben' - ipv mijn ervaring te delen vanuit gelijkheid en mij te realiseren dat er allicht punten zijn die ik zelf niet zie in mijn ervaring, maar omdat ik de leermeester wil zijn, sluit ik deze mogelijkheid alreeds uit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn visie te willen presenteren als 'meer dan' wat ze is - ipv haar gewoon te presenteren als 'dit is mijn visie'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn visie en ervaring te zien als 'meer dan' de visie en ervaring van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind een beschermingsmechanisme te hebben ingebouwd waarin ik nooit meer gezien wil kunnen worden als onbeholpen en gemakkelijk om op in te praten en verbaal te 'overmeesteren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind een angst hebben ingebouwd dat een ander mij 'verbaal overmeesterd' en ik gewoon niet meer zal weten wat te zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het schijnbaar overmeesterd worden door een ander, bang te zijn dat ik de slaaf wordt van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mezelf een strategie van verbale oorlog te hebben uitgewerkt, waarin ik specifiek mijn vocabulaire en mijn kennis heb uitgewerkt, zodat ik anderen telkens verbaal zou kunnen overmeesteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken en gelovan dat als een ander het laatste woord heeft, of als zij een perspectief presenteren waar ik niets op in te brengen heb - dit van mij een verliezer maakt, ipv mij te realiseren dat ik hier kan zijn door te ademen en ik in gezond verstand kan kijken naar wat er gezegd wordt en ik voor mezelf kan zien of er enige waarde is in wat er gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat de woorden die gesproken worden en de energie waarmee de woorden gesproken worden, mij kunnen pijn doen, mij kunnen raken en mij kunnen bezitten - als een vorm van voodoo, ipv mij te realiseren dat ik mijn macht heb weggegeven aan woorden en de energie die ik eraan verbind.

Wat is de oorsprong van dit patroon van mezelf te willen plaatsen als superioriteit?

Angst dat de ander superieur is - ik voel me enkel op mijn gemak als ik superieur ben aan anderen, dus ik ben bang van gelijkheid - omdat ik dit zie als zwakheid of kwetsbaarheid.

Mijn motivatie om deze positie in te (blijven) nemen is dat ik de schuld geef aan anderen om 'mij gedwongen te hebben' deze positie in te nemen als een overlevingsmechanisme.

Redenering: "Ik was bereid mezelf kwetsbaar op te stellen - maar anderen hebben hier misbruik van gemaakt."

Dus ik moet anderen vergeven voor wat ik denk dat ze me hoegenaamd hebben 'aangedaan' en mezelf toelaten gelijk te kunnen staan aan anderen en anderen te vertrouwen. 

Ik realiseer me en begrijp dat het niet de verantwoordelijkheid is van anderen om geen misbruik van mij te maken, maar dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf in wat ik in mezelf toelaat en accepteer en dat ik mezelf overeenkomstig moet sturen in mijn wereld.

Ik engageer mezelf ertoe om het woord 'vertrouwen' te verkennen en te herdefiniëren zodat ik het kan implementeren en leven op een manier die best is voor iedereen.

Ik ga verder met dit punt in mijn volgende blog.

http://desteniiprocess.com