Dag 181 - Communicatie en Verbeelding deel 2

De gedachte die ik hier zie opkomen is dat ik mezelf zie falen op een punt in de toekomst en dit 'falen' aanvaard als 'realiteit' waarvoor ik dan, zoals in vorige post uitgelegd, anderen begin met de vinger de wijzen.

Gedachte dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd plotseling een gedachte van falen laten opkomen en deze geloven - deze mogelijkheid als mijn toekomst uit te spelen in mijn geest - en vervolgens in angst te zoeken naar wie ik hiervoor de schuld kan geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat falen een creatie van de geest is en gebaseerd is op geloof, net als een religie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn verwachting van een laag resultaat persoonlijk te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven in de gedachte van te falen - in plaats van mij te realiseren dat indien ik mezelf onvoorwaardelijk toeleg op wat ik moet doen, de resultaten vanzelf zullen volgen en indien dit niet zo is dan weet ik dat er een probleem aangewezen kan worden dat niets te maken heeft met mijn performantie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie persoonlijk nemen ipv in te zien dat het hele systeem bijdraagt aan mijn 'resultaat' en dat mijn impact in dat opzicht slechts beperkt is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment deze gedachte van mogelijk falen als mijn realiteit te aanvaarden in plaats van mezelf te vertrouwen hier in adem en gewoon verder te werken adem per adem en mezelf te sturen - en de gedachte te negeren.

Ik engageer mijzelf ertoe om wanneer en als deze of een gelijkaardige (of eender welke) gedachte opkomt mezelf te stoppen in adem en mezelf niet te laten afleiden van wat ik aan het doen ben.

Ik engageer mijzelf ertoe om in plaats van aan mezelf te beginnen twijfelen omwille van een loutere gedachte - het te houden bij de fysieke werkelijkheid en wat hier en nu verifieerbaar is.

Ik engageer mijzelf ertoe om mezelf te vertragen in adem zodat ik kan zien hoe en wanneer een gedachte opkomt zodat ik kan beslissen om te zeggen 'neen' en de gedachte niet te volgen, en mezelf te vertrouwen in gezond verstand als een en gelijk als mijn lichaam.

http://lite.desteniiprocess.com