Reactie Dimensie: Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren met paniek in de onderbuik en een gevoel van stress omdat ik geloof dat elk moment iemand me een opmerking kan geven mbt wat ik aan het doen ben.Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf machteloos te voelen en alsof ik elk moment getroffen kan worden door een externe kracht als het systeem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onzeker stappen in plaats van hier te zijn in en als mijn stappen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren bij de gedachte dat ik even van mijn bureau weg moet om een tel te plegen - omdat ik geloof dat eender wat tegen mij gebruikt kan worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geen idee hebben van wat nu feitelijk aanvaardbaar is en wat niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze onbekendheid aanvaarden als mijn realiteit in plaats van ervoor te zorgen dat ik exact weet wat mijn positie is en waar ik sta.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te saboteren door mezelf niet te informeren naar wat mijn positie is en waar ik feitelijk sta - en in plaats daarvan alle verantwoordelijkheid overlaten aan het systeem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het systeem aanvaarden als 'meer dan mezelf' omdat ik het blijkbaar niet begrijp in plaats van me te realiseren dat ik opzettelijk geen inspanning gedaan heb om het volledig te doorgronden en te begrijpen hoe het werkt en wat mijn positie daarin is - zodat ik achteraf kan zeggen dat ik het niet begreep en daarom was ik bang.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf schuldig voelen wanneer ik even niet werk in plaats van me te realiseren dat ik deze voorwaarde zelf aan mezelf opleg - en dit niet een externe factor is.
(Wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten