Dag 333 - De Labiele Persoonlijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden omdat F. me uitlegde dat ik me vergist had en dat ik de context niet volledig begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omwille van ‘de manier’ waarop F. me uitlegde dat ik de context niet begrepen had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me hulpeloos voelen tegenover ‘de manier waarop’ F. me haar standpunt uitlegt en ook bang te zijn dat ze niet zal stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verwijten dat ze te veel aandringt en niet willen horen wat ze te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd reeds emotioneel reageren omwille van ‘de manier waarop’ F. me aanspreekt en dan reeds te beslissen dat ik naar niets zal luisteren van wat F. me te vertellen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf victimiseren in mijn eigen mind in mijn eigen reacties en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien dat F. niets in mij creeert of veroorzaakt, maar dat ik deze reactie en emoties zelf veroorzaak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken dat de ander me dit aandoet, dat ze mij ‘martelt’ door de manier waarop ze tegen me spreekt, en daarmee mezelf te verbergen met de ‘labiele persoonlijkheid’ als iemand die zichzelf niet in de hand heeft en die elk moment kan ontploffen wanneer het hem te veel wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd systematisch mezelf te verbergen in en als de ‘labiele persoonlijkheid’ wanneer iemand me confronteert met een aspect van mezelf dat ik niet wil zien of veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door middel van de labiele persoonlijkheid victimiseren in een moment dat ik zou kunnen luisteren naar wat de ander te vertellen heeft en zo iets bijleren over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de labiele persoonlijkheid als beschermingsmechanisme te hebben gecreëerd als een manier om de rollen om te keren en te kunnen zeggen dat het de ander is die moet veranderen en die moet ‘stoppen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander verantwoordelijk te maken voor ‘het kunnen stoppen van mijn emotie en reactie’ ipv mij te realiseren dat ik de macht heb om mijn emotie en reactie te stoppen, maar dat ik niet wil omdat ik liever de ander de schuld geeft zodat ik niet moet luisteren naar wat ze mij eigenlijk te vertellen heeft omdat ik het punt in kwestie niet wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten in te zien dat wanneer ik op een dergelijke manier ‘reageer’ dit een ‘teken aan de wand’ is dat het punt waarover F’ me eigenlijk aanspreekt een zeer belangrijk punt is waarover ik niet zelf-oprecht wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd mij te realiseren dat ik in een dergelijk moment eenvoudig kan ademen en stoppen en in gelijkheid luisteren naar wat F. me te vertellen heeft.

Ik realiseer me en begrijp dat wanneer ik eenvoudig luister naar wat F. me te vertellen heeft dat ik daarmee niet ‘verlies’ maar dat ik daarmee gelijkheid in mezelf aanvaard.

Bezoek: http://lite.desteniiprocess.com

Dag 332 - Paniek tegenover het Onbekende

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment waarin F me uitnodigde om los te laten en even met haar meet e genieten van de omgeving in het bos – mijn angst de overhand te laten nemen met de gedachte dat het al snel donker wordt en we dus geen vijf minuten hebben om hier te staan in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd me machteloos te voelen omdat de ander ‘nog even wilt blijven staan’, maar ik wil reeds doorgaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in dit moment toegeven aan ‘controle’ en ‘manipulatie’ door kwaad te worden en de ander te willen bewegen – ipv mijn standpunt los te laten en te participeren in het moment met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te identificeren met ‘mijn standpunt’ en te denken dat ‘mijn standpunt’ correct is en ik ‘geen vergissing wil maken’ door met de ander te participeren in het genieten van de omgeving in het bos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd zenuwachtig te worden en in mijn gedachten het punt niet kunnen loslaten dat we zo snel mogelijk moeten vertrekken, ipv eenvoudig te stoppen en te ademen en te participeren met F.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door bepaald gedrag te vertonen (gelaatsuitdrukking en houding) de ander ertoe hebben willen bewegen om ‘te stoppen’ en met mij mee te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te panikeren omdat ik mijn zin niet kreeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd panikeren omdat ik in mijn geest geprojecteerd heb wat er zou kunnen gebeuren indien het donker wordt en we zijn alleen in het bos en nu gebruik ik deze gedachte als excuus om te zeggen ‘dat er nu helemaal geen tijd is’ en ‘dat de ander ongelijk heeft’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een geheime agenda hebben, ipv open te staan voor wat de ander ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bezeten te worden van ‘angst om dood te gaan’ enkel en alleen omdat er reeds iets minder zonlicht is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vast te houden aan nervositeit en weigering in mezelf, waarin ik mezelf niet toelaat te participeren in het moment omdat ik me reeds ‘tegen’ dit moment gekant heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de situatie te benaderen vanuit verliesangst, ipv te ademen en in eenvoudige communicatie te treden met de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest van wat de ander vertelde over wat ze ervaarde en hiertegenover vooroordelen te hebben gehad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd proberen het moment te controleren door te zeggen dat ik deze ervaring ‘niet begrijp’ en dat deze ‘voor mij vreemd is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het gedrag van de ander te proberen controleren omdat ik een bepaalde interpretatie gemaakt heb van wat zij aan het doen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een interpretatie te maken in mijn gedachten ipv eenvoudig aan de ander te vragen wat zij aan het doen is en wat ze ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een ervaring veroordelen omdat ik haar niet begrijp en dus vormt zij voor mij een bedreiging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn voor wat ik niet begrijp.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik in mezelf zie dat ik angst en onrust vorm omwille van iets dat ik niet begrijp of niet ken, mezelf te stoppen en te ademen en mezelf te ondersteunen door te ademen en mij te realiseren dat ik dit iets kan onderzoeken en leren kennen in eenheid en gelijkheid als mezelf en dat ik mezelf daarin niet verlies.

Voor meer informatie, zie: http://desteni.org en http://lite.desteniiprocess.com