Voor
de zoveelste maal in mijn leven ben ik op reis – en opnieuw sinds ik zelf mijn
reizen ben beginnen organiseren, ervaar ik deze stress.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd stress te creëren
door toekomstige scenario’s te projecteren waarna ik een schrik reactie
genereer – en ik me vervolgens benauwd voel en het lijkt of ik mijn benauwdheid
niet meer kan stoppen.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd op deze manier te
reizen ipv mij te realiseren dat of ik deze reis nu in stress doormaak of op
een kalme manier waarbij ik geniet van het reizen op zich – dit geen verschil
maakt en ik het mezelf nutteloos moeilijk maak.
Ik
realiseer me en begrijp dat mijn stress en benauwdheid mij NIET HELPT met het voorkomen
van eventuele problemen. Integendeel, indien ik besta in stress en benauwdheid,
zal het juist moeilijker zijn om op een intelligente manier te reageren mocht
er effectief iets foutlopen.
Ik
realiseer me en begrijp dat het geen zin heeft om te wachten tot mijn stress en
benauwdheid weggaat, want ik weet reeds uit vorige ervaringen dat deze stress
de hele reis kan voortduren en dus is wachten geen oplossing.
Ik
realiseer me en begrijp dat ik het in mijn macht heb om in het moment deze
angst te stoppen en te beslissen dat deze angst nutteloos is.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn van
wat mijn angst met mijn lichaam kan doen – omdat de stress en benauwdheid in
feite pijnlijk is voor het lichaam – en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb
toegelaten en geaccepteerd bang te zijn geweest van mijn eigen mind en mijn
eigen angst.
Ik
engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik onzekerheden in mezelf zie opkomen
tijdens de reis- mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat er
zaken zijn waar ik controle over heb en die ik zoveel mogelijk kan anticiperen
– en over andere zaken heb ik geen controle.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd gedachten als
onzekerheden te gebruiken als naalden waarmee ik mezelf steek – als een manier
om het mezelf oncomfortabel te maken ipv mij te realiseren dat ik het mezelf
comfortabel kan maken door mezelf te vertrouwen en in elk moment mezelf te
sturen in adem.
Ik
engageer mezelf ertoe om mijn reizen goed voor te bereiden en het reisproces te
stappen in adem, en wanneer ik gedachten zie opkomen ivm wat er nog mis kan
gaan dan stop ik en adem en vertrouw mezelf dat ik kan reageren op eventuele
onvoorspelbaarheden op een manier die best is voor iedereen.
Ik
voel da er in mijzelf nog een bodem is waarin ik nog niet 100% helder ben ivm
dit punt.
Wat
bevind er zich dus nog in mij als ‘overtuigingen’ waardoor ik mezelf niet kan
toelaten om werkelijk op een comfortabele manier te reizen.
Ik
geloof dat als er een angstgedachte in me opkomt, ik deze niet kan stoppen –
omdat de gedachte gelijk heeft en er een reëel gevaar is.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf door mijn
angsten te laten overreden ipv mijn gezond verstand te gebruiken.
Ik
engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een angstgedachte zie opkomen en ik
voel dat mezelf hier brengen en ademen niet volstaat – dan gebruik ik mijn
gezond verstand en zeg ik tegen mezelf wat ik ga doen indien zich zulk een
geval zou voordoen, zodat ik in mezelf verantwoordelijkheid neem voor het
risico.
cool!
BeantwoordenVerwijderen