Dag 316 - Niet antwoorden is manipulatie

Ik was voor ons beide iets aan het opzoeken op de laptop en mijn partner stelde mij enkele vragen ivm de zaken waar ik naar aan het kijken was. Op dit moment antwoordde ik niet en zei ik tegen mezelf: het is niet nodig om te antwoorden, en ik bleef stil en werkte verder. Ik dacht: ze kan wachten en later kan ik haar de info geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd opzettelijk niet te antwoorden wanneer de ander mij een vraag stelde, omdat ik geen zin had om op haar vraag te antwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: ik ben bezig, maar naar haar toe niets te communiceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander in afwachting te willen houden en zelfs de indruk willen wekken dat er iets mis is en dat ik daardoor niet antwoord – als een punt van controle en macht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet eenvoudig te hebben geantwoord dat ik naar de informatie aan het kijken ben en dat ik nog niet zeker weet wat het betekent.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd er een gewoonte van te hebben gemaakt om lang te wachten alvorens ik antwoord en dit te rechtvaardigen door te zeggen: ik ben traag van antwoord, ipv mij te realiseren dat dit een strategie is om de ander onzeker te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn vader geïmiteerd te hebben die vaak niet antwoordde en ik zag dit als een punt van privilege: hij hoeft niet te antwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de energie te geloven die me zegt dat ik niet hoef te antwoorden, ipv te ademenen en mij te realiseren dat de ander mij een vraag gesteld heeft en als ik niet antwoord dan ben ik aan het manipuleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze kleine momenten te gebruiken als manieren om mijn ‘macht’ neer te zetten in de relatie, ipv mij te realiseren dat dit een teken van inferioriteit en machteloosheid is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer ik met iets bezig ben en de ander stelt mij een vraag, en ik zie dat er in mezelf een energie opkomt waardoor ik niet wil antwoorden, mezelf te stoppen en te ademen, en me te realiseren dat deze energie voorgeprogrammeerd is en niet is wie ik werkelijk ben – en dus stel ik mezelf ten doel om te ademen en mezelf te sturen en eenvoudig te antwoorden als een manier om mezelf te delen met de ander, ipv te denken dat als ik de ander informatie geef ik zou ‘verminderen’ en ‘mijn macht zou verliezen’.

Ik realiseer me en begrijp dat reëele macht is wanneer ik in elk

moment in staat ben om te antwoorden op een manier die gebaseerd is op de context in dit moment en wat best is voor iedereen, waarin ik in staat ben alles te delen wat nodig is om gedeeld te worden zodat iedereen vooruit kan.

Ik realiseer me en begrijp dat ik niets te verliezen heb door gewoon te antwoorden en te communiceren, integendeel ik win erbij wanneer anderen geïnformeerd zijn als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als geïsoleerd van anderen, ipv mezelf te zien als een eenheid binnen het geheel als een groep of een team en mij te realiseren dat het erop aankomt vooruit te gaan als groep en als team, ipv ‘alleen’ te blijven en vast te houden aan mijn ideeën over mezelf.

Ik realiseer me en begrijp dat dat reëele vrijheid is wanneer ik in staat ben in elk moment te doen wat best is voor de groep of het team en ik overeenkomstig in elk moment kan communiceren wat gecommuniceerd dient te worden zodat de groep of het team er als geheel sterker van wordt.

http://lite.desteniirpocess.com