Dag 301 - Zelfvertrouwen in Conversaties

Artwork Marlen Vargas del Razo

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ongemakkelijk worden wanneer het erop aankomt over persoonlijke zaken te spreken op het werk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen in gezond verstand wanneer ik een conversatie voer, maar ip daarvan een uitspraak te doen die een ander curieus zal maken en zal doen vragen naar meer details.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te willen stoefen over het feit dat we bepaalde dingen op een bepaalde manier gedaan hebben – en mezelf met argumenten te manipuleren waarom ik dit ter sprake moet brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te communiceren op basis van energie ipv te converseren op basis van gezond verstand en mezelf te vertrouwen in adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een idee te hebben over de ander en bijgevolg een idee mbt wat ik wel en niet tegen de ander kan zeggen, ipv mezelf te vertrouwen in het moment gebaseerd op de informatie die in de context aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst als onzekerheid in mezelf toe te laten tijdens communicatie, ipv te ademen en eenvoudig te communiceren op basis van wat hier is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in onzekerheid tijdens communicatie, mezelf te stoppen en te ademen en mij te baseren op de fysieke werkelijkheid van het moment.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie zoeken in gedachten naar wat te zeggen, mezelf te stoppen en te ademen, en te zien wat in dat moment relevant is om te zeggen en daarop in te pikken. 

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 300 - Ik stuur Mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf gedwongen te voelen om te antwoorden op de private vragen die mijn baas mij stelde – omdat ik wist dat hij gedronken had en ik bang was dat als ik niet antwoord ik mogelijks een conflict creëer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf geïntimideerd te voelen omdat iemand me plots heel persoonlijke vragen begint te stellen en ik geloof dat ik geen andere keuze heb dan deze naar waarheid te beantwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij ondervraagd te voelen en onder druk gezet te voelen, ipv mij te realiseren dat ik nog steeds beslis wie ik ben en dat ik beslis hoe ik mezelf stuur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander ervan de schuld te geven dat hij me onder druk zet en mij ergens dwingt bepaalde informatie te geven – ipv mij te realiseren dat ik verantwoordelijk blijf voor mezelf en wat ik zeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verantwoordelijkheid af te staan in een moment – ipv mij te realiseren: ik ben verantwoordelijk voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te compromitteren in communicatie, wanneer ik wist/kon zien dat het uitgangspunt bedrog was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te participeren in een punt dat door een ander begonnen wordt, wanneer het niet duidelijk is of er misbruik aan de hand is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij misbruikt te voelen in die situatie, omdat ik geen controle had of geloofde geen controle te hebben – ipv mij te realiseren dat ik controle heb over mezelf in adem in elk moment en dat ik mezelf kan controleren en zeker kan stellen dat wat ik doe en zeg best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment dat de vragen mij gesteld werden, in een angst reactie te gaan waarin ik enkel nog mezelf wilde ‘beschermen’ – en dus sprak ik vanuit een paniek en kon ik niet zien wat mijn mogelijkheden waren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in een moment bedreigd te voelen – ipv mij te realiseren dat ik eenvoudig van onderwerp kon veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij te onderwerpen aan de manipulatie van een ander – omdat ik geloof dat ik geen alternatief heb en dat ik geen autoriteit heb over mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zeggen ‘dat ik niet weet wat ik moet doen/zeggen’ in een moment – ipv mij te realiseren dat als ik mezelf vertrouw in elk moment door hier te zijn in adem in elk moment, dan kan ik zien wat nodig is en wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment mijn vertrouwen gesteld te hebben in de ander als autoriteit ipv mijzelf te vertrouwen in wat ik zie en mezelf te sturen om zeker te stellen dat ik niet ageer vanuit een reactie of emotie, maar dat hetgeen ik doe/zeg werkelijk best is voor mezelf en voor anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment verrast te zijn geweest door de vragen die mij gesteld werden hetgeen mij toont dat ik vertrouwen gesteld heb in een ander en een ‘positief beeld ‘ over een ander gecreëerd heb en ik daarin mijn vertrouwen gesteld heb in plaats van mezelf te vertrouwen in wat ik zie in elk moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een beslissing te hebben genomen in angst en onzekerheid – ipv mij te realiseren dat ik een moment kon nemen om te ademen en te kijken naar de context en naar de informatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te zien als minder dan de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander te zien als een ‘bedreiging’ en zijn woorden te hebben geïnterpreteerd als een aanval.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te verwachten van anderen dat ze mij respecteren  - ipv mij te realiseren dat ik in eerste instantie mezelf dien te respecteren in hoe ik mezelf stuur in adem en wat ik in mezelf aanvaard en wat ik niet aanvaard.

Ik engageer mezelf ertoe om in mijn relaties met anderen, het punt van verantwoordelijkheid te leggen in mijzelf, waarin ik mijzelf verantwoordelijk zie voor de communicatie en de interactie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf overmeesterd te hebben gevoeld in het moment dat ik ondervraagd werd, waarin ik me kwetsbaar voelde en op een manier gevangen gezet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat als ik op deze vragen antwoord ik mijzelf verlies – want in adem kan ik voor mezelf vaststellen of de informatie al dan niet schadelijk is, ongeacht of de ander dronken is of niet en ongeacht wat zijn/haar motieven zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in een moment in paniek te gaan omdat ‘ik niet begrijp wat er gebeurd’ – ipv mij te realiseren dat ik dmv vragen de communicatie kan verduidelijken en kan vragen naar het waarom van deze vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat als ik de ander ‘blokkeer’ dit tegen mij gebruikt zal worden – omdat ik bang ben dat men een rekening bijhoud van alle dingen die ik niet genoeg of voldoende doe en mij die rekening op een dag kan presenteren en dit tegen mij gebruikt kan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inefficiëntie op he werk te compenseren door ‘een goede relatie te hebben’ met mijn baas – ipv mij te realiseren dat dit een vorm van luiheid is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verantwoordelijkheid voor mijn job af te staan aan een ander  ipv mij te realiseren dat ik verantwoordelijk ben en blijf voor mijn job en hoe ik mezelf daarin stuur in zelf-discipline.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn integriteit afhankelijk maken van hoe een ander mij zal evalueren ipv voor mezelf zeker te stellen dat mijn integriteit onmiskenbaar is en altijd dezelfde.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie slabakken in het werk of ik voel om moe – een duidelijke beslissing te nemen in mezelf over wie ik wil zijn en hoe ik dit wil leven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in angst en onzekerheid omdat ik door een ander verrast wordt – mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat ik elk moment de keuze heb mezelf te sturen op een manier die best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in paniek en mij onderdrukt te voelen, mezelf te stoppen en te ademen en en mijn lichaam in en als mijn ademhaling te ontspannen zodat ik in mijzelf de ruimte creëer om te kijken naar al de informatie in het moment, en ik mezelf te toelating geef om te doen wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn werk uit te voeren op een manier die respectvol is voor mezelf en anderen – zodat ik mezelf niet hoef te compromitteren wanneer het aankomt op de sociale interacties die plaatsvinden op de werkvloer.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie gaan in paniek en mij door een ander gekneld te voelen – mezelf te ontspannen en mij te realiseren dat ik in kalmte naar deze informatie kan kijken en dat ik daarin mijn eigen autoriteit ben en dus kan ik mezelf nooit onderwerpen aan een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten, en geaccepteerd ressentiment te koesteren tov de baas waarin ik geloof dat ik nu weer de bovenhand moet krijgen – ipv mij te realiseren dat hoe ik mezelf stuur niets met een ander te maken heeft en dat zij mij enkel laten zien hoe en waar ik nog niet efficiënt ben in mijn zelf-applicatie.

Ik engageer mezelf ertoe om anderen onvoorwaardelijk toe te treden en hen te behandelen hoe ikzelf behandeld wil worden, - met respect en consideratie voor wie ze zijn.

Ik realiseer mij en begrijp dat anderen als zodanig mij niets kunnen ‘aandoen’ tenzij ik het in mezelf aanvaard en dan doe ik het mezelf aan, dus ik realiseer me dat ik in elk moment verantwoordelijk ben voor wie en wat ik ben en wie en wat ik mezelf toelaat te worden.

http://desteniiprocess.com

Dag 299 - Teerheid

In het Nederlands betekent kwetsbaarheid: gekwetst kunnen worden en verwijst het woord derhalve rechtstreeks naar 'pijn' en de mogelijkheid om aan pijn blootgesteld te kunnen worden. Een van de synoniemen van kwetsbaarheid is zelfs 'zwakheid'. In het Engels versta ik vulnerability als een vorm van moed om zichzelf bloot te geven of open te stellen.

Om kwetsbaarheid beter te vertalen ga ik het woord 'teerheid' hanteren, omdat kwetsbaarheid als woord te veel gecompromitteerd is - dus wanneer ik teerheid wil definiëren op een manier die ik wil leven en die best is voor iedereen, dan versta ik teerheid als de erkenning van dat punt in elkeen, waarin we gelijk zijn en dat ergens extreem fragiel is, als een punt waarin we elkaar kunnen 'raken' omdat we allemaal hier zijn als 'leven' en in die hoedanigheid, is er een oorspronkelijke teerheid in alles en iedereen - iets dat inherent onzeker is en dat ook de basis is voor ons gezond verstand - onze teerheid is het gedeelte in onszelf dat onverbiddelijk ziet wanneer iets of een situatie absoluut onaanvaardbaar is - maar dat we doorgaans onderdrukken, omdat we bestaan in onze geest waarin we snel een illusie fabriceren om de realiteit te verdoezelen.

Om deze teerheid te leven is dus moed nodig, want het betekent dat ik mijn pijn erken wanneer ik zie dat iets onaanvaardbaar is, en dat ik mezelf overeenkomstig uitdruk en doe wat best is voor iedereen - ongeacht hoe dit door anderen gepercipieerd wordt.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 298 - Ik heb geen tijd om je te helpen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer iemand mij iets vraagt, in eerste instantie te zien hoe dit mijn situatie ongemakkelijk maakt en hoe dit mij ‘beperkt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer en als iemand me iets vraagt, in eerste instantie te denken dat ik geen tijd heb en dat ik het zelf al zo moeilijk heb en dat ik derhalve geen tijd heb om een ander bij te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in eerste instantie bang te zijn dat ik mijn eigen ‘kansen’, ‘doelen’, ‘mogelijkheden’ verlies als ik een ander zou bijstaan – in plaats van voorrang te geven aan mijn eigen prioriteiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inflexibel te zijn in mijn prioriteiten en niet open te zijn voor wat best is voor iedereen, omdat ik mezelf toelaat geobsedeerd te zijn door mijn eigen doelen en objectieven en dat ik zelfs al verwachtingen gecreëerd heb met betrekking tot hoe ik me wil en zal voelen wanneer ik mijn doelen en objectieven bereikt heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn ‘dat ik niet aan bod kom’ omdat ik geloof dat ‘ik’ moet concurreren met anderen en dat ‘wat belangrijk is voor mij’ in competitie staat met de doelen van anderen  -ipv mij te realiseren dat sommige doelen beter zijn voor iedereen en dat ik in staat moet zijn voorrang te geven aan datgene wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden en nijdig omdat ik geloof dat anderen egoïstisch zijn, dat ze mij vragen om hen te helpen – ‘en ze zien niet hoe hard ik reeds werk om een beetje tijd voor mezelf te creëren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te victimiseren wanneer er geen tijd ‘voor mezelf overblijft’  - en te geloven ‘dat ik misbruikt werd’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te definiëren aan de hand van mijn doelen en objectieven en te geloven dat ik zonder deze doelen en objectieven te bereiken geen waarde heb – en dus engageer ik mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf in angst zie gaan met betrekking tot het idee dat ik mijn waarde kan verliezen, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat waarde hier is als mezelf en dat ik door te ademen kan zien dat alles gelijke waarde heeft, en dus gaat het er niet om steeds mijn doelen prioriteit te geven, maar te zien wat momenteel best is voor iedereen en overeenkomstig te handelen en mijn objectieven aan te passen. 

http://desteniiprocess.com

Dag 297 - The Desteni of Living

This is the Desteni of Living, which I fully subscribe and support:

1. Realising and living my utmost potential

2. Living by the principle of what is best for all – guiding me in thought, word and deed to always in all ways direct problems to the best possible outcome for all.

3. Living by the principle of self honesty – to ensure I am pure in thought, word and deed: that my within and without is equal and one. Who I am within is who I am without and vice-versa.

4. Self Purification through Writing, Self Forgiveness and Self Application – the action of realising I am responsible for my own thoughts, words and deeds, to forgive myself for transgressions and change myself to ensure I take responsibility for who, what and how I am and through this know that I can trust myself to always be honest with me and so others.

5. Living the principle of Self Responsibility – realising only I am responsible for what I accept and allow inside of me, my relationships and my outside world and so with this responsibility: only I have the power and ability to change that which I see is compromising who I am, what I live and how this affects others.

6. Realising that who I am in thought, word and deed affects not only myself – but others as well and so with Self Responsibility in thought, word and deed – I take responsibility for myself and so my relationships to be Self Aware in every moment and live in such a way that is best for me and so others as well.

7. Living the Principle of Self Awareness – to be aware, to see, to recognize my own thoughts and Mind, to be self honest to the extent where I can take responsibility for when I see my thoughts / Mind is not what is best for me / others and commit to immediately take responsibility and change for myself and so for others.

8. With taking responsibility for myself, becoming aware of myself – take responsibility and become aware of others in my life, to assist and support them as I am assisting and supporting myself – to give as you would like to receive and do the extra bit every day to see where I can contribute to other’s lives and so my own.

9. Living the principle of self trust – as I commit myself to remain constant in my living of self honesty, self responsibility and self awareness, I stand as an unbending trust that I always in all ways know who I am no matter what I face and that in this I know, as proven in the constancy of my living that I will always honour and stand by what is best for all and so best for me.

10. Making Love Visible – through me not accepting/allowing anything less than my utmost potential, I support those in my life to reach their utmost potential, to love them as I have shown love to myself by gifting to me my utmost potential, the best life/living experience and show others as I have shown myself what is means to LIVE.

11. No one can save you, save yourself – the realisation that the tools and principles of Desteni is the guide, but I must walk the path myself. We are here to assist and support each other in this process from Consciousness to Awareness/LIFE and what it means to live – but the process itself, where you are alone with yourself in your own Mind: is walked alone.

12. Not waiting for anything or anyone to take responsibility for me and this world – but that I realise I have created who and how I am in this moment, therefore I have the responsibility to change who and how I am and so the realisation that we as a collective created how and what this world is today and so it is the responsibility of the collective to change how and what this world is today.

13. Honouring the life in each person, animal – everything from the great to the small of earth, that we expand our awareness and responsibility to creating the best possible life for everyone and everything and so ourselves.

14. Relationships as Agreements: individuals coming together using agreements as a platform to one-on-one expand, grow and develop as individuals in life and living to support/assist each other unconditionally to reach their utmost potential where the agreement is a coming together of individuals understanding what it means to stand as equals and to stand as one.

15. Sex as Self Expression – where sex is an united expression between individuals in honour, respect, consideration and regard of each other as equals, two physical bodies uniting in equality and oneness – a merging of two equals as one physically.

16. Realising that by the virtue of me being in this world – my responsibility does not only extend to my own Mind / my own Life, but to the minds and lives of everything and everyone of this earth and so my commitment is to extend this awareness to all of humanity to work together and live together to make this world heaven on earth for ourselves and the generations to come.

17. I must in my thoughts, words and deeds – but most importantly in my living actions, become a living example for others in my world that is noticeable and visible when it comes to the potential of a person to change themselves and so change their world. So that more people can realise how we can change this world, by standing united in our self change within the principle of what is best for all to bring heaven to earth.

18. I am the change I want to see in me and my world – to bring heaven to earth is to bring into being, into living the LIVING PROOF of a PRACTICAL HEAVEN that can be seen and heard in
our actions and words. We are the Living Heaven that must come into creation in this living world.

19. Through purifying my thoughts, words and deeds – my inner becomes my outer, so I bring into creation me as heaven into earth, realising it is not enough to ‘see the change / be the change’ – for change to become REAL it must be a constant, consistent living of me through the words I speak and the actions I live visible and noticeable to all in every moment of breath.

20. Realising that my physical body is my temple – my physical body is the living flesh through which and in which I will bring into being and create / manifest heaven on earth as me in my thoughts, words and deeds and so I honour, respect and regard – nurture and support my physical body as I would nurture and support me as equals: my body is me.

21. We are the change in ourselves and this world we have been waiting for: and so I commit to dedicate myself and my life for each one as all to realise this, as nothing will change if we don’t change in all that we are, within and without.

22. The realisation that for me to be able to change myself in thought, word and deed to the most effective living being that I can be and become – I first have to ‘know thyself’ and so commit myself to investigate, introspect and understand how I became who I am today, to prepare the road before me into self creation of a responsible, aware, self honest and trustworthy person for myself and so for all.

23. The realisation that for me to be able to contribute to change in this world – I have to get to ‘know thyself’ as this world and so commit myself to research, investigate and introspect the inner and outer workings of this world and align the systems of today to present and give the best possible life for all on Earth

For more information:
http://desteni.org