Dag 253 - Een Aanvaring

Angst dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat hij kwaad is op mij waar de andere mensen bij staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat hij me ‘verwerpt’ als persoon en me nooit meer wil spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst mijn handelingen te laten bepalen ipv zelf te zien wat best is voor iedereen en daarnaar te handelen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat iemand kwaad wordt omdat ik verder duw dan wat ‘sociaal aanvaardbaar is’ – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat de woede met mij niets te maken heeft en dat ik mezelf moet vertrouwen ongeacht de reactie die ik krijg.

Ik engageer mezelf ertoe om in het moment dat ik mezelf zie bang worden om ‘verworpen te worden’ mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik niets kan verliezen behalve wat niet reëel is en dus vertrouw ik mezelf om door te zetten en te doen wat best is voor iedereen.

Gedachte dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte te hebben gehad aan mijn vader – als een herinnering waarin ik mezelf gedefinieerd heb als zijnde ‘minderwaardig’ en ‘inferieur’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een herinnering gehad te hebben aan een leerkracht die kwaad is omdat ik iets ‘verkeerd’ heb gedaan – en mezelf hierin ‘schuldig voelen’ omdat ik de ander blijkbaar ‘pijn gedaan heb’– ipv mij te realiseren dat de ‘pijn’ het gevolg is van hun eigen participatie in gedachten gevoelens en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij verantwoordelijk te voelen voor de pijn die een ander voelt ten gevolge van hun participatie in gedachten gevoelens en emoties – alsof ik ervan de oorzaak ben, ipv mij te realiseren dat zij dit zelf veroorzaken en dat ze zelf ook de macht hebben om dit in zichzelf te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te onderwerpen aan emotionele manipulaties – ipv mij te realiseren dat ik de ander niet kan bevredigen of ‘verlossen’ en dat alleen zij zichzelf kunnen verlossen van zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zien als de oorzaak van hun miserie – ipv mij te realiseren dat ik in feite slechts functioneer als een spiegel van wat ze in zichzelf hebben toegelaten en geaccepteerd, en dat ik dus nooit persoonlijk kan nemen hoe een ander tegenover mij reageert, want ze reageren altijd tegenover zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat wanneer een ander ‘kwaad’ is op mij dit mij ‘energetisch’ kan kwetsen, verminderen, controleren – ipb mij te realiseren dat de woede van de ander enkel henzelf raakt als de consequentie die ze creëren in hun eigen lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te zien dat de woede van een ander 100% de verantwoordelijkheid is van de ander – en dat ik hen kan assisteren om zichzelf te zien en hen kan tonen hoe te stoppen – en dat ik dus geen macht heb over hoe een ander zich voelt – ieder is 100% zelf-verantwoordelijk over zichzelf.

http://lite.desteniiprocess.com