Dag 250 - Je VERGIST je !!!!!!!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in te beelden dat ik de andere persoon ‘op zijn plaats zet’ – omdat ik mij tekort gedaan voel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hebben in mijn verbeelding een projectie maken van hoe ik mezelf zal ervaren en wie ik zal zijn als ik geen reacties meer heb tegenover anderen en ik in elk moment mezelf stuur met gezond verstand – ipv mij te realiseren dat datgene wat reëel is ‘onvoorstelbaar’ is en dat ik het niet kan anticiperen, aangezien het zich alleen maar in het moment ‘opent’ en werkelijk kan worden – indien ik mezelf vertrouw en mezelf toelaat te doen wat best is voor iedereen in dat moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toekomstige gesprekken te fantaseren in de geest, waarin ik de ander ongelijk geef en aantoon dat hij/zij zich helemaal vergist had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de hele kwestie persoonlijk nemen, ipv puur met de informatie te werken enerzijds en met de fysieke realiteit anderzijds en vervolgens een oplossing te vinden die het meest efficiënt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment werkelijk te geloven dat de ander zich absoluut vergist en heilig overtuigd te zijn van mijn gelijk – ipv te overwegen dat de ander iets kan zien WAT IK NIET ZIE.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven in het nut van ‘zelfverdediging’ alvorens te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven dat als de ander een statement maakt over mij ‘dat niet correct is’ dat hij mij daarmee tekort doet – en hierin te reageren met angst omdat wat als dit tegen mij gebruikt wordt – ipv mij te realiseren dat angst niet reëel is en ik de situatie kan sturen in adem, met geduld en gezond verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat een ander kwaad wordt en onmiddellijk met inferioriteit te reageren – ipv mij te realiseren dat ik dit niet hoef te doen en ik gewoon hier kan staan gelijk aan de ander en ademen – en met gezond verstand onmiddellijk naar de oplossing te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk eerst de fout zoeken in de ander – ipv gewoon te ademen en in gesprek de situatie op te helderen in het vertrouwen dat we een oplossing vinden die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te zijn geworden in reactie omdat ik in eerste instantie terecht gewezen was omdat ik de afspraken niet was nagekomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander zijn reactie kwalijk nemen – terwijl ik zelf in eerste instantie de overeenkomst niet had nageleefd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet praktisch te zijn wanneer communicatie gedaan wordt aangaande een bepaald plan van aanpak – ipv onmiddellijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn rol door te kijken naar wat ik in fysieke werkelijkheid zal moeten doen en wat ik daarvoor nodig heb, zodat ik meteen ook voorbereid ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachten dat de ander mij ondersteund, terwijl ik zelf in eerste instantie de ander laat vallen en iets anders doe dan was overeengekomen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn fysieke handelingen en communicatie in adem-tijd af te stemmen met anderen als één en gelijk als mezelf en mezelf te stoppen wanneer ik zie dat ik een reactie heb – ik realiseer me immers dat dit een afleidingsmanoever is van de mind om mezelf te beperken – en dus engageer ik mezelf ertoe mijzelf in de schoenen te plaatsen van de ander, in de realisatie dat de ander mogelijks iets weet of ziet wat ik niet weet of zie.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer mij een punt wordt terechtgewezen van werk dat niet gedaan is, mezelf in het moment te corrigeren door te zeggen wat de oplossing is voor de toekomst op een praktische manier.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als een ander kwaad wordt omdat iets mogelijks onjuist werd uitgevoerd – mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat de persoon reageert in zijn eigen mind, niet noodzakelijk omwille van mij – en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om mij te houden aan de fysieke elementen van het verhaal waarover ik macht heb en waarvan ik de uitkomst wel kan bepalen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als een ander kwaad wordt – de ander als wezen in mijzelf te plaasten en te ademen – en vanuit de schoenen van de ander te spreken in eenheid en gelijkheid.

http://lite.desteniiprocess.com