Dag 253 - Een Aanvaring

Angst dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat hij kwaad is op mij waar de andere mensen bij staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat hij me ‘verwerpt’ als persoon en me nooit meer wil spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst mijn handelingen te laten bepalen ipv zelf te zien wat best is voor iedereen en daarnaar te handelen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat iemand kwaad wordt omdat ik verder duw dan wat ‘sociaal aanvaardbaar is’ – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat de woede met mij niets te maken heeft en dat ik mezelf moet vertrouwen ongeacht de reactie die ik krijg.

Ik engageer mezelf ertoe om in het moment dat ik mezelf zie bang worden om ‘verworpen te worden’ mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik niets kan verliezen behalve wat niet reëel is en dus vertrouw ik mezelf om door te zetten en te doen wat best is voor iedereen.

Gedachte dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een gedachte te hebben gehad aan mijn vader – als een herinnering waarin ik mezelf gedefinieerd heb als zijnde ‘minderwaardig’ en ‘inferieur’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een herinnering gehad te hebben aan een leerkracht die kwaad is omdat ik iets ‘verkeerd’ heb gedaan – en mezelf hierin ‘schuldig voelen’ omdat ik de ander blijkbaar ‘pijn gedaan heb’– ipv mij te realiseren dat de ‘pijn’ het gevolg is van hun eigen participatie in gedachten gevoelens en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij verantwoordelijk te voelen voor de pijn die een ander voelt ten gevolge van hun participatie in gedachten gevoelens en emoties – alsof ik ervan de oorzaak ben, ipv mij te realiseren dat zij dit zelf veroorzaken en dat ze zelf ook de macht hebben om dit in zichzelf te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te onderwerpen aan emotionele manipulaties – ipv mij te realiseren dat ik de ander niet kan bevredigen of ‘verlossen’ en dat alleen zij zichzelf kunnen verlossen van zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf zien als de oorzaak van hun miserie – ipv mij te realiseren dat ik in feite slechts functioneer als een spiegel van wat ze in zichzelf hebben toegelaten en geaccepteerd, en dat ik dus nooit persoonlijk kan nemen hoe een ander tegenover mij reageert, want ze reageren altijd tegenover zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat wanneer een ander ‘kwaad’ is op mij dit mij ‘energetisch’ kan kwetsen, verminderen, controleren – ipb mij te realiseren dat de woede van de ander enkel henzelf raakt als de consequentie die ze creëren in hun eigen lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd te zien dat de woede van een ander 100% de verantwoordelijkheid is van de ander – en dat ik hen kan assisteren om zichzelf te zien en hen kan tonen hoe te stoppen – en dat ik dus geen macht heb over hoe een ander zich voelt – ieder is 100% zelf-verantwoordelijk over zichzelf.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 253 - Fysieke dimensie van inferioriteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen de collega mij aansprak en kwaad werd omdat ik iets niet gedaan had, op dat moment vanbinnen te blokkeren en even niet te weten wat te zeggen of doen - en mij fysiek ongemakkelijk te voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen de collega op mij kwaad werd, mij fysiek zwaar te voelen en te willen wegvluchten van de situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen de collega op mij kwaad werd mij fysiek te voelen alsof ik in de val zit en ik niet weg kan.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik geconfronteerd wordt met iemand die kwaad is, mij te realiseren dat ik in dat moment de vrijheid heb om naar alle aspecten van dat moment te kijken en mezelf te sturen overeenkomstig wat best is voor iedereen, ipv te reageren met overlevingspatronen die op angst gebaseerd zijn en paranoia.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren met krampachtigheid en paniek, mezelf te vertragen in adem en mij te realiseren dat ik hier ben - en dat ik de situatie kan sturen in zelf-stabiliteit - één en gelijk met de ander en een en gelijk met de context van dat moment.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat reacties slechts leiden tot meer conflict en dat de beste manier om conflicten te stoppen is door er niet in te participeren.

http://lite.desteniiprocess.com

252 - De waanzin van eigengerechtigheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toen de collega op geïrriteerde wijze tegen mij sprak – te reageren in angst, en bang te zijn dat ik iets ‘verlies’ dat nooit meer kan worden hersteld, dat ik het beeld verlies dat de ander over mij heeft – en dat ik absoluut onbetrouwbaar ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij schuldig te voelen omdat ik geloof d
at ik het vertrouwen van de ander geschonden had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd vervolgens kwaad te worden omdat ik geloofde dat de ander niet luisterde en puur veronderstellingen aan het maken was – terwijl ik diegene was die veronderstellingen maakte met betrekking tot wat hij wist.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij te baseren op mijn herinneringen van deze persoon en hoe ik hem in het verleden reeds veroordeeld heb als ‘bekrompen en betweterig en incompetent’, waardoor ik niet in staat was in dit moment te zien en horen wat de persoon mij vertelde, omdat ik enkel mijn vooroordelen bevestigd wilde zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door anderen te veroordelen ook aanvaarden dat ik veroordeeld wordt en geen kansen krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd anderen geen kansen te geven om te tonen wie ze zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ‘kennis’ creëren mbt een persoon als een waardeoordeel, en dan in de toekomst mijn interactie met deze persoon te baseren op dit oordeel ipv op de realiteit van het moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in het moment van communicatie machteloos te voelen en hulpeloos – voor een moment –omdat ik niet wist hoe te reageren op wat hij vertelde – en hiervoor ging ik mij wreken door het volgende moment op hem kwaad te worden en hem terug in een ‘inferieure’ positie te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd er een erekwestie van te maken van wie zijn gelijk haalt in het bijzijn van anderen, ipv nederigheid te stappen en onvoorwaardelijk te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft ongeacht van wie ‘gelijk’ heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf in een moment verbergen achter ‘ego’ toen ik bang was dat ik als minderwaardig was overgekomen naar anderen toe, of als incompetent.

Ik engageer mezelf ertoe om alle ‘aspecten’ van het persoonlijk nemen in mijzelf te verwijderen en te aligneren met wat best is voor iedereen, het is te zeggen: open en onvoorwaardelijke communicatie tussen gelijken die gericht is op het bekomen van een oplossing.

Ik engageer mezelf ertoe anderen te ondersteunen in het doen van hun job en dat het er niet enkel om gaat dat ik ondersteund wordt door anderen in het doen van mijn job – wat een waanzin.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 251 - commentaar krijgen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken; je denkt dat je zo slim bent.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: je denkt dat je het allemaal beter weet !

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te worden en de achterklap te hebben: jij kan het echt niet laten hé !

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de achterklap in en als mij te laten bestaan: waarom doet hij dit? Hij probeert mij gewoon te kleineren!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij 'aangevallen' voelen en onmiddellijk in de verdediging te gaan - ipv open te staan voor wat de ander te vertellen heeft - ipv elk gesprek te interpreteren als een machtsstrijd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: hij probeert altijd de fouten te vinden in anderen, zodat hij geen verantwoordelijkheid moet nemen!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te denken: hij geniet ervan om anderen voor schut te zetten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken: ik ben niet lui !

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik weerstand ervaar of wanneer ik hang in mijn stoel, mezelf te stoppen, en mezelf in adem recht te zetten, en mij te realiseren dat dit mijn default is en dat het nu kwestie is van mijn patroon te corrigeren totdat het volledig geautomatiseerd is, en dus engageer ik mezelf ertoe mijzelf hier te brengen in mijn fysieke lichaam en mezelf te bewegen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik in de mind ga omdat er 'teveel te doen is' - mezelf te stoppen en te ademen en voor mijzelf een overzicht te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een excuus te gebruiken als 'ik heb te veel te doen' - omdat ik in elk moment sowieso maar één ding kan doen en al de rest moet ik uitspreiden in de tijd.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie chaotisch te werk gaan, mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat ik bezig ben het mijzelf moeilijk te maken - en plan mijn werk overeenkomstig. Ik adem en kijk naar hoe ik alles op een meer gestructureerde manier kan aanpakken, door lijsten te maken het werk te ordenen en te plannen in de tijd.

Ik engageer mezelf ertoe om aan het begin van elke dag, duidelijk te plannen wat ik ge doen en hoe ik het ga doen - zodat ik ik mij kan houden aan het schema en ik efficiënt kan werken.

Ik engageer mezelf ertoe het patroon van 'paniek' en 'stress' in mezelf te stoppen door mezelf te vertragen in adem in het moment en mijn dag te stappen adem voor adem zodat ik in elk moment telkens de meest efficiënte keuzes kan maken voor mijzelf en anderen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 250 - Je VERGIST je !!!!!!!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij in te beelden dat ik de andere persoon ‘op zijn plaats zet’ – omdat ik mij tekort gedaan voel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hebben in mijn verbeelding een projectie maken van hoe ik mezelf zal ervaren en wie ik zal zijn als ik geen reacties meer heb tegenover anderen en ik in elk moment mezelf stuur met gezond verstand – ipv mij te realiseren dat datgene wat reëel is ‘onvoorstelbaar’ is en dat ik het niet kan anticiperen, aangezien het zich alleen maar in het moment ‘opent’ en werkelijk kan worden – indien ik mezelf vertrouw en mezelf toelaat te doen wat best is voor iedereen in dat moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd toekomstige gesprekken te fantaseren in de geest, waarin ik de ander ongelijk geef en aantoon dat hij/zij zich helemaal vergist had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de hele kwestie persoonlijk nemen, ipv puur met de informatie te werken enerzijds en met de fysieke realiteit anderzijds en vervolgens een oplossing te vinden die het meest efficiënt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in het moment werkelijk te geloven dat de ander zich absoluut vergist en heilig overtuigd te zijn van mijn gelijk – ipv te overwegen dat de ander iets kan zien WAT IK NIET ZIE.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven in het nut van ‘zelfverdediging’ alvorens te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te geloven dat als de ander een statement maakt over mij ‘dat niet correct is’ dat hij mij daarmee tekort doet – en hierin te reageren met angst omdat wat als dit tegen mij gebruikt wordt – ipv mij te realiseren dat angst niet reëel is en ik de situatie kan sturen in adem, met geduld en gezond verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn dat een ander kwaad wordt en onmiddellijk met inferioriteit te reageren – ipv mij te realiseren dat ik dit niet hoef te doen en ik gewoon hier kan staan gelijk aan de ander en ademen – en met gezond verstand onmiddellijk naar de oplossing te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onmiddellijk eerst de fout zoeken in de ander – ipv gewoon te ademen en in gesprek de situatie op te helderen in het vertrouwen dat we een oplossing vinden die best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad te zijn geworden in reactie omdat ik in eerste instantie terecht gewezen was omdat ik de afspraken niet was nagekomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de ander zijn reactie kwalijk nemen – terwijl ik zelf in eerste instantie de overeenkomst niet had nageleefd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet praktisch te zijn wanneer communicatie gedaan wordt aangaande een bepaald plan van aanpak – ipv onmiddellijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn rol door te kijken naar wat ik in fysieke werkelijkheid zal moeten doen en wat ik daarvoor nodig heb, zodat ik meteen ook voorbereid ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verwachten dat de ander mij ondersteund, terwijl ik zelf in eerste instantie de ander laat vallen en iets anders doe dan was overeengekomen.

Ik engageer mezelf ertoe om mijn fysieke handelingen en communicatie in adem-tijd af te stemmen met anderen als één en gelijk als mezelf en mezelf te stoppen wanneer ik zie dat ik een reactie heb – ik realiseer me immers dat dit een afleidingsmanoever is van de mind om mezelf te beperken – en dus engageer ik mezelf ertoe mijzelf in de schoenen te plaatsen van de ander, in de realisatie dat de ander mogelijks iets weet of ziet wat ik niet weet of zie.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer mij een punt wordt terechtgewezen van werk dat niet gedaan is, mezelf in het moment te corrigeren door te zeggen wat de oplossing is voor de toekomst op een praktische manier.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als een ander kwaad wordt omdat iets mogelijks onjuist werd uitgevoerd – mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat de persoon reageert in zijn eigen mind, niet noodzakelijk omwille van mij – en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om mij te houden aan de fysieke elementen van het verhaal waarover ik macht heb en waarvan ik de uitkomst wel kan bepalen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als een ander kwaad wordt – de ander als wezen in mijzelf te plaasten en te ademen – en vanuit de schoenen van de ander te spreken in eenheid en gelijkheid.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 249 - Opgejaagd worden

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie aarzelen en excuses bedenken als 'mogelijke scenario's' in de mind - mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik bezig ben mezelf te compromitteren, en dus engageer ik mezelf ertoe om in het moment te kijken naar wat best is voor iedereen en mezelf te vertrouwen ondanks de 'angst'.

Ik engageer mezelf ertoe om het punt van angst en inferioriteit tegenover anderen in mezelf helemaal open te leggen en te stoppen zodat ik in gelijk welke situatie comfortabel kan zijn met het aanwijzen van bedrog en te communiceren aangaande wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik met een ander spreek en ik voel mezelf in angst gaan, als de angst dat ze zullen kwaad worden, mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat ik mezelf compromitteer en mij paranoia gedrag - en dus engageer ik mezelf ertoe om mezelf fysiek te ontspannen, een adem te nemen en vervolgens in de situatie te participeren als gelijke.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer en als een ander naast mij stond en ik hun hulp nodig had, mij plotseling te beginnen haasten waardoor ik fouten maakte, en ik dacht dat ik mij belachelijk maakte, ipv mij te realiseren dat er geen reden is om mij op te jagen en dat het niet mijn probleem is als de ander ongeduldig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat ik niet weet hoe iets te doen en dat de ander dit ziet - ipv mij te realiseren dat het geen competitie is en dat ik mij kan sturen adem per adem en op die manier gelijk wat kan aanpakken en als ik het niet weet dan kan ik het vragen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als een ander naast mij staat en ik begin mij te haasten omdat ik denk dat de ander ongeduldig wordt, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik mezelf op deze manier saboteer - en dus engageer ik mezelf ertoe om fysiek adem te halen, mijn lichaam te ontspannen en te participeren op een comfortabel tempo.

http://lite.desteniiporcess.com

Dag 248 - Angst voor Represailles

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegenover anderen angst te ervaren dat ze kunnen losbarsten en helemaal gek worden en mij fysiek kunnen pijn doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd angst als een excuus gebruiken om niet te communiceren en het hoegenaamd veilig te spelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te verstoppen in angst voor mezelf en wie ik kan zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik over een issue communiceer die best is voor iedereen, bang te zijn dat ze mij 'niet graag zullen zien'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang te zijn om 'vijanden' te creëren in mijn wereld door rechtuit te communiceren over zaken die best zijn voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn om 'vijanden' te maken omdat ik mezelf geprogrammeerd heb met de an
gst om te worden vermoord indien ik zou spreken voor wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben gecompromitteerd om 'politieke redenen' waarin ik liever de vrede bewaar dan rechtuit ter sprake te brengen wat de issues zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat in het moment van communicatie, ik mezelf kan vertragen en ik mezelf kan sturen zonder angst en kan bespreken wat er besproken moet worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn macht om mezelf te sturen in klaarheid en specificiteit te hebben weggegeven aan angst om te overleven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij standaard inferieur voelen aan anderen - omdat ik bang ben dat ze mij zullen verstoten indien ze mij niet 'graag zouden hebben'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd inferioriteit als mijn standaard verhouding te hebben geprogrammeerd tegenover anderen - en dan ga ik op zoek naar superioriteit in mijn relaties om te compenseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf standaard zien als minder dan anderen en niet geloven dat ik een gelijk recht heb om hier te zijn en deel te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik intrinsiek minder ben dan anderen en dat anderen van nature uit beter en meer zijn dan mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf uitsluiten van gelijke participatie door de creatie van een inferioriteit persoonlijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf uitsluiten van wat hier is door in de mind te participeren en mezelf af te scheiden van mijn eigen fysieke tegenwoordigheid.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 247 - De illusie van zelf-zekerheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijzelf fysiek als 'zwaar' te ervaren als een fysieke manifestatie van 'opgeven' en 'machteloosheid'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik minder geld heb dan gewoonlijk, mij fysiek apathisch te voelen en sneller geïrriteerd te zijn, en dus mijn macht volledig weg te geven aan het systeem, ipv mezelf te sturen in adem en ongeacht hoe groot of klein mijn voorraad geld is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat als ik minder geld heb dan gewoonlijk, ik hier een energetische reactie tegenover moet hebben als 'negativiteit', ipv stabiel te blijven hier, en consistent te blijven ongeacht of ik meer of minder geld heb dan gewoonlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer en als ik minder geld heb dan gewoonlijk, dat gegeven te gebruiken als rechtvaardiging waarom ik mijzelf meer terugplooi op eigenbelang en individualisme, ipv mij te realiseren dat ik verantwoordelijk blijf voor het geheel ongeacht 'hoe ik me voel'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik minder geld heb dan gewoonlijk mezelf 'gestresseerd' te voelen op een fysiek niveau, omdat ik bang ben dat ik onverwacht 'meer kosten' ga moeten maken indien er iets onvoorziens gebeurt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf meer kwetsbaar en onzeker te voelen wanneer ik minder geld heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn 'zelf-zekerheid ' te baseren op de hoeveelheid geld die ik heb, ipv zeker te stellen dat 'wie ik ben' en de duidelijkheid die ik heb 'hier' is ongeacht de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan het systeem, door 'wie ik ben' afhankelijk te stellen van de hoeveelheid geld die ik heb.

Ik engageer mezelf ertoe te stappen in adem in elk moment van de dag ongeacht de hoeveelheid geld die op dat moment op mijn bankrekening staat.

Ik engageer mezelf ertoe de polariteit v
an positief en negatief in mezelf te stoppen in relatie tot de hoeveelheid geld die op mijn bankrekening staat, en elk moment gelijk te nemen in adem.

Ik engageer mezelf ertoe te tonen dat zelf-zekerheid niet bestaat en dat we ons hebben toegelaten slaaf te worden van een geldsysteem om ons te beschermen tegen onze eigen Angst.

Ik engageer mezelf ertoe te tonen dat zelf-respect en eigenwaarde mogelijk is als de zekerheid van at best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 246 - Het Systeem is Onredelijk !!!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd warm worden van de gedachte aan geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd een warm gevoel hebben wanneer ik geld spendeer aan een bepaald product en ik denk dat ik een ‘koopje’ gedaan heb, waarbij ik het ‘uitgeven van geld’ gelijk gesteld heb met het ‘levend zijn’ en wat het is om ‘te leven’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij ‘misbruikt’ te voelen wanneer ik boven een bepaalde som geld moet betalen, of wanneer ik denk dat iets zijn prijs niet waard is, of wanneer ik mijn geld liever aan iets anders zou uitgeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het geld ervan de schuld geven dat ik mij ‘misbruikt voel’ – ipv mij te realiseren dat het geldsysteem zoals het nu bestaat het rechtstreekse gevolg is van onze relatie tot onszelf als zelf-misbruik en elk feit van het geldsysteem waar ik een reactie tegenover heb, toont mij een dimensie van mezelf waarvan ik mezelf gesepareerd heb en die ik ontkent heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geschokt te zijn door sommige feiten van het geldsysteem – ipv mij te realiseren dat als ikzelf niet even meedogenloos kan zijn in mijn zelf-

oprechtheid en in het stappen van mijn process – ik nooit één en gelijk zal kunnen staan aan het systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bepaalde feiten ervaren als ‘onrecht’ en ‘onredelijk’ – ipv mij te realiseren dat het geldsysteem puur een geautomatiseerde machine is die functioneert op instructies die de mensheid haar als collectief gegeven heeft gebaseerd op haar eigen zelf-waardeloosheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het systeem ervan de schuld geven dat het zich niet in mijn plaats stelt, dat het zich niet in mijn schoenen plaatst, in plaats van mij te realiseren dat het systeem mij toont dat we een realiteit gecreëerd hebben zonder ons in elkaars plaats te stellen en dat ik mezelf niet stel in de plaats van anderen als een en gelijk als mezelf.

Ik engageer mezelf ertoe om een systeem te steunen en op te richten dat gebaseerd is op het in de schoenen staan van elkaar en het zien van wat ieder nodig heeft – en overeenkomstig aan elkeen te geven wat elkeen nodig heeft.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat minder te aanvaarden dan wat best is voor iedereen en voor elkeen apart – onaanvaardbaar is en misbruik van Leven.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 245 - Een onbereikbare Wens

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijzelf de projectie te hebben gecreëerd van 'het rijke bestaan' waarin ik overweeg wat het zou zijn om 'rijk' te zijn, maar in die 'projectie' ben ikzelf niet aanwezig en gaat het enkel over het 'zien' van een zwembad, een warme omgeving, blauwe lucht - als een postkaart - en dus toon ik via deze projectie aan mezelf dat ik geen praktisch inzicht heb van wat het zou kunnen betekenen om 'rijk' te zijn en bovendien dat ik geloof dat rijk zijn enkel te maken heeft met een presentatie, een afbeelding.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf af te scheiden 'rijkdom' door de projectie die ik in mijn mind gecreëerd heb, waarin ik niet eens deel uitmaak van de projectie als zodanig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd rijkdom te definiëren ahv het hebben van "een zwembad en een stille omgeving met blauwe lucht en er veel 'wit' aanwezig is in de omgeving."

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd nooit te hebben overwogen wat je met veel geld praktisch zou kunnen doen, maar enkel te hebben gekeken naar hoe rijkdom geleefd wordt door een selecte groep mensen in de wereld - en mijn idee van rijkdom daarop te hebben gebaseerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd rijkDom te schrijven als rijkSom, waarin ik aan mezelf te kennen geef dat ik rijkdom enkel gedefinieerd heb ahv het bezitten van veel geld - zonder mij te realiseren wat er vooraf gaat aan en wat er gepaard gaat met het bezitten van veel geld, zoals: wat is ervoor nodig om veel geld te bekomen, wie moet ik zijn/worden zodat mijn handelingen ertoe zullen leiden dat ik veel geld cumuleer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd rijkdom een onpraktische en ideële invulling te hebben gegeven, waardoor het ook onmogelijk wordt om rijkdom op een praktische wijze te realiseren in fysieke werkelijkheid, op aarde - en zo blijft het slechts een 'idee', een 'wens'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn definitie van het woord rijkdom, mezelf te hebben uitgesloten van rijkdom en bijgevolg ook van elke mogelijkheid om een reële zeg te hebben in deze wereld.

Ik engageer mezelf ertoe een praktische definitie te geven aan het woord rijkdom - zodat het duidelijk wordt hoe rijkdom op een praktische wijzen kan worden gerealiseerd en zodat het leidt tot een resultaat dat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf rijkdom zie overwegen als een abstract idee, mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat ik mezelf afscheid van een aspect van rijkdom en van het potentieel om rijkdom op een praktische wijze te realiseren in fysieke werkelijkheid, en dus engageer ik mezelf ertoe om dat aspect van rijkdom te aligneren en te herdefiniëren zodat het onderdeel wordt van een praktisch leefbaar en bereikbaar plan.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat rijkdom beschikbaar is voor iedereen, en het huidige systeem van beperking en slavernij bloot te leggen en te veranderen naar een systeem van gelijkheid en beschikbaarheid - zodat iedereen kan zien dat we een bestaan aanvaard hebben dat op alle denkbare manieren beperkt is en mensonwaardig.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 244 - Het inzicht van een Kind

Na de angst- en de gedachte-dimensie te hebben geschreven in de voorgaande blogs, ga ik nu verder met de verbeelding-dimensie waarin ik naga hoe ik mezelf via mijn verbeelding geprogrammeerd heb om beperkt te zijn in mijn houding ten opzichte van geld en wat er mogelijk is in deze wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn geest te hebben geprojecteerd dat ik een sober bestaan zou leiden, zodat ik altijd genoeg geld heb voor mezelf - mij niet realiserend dat ik mezelf hiermee beperk en ik mezelf uitsluit van de mogelijkheid om deel te nemen aan het veranderen van de wereld waarvoor in dit systeem geld nodig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door middel van de idee/de projectie van een sober bestaan - en hoe ik mezelf daarin veilig zou voelen - ik het huidige systeem en al zijn gevolgen voor de meerderheid van de mensen aanvaard heb zonder het in twijfel te trekken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd tegen mezelf te zeggen : ja maar ik heb niet veel geld nodig - ik heb geen luxe nodig - mij niet realiserend dat de voornaamste reden waarom ik beperkt ben in mijn handelen te maken heeft met GELD.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd door mezelf op die wijze te definiëren tov geld, het geldsysteem macht te hebben gegeven over mezelf en mezelf eraan te hebben onderworpen, zonder de mogelijkheid om hier ooit verandering in te brengen 'w
ant ik ben tevreden met mijn plaats'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te saboteren wanneer ik in de mogelijkheid ben om veel te verdienen omdat ik in mezelf het programma aanvaard dat zulk een bestaan niet voor mij is en omdat ik in mezelf de beslissing heb gemaakt "dat ik nooit zal ervaren wat het betekent om veel geld te hebben/te bezitten."

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te hebben opgegeven - omdat ik als kind het duidelijke inzicht had dat geld het belangrijkste is in deze wereld en dat ik mijn keuze moest baseren op die opties, op die mogelijkheden, die mij zo veel mogelijk geld zullen opleveren - maar toen ik leerde hoe lang het kan/kon duren om via die weg 'rijk' te worden, besloot ik om die opties te laten varen en eerder 'mijn talenten uit te buiten' - hetgeen nooit tot een bevredigend resultaat geleid heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben verraden in het maken van deze beslissing in plaats van verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en mijn leven, en terdege te hebben onderzocht welke mogelijkheden er allemaal zijn - ipv te vertrouwen dat anderen, mijn ouders, het systeem, mijn vrienden, mij zullen uitleggen wat ik best kan doen en welke mogelijkheden ik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn opgeven te hebben gemaskerd achter het volgen van het advies van anderen - en het volgen van wat een ander graag zou willen dat ik doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te hebben verborgen achter de meningen en wensen van een ander zodat ik zelf geen verantwoordelijkheid zou moeten nemen voor mezelf en de keuzes die ik moest maken in mijn leven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie denken - dit bestaan is niet voor mij - mezelf te stoppen en te ademen, en mij te realiseren dat ik bezig ben mijn angst te rechtvaardigen waarom ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mezelf en deze wereld.

Ik engageer mezelf ertoe om in mezelf alle beperkingen te stoppen die mij ervan weerhouden om zo veel mogelijk geld te verdienen en mijzelf vanbinnen en vanbuiten te aligneren met wat best is voor iedereen.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf de nodige skills en kennis bij te brengen die ervoor nodig zijn om mezelf te brengen in een positie waarin ik veel geld kan verdienen.

Ik engageer mezelf ertoe alle twijfel in mezelf te stoppen aangaande het inzicht dat om succesvol te zijn in deze wereld ik zo veel mogelijk geld moet verdienen.

http://lite.desteniiprocess.com

Dag 243 - Geld en onzekerheid II

De vorige blog kan gezien worden als de 'angst' dimensie van mijn relatie tot geld. In deze blog kijk ik naar de 'gedachte-dimensie'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn relatie tot geld te hebben gedefinieerd ahv mijn herinneringen van toen ik als kind geld opspaarde in mijn spaarpot - en ik er alles aan deed om zoveel mogelijk geld te verzamelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd als kind kleine energie-ladingen te verbinden met elke cent die ik kreeg - die in mijn bezit kwam - en die ik zou toevoegen aan mijn spaarpot.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd verslaafd te worden aan de act van het sparen van geld en de idee dat mijn geld voorraad groeide.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de geldvoorraad te zien als mijn meest kostbaarste bezit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer en als ik geld hanteer - in mij de herinnering dragen van de 20 belgische franken - en hoelang ik erover gedaan had om deze op te sparen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke uitgave zien als een aderlating, omdat ik geld moet uitgeven dat ik heb opgespaard.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke uitgave zien als 'een verlies' - alsof ik meer verlies dan wat ik win.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke uitgave zien als een verlies, alsof ik 'verminder' wanneer ik geld heb uitgegeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd elke uitgave zien als een deel van mezelf dat ik moet 'weggeven'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn ervaring van geld 'negatief' maken, en dus te baseren in angst, namelijk dat ik niets meer zal overhebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd paranoide worden tav geld, omdat ik wilde voorkomen dat ik het zou verliezen of dat iemand het zou afpakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in mijn leven een slaaf te zijn geworden van geld, die als zijn beslissingen neemt in het teken van de angst voor het verlies van geld.

http://lite.desteniiprocess.com