Dag 237 - "Ik ben speciaal" persoonlijkheid

Angst Dimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd bang zijn dat niemand me opmerkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken en geloven dat ik van anderen afhankelijk ben en dus moeten ze mij erkennen als ‘speciaal’ omdat ik aanvaard heb dat er niet genoeg levensbronnen zijn voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd geloven dat ik speciaal moet zijn om te mogen bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in anderen te zoeken naar het punt dat hen special maakt, dat hen ondescheid van de rest, ipv mij te realiseren dat in essentie iedereen hetzelfde is en dat de verschillen oppervlakkig zijn en niet relevant.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het punt dat iemand special maakt, gebruiken als maatstaf om te bepalen hoeveel aandacht iemand verdient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd aanvaarden dat ik beperkte aandacht heb en dat ik niet aan iedereen gelijke aandacht kan geven, en omdat ik deze schaartse aanvaard, aanvaard ik het idee dat diegenen die aandacht krijgen special zijn – hetgeen impliceert dat wanneer iemand sterft van de honger, hetgeen het gevolg is van het gebrek aan aandacht, dat deze person noodzakelijkerwijs irrelevant en onbelangrijk moet geweest zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf willen creeren in en als dit wonderschoon en buitengewoon wezen dat door iedereen wordt bewonderd en aanbeden, ipv mij te realiseren dat dit gebaseerd is op eigenbelang en het verdoezelen van het lot van anderen in de wereld – omdat ik alle aandacht opeis met mijn wonderschoon wezen, wetende dat aandacht in de wereld schaars is, en dus worden anderen in de wereld vergeten en is het alsof zij niet bestaan.

Ik engageer mezelf ertoe om bloot te leggen hoe de systemen in deze wereld aandacht misbruiken om te verdoezelen wat er in de wereld gaande is.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie kruipen voor aandacht, mezelf realiseren dat ik geen aandacht geef aan wat er werkelijk gaande is in deze wereld en dat ik mezelf ondedruk met aandacht al seen vorm van suiker.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het aandacht geven aan anderen zien als een plicht en een karwei – als een blok aan mijn been – als een straf bijna, ipv mij te realiseren dat het aandacht hebben voor anderen een en gelijk is met het hebben van aandacht voor mezelf – en dat wanneer ik datgene doe wat best is voor iedereen ik automatisch ook bijdraag aan datgene wat best is voor mezelf.

http://lite.desteniiproces.com