Dag 322 - De Oplossing voor Paranoia aan de telefoon

Vervolg op de vorige blog.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik snel wil neerleggen in het telefoongesprek, mezelf te stoppen en ademen en mij te realiseren dat ik bezig ben met te grijpen naar controle vanuit superioriteit ipv als gelijke te staan tov de ander en te luisteren naar wat ze zegt. 

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik denk dat ik misbruikt wordt aan de telefoon terwijl ik in feite alleen maar aan het luisteren ben naar wat iemand mij zegt, te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat dit mijn ego is als superioriteit omdat ik even niet ‘in controle ben’ en ik de ander ‘zijn/haar plaats wil laten kennen’.  

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf fundamenteel zien als bijzonder en alsof ik respect verdien en speciale behandeling – ipv mij te realiseren dat ik een gelijk onderdeel ben van wat hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd de arrogantie niet inzien van deze reactie.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een reactie heb aan de telefoon zoals de drang om neer te leggen, mezelf te stoppen en te ademen en mezelf te realiseren dat dit de arrogantie van het ego is en dat dit niet reëel is, en dat ik mezelf eenvoudig kan toeleggen op het luisteren naar wat de andere te zeggen heeft als gelijke en daarmee is de kous af.  

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als de telefoon gaat, te stoppen en te ademen ipv veronderstellingen te maken en alreeds in weerstand te gaan omdat ik denk dat er mij gevraagd zal worden iets te doen, ipv mij te realiseren dat ik bezig ben veronderstellingen te maken – en dat veronderstellingen eigengerechtige rechtvaardigingen zijn die ik maak om niet te moeten veranderen en de anderen de schuld te kunnen blijven geven.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie reageren aan de telefoon of in communicatie, omdat ‘ik het kleinerend vind dat de ander in volzinnen tegen mij spreekt (alsof ik niets beters te doen heb!)’ – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat deze achterklap absurd is en een vorm van paranoia, en dus engageer ik mezelf ertoe om eenvoudig gelijk te staan met de ander en te ondersteunen als een gelijke.  

Ik engageer mezelf ertoe om mijn communicatiepatroon aan de telefoon te doorbreken en dit te veranderen door het instellen van een nieuw patroon waarbij ik uitga van wat de ander te zeggen heeft ipv van ‘mijn ervaring’ en ‘hoe ik me voel’ centraal te stellen – hetgeen allemaal zelfmanipulatie is – en op die manier efficiënt te leren communiceren.

Ik engageer mezelf ertoe om in mezelf bloot te leggen hoe ik mezelf geprogrammeerd heb aan de hand van de man-vrouw relatie en hoe ik op basis daarvan denk dat de man steeds de leiding moet nemen of op zijn minst een schijn van zelfstandigheid moet geven en dat als de vrouw de schijnbare zelfstandigheid van de man ‘ondermijnt’, door bijvoorbeeld duidelijke instructies te geven aan de telefoon, zij daarom handelt vanuit een gebrek aan respect, hetgeen opnieuw niets minder is dan paranoia van mijn kant uit en een gebrek aan zelf-respect.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf opzettelijk in (vanuit het perspectief van het ego) de mindere positie te plaatsen zodat ik aan mezelf kan bewijzen dat mijn angst niet reëel is en dat het in feite mogelijk is te stappen als één en gelijk met anderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf in een superieure positie plaatsen omdat ik bang ben om zelf misbruikt te worden – ipv mij te realiseren dat door mezelf in een superieure positie te plaatsen ik in eerste instantie anderen misbruik en ik op die manier de oorsprong ben van mijn eigen angst want ik ben diegene die zich op een manier gedraagt die schadelijk is voor anderen.

Ik engageer mezelf ertoe om te tonen dat communicatie enkel efficiënt is wanneer ze gebeurt vanuit eenheid en gelijkheid en dat al de rest sabotage is van wat er mogelijk is als leven.

http://lite.desteniiprocess.com