Het gebeurd vaak dat ik gebeld wordt aan de telefoon door F. of ik bel haar zelf op om iets te vragen - en terwijl we spreken begin ik helemaal ongeduldig te worden en kan ik niet wachten totdat het gesprek voorbij is. Om dit te bekomen zal ik haar zo veel mogelijk onderbreken en de pas afsnijden zodat ik eindelijk het gesprek kan afronden en de telefoon neerleggen; met alle frustraties en miscommunicaties en nog extra tijdversies van dien.
Dit is totale paranoia !
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd wanneer ik met F. aan de telefoon spreek, mij angstig te voelen omdat ik denk dat ik geld aan het opgebruiken ben door te bellen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd snel willen neerleggen omdat ik denk dat ik op deze manier controle behoud in het gesprek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij hulpeloos en inferieur te voelen wanneer ik 'moet luisteren' aan de telefoon naar hetgeen de ander met mij communiceert, ipv mij te realiseren dat dit mijn mind is gebaseerd op een herinnering die niets te maken heeft met dit telefoongesprek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf te programmeren met angst aan de telefoon waarbij wanneer ik met F; aan de telefoon ben ik herinneringen activeer mbt mijn ouders en hoe ik hulpeloos was aan de telefoon en moest aanhoren hoe ik iets helemaal verkeerd gedaan had. In dat moment gaf ik de schuld aan de telefoon voor deze gebeurtenis, voor dit conflict - ipv verantwoordelijkheid te nemen voor mijn reactie, want ik dacht: als de telefoon er niet geweest was, dan was dit niet gebeurd.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd het kleinerend te vinden wanneer iemand - in casu F. - mij aan de telefoon verteld wat ik doen moet of mij een suggestie geeft, omdat ik niet kan verdragen dat zij de leiding neemt, terwijl ik zelf geen stappen gezet had om verantwoordelijkheid te nemen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben om aan de telefoon te spreken met F omdat ik denk dat ik 'mezelf onderdruk' als ik luister naar wat f te zeggen, ipv mij te realiseren dat dit puur een reactie van het ego is als eigengerechtigheid en de drang naar controle.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mij niet realiseren dat ik ook anders kan communiceren aan de telefoon en dat ik deze ervaring feitelijk zelf creëer dmv mijn reacties vanuit ego.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd superieur te willen zijn aan de telefoon in dat ik de controle wil hebben over het gesprek, omdat van zodra de ander iets zegt en mij instructies geeft, in paniek te slaan dat ik 'misbruikt wordt ' en dat ik de slaaf ben van de ander, terwijl het feit is: ik ben gewoon aan de telefoon aan het luisteren naar wat de ander mij zegt. En het is de mind als ego die dit interpreteert als 'de slaaf zijn van een ander' omdat het meer in de richting van gelijkheid gaat ipv dat ik 'in controle' kan zijn als 'superioriteit'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf programmeren met het idee dat als ik niet superieur ben ik misbruikt kan worden en in een inferieure positie geplaatst kan worden.
Wordt vervolgd...
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten