Dag 312 - Optimisme en Zelfbedrog - Deel 4

Angst Dimensie (vervolg):

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd ipv mijn energie te steken in het onderdrukken en verdoezelen van mijn angst, niet te zoeken naar oplossingen voor het stoppen van deze omstandigheden in de wereld waarvoor ik zo bang ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd hypocriet te zijn omdat ik mijn tijd steek in het onderdrukken en verbergen en ontkennen van het probleem ipv naar een oplossing toe te werken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd pretenderen dat het probleem te omvangrijk is en dat het ‘te veel is voor mij om allemaal te begrijpen.’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd deze wereld als vanzelfsprekend te aanvaarden ipv mij te realiseren dat deze wereld het resultaat is van wie we ons hebben toegelaten te worden en dat dus een hele andere wereld mogelijk is, als het potentieel van wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd niet inzien dat als ik ergens optimistisch over wil zijn, ik hiermee ook niet naar dat aspect als de oorzaak in mezelf wil kijken en dat ik dus niet alleen dat deel van de wereld maar ook dat deel in mezelf rechtvaardig – en dus moet ik nooit veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd iets rechtvaardigen dat niet best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd onzekerheid aanvaarden in de wereld ipv te realiseren dat best voor iedereen alleen op zekerheid gebaseerd kan zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd risico’s aanvaarden in de wereld en in mezelf – ipv mij te realiseren dat best voor iedereen betekent dat er geen risico’s meer zijn en dat er enkel nog de zekerheid is dat alles best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd inzien dat zolang er onzekerheid bestaat over iets, dit betekent dat er iets is in mezelf waarover ik nog niet zelf-oprecht geworden ben, dat ik een deel van mezelf nog niet gealigneerd heb met wat best is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd dmv optimisme te hebben opgegeven alvorens ook maar te zijn begonnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd optimisme gebruiken als een manier om mezelf te doen geloven dat het wel in orde komt, maar hierdoor een laag van illusie aanvaarden waardoor ik mezelf niet 100% zal voorbereiden op wat ook moge komen en ik niet 100% verantwoordelijkheid zal nemen voor de consequentie die hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd in te zien dat optimisme verondersteld dat anderen de boel na mij zullen moeten opruimen – omdat ik geen verantwoordelijkheid heb willen nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd in optimisme ook de menselijke zwakheid als excuus aanvaarde als mijn eigen excuus, ipv in te zien dat ik wel degelijk in staat ben om mezelf te pushen en het nodige te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegelaten en geaccepteerd in te zien dat als ik mijn huiswerk doe en mijn zelfvergeving en mijn zelfcorrectie en ik mezelf push om in het systeem een oplossing naar voren te brengen, ik geen optimisme nodig heb omdat ik dan zal kunnen zien op welke manier mijn handelingen en wie ik ben zullen leiden tot een wereld die best is voor iedereen.

http://lite.desteniiprocess.com