Dag 308 - Kennis zonder toepassing is Nutteloos.

Context:

Deze morgen werd ik wakker "met een zeer slecht humeur" - en daarom ben ik zelf-vergeving beginnen schrijven.

Oplossing:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd te reageren met woede tov wat een ander mij vertelt, omdat ik denk "hoe duft ze, wat een lef, om zo tegen mij te spreken, alsof ik echt een debiel ben !!!" 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd denken: ja maar dat weet ik allemaal al !!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf rechtvaardigen met te denken dat ik het allemaal al weet, ipv te kijken naar of ik dit ook in de praktijk toepas - want dan zal ik zien dat dit niet het geval is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kennis als een excuus te gebruiken om tegen mezelf te zeggen dat ik iets begrijp - ipv mij te realiseren dat het werkelijke begrijpen impliceert dat ik ook handel naar mijn kennis, ipv deze 'op de schouw te zetten'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd kwaad worden omdat ik weet dat wat de ander verteld waar is - en dat ik niets gedaan heb om hier naar te handelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mijn woede kanaliseren naar de ander ipv mij te realiseren dat ik kwaad ben op mezelf omdat ik niets gedaan heb - en dat ik mezelf niet vertrouwd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd weerstand te hebben tov het plannen van netwerken in mijn wereld en hoe ik mezelf kan integreren in het systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd niet willen inzien/aanvaarden dat ik ‘introvert’ ben tegenover mijn wereld/het systeem, omdat ik ‘mezelf gedefinieerd heb als extrovert'  – ipv gezond verstand te gebruiken en te zien hoe ik me feitelijk gedraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegelaten en geaccepteerd mezelf programmeren en blijven aanvaarden als introvert, ipv in te zien dat ik op deze manier niets gedaan zal krijgen en dat ik alle kansen misloop om mijn wereld uit te breiden.

Reward:

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik zie dat ik mezelf compromitteer door enkel te kijken naar ‘wat ik wil’ en ‘hoe het mij past’ – mezelf te stoppen en te ademen en mij te realiseren dat indien ik mezelf wil integreren ik er iets voor over moet hebben en dat het in het begin inspanning kost omdat ik tegen mijn programma inga, en dus engageer ik mezelf ertoe om opzettelijk te ‘gaan waar ik nog niet geweest ben’ en mijn programma te confronteren.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik een moment van realisatie heb - een moment te nemen om deze realisatie uit te schrijven en welke praktisch actie volgt uit deze relisatie zodat ze betekenisvol wordt, ipv deze enkel op te slaan als een 'idee' - waardoor ik een wandelende compostbak wordt.

Ik engageer mezelf ertoe mijn realisaties in praktische realisaties om te zetten ipv deze enkel te bewaren als schijnbare 'intelligentie' en 'fantasieën' - en deze dus daadwerkelijk toe te passen en mezelf hierin leren vertrouwen.

Ik engageer mezelf ertoe om mezelf te vertrouwen ook indien wat ik zie ingaat tegen wat er eerder is afgesproken omdat ik me dan onderwerp aan een autoriteit buiten mezelf ipv mezelf te aanvaarden als autoriteit in gezond verstand.

Ik engageer mezelf ertoe om wanneer en als ik mezelf zie twijfelen of mezelf onder de tafel praat waarom een idee 'spijtig genoeg niet in werkellijkheid omgezet kan worden' - mezelf te stoppen en te ademen en mij af te vragen of ik niet bezig ben mezelf te bedriegen.

http://lite.desteniiprocess.com